Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Ιώβ, ιερούργησε το Σάββατο της Ε’ Εβδομάδος των Νηστειών, του Ακαθίστου (20 Απριλίου 2024), στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα.
Μετά την Θεία Λειτουργία ο Σεβ. κ. Ιώβ ενημέρωσε το εκκλησίασμα για το ποιμαντικό έργο της Μητροπόλεως Πισιδίας, με την προβολή σχετικού υλικού.
Τον Μητροπολίτη Πισιδίας υποδέχθηκε με θερμούς λόγους ο Σεβ. Μητροπολίτης Λαοδικείας κ. Θεοδώρητος, Διευθυντής του Γραφείου Εκπροσωπήσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα.
Ο Σεβ. κ. Ιώβ συναντήθηκε και με μέλη Μικρασιατικών Συλλόγων προς τα οποία έδωσε, ως ευλογία, την εικόνα των εν Πισιδία Αγίων.
Ομιλία του Μητροπολίτου Πισιδίας κ. Ιώβ
Σάββατο του Ακαθίστου
Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου
Αθήνα, 20 Απριλίου 2024
Στο συναξάρι του 14ου αιώνα, ο ιστορικός μοναχός Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος, για τη σημερινή μεγάλη ημέρα, μάς εξηγεί ότι πρόκειται για ανάμνηση των δύο διαδοχικών απελευθερώσεων της Βασιλίδος των Πόλεων με τη μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου. Καταρχάς, το 628 επί του αυτοκράτορος Ηρακλείου και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σεργίου, όταν η πρωτεύουσα ελευθερώθηκε με θαυμαστό τρόπο από την πολιορκία των Περσών. Τότε ο Πατριάρχης είχε κάνει πολλές εκκλήσεις στον λαό της Κωνσταντινoυπόλεως για να μην απελπιστεί, αλλά να εναποθέσει όλη την ελπίδα του στον Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο. Με όλον τον λαό, ο Πατριάρχης κρατώντας τις εικόνες της Θεοτόκου, τριγύριζε στα τείχη της Πόλης, εξασφαλίζοντας έτσι την ασφάλειά της. Ο λαός με αγάπη προς τον Θεό, αποδίδοντας τη νίκη στη Θεοτόκο, έψαλε όλη τη νύχτα τον Ακάθιστο Ύμνο προς τιμήν εκείνης που τους προστάτευσε και κατατρόπωσε τος εχθρούς με την υπερφυσική της δύναμη.
Το ίδιο επαναλήφθηκε και το 678, επί Κωνσταντίνου 4ου του Πωγωνάτου, οι Άραβες είχαν συγκεντρώσει μία τεράστια στρατιά και επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Πολιόρκησαν την πόλη ανάμεσα στο 674 και 678. Αλλά η πόλη επέζησε και πάλι με θαυμαστό τρόπο . Οι κάτοικοι, κρατώντας το ιερό ξύλο του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και τη σεπτή εικόνα της Θεοτόκου την Οδηγήτρια, τριγύρισαν τα τείχη της πρωτεύουσας, ικετεύοντας τον Θεό με δάκρυα . Τελικά το 678, οι Άραβες αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία με τη μεσιτεία της Παναγίας Μητέρας του Θεού, αποσύρθηκαν και συγχρόνως νικήθηκαν στην περιοχή της Λυκίας.
Ο Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος συμπεραίνει ότι ο σημερινός εορτασμός οφείλεται σε αυτά τα υπερφυσικά θαύματα της Παναγίας Μητέρας του Θεού. Στη μνήμη αυτών των γεγονότων ψάλλουμε: « Τῇ ὑπερμάχω στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.»
Η Παναγία Μητέρα του Θεού είναι μία μητέρα που μας αγαπά όλους. Πράγματι, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, όταν σταυρώθηκε τής εμπιστεύθηκε όλη την ανθρωπότητα δια του ηγαπημένου του μαθητού, του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, τον οποίο υπέδειξε στη μητέρα του λέγοντας: «Ιδού ο υιός σου» και στη συνέχεια στον Απόστολο Ιωάννη «Ιδού η μήτηρ σου (Ιω 19, 25-34). Έκτοτε, κανείς πλέον πάνω σε αυτή τη γη δεν είναι ορφανός, διότι έχει μητέρα του την Υπεραγία Θεοτόκο. Οποιοσδήποτε προσφεύγει σε εκείνη με την προσευχή, με καθαρή καρδία, φεύγει χωρίς την προστασία της, χωρίς τη μεσιτεία της , όπου κι αν βρίσκεται.
Βυζαντινές μαρτυρίες διηγούνται ότι ήδη από τον 6ο αιώνα στην Ιερά Μητρόπολή μας, στη Σωζόπολη της Πισιδίας, τιμούσαν μία εικόνα της Παναγίας, από την παλάμη της οποίας ανέβλυζε μύρο και έκανε πολλές θεραπείες. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως άγιος Γερμανός αναφώνησε στη διάρκεια της εικονομαχίας: πώς είναι δυνατόν να μην προσκυνούμε τις ιερές εικόνες, όταν στη Σωζόπολη της Πισιδίας υπάρχει μία εικόνα που επιτελεί τόσα θαύματα!
Ομοίως και οι παλαιοί Ατταλιώτες τηρούσαν την ευλαβή παράδοση να έρχονται να προσκυνούν κάθε Δευτέρα το πρωί το αντίγραφο της θαυματουργού εικόνας της Κύκκου, που στην τοπική διάλεκτο ονομάζεται «Τζίκο-Παναγιά». Αυτό το αντίγραφο φυλάσσεται σήμερα εδώ στην Αθήνα, στον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Ταύρο, όπου προστρέχουν οι πιστοί στην αρχή κάθε εβδομάδας για να εναποθέσουν τις υποθέσεις τους. Και αυτή η εικόνα έχει επιτελέσει πολλά θαύματα, όπως τη θεραπεία ενός παραλυτικού την Κυριακή των Μυρροφόρων, γεγονός το οποίο πανηγυρίζουμε κάθε χρόνο στην Αττάλεια, σύμφωνα με την παράδοση που καθιερώθηκε. Και συνεχίζει να επιτελεί θαύματα σε εκείνους που την επικαλούνται με καθαρή καρδιά.
Τί μας διδάσκει η ιστορία, τί μάς διδάσκει η εκκλησιαστική μας παράδοση; Να εμπιστευόμαστε στην Παναγία όλες τις έγνοιες μας, όλες τις ανησυχίες μας. Να εμπιστευόμαστε στην κοινή μας Μητέρα τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τους πλησίον μας, τους φίλους μας. Να εμπιστευόμαστε στην Παναγία τα σχέδιά μας. Και να είμαστε σίγουροι. Να μην φοβόμαστε. Να έχουμε αυτοπεποίθηση. «Πολλά γαρ ισχύει η δέησις της Μητρός προς τον Υιό της». Είθε με τις πρεσβείες της Μητέρας μας, της Υπερμάχου Στρατηγού, ο Κύριός μας , ο Θεός και Σωτήρας Ιησούς Χριστός να μας λυτρώσει από κάθε κακό, από κάθε κίνδυνο, κάθε επίθεση, κάθε κίνδυνο, να μας ελεήσει και να μας λυτρώσει , ως αγαθός και φιλάνθρωπος. Αμήν!
