ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, μαζί με την τιμία συνοδεία του, επέστρεψαν αργά το βράδυ της Κυριακής, 3 Νοεμβρίου, από την Βασιλεία της Ελβετίας, όπου το πρωί της ίδιας ημέρας χοροστάτησε κατά τη Θεία Λειτουργία στον εκεί Ι. Ναό της του Θεού Σοφίας, για την επέτειο των 20 ετών από τα εγκαίνιά του. Σημειώνεται ότι την θεμελίωση, αλλά και τα εγκαίνια του Ι. Ναού είχε τελέσει ο Παναγιώτατος.
Στην ομιλία του, ο Παναγιώτατος, είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
“Η πηγαία και γνησία αγάπη της αειμνήστου μεγάλης ευεργέτιδος της Ιεράς Μητροπόλεως Ελβετίας και της Ορθοδόξου Κοινότητος της Βασιλείας, Σουμέλας Τερζάνη, διαπρεπούς ιατρού και γνησίου τέκνου της ποτνίας Μητρός Εκκλησίας, υπήρξεν ο καθοριστικός λόγος της αφιερώσεως του Ιερού τούτου Ναού εις την Σοφίαν του Θεού, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, κατά το πρότυπον της Μεγάλης Εκκλησίας, της Αγιάς Σοφιάς, «της μάνας απάνω σ᾽ όλες τις εκκλησιές», σύμφωνα με τον Φώτη Κόντογλου τον Κυδωνιέα, η οποία μέχρι σήμερον θαυμάζεται και ελκύει την προσοχήν και τον θαυμασμόν του σύμπαντος κόσμου. Παρά τας πολλάς των αιώνων μεταβολάς παραμένει αιώνιον μνημείον της δόξης του Θεού, το οποίον μας ανάγει, από τα επίγεια, τα υλικά και τα φθαρτά και το πρόσκαιρον κάλλος του κτίσματος, εις το αιώνιον κάλλος της ευπρεπείας της ακτίστου αιωνίου Βασιλείας, της οποίας τα τείχη «εν ταίς αχράντοις χερσί του αοράτου Θεού εζωγράφηνται».
Εις την αείμνηστον Σουμέλαν οφείλεται τιμή, ευχαριστία και έπαινος, διότι, με τον ένθεον ζήλον, την παρότρυνσιν και την επιμονήν του τότε Θεοφιλεστάτου Λαμψάκου Μακαρίου, βοηθού Επισκόπου της Ιεράς Μητροπόλεως Ελβετίας, νυν δε Ιερωτάτου Μητροπολίτου Ανέων, θυσιαστικώς και αθορύβως εμερίμνησε προσωπικώς υπέρ των στερουμένων εκκλησιαστικής στέγης Ορθοδόξων πιστών της πόλεως ταύτης και των περιχώρων αυτής, προκειμένου να αποκτήσουν τον ιδικόν των ναόν. Ωσαύτως, δεν είναι δυνατόν να λησμονηθή η προσφορά και η συμβολή του ζεύγους των αειμνήστων Αχιλλέως και Ελισάβετ Κομινού, το γένος Παπαστράτου, εξ Ελλάδος, τους οποίους η μακαριστή Σουμέλα επεστράτευσε διά την εκτέλεσιν του ιερού και ευγενούς τούτου έργου.
Αι ευγενείς και φιλόθεοι αυτές ψυχές ευρίσκονται σήμερον εις την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν, μεταστάσαι από των λυπηροτέρων προς τα θυμηδέστερα προ ολίγων ετών. Και οι τρεις κατέλειπον χρηστόν υπόδειγμά ζωής και μαρτυρίας, στολήν ιερωτέραν εν χάριτι. Τους τιμώμεν, τους μνημονεύομεν και δεόμεθα υπέρ αναπαύσεως των ψυχών αυτών εν χώρα παραδείσου μετά των μακάρων.”
Την παραμονή, το βράδυ, ο Πατριάρχης ευλόγησε το επίσημο δείπνο που παρέθεσε προς τιμήν του η Ενορία, με την ευκαιρία της 33ης επετείου, την ημέρα εκείνη, από την ενθρόνιση Αυτού.
Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τό ἐπίσημον δεῖπνον ἐν Βασιλείᾳ ἐπί τῇ 33ῃ ἐπετείῳ ἐνθρονίσεώς Του (2 Νοεμβρίου 2024)
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἑλβετίας κ. Μάξιμε, Ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,
Τιμιώτατοι Ἐκπρόσωποι τῶν ἐν Ἑλβετίᾳ Φίλων Ἐκκλησιῶν,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,
Ἐντιμότατα Μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος τῆς Ἐνορίας τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Basel,
Εὐλαβέστατοι κληρικοί,
Ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες,
Τέκνα ἐκ Κυρίῳ εὐλογημένα,
Ἔμπλεοι αἰσθημάτων χαρᾶς, συγκινήσεως καί εὐγνωμοσύνης, δοξάζομεν τόν πάνδωρον Θεόν, τόν ἀξιώσαντα ἡμᾶς νά εὑρισκώμεθα μέ τήν τιμίαν Συνοδείαν μας, εἰς τήν ἱστορικήν πόλιν τῆς Βασιλείας, ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς συμπληρώσεως εἰκοσαετίας ἀπό τῆς θεμελιώσεως τοῦ ἐνταῦθα Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Εὐχαριστοῦμεν, Ἱερώτατε ἅγιε Ἑλβετίας, διά τήν ὡραίαν προσφώνησιν καί διά τούς τιμητικούς διά τό ταπεινόν πρόσωπόν μας λόγους. Εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν πρός πάντας ὑμᾶς, ἀγαπητοί, διά τήν πρόφρονα καί εὐγενῆ παρουσίαν σας εἰς τό παρόν δεῖπνον καί διά τήν εὐκαιρίαν πρόσωπον πρός πρόσωπον συναντήσεως, ἡ ὁποία εἶναι πάντοτε πηγή εὐφροσύνης.
Συμπληροῦνται σήμερον 33 ἔτη ἀπό τῆς ἐνθρονίσεως τῆς ἡμῶν Μετριότητος εἰς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὑμνοῦμεν τόν φιλάνθρωπον Δοτῆρα παντός ἀγαθοῦ δι᾿ ὅσα ἐπεδαψίλευσεν εἰς τήν Μετριότητα ἡμῶν ἡ ἀνεξιχνίαστος Αὐτοῦ ἀγαθότης καθ᾿ ὅλα τά στάδια καί τάς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας. Ἐνεφύτευσεν εἰς τήν καρδίαν μας τόν «ἄριστον πόθον» τῆς ἱερωσύνης, ὡδήγησε τά βήματά μας εἰς τήν Ἱεράν Θεολογικήν Σχολήν Χάλκης καί εἰς τήν Ἑσπερίαν, ὅπου ἐσυνεχίσαμεν τάς θεολογικάς μας σπουδάς. Ηὐλόγησε τήν παρουσίαν μας ἐν Φαναρίῳ, εἰς τάς αὐλάς τοῦ ὁποίου εἰσήλθομεν τό 1972, ἀπό δέ τοῦ ἔτους 1991 διακονοῦμεν, θείᾳ εὐδοκίᾳ, ὡς Οἰκουμενικός Πατριάρχης. Οὐδέν ἐξ ὅσων ἐπράξαμεν εἶναι ἰδικόν μας ἔργον. Ἐκ Θεοῦ ἐλάβομεν τά πάντα, τό ὑπεράγιον Αὐτοῦ ὄνομα ὀνομάζομεν καί δοξολογοῦμεν ἀδιαλείπτως. Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν! «Τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκέ μοι» (Ψαλμ. ριε΄, 3);
Κάθε τιμητική πρός τό πρόσωπόν μας ἐκδήλωσις, ὅπως ἡ ἀποψινή, ἀναφέρεται εἰς τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία δίδει, ἤδη ἐπί δύο χιλιετίας, τήν καλήν μαρτυρίαν περί τῆς Ἀληθείας. Διακονεῖ, ἁγιάζει καί διαποιμαίνει τόν λαόν τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ Πόλει καί ἐν ἁπάσῃ τῇ δεσποτείᾳ Κυρίου. Ἐσφράγισε τήν ἱστορίαν τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀλλά καί τοῦ πολιτισμοῦ, καί ἐξακολουθεῖ νά τό πράττῃ, νά ἐνσαρκώνῃ καί νά συμβολίζῃ τό πνεῦμα τοῦ διαλόγου, τόν πολιτισμόν τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀλληλεγγύης, νά ἀγωνίζεται διά τήν ἑνότητα τῆς χριστιανοσύνης καί τήν προσέγγισιν καί συνεργασίαν τῶν θρησκειῶν, τήν συνάντησιν μέ τόν σύγχρονον κόσμον, τήν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, πάντοτε μέ ἐνσυναίσθησιν καί εὐαισθησίαν διά τόν ἄνθρωπον καί τάς ὑπαρξιακάς ἀναζητήσεις του, διά τόν ἐγκόσμιον βίον καί τόν αἰώνιον προορισμόν του, ἐν ἐπιγνώσει ὅτι, ὡς ἀπεφάνθη καί ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Κρήτη, 2016), «τό γεγονός ὅτι ῾τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει᾽ (Φιλιπ. γ, 20), δέν ἀναιρεῖ ἀλλά ἐνδυναμώνει τήν μαρτυρίαν ἡμῶν ἐν τῷ κόσμῳ» (Προοίμιον τῆς Ἐγκυκλίου τῆς Συνόδου).
