Της Ρέας Πουρνάρα
Ευτυχής όποιος ήταν στην εκκλησία μας, στον ιερό ναό Αποστόλου Παύλου των Εθνών, στο Σαμπεζύ Γενεύης 15 φορές… Την Μεγάλη Παρασκευή μετά την Αποκαθήλωση να ακούει τον Ιερεμία στο «Σε τον αναβαλλόμενον, το φως ώσπερ ιμάτιον, καθελών Ιωσήφ από του ξύλου, συν Νικοδήμω, και θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, άταφον, ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών, οδυρόμενος έλεγεν: Οίμοι, γλυκύτατε Ιησού!… »
Τολμώ να πω καλύτερα κι από τον Πρίγγο, τολμώ να πω θρηνωδέστερα από τον θρήνον επί του τάφου…
Σαράντα μέρες μετά την απώλεια του γλυκύτατου μας Δέσποτα και βλέποντας τον στο μνήμα στην πατρώα γη της Κω με το «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών», πώς να μην αναλάβουμε “ευσυμπάθητον θρήνον”, ευγνωμοσύνη και υιϊκή αγάπη μαζί με το αιωνία η μνήμη;
Είχα την μεγάλη τιμή να εκφωνήσω επικήδειο λόγο την Δευτέρα 23 Ιουνίου 2025 στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου Κω, όπου παραπέμφθηκε στην αγκαλιά του Θεού με συγκινητικές και ανατριχιαστικά μεγάλες τιμές ο Μητροπολίτης Αγκύρας Ιερεμίας. Έτσι όπως του άξιζε!
Ο λόγος αυτός καθώς και όλοι που ακούστηκαν εκείνο το καλοκαιρινό πρωϊνό μέσα στην κατάμεστη εκκλησία μάς τον έφεραν δίπλα μας καθήμενο για μια ακόμη φορά.
«Στις 1 μετά μεσημβρία την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου του 2004 σάς συναντήσαμε χρυσέ μας Δέσποτα στην αίθουσα του Σαμπεζύ να συνομιλείτε μόνοι με τον παπά-Βασίλη, μόλις είχαν φύγει και οι τελευταίοι ενορίτες.
Μάς καλωσορίσατε στην Γενεύη, μάς περιβάλλατε με στοργή και διακριτικό ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή, γαλουχήσατε τα παιδιά μας, ακούσαμε κάθε Κυριακή το κήρυγμα σας και σηκώσαμε ψηλά το κεφάλι, γεμίσαμε αισιοδοξία την ψυχή μας… Μακάριον εστί διδόναι ή λαμβάνειν Δέσποτα άγιε, κι αυτό έζησε όλη η Γενεύη που συνδέθηκε μαζί σας αδιάρρηκτα και σάς αγάπησε περιμένοντας τον γλυκό σας λόγο, το γλυκό σας χαμόγελο και αυτό έγραψαν όλοι, για την αγάπη, την ποιμαντορία, τους λόγους και τις πατρικές συνομιλίες σας, όλοι ανεξαιρέτως και από την Γενεύη και από την Βασιλεία και από την Λωζάννη και από την Ζυρίχη όταν προχθές Παρασκευή 20 Ιουνίου γράψαμε με email:
Ο αγαπητός μας Δέσποτας Ιερεμίας δεν είναι πια…
Σήμερα ξημερώματα 1.10 έφυγε ειρηνικά και αναμάρτητα ο πολυαγαπημένος και πολυσέβαστος Δεσπότης μας, ο από Ελβετίας Μητροπολίτης Αγκύρας Ιερεμίας για την αγκαλιά του Θεού, όπου ο των εορταζόντων ήχος ακατάπαυστος και η ηδονή των καθορώντων το κάλλος του προσώπου Του το άρρητον απέραντος.
