Γεώργιος Βλαντής
ΓIA TH MΟΣΧΑ ΜΙΛΑΜΕ, ΓΙΑ ΤΗ ΜΠΟΥΤΣΑ ΟΧΙ;
Από τους πρώτους συλλυπήθηκε τον Μόσχας Κύριλλο ο Τιράνων Αναστάσιος για την αποτρόπαιη, άνανδρη και καταδικαστέα τρομοκρατική επίθεση της Παρασκευής 22 Μαρτίου στη Μόσχα, η οποία προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 137 ανθρώπων. Ενδείκνυται, πράγματι, να εκφράζει κανείς τη συμπαράστασή του στους συγγενείς των θυμάτων και στους εν γένει παθόντες μιας τραγωδίας, ή, έστω, σε αυτούς που, κατά κάποιον τρόπο, τους εκπροσωπούν.
Ο αποδέκτης των συλλυπητηρίων του προκαθημένου της Εκκλησίας της Αλβανίας είναι ένα πρόσωπο τον οποίο ο Τιράνων Αναστάσιος αποκαλεί «μακαριώτατο άγιο αδελφό», κατά τα ειωθότα μιας ξύλινης εκκλησιαστικής γλώσσας, της οποίας όμως τα όρια καθίστανται ενίοτε επώδυνα, καθώς ο Μόσχας Κύριλλος είναι προπαγανδιστής του αφηγήματος του Βλαδίμηρου Πούτιν και ιδεολογικό του στήριγμα, κάτι που πιστοποιεί ακόμη και μια ολιγόλεπτη επίσκεψη στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Μόσχας, όπως και μια ολοένα και αυξανόμενη βιβλιογραφία, η οποία τεκμηριώνει τη θεολογική εκτροπή της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησιαστικής ηγεσίας. Χαρακτηριστικό του ξεπεσμού είναι πως ο Κύριλλος Γκουντιάεβ ισχυρίζεται ότι οι Ρώσοι στρατιώτες που σκοτώνονται στην Ουκρανία πάνε αυτομάτως στον Παράδεισο, όντας ξεπλυμένοι από όλες τις αμαρτίες τους. Αρέσκεται ο Αλβανίας Αναστάσιος να διορθώνει προκαθημένους αυτοκεφάλων Εκκλησιών που ακολουθούν ως προς το ουκρανικό ζήτημα απλώς τα όσα προστάζει η αγιογραφική, πατερική και κανονική παράδοση, αλλά και να επιτίθεται δι᾽ αντιπροσώπων σε όσους του ασκούν τεκμηριωμένη κριτική. Ο ίδιος όμως ουδέποτε μίλησε ευθαρσώς για τα όσα αιρετικά και θρασύτατα ισχυρίζεται ο πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσίας. Επιλεκτικός λόγος, επιλεκτική σιγή.
Απορίας άξιον είναι αν ο πολιός προκαθήμενος της εν Αλβανία Εκκλησίας εξέφρασε ποτέ την οδύνη του, κατά το εκκλησιαστικό πρωτόκολλο, για τις εκατόμβες των θυμάτων του πολέμου στην Ουκρανία, αν ύψωσε τη φωνή του για τους καθημερινά τρομοκρατούμενους και σφαγιαζόμενους, όχι γενικά, αλλά για πολύ συγκεκριμένα εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας, για τα οποία ήδη διεξάγονται έρευνες, με την ελπίδα κάποτε οι ένοχοι να λογοδοτήσουν. Πότε μίλησε για τη φρικωδία στη Μπούτσα και στους άλλους ουκρανικούς τόπους που βίωσαν τις ασύλληπτες θηριωδίες των επιτιθεμένων ορδών του «ρωσικού κόσμου»; Πότε εκφράστηκε προφητικά, πέρα από τις συμπαθείς αγαπουλίστικες γενικολογίες, συνήθεις στο λεξιλόγιο και στο ήθος όσων προέρχονται από οργανώσεις σαν τη «Ζωή»; Πότε και ποιους, συγκεκριμένα, συλλυπήθηκε;
Βεβαίως, δεν είναι εύκολο το ερώτημα σε ποιον θα μπορούσε να απευθύνει τα συλλυπητήριά του για τις εναντίον των Ουκρανών θηριωδίες ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, ο οποίος θεωρεί ότι μεριμνά για την κανονικότητα και την ενότητα της Ορθοδοξίας. Άραγε στον Μόσχας Κύριλλο, ο οποίος εκλαμβάνει εαυτόν ως πνευματικό πατέρα και των Ουκρανών; Μήπως στους Ουκρανούς ιεράρχες υπό τον μητροπολίτη Ονούφριο, με το ασαφές δικαιοδοσιακό καθεστώς; Μήπως στην ουκρανική κυβέρνηση; Το περασμένο καλοκαίρι δημοσιεύτηκαν δύο επιστολές με τις οποίες συμπαρίσταται ο Τιράνων Αναστάσιος σε δύο Ουκρανούς ιεράρχες περί τον Ονούφριο, οι οποίοι αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες, κατ᾽ ουσίαν για προδοσία. Στις επιστολές αυτές ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας εξίσωσε την εύλογη δικαστική περιπέτεια των ενδεχομένως προδοτών με τις οδύνες των νεομαρτύρων, στρεφόμενος implicite, αλλά κατ᾽ ουσίαν, κατά των νόμιμων δικαστικών αρχών και της εκλεγμένης ουκρανικής κυβέρνησης, υιοθετώντας το αφήγημα του αποδέκτη των πρόσφατων συλλυπητηρίων του Πατριάρχη Κυρίλλου και των συνομιλητών του στην «πολιτική» ζωή της Ρωσίας.
Τα συλλυπητήρια του αρχιεπισκόπου Αλβανίας είναι επιλεκτικά και δίνουν την εντύπωση πως οι Ουκρανοί είναι άνθρωποι τρίτης κατηγορίας, οι οποίοι δεν αναφέρονται στο διορθόδοξο savoir vivre, ώστε να δικαιολογείται παρέμβαση γι’ αυτούς. Τεκμηριώνουν και αυτά τη λυπηρή στάση του στο ουκρανικό ζήτημα, η οποία έχει προκαλέσει βαθύτατη πικρία και πόνο στον σφαγιαζόμενο λαό.
Σημείωση: Ο Τιράνων Αναστάσιος και το συμπαθές, όσο και ανεπαρκές Γραφείο Τύπου της Εκκλησίας του έχουν μια ιδιαίτερη αίσθηση του χρόνου, κάτι που φαίνεται και από το πότε δημοσιεύουν διάφορες επιστολές. Μήπως έχει αποστείλει ο Μακαριώτατος συλλυπητήρια στον Μόσχας Κύριλλο και για την εκδημία του Αλεξέι Ναβάλνι, Ρώσου ορθόδοξου επικριτή της διεφθαρμένης πουτινικής δικτατορίας, ο οποίος πέθανε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες; Ή μήπως και αυτό δεν το υπαγορεύει το διορθόδοξο πρωτόκολλο;