Χαιρετίζομεν τήν παρουσίαν εἰς τήν ἀποψινήν σύναξιν καί συνεστίασιν τιμιωτάτων Ἐκπροσώπων ἐκ τῶν ἐν Ἑλβετίᾳ Φίλων Ἐκκλησιῶν. Τό ἐπερχόμενον ἔτον 2025, κατά τό ὁποῖον τιμᾶται παγχριστιανικῶς ἡ συμπλήρωσις 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α΄ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποτελεῖ σπουδαίαν εὐκαιρίαν διά προβολήν τῶν κοινῶν ἡμῶν χριστιανικῶν ἀρχετύπων καί τῆς κληρονομίας τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας. Ἡ ἀνθρωπότης ἀναμένει τό χριστιανικόν μήνυμα καί τάς κοινάς ἀπαντήσεις τῶν Ἐκκλησιῶν μας εἰς τάς προκλήσεις τῶν καιρῶν. Χαιρόμεθα διά τό γεγονός ὅτι, ὅπως ὅλαι αἱ ἀνά τήν ὑφήλιον Ἀρχιεπισκοπαί καί Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, οὕτω καί ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ἑλβετίας, ἀποτελοῦν φορεῖς καί ἐκφραστάς πνεύματος διαλόγου, διαχριστιανικῆς συνεργασίας καί ἀλληλεγγύης.
Δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας, διά νά ἐκφράσωμεν τήν προσωπικήν ἡμῶν εὐαρέσκειαν πρός τήν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ἑλβετίας κύριον Μάξιμον διά τήν καλήν ὀργάνωσιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων εἰς τήν θεόσωστον Ἐπαρχίαν του. Γνωρίζει ἄριστα τά ἐν Ἐλβετίᾳ καί τά τοῦ ἐνταῦθα ποιμνίου του, ὡς διακονῶν ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ, εἰς τό κέντρον τῆς Εὐρώπης, ἀπό τοῦ ἔτους 1989, ἤδη ἐπί 35 ὁλόκληρα χρόνια. Τόν εὐχαριστοῦμεν ἐκ μέσης καρδίας καί διά τήν ὀργάνωσιν τῶν ἐπετειακῶν ἐκδηλώσεων ἐν Βασιλείᾳ, διά τήν ἐγκάρδιον ὑποδοχήν καί διά τήν εὐγενῆ καί ἀποτελεσματικήν φροντίδα του διά πάντα.
Περαίνοντες τόν λόγον, εὐχαριστοῦμεν ἅπαξ ἔτι πάντας ὑμᾶς καί ἕνα ἕκαστον ἐξ ὑμῶν προσωπικῶς διά τήν παροουσίαν καί τήν συμμετοχήν σας εἰς τήν χαρμόσυνον οἰκογενειακήν αὐτήν σύναξίν μας. Ἐγείροντες τό κύπελλον, εὐχόμεθα πρός πάντας ὑγείαν, πνευματικήν εὐφροσύνην καί πᾶσαν ἄνωθεν εὐλογίαν. Ἡ ζείδωρος χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ εἴησαν μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν!
