Λόγος Ἐπικήδειος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἴμβρου καὶ Τενέδου κ. Κυρίλλου κατὰ τὴν ἐξόδιον ἀκολουθίαν τοῦ ἀειμνήστου προκατόχου αὐτοῦ, τοῦ ἀπὸ Ἴμβρου καὶ Τενέδου, Μοσχονησίων κυροῦ Κυρίλλου
ἐν Ἴμβρῳ τῇ Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως, τῇ 29ῃ Μαΐου 2025
Ἀλγούσῃ καρδίᾳ καὶ κατωδύνῳ ψυχῇ ὁ σεπτὸς ἡμῶν πατὴρ καὶ Δεσπότης, ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ὁ Ἴμβριος, ἵσταται δακρυρροῶν πλησίον τῆς ἰερῆς σοροῦ τοῦ ἐκλιπόντως Ἱεράρχου, τοῦ ὁμοπατρίου, τοῦ ὁμογαλάκτου, τοῦ συσπουδαστοῦ, τοῦ πολυτίμου συνεργάτου, τοῦ πάλαι ποτὲ ποιμενάρχου Του, τοῦ ἀδελφοῦ καὶ φίλου Μητροπολἰτου Μοσχονησίων κυροῦ Κυρίλλου.
Ἵσταται ὁ Πατριάρχης νοερῶς καὶ φιλοστόργως ἀποδίδων τὸν τελευταῖον ἀσπασμὸν καὶ εὐχετικῶς δεόμενος τῷ Κυρίῳ ὑπέρ μακαρίας μνήμης καὶ αἰωνίου ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ προσφυλοῦς καὶ πεφιλημένου ἀειμνήστου Ἱεράρχου.
Εὐλογῶν τὴν ἔξοδον αὐτοῦ ἐκ τοῦ παρόντος βίου καὶ τὴν εἴσοδον του ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου, ἀπονέμων τὸν σεβασμόν, τὴν ἀγάπην, τὴν στοργήν, τὴν φιλίαν, τὴν τιμὴν εἰς τὸν προκείμενον νεκρόν, μαρτυρεῖ ὁ Παναγιώτατος τὴν τοῦ Κυρίου ὑπόσχεσιν και δηλώνει τοῖς πᾶσι τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν τοῦ συνταφέντος τῷ Δεσπότῃ Χριστῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος.
Πιστοποιεῖ τήν μετὰ βεβαιότητος προσδοκίαν τῆς ἐνδόξου πάλιν τοῦ Χριστοῦ παρουσίας κρίναι ζῶντας καὶ νεκρούς.
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀδελφοὶ ἀρχιερεῖς.
Σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί.
Σοφιολογιώτατε Μουφτὰ τῆς νήσου.
Ἄρχοντες ὀφικίαλοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε τῆς νήσου.
Ἐκπρόσωποι τῶν ἀρχῶν τοῦ τόπου.
Ἐκπρόσωποι τῶν συλλόγων καὶ τῶν φορέων ἡμῶν τῶν Ἰμβρίων καὶ Τενεδίων.
Ἀγαπημένοι διδάσκαλοι καὶ μαθηταὶ τῶν ἐκπαιδευτηρίων ἡμῶν.
Λαὲ τοῦ Θεοῦ πενθηφορῶν καὶ συντετριμμένε,
Ὁ ἐπὶ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη ποιμενάρχης ἡμῶν κεκοίμηται. Ὁ γλυκύς, ὁ πρᾶος, ὁ προσινής, ὁ ἡμέτερος Ἴμβριος Κύριλλος ἀναπαύεται ἀπὸ τοὺς κόπους καὶ πόνους αὐτοῦ.
