Πανάγιε Ίμβριε Οικουμενικέ Πατριάρχα μας κ.κ. Βαρθολομαίε Α’,
Επ’ ευκαιρία της τριακοστής τετάρτης εκκλησιαστικής πρωτοχρονιάς Σας εις τον εν Φαναρίω Πάνσεπτον, Πανίερον Πρωτόθρονον της Ορθοδοξίας, επιθυμούμε να ευχηθούμε προσωπικά προς την Σεπτή ταπεινότητά Σας, διά παραφράσεως και με τον εξαίρετο λόγο της Εκκλησίας, τόσο δια του ιερού απολυτικίου όσο και του κοντακίου του αοιδίμου προκατόχου Σας Κύριλλου ΣΤ’:
Ο πάσης δημιουργός της κτίσεως, ο καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος, ευλόγησον τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων εν ειρήνη τον Ίμβριον Οικουμενικόν Πατριάρχην μας και την πόλιν σου, πρεσβείαις της Θεοτόκου, και σώσον αυτόν, ίνα διά μέσου της υμνωδίας και ικεσίας, οπού προσφέρει εις τον Θεόν εν τη εορτή ταύτη, γένη ο Θεός ίλεως εις αυτόν, και ευλογήση τον νέον χρόνον, και χαρίση τούτον εις ταυτόν ευτυχή και γεμάτον από όλα τα σωματικά αγαθά. Kαι ίνα φωτίση τας διανοίας του, εις το να περάσει όλον τον χρόνον καθαρώς και με αγαθήν συνείδησιν, και εις το να ευαρεστήσει τω Θεώ, με την φύλαξιν των εντολών του. Kαι ούτω να επαξίως τύχει των εν Oυρανοίς αιωνίων αγαθών.
Επίσης,
Ὁ ἀρρήτῳ σύμπαντα, δημιουργήσας σοφίᾳ, καὶ καιροὺς ὁ θέμενος, ἐν τῇ αὐτοῦ ἐξουσίᾳ, δώρησαι, τόσο τῷ Οικουμενικώ Πατριάρχη όσο και την υπ’ αυτού σεπτήν Ιεραρχίαν του Οικουμενικού Θρόνου νίκας· ἔτους δέ, τάς τε εἰσόδους καὶ τάς ἐξόδους, εὐλογήσαις κατευθύνων, τὰ ἔργα αυτών πρὸς θεῖον σου θέλημα.
Πολυαγαπημένε Πολύπαθε Πατέρα μας,
Όπως ο εορτάζων Ύψιβάτης Όσιος Συμεών ο Στυλίτης «… ἐπὶ στύλου βάσιν,
τὴν ἐγγὺς εὗρε τοῦ Θεοῦ Λόγου στάσιν… Ὑπομονῆς στύλος γέγονας…ὡς πυρσὸς διαλάμπων, ἕλκων ἡμᾶς χαμόθεν πρὸς ζωὴν οὐρανίαν, τὸν τρόπον τῆς εὐδρομίας φαίνων τοῖς ἔργοις του.», ομοίως κι εσείς ολόθερμα ευχόμαστε κατά το νέον εκκλησιαστικόν έτος ως στυλοβάτης της Ορθοδοξίας μας να συνεχίσετε να υπηρετείτε απαρέγκλιτα τον Θείον Λόγον, να εργάζεστε ακάματα για να διατηρείται διαλάμπων ο φάρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως με πίστη και υπομονή, και να μας κάνετε να αισθανόμαστε πάντα υπερήφανοι για την πορεία και τα αγαθά έργα Σας. Να συνεχίσετε παληκαρίσια και εμπνευσμένα να υπηρετείτε το «νεραϊδογέννητο» Γένος των Ρωμηών και να μας παροτρύνετε, ειδικά τη νέα γενιά, όπως πάντα ακούραστα πράττετε, να το αγαπά, να σέβεται τις αγιασμένες πέτρες του, τις πέτρες της σιωπής, του μαρτυρίου, του πάθους και του αίματος, έχοντας ιερόν χρέος να το εκτιμά και να το υπηρετεί δια συνεχούς αθλήσεως επί του στίβου των αρετών του και όχι με «προσβλητικές και βλάσφημες συμπεριφορές» όπως εκείνες οι πρόσφατες των Ολυμπιακών Αγώνων των Παρισίων, τις οποίες ορθώς το Πάνσεπτον Φανάριον καυτηρίασε. Παρότρυνση παρόμοια και με εκείνη της υπενθύμισης του Αλεξανδρινού ποιητή για το πώς «…βγήκαμ’ εμείς· ο ελληνικός καινούριος κόσμος, Με τες εκτεταμένες επικράτειες, με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών, Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά…» (Κ.Π. Καβάφης, 200 π.Χ.) αλλά και την άλλη του Πατρινού ποιητή στο πρωτοχρονιάτικο ποίημά του, περί της συνδιαλλαγής της πατρίδας με τη νέα γενιά:
—Πατρίδα μου, τί θες να σου χαρίσω για τον καλό το χρόνο που θα ’ρθεί;
—Παιδί μου, το κορμί το λιονταρίσο και το παλικαρίσο το σπαθί,
και τη νεραϊδογέννητη τη χώρα μαζί με το δικέφαλον αϊτό. Δε θέλω γω καινούρια ή ξένα δώρα, παλιά δικά μου πλούτη σού ζητώ.
