Προσφώνησις Σεβ. Μητροπολίτου Γ. Χαλκηδόνος κ. Ἐμμανουήλ κατά τήν δεξίωσιν ἐν τῇ Αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου ἐπί τῇ πρώτῃ τοῦ νέου ἔτους 2025
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Ἕν ἐπί πλέον ἔτος εἰσῆλθε, Χάριτι καί εὐδοκίᾳ Θεοῦ, εἰς τήν ζωήν καί πορείαν αὐτοῦ τοῦ κόσμου, τοῦ ἐπί γῆς, ὡς ἅρμα τό ὁποῖον μεταφέρει ἑαυτούς καί ἀλλήλους πρός τήν ὄντως πραγματικότητα τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἕν ἔτος, τό ὁποῖον ὁμοιάζει ἐξωτερικῶς καθ᾿ ὅλα πρός ὅλα τά προηγούμενα καί ἀσφαλῶς πρός τά ἑπόμενα, καί εἰς τό ὁποῖον καλεῖται ὁ Χριστιανός νά διακονήσῃ ἐν χρόνῳ «πάντα τά διατεταγμένα», ἤτοι τήν καινήν ἐντολήν τῆς Ἀγάπης. Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστι καί ἄρα διά νά μένωμεν ἐν τῷ Θεῷ ὀφείλομεν νά μένωμεν καί νά ἐπιμένωμεν εἰς τήν Ἀγάπην εἰς ὅλας της τάς εὐλογημέναςμορφάς, ἀπό τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἕως τῆς ἐν ὀνόματι Ἐκείνου διακονίας τοῦ ἐλαχίστου τῶν ἀδελφῶν μας.
Καί φαντάζει ἡ Ἀγάπη ὡς λησμονημένον ὄνειρον, ὡς ἀπολελυμένη ἐλπίς, ὡς ἀκατόρθωτος ἐπαγγελία, καθώς οἱ πόλεμοι καί αἱ ἀκοαί τῶν πολέμων κυριαρχοῦν εἰς τάς καθημερινάς εἰδήσεις καί ἀναγγελίας καί ὁ πόνος τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ πλήττει καιρίως τόν πολιτισμένον κόσμον καί τάς περί ἐλευθερίας καί τῶν λοιπῶν εὐγενῶν ἰδανικῶν ὑψηλάς θεωρητικάς διακηρύξεις του.
Ἡ Ἀγάπη ἐψύγη, τραυματίζεται ἐντός τῶν πεδίων τῶν μαχῶν, πληγώνεται, φονεύεται, ἀναγκάζεται εἰς προσφυγιάν, ἀλλοιώνεται καί, τελικῶς, ἀναγκάζεται εἰς φυγήν εἰς τήν νοητήν Αἴγυπτον τοῦ ἐγωισμοῦ, ὅταν ὁ κόσμος οὗτος παρουσιάζεται ἡ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας τῶν ἀνθρωπίνωνδικαιωμάτων.