Τῆς νεκρικῆς αὐτοῦ κλίνης ἵστανται ἡ Βασιλεύουσα Πόλις, ἡ πόλις τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν ψυχῆ τε καὶ καρδίᾳ διηκόνησεν, ἡ Μεγάλη Ἀρχιδιακονία, ἡ κληρωθεῖσα αὐτῷ πρώτη Μητρόπολις Σελευκείας, ἡ μετέπειτα Μητρόπολις του, ἡ καὶ γενέθλιος πατρὶς ἡ Ἴμβρος καὶ ἡ Τένεδος, ἡ γεννήσασα καὶ γαλουχήσασα αὐτὸν κωμόπολις τῶν Ἀγριδίων, καὶ τέλος οἱ εὐλογητοὶ ἐκατόνησοι τῶν Μοσχονησίων, ἡ τελευταία αὐτοῦ μητροπολιτικὴ ἐπαρχία.
Πάντες ἡμεῖς, τὰ ὑμέτερα πνευματικὰ τέκνα, τὰ ἐγγὺς καὶ τὰ μακράν, ἱστάμεθα ὦ πεφιλημένε καὶ τιμιώτατε Γέρον πρὸ τῆς σῆς κλίνης καὶ τῆς τῶν Ἀποστόλων καὶ μαθητῶν, φωνῆς καὶ ἱκεσίας χρείαν ποιούμενοι, ἀναβοῶμεν:
Μὴ ἐάσεις ἡμᾶς, ὦ πάτερ ὀρφανούς.
Στερούμεθα πλέον τῆς σωματικῆς παρουσίας σου, ὦ Δέσποτα.
Ἡ ἀγαπῶσα καρδία σου σιωπᾶ. Θλῖψις καὶ πόνος, ἀλλ’ οὐχὶ ἀπόγνωσις συντρέχει ἡμᾶς.
Οἱ παλαιότεροι καὶ νεώτεροι μιμνησκόμεθα τῆς μεθ’ ἡμῶν συνοδοιπορίας ἐν τῷ τοῦ παρόντος βίου χρόνῳ.
Τὴν 9η Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1942 εἰς τὴν κώμην τῶν Ἀγριδίων τῆς Ἴμβρου ὁρᾶ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου διὰ πρώτην φορὰν ὁ Γεώργιος Δραγούνης.
Παιδιόθεν φιλομαθὴς λαμβάνει ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ τὰ πρῶτα ἐγκύκλια γράμματα καὶ μεταβαίνει ἐν συνεχείᾳ εἰς τὴν Πόλιν καὶ εἰς τὴν κατὰ Χάλκην νῆσον Ἱερὰν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ λόφου τῆς Ἐλπίδος.
Δίσεκτα ἔτη, κατὰ τὰ ὁποῖα ἀποφοιτῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης, τὸ ἔτος 1967, χειροτονεῖται διάκονος ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Σταυρουπόλεως κ.κ. Μαξίμου, σχολάρχου τῆς Ἱερᾶς Σχολῆς.
Διατελεῖ ὣς Μέγας Ἀρχιδιάκονος τοῦ σεπτοῦ ἡμῶν Κέντρου ἄχρι τοῦ ἔτους 1985, ὅτε καὶ χειροτονεῖται πρεσβύτερος ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Βαρθολομαίου, τοῦ καὶ νῦν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.
Τὴν 27ην Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1985 ἐκλέγεται καὶ χειροτονεῖται τιτουλάριος Μητροπολίτης Σελευκείας καὶ τὴν 13ην Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1994 προάγεται ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτης τῆς αὐτῆς Μητροπόλεως.
Ποῖος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δύναται νὰ ἱστορήσῃ τὴν ἐν τῇ Πόλει διακονίαν αὐτοῦ καὶ μάλιστα τὴν κοινωνικὴν αὐτοῦ προσφοράν; Ἐπιλείψει μὲ ὁ χρόνος διηγούμενον.
Ἔρχεται ἡ εὐλογητὴ ἡμέρα καὶ τῇ προτάσει τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καὶ τῇ πατρικῇ φροντίδι καὶ στοργῇ Αὐτοῦ, ἐκλέγεται ὑπὸ τῆς σεπτῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου Μητροπολίτης Ἴμβρου καὶ Τενέδου, εἰς διαδοχὴν τοῦ γηραιοῦ προκατόχου αὐτοῦ Φωτίου, τὴν 5ην Σεπτεμβρίου 2002.
