Προσφώνηση του Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Ιερσέης κ. Αποστόλου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο κατά την Δοξολογία στον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης Falls Church της Βιρτζίνια (Τετάρτη, 17 Σεπτεμβρίου 2025)
Αἶνον καί δοξολογίαν καί ἐγκάρδιον εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν πρός τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἐπί τῇ χαρμοσύνῳ ταύτη καί λαμπρᾷ συνάξει. Ἐκ τῆς καθ̉ ἡμᾶς Ἀνατολῆς καί ἐκ τῆς Βασιλεύουσης Πόλεως τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἧκεν ἐνταῦθα εἰς τήν μεγάλην χώραν τῆς Ἀμερικῆς ὁ Προσκυνητός ἡμῶν Αὐθέντης καί Δεσπότης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος. Ἀνθοστολίζεται καί λαμπροφορεῖ ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ἐπί τῇ εὐσήμῳ ταύτῃ ἡμέρᾳ καί μετά κωδώνων ἡδυλάλων, λιβανωτῶν καπνοῦ, μύρων πασχαλινῶν καί ὕμνων δοξαστικῶν σύμπας ὁ εὐλογημένος λαός, ἐξαρχόντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας κ. Ἐλπιδοφόρου, τῶν σεβασμίων Ἱεραρχῶν τῆς Ἐπαρχιακῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῶν εὐλαβῶν κληρικῶν καί τῶν εὐγενῶν Ἀρχόντων, ὑποδέχεται, μετά βαθείας συγκινήσεως καί χαρᾶς μεγάλης, τόν Πατριάρχην τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους εἰς τόν Ἱερόν καί σεβάσμιον τοῦτον Ναόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Ἰερσέης, τόν ἀφιερωμένον εἰς τήν Ἁγίαν Μεγαλομάρτυρα Αἰκατερίνα.
Εἰς τόν ἐνθρονιστήριον λόγον Σας, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, εἴπατε μεταξύ τῶν ἄλλων σπουδαίων: «παραλαμβάνομεν ἀπό τῶν χειρῶν τοῦ μακαριστοῦ καί μεγάλου ἐν Πατριάρχαις Δημητρίου τοῦ Α´ τόν σταυρόν Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, εἰς συνέχισιν τῆς ἀνόδου εἰς τόν Κρανίου Τόπον, εἰς συσταύρωσιν ἡμῶν τῷ Κυρίῳ καί τῇ Αὐτῷ συνεσταυρωμένῃ Ἐκκλησίᾳ, εἰς συντήρησιν τοῦ φωτός τῆς Ἀναστάσεως». Ἔκτοτε θυσιαστικῶς, χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πλησίον, λιτανεύετε τοῦτον τόν τίμιον καί ζωοποιόν Σταυρόν εἰς τόν τετραπέρατον κόσμον ἀγγέλων τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις ὅτι: «ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ, χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Σήμερον, λοιπόν, ὑποδεχόμεθα εἰς τήν ἐπαρχίαν ταύτην τοῦ Πανιέρου, ἱστορικοῦ καί μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τόν διάδοχον Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, τόν ἔχοντα τό ἀνδρεῖον ἐκείνου φρόνημα. Ἐνατενίζοντες μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ πρός τό ἱερώτατον πρόσωπον τῆς Ὑμετέρας Θεοτιμήτου Κορυφῆς καί μετά δέους ὁρῶντες τά, Θεία συνάρσει, λαμπρά ἐπιτεύγματα τῆς ἐγκάρπου, πολυκάρπου, καλλικάρπου καί μακροχρονίου Πατριαρχίας Ὑμῶν ὁμολογοῦμεν σθεναρῶς καί διακηρύττομεν εὐθαρσῶς: Ἰδού ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ἁγίου ὑψώματος Αὐτοῦ, ὁ δεξιός οἰακοστρόφος τῆς Πρωτοθρόνου ἀρχούσης καί πασχούσης Μητρός πάντων ἡμῶν Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ἀπό Κυρίου Παντοκράτορος μετά πολλῶν πνευματικῶν χαρισμάτων κοσμηθεῖς καί δι̉ ἐμπόνων ἀγώνων ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους ἡμῶν ἀναλωθεῖς. Ἰδού ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ὁ Γενάρχης Πατριάρχης, ὁ κλεΐζων μετ̉ ἀναστασίμου ἤθους τόν πυρίκαυστον Οἰκουμενικόν Θρόνον τῆς ὀδύνης, τῶν ἀλαλήτων στεναγμῶν, τῶν θρήνων, τῶν θρύλων καί τῆς ἐνδόξου ἱστορίας τῆς Ρωμηοσύνης. Ἰδού ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ὁ Πρωτόθρονος τῆς Μιάς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ πολλά ὑπομείνας καί μεγάλα κατεργασάμενος ὑπέρ τῆς ἐνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ὑπέρ τῶν ἀπαραγράπτων κανονικῶν δικαίων καί καθηγιασμένων προνομίων τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἰδού ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐνταῦθα ἐν τῇ Δύσῃ, ὁ ἐξ Ἀνατολῶν φωτόμορφος καί φωταυγής Πατριάρχης, ὁ φέρων τό ἀνέσπερον ἀναστάσιμον φῶς ἐκ τοῦ ἀειλαμποῦς Φαναρίου καί διακρατῶν ἐκεῖθεν ἄσβεστον τήν ἀκοίμητον κανδήλα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους. Ἰδού ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ὁ ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου ἀγωνιῶν, ὁ ὑπέρ τῆς τῶν πάντων, ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ καί Θεῷ ἡμῶν, ἐνώσεως ἐργαζόμενος, ὁ ὑπέρ τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος ἀγωνιζόμενος, ὁ τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστην εἰς τά πέρατα τοῦ κόσμου ἀποκαλύπτων καί περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος διακηρύττων, ὁ ταπεινός καί ἀγέρωχος, ὁ τολμηρός καί γαλήνιος, ὁ οἰκείος καί μεγαλόπρεπος, ὁ ἐπί θρόνου ὑψηλοῦ ἱστάμενος καί ἕως γονάτων κλινόντων τῷ Κυρίῳ προσευχόμενος, ὁ τῷ κόσμῳ διατρέχων καί εἰς οὐρανούς ἀτενίζων, ὁ τόν Θεόν τῶν Πατέρων ἡμῶν μόνον προσκυνῶν καί τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου τούτου μετά παρρησίας ἀντιταττόμενος, ὁ μέγας Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὁ Α´.
Ὅλῃ ψυχῇ καὶ διανοίᾳ, καὶ καρδίᾳ καὶ χείλεσι εὐχαριστοῦμεν, Παναγιώτατε, τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅτι εἰς τούς κάτω τούτους χρόνους τῆς ἐκκοσμικεύσεως, τῆς παραφροσύνης τῶν πολέμων, τῆς νεοειδωλολατρίας, τῆς συγχύσεως καί τῆς παγκοσμίου ἀναταραχῆς ἐδωρήσατο ἡμῖν τοιοῦτον Πατριάρχην, πνευματικόν, σοφόν, δυναμικόν, ρωμαλέον καί μετά γενναιότητος καί συνέσεως πνευματικῆς πηδαλιουχῶν τήν Πρωτόθρονον Ἐκκλησίαν τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων. Καί μετά Θεόν εὐγνώμονας εὐχαριστίας ὑποβάλλομεν πρός τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα, τόν Πατριάρχην ἡμῶν, ὅτι πάντοτε μετά μερίμνης πατρικῆς ἐπιβλέπει ἐπί τά ἐν Ἀμερικῇ πιστά καί ἀφοσιωμένα τέκνα Αὐτοῦ. Ὅλως ἐγκαρδίως εὐχαριστοῦμεν Ὑμᾶς Παναγιώτατε, δι̉ ὅτι κατά τήν νέαν ταύτην Πατριαρχικήν ἱεραποδημίαν εἰς τάς ΗΠΑ ἐνετάξατε εἰς τό πρόγραμμά Σας τήν ἡμετέραν Θεόσωστον Ἐπαρχίαν, τήν Μητρόπολιν Νέας Ἰερσέης καί τόν ἱστορικόν τοῦτον Ναόν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνας. Ὁ Ἱερός οὗτος Ναός εἶναι τό μεγαλούργημα τῆς πίστεως, τῶν κόπων καί τῶν θυσιῶν τῶν ἐνταῦθα Ἑλλήνων ὁμογενῶν. Τήν 28η Ἀπριλίου 1962 ἐτέθη ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τήν 12ην Ὀκτωβρίου 1969 ἐτελέσθησαν μετά λαμπρότητος τά θυρανοίξια ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αἰμιλιανοῦ. Ἐξόχως, ὅμως, εὐχαριστοῦμεν, ἐκ κέντρου ψυχῆς, δι̉ ὅτι ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μερίμνῃ τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ἐδωρήσατο ἐν ἔτει 2003 εἰς ταύτην τήν μεγάλην Ἐπαρχίαν Αὐτῆς τό Συνταγμάτιον, τό ὁποῖον διασφαλίζει τήν συνοδικήν, κανονικήν καί ἀκύμαντον λειτουργίαν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ὑπό τήν κραταιάν σκέπην τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Θρόνου. Κατά τήν ἐν Φαναρίῳ Σύναξιν τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων τό ἔτος 2014 ἐτονίσατε, εἰς τήν Προσφώνησίν Σας, Παναγιώτατε, διά τόν συνοδικόν θεσμόν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας τά ἑξῆς: «Βασικήν προϋπόθεσιν διά νά πείσωμεν τόν κόσμον ἀποτελεῖ πρώτιστα πάντων ἡ ἰδική μας ἐσωτερική ἑνότης. Εἶναι θλιβερόν καί ἐπικίνδυνον διά τό κῦρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τό νά ἐμφανιζώμεθα πολλάκις ἔναντι τῶν ἐκτός αὐτῆς διῃρημένοι καί ἀντιδικοῦντες. Ἔχομεν καί διδάσκομεν τήν τελειοτέραν ἐκκλησιολογίαν, ἀλλ᾿ ἀρνούμεθα ἐνίοτε νά τήν ἐφαρμόσωμεν». Οἱ Πατριαρχικοί οὗτοι λόγοι συνέχουν τήν καρδίαν ἡμῶν καί ἀποτελοῦν γνήσιον ἐκκλησιαστικόν ὁδηγόν δι̉ ὅλους ἡμᾶς.
Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Νέας Ἰερσέης τήν ὁποία, Χάριτι Θεοῦ, διαποιμένω, ἱδρύθηκε ὡς Ἐπισκοπή μὲ τὴν ἐκλογὴν τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Ἀμφιπόλεως κυροῦ Σίλα, ὡς πρώτου Ἐπισκόπου αὐτῆς, τῇ 15ῃ Μαρτίου 1979 ὑπό τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἡ ἐκκλησιαστική ταύτη ἐπαρχία περιλαμβάνει ἐκτός τῆς πολιτείας τῆς Νέας Ἰερσέης, τήν περιφέρειαν τῆς μείζωνος Φιλαδελφείας καὶ τάς πολιτεῖας Ντελαγουέρ, Μαίρυλαντ, καὶ Βιρτζινίας. Ἡ ἐθνικὴ πρωτεύουσα, ἡ Οὐάσινγκτον, παρέμεινε στὴν ἄμεσον διοίκησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς. Τὸ ἔτος 2003 ἡ Ἱερὰ Ἐπισκοπὴ Νέας Ἰερσέης, ὁμοῦ μετά τῶν λοιπῶν Ἐπισκοπῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, κατόπιν σεπτῆς ἀποφάσεως τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀνυψώθη εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Νέας Ἰερσέης καί διά τοῦτο τό μεγάλο γεγονός τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς ἡμῶν Ἐκκλησία εὐγνώμονας καταθέτει εὐχαριστίας πρός Ὑμᾶς, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα. Τήν 24ῃ Ἰουλίου 2023 ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, προτάσει τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ἐπέβλεψεν εὐμενῶς ἐπί τήν ἐμήν ταπείνωσιν καί κατέστησεν τήν ἀναξιότητά μου Μητροπολίτην Νέας Ἰερσέης. Ἀπό δέ τῆς 16ης Σεπτεμβρίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους ὅτε ἐγένετο ἡ ἐνθρόνησίς μου εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, πρίν ἀκριβῶς ἀπό δύο ἔτη, μετά συνοχῆς καρδίας, φόβου Θεοῦ καί ποιμαντικῆς ἀγωνίας, διατρέχω τήν Ἱεράν Μητρόπολιν «πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ».( Ἐφ. 4, 12-13). Μετά Θεόν τάς ἀπείρους εὐχαριστίας καί τήν υἱικήν μου εὐγνωμοσύνην καταθέτω ἐνώπιόν Σας, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, δι̉ ὅσα ἀγαθά, ὅσα τίμια, ὅσα ὑψηλά καί ἅγια ἐπιδαψιλεύσατε πατρικῶς εἰς ἐμέ τόν ἐλάχιστον πλήν ὅμως ἀφοσιωμένον τέκνον Σας.
