ΠΟΙΗΣΗ π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
Βουεροί τῶν Προπατόρων οἱ καημοί πάνω ἀπ’ τὴν Πόλη
Ἀλυχτοῦν τῆς ἱστορίας λυκάγγελοι γιὰ νὰ φοβηθῇς
Ῥαγίζει ὁ κόσμος, μὰ Ἐσὺ διατηρεῖς συνΕἰκόνες ἀλώβητες
Θραύσματα συναρμόζεις τὶς μνῆμες τῶν Ῥωμηῶν
Οἱ ψυχὲς ἀριθμοῦνται παροῦσες οἱ ἀδικοχαμένες
Λόγον ὑψώνεις εὔτολμο, εὐσυμπάθητο πολύ
Ὄχι τὶς τοῦ κόσμου μεγαφωνίες καὶ τοὺς θορύβους
Μὴ ἀπ’ τὸ Χρέος μετακινούμενος ἀλλ’ ἐν αὐτῷ ἀναπαυόμενος
Ἀφουγκράζεσαι τοὺς πόθους τῶν Φευγάτων νά γυρεύουν ἐξανάσταση
Ἱερὸ φανάρι κρατεῖς προπορευόμενος κι ἀκολουθοῦμε
Οὐρανοῦ ἀντίλαλος στὴ γῆ, Ἐσὺ, στοργὴ πατερική!
Σῶον, ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα ἔχε τὸν μας, Κυρὰ Παμμακάριστη!
(Ἐν Βανάτῳ Ζακύνθου, 11η Ἰουνίου 2025)