—Μητέρα, τα δικά σου τα στολίδια τα χαίροντ’ άλλοι μες στην οικουμένη, και Λάμιες τα φυλάν, τα ζώνουν φίδια και χάνοντ’ εκεί μέσ’ αντρειωμένοι…
—Παιδί μου, όταν τη δόλια σου μητέρα, με του παιδιού τον πόνον αγαπάς, με την αγάπη μόνο μιαν ημέρα την παλαιά της δόξα θα της πας!
Κωστής Παλαμάς (1859-1943) Τα δώρα της Πρωτοχρονιάς 31 Δεκεμβρίου 1883
Εσείς προσωπικά όμως, Παναγιώτατε, την ημέρα αυτή, κατά την οποία η φύση ετοιμάζεται για έναν νέο κύκλο ζωής, έχετε και ένα ιδιαίτερο λόγο να εορτάζετε. Τιμώντας την πρωτοβουλία εκείνη του αειμνήστου προκατόχου Σας Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρού Δημητρίου, ο οποίος το 1989 όρισε την 1η Σεπτεμβρίου ως ημέρα αφιερωμένη στο φυσικό περιβάλλον, δραστηριοποιηθήκατε σε παγκόσμιο επίπεδο για τα σύγχρονα οικολογικά προβλήματα που ταλαιπωρούν και απειλούν την κτίση μέσα από το πρίσμα της Ορθοδοξίας και της ορθοπραξίας, γεγονός το οποίο επάξια Σας έδωσε τον τίτλο του Πράσινου Πατριάρχη.
Ευλογήστε, λοιπόν, ούτως ώστε και μέσα από την εκκλησιαστική ακολουθία της ημέρας, με την απαράμιλλη υμνολογία, εν ειρήνη και ευτυχία να φωτιστεί η διάνοια όλης της Ρωμηοσύνης και όλου του κόσμου, ειδικά του εμπολέμου, και να διέλθουμε με την ευχή Σας όλο τον χρόνο με αγαθή και καθαρή συνείδηση ευχαριστώντας τον Πανάγαθο Θεό για τις πλείστες ευλογίες και τηρώντας τις θείες εντολές Του. Είθε ο κόσμος να καταλάβει ότι «η ευτυχία δεν απαιτεί χρυσάφι και καλοπέραση, αλλά καρδιά, την ευλογία του Θεού και υγεία, με την οποία όλα αποκτούνται».* Είθε η Κωνσταντινουπολίτιδα Ίνδικτος να βρίσκει εις έτη πολλά το Πάνσεπτον του Φαναρίου Φως αστραποβολόν εις όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου.
Ο πιστός μαθητής και υπηρέτης Σας, τον οποίο με την ταπεινότητά Σας επαξίως κερδίσατε,
Κωνσταντίνος Β. Τερψίδης
Θεσσαλονικεύς εκ Φερτεκίου Καππαδοκίας
του από αιώνος, ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΗΘΕΝΤΟΣ, ξεριζωμένου (1924-2024)
μετά απείρου σεβασμού ασπάζομαι την χαριτόβρυτη δεξιάν Σας
*Δημήτριος Αρχοντώνης, Ίμβρος 1954