Ἐν σεβασμῷ βαθυτάτῳ ἱστάμενοι κατενώπιον τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους ἐν αὐχένος καὶ γονάτων κλίσεσι παρακαλοῦμεν θερμῶς καί λέγομεν: Τάς ἁγίας Ὑμῶν χεῖρας ὑψώσατε, Παναγιώτατε, καί εὐλογήσατε πατρικῶς κλῆρον ἱερόν καί λαόν ἠγαπημένον τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως. Εὐλογήσατε τήν νεολαίαν ἡμῶν ἐκ τῆς ὁποίας, Χάριτι Θεοῦ, θά προέλθουν οἱ αὐριανοί Ποιμένες και Διδάσκαλοι ὡς καί πάντες οἱ εὐσεβεῖς συνεργάτες τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τῆς τοπικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας. Εὐλογήσατε τούς διδασκάλους τῶν Κατηχητικῶν σχολείων καί τῶν Ἐκπαιδευτηρίων τῆς Μητροπόλεώς μας οἱ ὁποῖοι θυσιαστικῶς διδάσκουν τά περί τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως τήν νεολαία μας καί εἰσάγουν ταύτην εἰς τό ἀνυπέρβλητον μεγαλεῖον τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης τῶν Πατέρων ἡμῶν. Τῆς γλώσσης τοῦ Ὁμήρου, τῶν φιλοσόφων, τῶν ποιητῶν, τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Εὐλογήσατε, Παναγιώτατε, τούς ἐνταῦθα εὐγενεῖς Ἀρχοντας τοῦ Πατριαρχείου μας, τά μέλη τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐπιτροπῶν, τῶν Φιλοπτώχων Ἀδελφοτήτων, τῶν εὐεργετῶν καί δωρητῶν τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως. Κατακλείοντες τήν ταπεινήν προσφώνησίν μας ἐκ μέσης καρδίας καί αὖθις ἀναφωνοῦμεν: Ὡς εὖ παρέστητε, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, εἰς τήν ἱεράν ταύτην κληρουχίαν τοῦ πανιέρου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐν τῇ Ἑσπερίᾳ. Ὁμοῦ καί ἡμεῖς μετά τοῦ ὑμνωδοῦ μεγάλῃ τῇ φωνῇ βοῶμεν καί λέγομεν: «Κύκλῳ τῆς τραπέζης σου εὐφράνθητι, καθορῶν σου Ποιμενάρχα, τὰ ἔκγονα φέροντα, κλάδους ἀγαθοεργίας».(Ἀναβ, γ´ ἦχου). Εἰς ἀγαθήν ἀνάμνησιν τῆς ἱστορικῆς ταύτης ἐπισκέψεως τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μητρόπολιν τῆς Νέας Ἰερσέης καί εἰς τόν περικαλλήν τοῦτον ναόν τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνας δεχθεῖτε, παρακαλοῦμεν, τά δῶρα ταῦτα τῆς ἀγάπης, τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς ἀφοσιώσεως ἡμῶν εἰς τήν Μητέρα Ἐκκλησία καί εἰς τόν πανσεβάσμιον Προκαθήμενον Αὐτῆς. Εἶναι ἕνα Ἐπιτραχήλιον καί ἕνα Ὠμοφόριον μικρόν ὅπου φέρει τάς ἁγίας μορφάς τῶν μεγάλων προκατόχων Ὑμῶν, τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως καί τοῦτο οὐδόλως ἔτυχεν. Τοῦτο γέγονεν δι̉ ὅτι τήν εὐγλωττίαν καί τήν παρρησίαν τοῦ πρώτου ὡς καί τό ποιητικόν χάρισμα καί τό βάθος τῆς θεολογίας τοῦ δευτέρου πολλάκις κατίδωμεν ἐν τοῖς μνημειώδεις λόγοις καί ἐν τοῖς ἐξαισίοις ἔργοις τῆς Ὑμετέρας Θεοτιμήτου Κορυφῆς. Πολλά καί πανευφρόσυνα τά ἔτη Σας, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα.