Οι Ελληνίδες Κυρίες της Γενεύης, τις οποίες τιμήσατε και στηρίξατε 15 ολόκληρα χρόνια είναι βαθύτατα συγκινημένες. Δεν θα ξεχάσουν ποτέ την πρωτοβουλία σας να φέρετε την Κω στην Γενεύη στην εξαιρετική εκδήλωση με ομιλητές τους κυρίους Θεοδόση Διακογιάννη και Φάνη Δημόπουλο στις αρχές του 2015. Δεν θα ξεχάσουν την τιμητική παρουσία σας σε όλες τις εκδηλώσεις τους και τις εποικοδομητικές και πάντοτε σοφές και υποδειγματικές παρεμβάσεις σας, τις περιμέναμε όλες πως και πως. Έτσι όπως περίμεναν οι φοιτητές του Ινστιτούτου Ορθοδόξου Θεολογίας να αδράξουν την ευκαιρία στη μεσημβρινή τράπεζα να ακούσουν το περίσσευμα της σκέψεως σας, που ήταν και αναμενόμενο και αναπάντεχο.
Οι λόγοι που είπατε Δέσποτα ένα μήνα πριν στους κατηχουμένους της Μητροπόλεως σας, της Μητροπόλεως Αγκύρας, είναι όλα που θα κρατήσουμε σφιχτά μέσα στην καρδιά και στο νου μας από εσάς, γιατί είναι το πρόσωπο σας:
«Ευχαριστώ τον Θεό για μια φορά ακόμα που ήρθατε εσείς και με φέρατε τον παλμό της Μητροπόλεως μου, Συμβόλου του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, και σας αποκαλύπτω και σάς λέω ότι σάς αγαπώ, κι αυτή η έννοια της αγάπης με φέρνει στον Απόστολο Ιωάννη, ο οποίος έλεγε εις τα γεράματα του: «Τεκνία μου αγαπάτε αλλήλους». Αυτή είναι η αγάπη μας, αυτός είναι ο δεσμός μας, αυτός είναι ο Θεός μας, ο Θεός είναι η αγάπη, αυτός μάς δημιουργεί, αυτός μάς κρατά, αυτός μάς συνδέει. Εσείς η νέα γενεά είσαστε η αγάπη του Θεού πάνω στη γη, εμείς προσπαθούμε να σάς βοηθήσουμε, πώς; Με την προσευχή μας, από την Κω, όπου εδρεύει μέσα σε εισαγωγικά ο Δεσπότης σας, ο οποίος διδάσκει ό,τι έχει μέσα του, κι αυτό που διδάσκει είστε εσείς, κι η αναφορά του είσαστε εσείς. Προσεύχεται να ενδυναμούστε, να συγκροτείστε, να κρατάτε μέσα στην ψυχή σας τον ζώντα Θεό, αυτή είναι η ευχή μου, η βαθειά ευχή μου. Να σας ευλογεί ο Θεός και να ενισχύει αυτούς που μάς αντικαθιστούν, αφού εμείς δεν μπορούμε να είμαστε κοντά σας, ευχαριστώ τον Πατριάρχη μας Βαρθολομαίο τον Α’, καλύπτει τις αδυναμίες μας, καλύπτει τις ανάγκες της Ορθοδοξίας μας, της Μητέρας μας, της Εκκλησίας μας… Καθημερινά σάς σκέπτομαι, ο Θεός να σας ευλογεί».
Όταν τον Απρίλιο του 2017, το Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Γενεύη γιόρτασε μεγαλόπρεπα την πεντηκονταετηρίδα του, παρουσία του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, Δέσποτα μας εκφράσατε για μια ακόμη φορά την ευγνωμοσύνη που πάντα διακριθήκατε στη ζωή σας: «Παρενθετικῶς επιτρέψατε μου να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας τον Οικουμενικὸν ημών Πατριάρχην δια την μετὰ τόσης πατρικής φροντίδος και μέριμναν Αυτού καλὴν μαρτυρίαν της Ὀρθοδόξου ημών Ἐκκλησίας.
Είναι η ώρα να εκφράσω προς όλους σας την βαθείαν ευγνωμοσύνην μου, την πατρικὴν αγάπην και την αναγνώρισιν μου εις τα πρόσωπα σας, της συγκινητικής ευσέβειας και πιστότητας και αφοσιώσεως σας εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν…»
Ες αεί ημείς ευγνώμονες Δέσποτα!
Αθήνα 29 Ιουλίου 2025