Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, έχει επανειλημμένα εκφράσει την ανησυχία του για την κατάσταση του ορθόδοξου λαού της Ουκρανίας. Σε πρόσφατες δηλώσεις του την Τρίτη 20 Μαΐου 2025 στην Πασχαλινή δεξίωση στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη Μόσχα, ενώπιον του Πατριάρχη Μόσχας κ. Κυρίλλου και Ιεραρχών της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, διαβεβαίωσε ότι “η Ρωσία δεν θα αφήσει τον ορθόδοξο λαό της Ουκρανίας στη δυστυχία του και θα διασφαλίσει τον σεβασμό των νόμιμων δικαιωμάτων του και την επιστροφή της κανονικής Ορθοδοξίας στην κεντρική της θέση στην πνευματική ζωή του λαού στα ουκρανικά εδάφη”. Λαμβάνοντας ωστόσο κάποιος υπόψη τις ενέργειες της Ρωσίας στην περιοχή, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει την υποκρισία που υπάρχει σε αυτά τα λόγια.
Η Ρωσία, υπό την ηγεσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, αυτού του μεγάλου υποτίθεται Ορθοδόξου Χριστιανού έχει επιδιώξει με διάφορους κατά κύριο λόγο αθέμητους τρόπους να επεκτείνει την επιρροή της στην Ουκρανία.
Η προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και η υποστήριξη προς τους φιλορώσους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία έχουν προκαλέσει σημαντική αστάθεια και έχουν επιφέρει μαρτυρικό πόνο στον ουκρανικό λαό. Η Ρωσία κατηγορείται για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταστροφές και καταπίεση των τοπικών πληθυσμών και άλλες βαρβαρότητες.
Είναι απορίας άξιο πως υπάρχουν ακόμη Χριστιανοί Ορθόδοξοι οι οποίοι προβάλλουν την ορθόδοξη ιδιότητα του Πούτιν ως δικαιολογία για τα αίσχη που επιτελεί στο πεδίο του πολέμου. Με αυτή τους την στάση είναι σαν να αμνηστεύουν τον Ιούδα για την προδοσία του Χριστού.
Η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει φέρει καταστροφή σε πόλεις και χωριά, έχοντας ως αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους και εκατομμύρια πρόσφυγες και ας υποστηρίζει ψευδόμενος βεβαίως ο Λαβρόφ, ότι αυτή η επιθετική στάση της Ρωσίας έναντι του Ουκρανικού λαού αποτελεί δήθεν προστασία του ορθόδοξου λαούκαι ανησυχία για την ευημερία του.Η θρησκευτική διάσταση είναι ένα σημαντικό εργαλείο στην προπαγάνδα της Ρωσίας. Η επίκληση της Ορθοδοξίας και του ιστορικού ρόλου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι μια προσπάθεια νομιμοποίησης της επιθετικής πολιτικής της Ρωσίας. Ωστόσο, αυτή η προσέγγιση αγνοεί τις επιθυμίες και τα δικαιώματα του ουκρανικού λαού, που σε μεγάλο βαθμό επιθυμεί να αποφύγει την επιρροή της Ρωσίας και να προχωρήσει προς μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη πορεία.
Οι Ουκρανοί έχουν δείξει με όλους τους τρόπους ότι, επιθυμούν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους και να προστατεύσουν την εδαφική τους ακεραιότητα. Παρά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, η Ουκρανία έχει καταφέρει να διατηρήσει μια ισχυρή εθνική ταυτότητα και επιδιώκει τη δική της πορεία στην παγκόσμια σκηνή.
Η διεθνής κοινότητα έχει καταδικάσει τις ενέργειες της Ρωσίας εκφράζοντας την υποστήριξή της προς την Ουκρανία με κυρώσεις κατά της Ρωσίας και οικονομική και στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία ενώ ταυτοχρόνως ασκούνται και διεθνείς διπλωματικές πιέσεις, τις οποίες η Ρωσία επιδεικτικώς αγνοεί.
Οι δηλώσεις του Σεργκέι Λαβρόφ για την προστασία του ορθόδοξου λαού της Ουκρανίας δεν αντέχουν στον έλεγχο της πραγματικότητας. Οι ενέργειες της Ρωσίας στην περιοχή έχουν προκαλέσει περισσότερο πόνο και δυστυχία παρά προστασία και ασφάλεια. Είναι κρίσιμο να αναγνωρίσουμε την υποκρισία αυτών των δηλώσεων και να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία στον αγώνα της για ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Αυτή η επιθυμία του Ουκρανικού λαού αναδεικνύει το πόσο δίκιο είχε το Οικουμενικό Πατριαρχείο με την εκχώρηση της Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας το 2019. Με αυτή του την ιστορική και σημαντική απόφαση ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος έφερε βαθιές αλλαγές στο εκκλησιαστικό τοπίο της Ουκρανίας και ευρύτερα της Ορθόδοξης Χριστιανικής κοινότητας.
Η απεμπλοκή της Ορθόδοξη Εκκλησίας της Ουκρανίας από την εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας για αιώνες και η ανάγκη για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση του ουκρανικού λαού ήταν εμφανής, κυρίως μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας από την Σοβιετική Ένωση το 1991 και η εκχώρηση της Αυτοκεφαλίας αποτελεί αναγνώριση της επιθυμίας του ουκρανικού λαού και της Εκκλησίας του για αυτονομία.
Αυτή την αυτονομία προσπαθεί η Ρωσία να παρεμποδίσει και να εξαφανίσει και ας λέει ο Λαβρόφ ότι η Μόσχα επιδιώκει την προστασία του ουκρανικού λαού. Την υποταγή του στην Ρωσία επιδιώκει και γι’ αυτήν πασχίζει με τις όποιες καταστροφικές συνέπειες, έχοντας δυστυχώς και την ευλογία του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου.