Ἴσως εἰς τοῦτο ἀκριβῶς τό σημεῖον νά ἐντοπίζηται καί τό ἀληθινόν πρόβλημα τῆς ἀπωλείας τῆς Ἀγάπης ἀπό τήν σύγχρονον ζωήν, εἰς τό ὅτι δηλαδή ὁ ἄκρατος δικαιωματισμός καταχρᾶται τοῦ θυσιαστικοῦ φρονήματος τῆς Ἀγάπης ἐν ὀνόματι ὄχι τοῦ προσώπου ἀλλά τοῦ ἀτόμου καί ἄρα εἰς μίαν κοινωνίαν ὅπου ὑπερέχει τό «ἐγώ» ἔναντι τοῦπλησίον, ὅπου ὅλα ἐπιτρέπονται εἰς τό «ἐγώ» εἰς βάρος τοῦ πλησίον, τότε ἐκεῖ ἡ Ἀγάπη ἐγκλωβίζεται εἰς τήν θεωρίαν, μεταποιεῖται εἰς ἐγωισμόν ἐνδεδυμένον ἔνδυμα ἀγαπολογίας ἀτελεσφόρου καί ἄρα ὁ πολιτισμός τοῦ προσώπου ἐκπίπτει καταφανῶς, ἐνῷ ἐκείνη οὐδέποτε! Εξ ἄλλου τό ἔτος τοῦτο ἐμφαίνει τήν περί τοῦ Κυρίου Ἀλήθειαν εἰς τό ὅτι τιμᾶται καί γεραίρεται ἡ ἐπέτειος τῶν 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐν Νικαίᾳ Α’ Οικουμενικῆς Συνόδου, ἐπέτειος ὄντως παγχριστιανικῆς σημασίας καί ὑπενθυμίσεως ὅτι ἡ Ἀλήθεια εἶναι μία καί Κιβωτός της ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Πατέρων μας. Ἐν ὀνόματι αυτῆς τῆς Ἀκαινοτομήτου Ἀληθείας ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία συμμετέχει εἰς τόν Διάλογον ὥστε νά παρουσιάσῃ ἐν Ἀγάπῃ παντί τῷ αἰτοῦντι ἐκ τοῦ ἀδαπανήτου πνευματικοῦ της πλούτου καί τῆς πείρας της. Διό καί ἐφέτος μνημονεύεται καί ἡ 60ή ἐπέτειος ἀπό τῆς ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων μεταξύ τῆς πρεσβυτέρας καί τῆς Νέας Ρώμης μέ κίνητρον ἀσφαλῶς τήν Ἀγάπην τήν γνησίαν πλήν ἐν Ἀληθείᾳ πάντοτε.
Αὐτῆς τῆς Ἀγάπης ἐκφραστής ὑπάρχει καί ὁ ὑπό τήν Ὑμετέραν Θεόκλητον καί στιβαράν ἡγεσίαν Πάνσεπτος Οἰκουμενικός Θρόνος, ὁ Θρόνος τῶν προνομίων τῆς Ἐσταυρωμένης Ἀγάπης, ὁ Θρόνος, ὁ ὁποῖος φέρει ἔνθρονοντό Θεῖον Πάθος ἐνῷ μεταδίδει παντάπασι τήν Ἀνάστασιν και εις τα διορθοδοξα πράγματα. Αὐτός εἶναι ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος καί διαδιδόμενος καί ἐκκοπτόμενος καί μεριζόμενος ὑπέρ τῆς καθ᾿ ὅλου Ἐκκλησίας. Ἀνέκαθεν ὁ Θρόνος τῆς Βασιλευούσης διηκόνει τήν ἀλήθειαν καί τά συμφέροντα τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῶν τε Πρεσβυγενῶν καί τῶν νεωτέρων. Τοῦτο μαρτυρεῖται καί ἐκ τῆς θεωρίας καί ἐντονώτερον ὑπό τῆς πράξεως τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Τοῦτο εἶδε καί ὁ ὁμιλῶν ἰδίοις ὄμμασι καί κατά τήν πρόσφατον Ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Κορυφῆς πάρα τῷ Ἐξοχωτάτῳ Προέδρῳ τῆς Χώρας ἡμῶν, ὅταν, ὡς γνήσιος ἐκκλησιαστικός ἀνήρ, μέ αἴσθημα εὐθύνης ὑπέρ συνόλου τοῦ Κυριακοῦ σώματος, οὐκ ἐφείσθητε κόπων οὕτως ὥστε κατά τάς ἑορτάς τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου νά μεταβῆτε αὐτοπροσώπως εἰς Ἄγκυραν, διά νά μεσιτεύσητε ὑπέρ τῆς προστασίας τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί τῶν σεβασμάτων της ἐν τῇ δοκιμαζομένῃ περιοχῇ τῇ ἀνηκούσῃ ἐν τῇ ἀδελφῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἀντιοχείας, τῇ ὡσαύτως καθιερωθείσῃ ὑπό τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Καί τό ἐπράξατε ὄντως ἑπόμενος τοῖς ἀοιδίμοις Προκατόχοις Ὑμῶν, εἰς συνέχισιν τῆς διαχρονικῆς μαρτυρίας καί διακονίας τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τῆς θυσιαστικῆς μερίμνης καί τοῦ στοργικοῦ κήδους της ὑπέρ τῆς Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Γνωσταί ἐπίσης τυγχάνουν αἱ παντοειδεῖς προσπάθειαι ὑπέρ τῆς ἐπικρατήσεως δικαίας εἰρήνης ἐν Οὐκρανία, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐγκόπως τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐν μητρικῇ προνοίᾳ ἔπηξεν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν ὥστε ὁ κλῆρος καί ὁ λαός νά διακονῆται ἐνορίως εἰς τήν γλῶσσαν του καί τάς παραδόσεις του καί τήν ὁποίαν ἄνεμοι βόρειοι προσπαθοῦν νά καταστρέψουν εἴτε διά συκοφαντιῶν πρός τό Ὑμέτερον Σεπτόν Πρόσωπον, εἴτε, ἀφοῦ διεπιστωσαν ὅτι τά ἀρνητικά ἐπιχειρήματά των δέν εὑρίσκουν πρόσφορον ἔδαφος, διά σπερμολογιῶν, λησμονοῦντες ὅτι τό Φανάριον, πεῖραν ἔχον αἰώνων, γνωρίζει νά διακρίνῃ τελικῶς τήν ἀληθειαν ἐκ τῆς πλάνης, να τιμᾷ και να στηρίζῃ την ὑπογραφήν καί τάς ἐνεργείας του και, ἀσφαλῶς, νά ἀντιλαμβάνηται ὅτι ὁ ἐπιθυμῶν τόν διάλογον μετά τινος, ἀναγνωρίζει πρῶτον τάς ἐνεργείας καί τά ἔργα τῶν χειρῶν του, ἄλλως ὁ διάλογος εἶναι μία πρόφασις διά νά κερδίζηται χρόνος καί νά παρουσιάζωνται εἰς τήν κοινήν γνώμην διαλλακτικοί, ἀποδίδοντες τήν εὐθύνην εἰς ἄλλους.
Παναγιώτατε,
Καί κατά τόν ἀνατείλαντα ἐνιαυτόν διαπιστοῦμεν ἐν δοξολογίᾳ Κυρίου ὅτι ὄντως ἐχαρίσατο ἡμῖν, κατά τά δύσκολα αὐτά χρόνια,, τόν συνετώτερον καί ἐμπειρότερον οἰακοστρόφον, τόν δυναμικότερον ἐκκλησιαστικόν ἡγέτην, τόν σοφόν διοικητήν, τόν εὐλαβέστατον ἀρχιθύτην τῶν Μυστηρίων, τόν κράτιστονἀρχιποιμένα, τόν διακονοῦντα παντί τρόπῳ καί διδάσκοντα πάσῃ θυσίᾳ τήν Ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἀγάπην πρός πάντας, τήν Ἀγάπην ἡ ὁποία θά μείνῃ ὅταν ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ θά παρέλθουν. Ἀπό μέρους τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου Σας, Παναγιώτατε, ὑποβάλλω τῷ Πατριάρχῃ τῆς Ἀγάπης καί τοῦ μεγαλείου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τόν πολύν σεβασμόν, τήν ἀπόλυτον ἀφοσίωσιν καί τήν ἀνεξάντλητον Ἀγάπην πρός τό Σεπτόν Πρόσωπόν Σας, ἅμα δέ καί τήν εὐχήν, ὅπως ὁ πρῶτος ἀγαπήσας ἡμᾶς Κύριος, ὅστις ἀγάπη ἐστι, τηρῇ ἐν τῇ Ἀγάπῃ Αὐτοῦ Ὑμᾶς πολυχρόνιον, καί ἡμᾶς ἔχοντας ἐπί κεφαλῆς ἡμῶν τόν ἰδανικότερον ἡγούμενον. Καί ὁ ἀνατείλας καί οἱ λοιποί πολλοί χρόνοι εἴησαν Ὑμῖν εἰρηνικοί, δυναμικοί, πλήρεις Ἁγίας Ἀγάπης!