Ὁ λύχνος ἐπὶ τὴν λυχνίαν
Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς εὐκλεοῦς αὐτοῦ ποιμαντορίας καὶ αἱ δύο νῆσοι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἤνθισαν ὡς ἡ ἔρημος. Ναοὶ καὶ ναΰδρια ἀνακαινίζονται, ἐξωκκλήσια καὶ ἁγιορείτικα μετόχια ἐπαναοικοδομοῦνται. Συμπατριῶται ἐπιστρέφουν εἰς τὰς πατρικὰς ἑστίας αὐτῶν. Ἀσθενεῖς καὶ γέροντες περιθάλπονται καὶ ἡ ἐν Ἴμβρῳ καὶ Τενέδῳ παροικοῦσα ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διαλάμπει.
Ἁπλὸς τῷ τρόπῳ, προσηνὴς καὶ εὔχαρις, διακωμωδῶν τὴν κατήφειαν και μελαγχολίαν, ἠγαπήθῃ ὑπὸ πάντων.
Παρελθόντος τοῦ χρόνου εἰς ἡλικίαν 83 ἐτῶν ὁ πατὴρ ἡμῶν ἀσθενεῖ βαρέως καὶ διαφεύγει ὡς ἐκ θαύματος τοῦ θανάτου.
Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἐν τῇ στοργῇ καὶ φροντίδι αὐτῆς ἀπαλλάσσει τὸν Γέροντα τῶν εὐθυνῶν καὶ ὑποχρεώσεων καὶ τῶν καθηκόντων τῆς διοικήσεως καὶ μεταθέτει αὐτὸν εἰς τὴν Ἱ.Μ. Μοσχονησίων χορηγοῦσα τὴν δυνατότητα, ἴνα ἐφυσυχάζῃ καὶ φροντίζῃ τὰ τῆς ὑγείας αὐτοῦ, παραμένων ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ, τὴν ἐρατεινὴν Ἴμβρον.
Ἐπὶ πέντε συναπτὰ ἔτη περιθάλπεται μετὰ πολλῆς στοργῆς καὶ φροντίδος ὑπὸ πάντων, ὅλως ἰδιαιτέρως δὲ ὑπὸ τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου του Ἰμβρίου.
Τὴν Δευτέραν, 26ην τοῦ μηνὸς Μαίου τοῦ ἐνεστῶτος ἔτους περὶ τὴν μεσημβρίαν ἠχοῦν πενθίμως οἱ κώδωνες τῶν ναῶν τῆς νήσου. Ὁ πατὴρ καὶ Δεσπότης ἡμῶν ἐκοιμήθῃ. Ὁ Γέρων ἐσίγησεν πλέον. Θλῖψις καὶ πόνος κατέλαβεν τὰς ψυχάς ἡμῶν, παίδων, νέων, μεσηλίκων, γερόντων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, Χριστιανῶν καὶ ἐντοπίων.
Σήμερον ἅπαντες πενθηφοροῦντες διὰ τὸν ἐπίγειον ἀποχαιτηρετισμὸν αὐτοῦ ἐν ἀγάπῃ, τιμῂ καὶ σεβασμῷ κυκλοῦμεν αὐτόν, ως τα ἔκγονα, τὸν ποιμενάρχην αὐτῶν καὶ ἐν δάκρυσι προπέμπομεν εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ Δημιουργοῦ καὶ Κτίστου Θεοῦ, τοῦ τὴν ἐξουσίαν ἔχοντος κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς ὡς ἀθάνατος βασιλεύς.
Πάτερ καὶ Δέσποτα ἐν τῇ τοῦ Κυρίου Ἀναλήψει σήμερον, ἀναλαμβανομένου Αὐτοῦ ἐκ τοῦ Ὅρους τῶν Ἐλαιῶν, δεόμεθα ὅπως μετ’ Αὐτοῦ διαλάβῃ καὶ τὴν ὑμετέραν ὁσίαν ψυχὴν καὶ ἀναβιβάσῃ αὐτὴν εἰς τοὺς Οὐρανούς, σύνθρονον ποιῶν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ὑιῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
