Τα «Πατριαρχικά Μουσικά Αρχεία», που εξέδωσε το Κέντρον Ερευνών και Εκδόσεων, σε επιμέλεια Μανόλη Κ. Χατζηγιακουμή, είναι ένα πολύτιμο σώμα 15 ψηφιακών δίσκων, που περιέχουν ζωντανές (ερασιτεχνικές) ηχογραφήσεις, οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί κυρίως στον Πατριαρχικό Ναό, και σε ορισμένους άλλους Ενοριακούς της ευρύτερης Κωνσταντινούπολης.
Ο πρώτος ψηφιακός δίσκος περιλαμβάνει Ακολουθίες σε ναούς στο Σκούταρι (Χρυσούπολη) και στο Μπεσίκτας, του έτους 1957.
Από την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου στον Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μπεσίκτας, παραθέτουμε εδώ τους στίχους του δεξιού χορού από το αργό δίχορο «Τη υπερμάχω…» σε ήχο πλ.δ’, σε μέλος αρχαίον, όπως το έψαλε ο αείμνηστος Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.τ.Χ.Ε. Θρασύβουλος Στανίτσας.
Μια μοναδική και ιδιαίτερα ατμοσφαιρική εκτέλεση, την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια.
Ο μακαριστός Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας π. Γεώργιος Τσέτσης, έχει ηχογραφήσει στην περίφημη σειρά “Σύμμεικτα Εκκλησιαστικής Μουσικής” που εξέδωσε ο Μανόλης Κ. Χατζηγιακουμής, και το αργό, αρχαίο μέλος του “Τη υπερμάχω…”, σε ήχο πλ. δ’, το οποίο περιλαμβάνεται στο 2ο CD με ύμνους της Μ. Τεσσαρακοστής και κυκλοφορεί μαζί με το 3ο CD που περιέχει ύμνους της Μ. Εβδομάδος. Μια ηχογράφηση του 1998.
Ο Μανόλης Χατζηγιακουμής σχολιάζει γι’ αυτές τις ερμηνείες του π. Γεωργίου Τσέτση:
“Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστούν τα παλαιά αργά (και ζωντανά ακόμη) μέλη, το Κοντάκιο του Μ. Κανόνα Ψυχή μου, ψυχή μου ηχ πλ β’, Το προσταχθέν μυστικώς ηχ πλ δ’ και το Τη υπερμάχω στρατηγώ ηχ πλ δ’ του Ακαθίστου, τα Μεγάλα Προκείμενα, το Κατευθυνθήτω ηχ πλ β’ των Προηγιασμένων, και άλλα. Οι ερμηνείες αυτές του πατρός Γεωργίου Τσέτση στα μέλη της Μ. Τεσσαρακοστής και της Μ. Εβδομάδας αποτελούν ένα λαμπρό δείγμα όχι μόνο της μεγάλης Πατριαρχικής μουσικής παράδοσης, αλλά και του αυθεντικού (και ιστορικού) τρόπου ερμηνείας, γενικότερα, των Εκκλησιαστικών μελών. Στην πραγματικότητα, αποτυπώνουν τη μεγάλη περίοδο ακμής (1939-1959) των Πατριαρχικών χορών (και του Ελληνισμού της Πόλης γενικότερα), την οποία ελάμπρυναν ο Κωνσταντίνος Πρίγγος ως Άρχων πρωτοψάλτης και ο Θρασύβουλος Στανίτσας ως Άρχων λαμπαδάριος. Από την άποψη αυτή αποτελούν ταυτόχρονα και ένα πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο. Επίσης, προβάλλουν ως ιδεώδες παράδειγμα σύζευξης του παραδοσιακού με το ζωντανό και ενεργό ψαλτικό ιδίωμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η «παράδοση» δεν αποτελεί απλώς ένα ανώδυνο μιμητικό αποτύπωμα, αλλά μιαν, κοινωνικά και ιστορικά, δυναμική ανανεωτική πραγματικότητα. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη ηχογράφηση υπερβαίνει την απλή λειτουργική και ψαλτική σημασία.
Oι εκτελέσεις όλες του πατρός Γεωργίου Τσέτση αναδεικνύουν παντού το πλούσια μελισματικό, δωρικό, επιβλητικό, αλλά, ταυτόχρονα, κατανυκτικό και τόσο ήπιο αναντικατάστατο πατριαρχικό ύφος”.
