Εγκύκλιο προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, η οποία θα αναγνωστεί την Κυριακή, 10 Μαρτίου, εξαπέλυσε ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος, με αφορμή δύο σημαντικά και ιστορικά γεγονότα για την Ορθόδοξη Εκκλησία εν Αυστραλία. Το πρώτο είναι η συμπλήρωση εκατό ετών από την ίδρυση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, της οποίας ο ιδρυτικός τόμος υπεγράφη την 7η Μαρτίου 1924, και το δεύτερο είναι οι πρόσφατες αποφάσεις της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, σύμφωνα με τις οποίες «η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας διοικήται από τούδε και εις το εξής επί τη βάσει Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, προεδρευομένης υπό του Αρχιεπισκόπου και εχούσης μέλη του βοηθούς Επισκόπους αυτού, οι οποίοι μετονομάζονται εις χωρεπισκόπους, διατηρούντες τους ους κατέχουν τίτλους».
Ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος, φανερά συγκινημένος, καλεί τον κλήρο και τον λαό σε κοινή Δοξολογία, μνημονεύοντας τους προκατόχους του αοίδιμους Αρχιερείς Χριστοφόρο, Τιμόθεο, Θεοφύλακτο, Ιεζεκιήλ και Στυλιανό, όλους τους κληρικούς που διηκόνησαν την Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας κατά την προηγούμενη εκατονταετία και όλους τους ομογενείς μετανάστες, οι οποίοι δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για ένα λαμπρό μέλλον για τις επόμενες γενεές. Παράλληλα, ο Σεβασμιώτατος δεν παραλείπει να εκφράσει την ευχαριστία του προς τους Θεοφιλεστάτους Επισκόπους, τα μέλη του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου και όλους όσοι εργάστηκαν και βοήθησαν για τη σύνταξη του προς ψήφιση Συντάγματος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, ενώ καταλήγει στην Εγκύκλιό του εκφράζοντας τη βαθιά του ευγνωμοσύνη προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τα μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου για τις ευεργετικές αποφάσεις τους υπέρ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Να σημειωθεί ότι την Κυριακή, 10 Μαρτίου, μετά τη Θεία Λειτουργία, θα τελεστεί Δοξολογία, στο τέλος της οποίας θα αναγνωσθεί η Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου και θα ψαλεί το πολυχρόνιο του Οικουμενικού Πατριάρχου.
Επισυνάπτεται ολόκληρη η Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου.
ΜΑΚΑΡΙΟΣ
ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, ὑπέρτιμος καί Ἐξαρχος πάσης Ὠκεανίας, τοῖς Θεοφιλεστάτοις Ἐπισκόποις, τῷ εὐαγεῖ κλήρῳ, ταῖς μοναστικαῖς ἀδελφότησι καί παντί τῷ χριστεπωνύμῳ πληρώματι τῆς ἐν Αὐστραλίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, χάρις εἴη καί εἰρήνη παρά τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι καί ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἀκολουθώντας τήν ἱερά παράδοση καί τό ἦθος τῶν προγόνων μας, ἑορτάζουμε πανηγυρικῶς τίς ἐπετείους τῶν σημαντικῶν καί καθοριστικῶν γιά τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Γένους μας ἱστορικῶν γεγονότων. Μιά τέτοια σημαντική ἐπέτειος προβάλλει μέ λαμπρότητα ἐνώπιόν μας, καθώς ἀνατέλλει ὁ μήνας Μάρτιος τοῦ ἔτους πού διανύουμε, κατά τόν ὁποῖο συμπληρώνονται ἑκατό ἔτη ἀπό τήν ἵδρυση, ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου, τῆς τότε «Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστραλίας καί Νέας Ζηλανδίας» (Μάρτιος 1924 – Μάρτιος 2024) καί μετέπειτα «Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας» (1η Σεπτεμβρίου 1959). Δύο χρόνια πρό τῆς ἱδρύσεώς της, ἐπί Πατριαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Μελετίου Δ´ (Μάρτιος 1922), εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἐπανυπαγωγή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας τῆς πέμπτης ἠπείρου στή δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μετά ἀπό τήν ἄρση τῆς παραχωρήσεως στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τοῦ κανονικοῦ δικαιώματος πνευματικῆς προστασίας καί ἐποπτείας αὐτῆς. Πρόκειται γιά τό σημεῖο τοῦ χρόνου, κατά τό ὁποῖο συντελεῖται μία ὀντολογικῶν διαστάσεων μεταβολή στήν πορεία τῆς ἐν Αὐστραλίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Οἱ πρωταγωνιστές τῶν γεγονότων ἐκείνης τῆς περιόδου εἶναι μᾶλλον ἀπίθανο νά εἶχαν συνειδητοποιήσει τήν ἱστορικότητα καί τή σπουδαιότητα τῶν στιγμῶν πού βίωναν. Ἐμεῖς ὅμως σήμερα εἴμαστε σέ θέση νά γνωρίζουμε καί νά ἔχουμε πλήρως κατανοήσει πόσο εὐλογημένη καί καταλυτική γιά τήν πορεία τῆς Ὀρθοδοξίας στήν Αὐστραλία ἦταν ἡ ἔνταξη τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας κάτω ἀπό τήν πνευματική σκέπη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖο μᾶς προστάτεψε σέ δύσκολους καιρούς, μερίμνησε γιά τήν ἑδραίωση τῆς πίστεως τῶν Ἑλλήνων στήν Ὠκεανία, θεράπευσε πολλάκις τίς λειτουργικές, πνευματικές καί κοινωνικές ἀνάγκες τῶν μεταναστῶν καί κατηύθυνε τούς κατά καιρούς Ποιμενάρχες τῆς Αὐστραλίας στό ἐκκλησιαστικό, ἐκπαιδευτικό, ἐθνικό καί σωτηριολογικό τους ἔργο.
Τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο δέν ἔπαυσε ποτέ νά ἀγωνιᾶ καί νά φροντίζει γιά τό ἐδῶ ποίμνιό του, σέ αὐτή τήν εὐλογημένη χώρα πού ζοῦμε, στή δεύτερη πατρίδα μας. Μιά τρανή ἀπόδειξη αὐτῆς τῆς μεγάλης πραγματικότητος εἶναι καί οἱ πρόσφατες ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου σχετικά μέ τήν Ἀρχιεπισκοπή μας, οἱ ὁποῖες ἐλήφθησαν μετά ἀπό θετική εἰσήγηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καί πού, κατά θεϊκή συγκυρία, ἔρχονται νά ἐπισφραγίσουν τήν πρώτη ἑκατονταετία καί νά ἐγκαινιάσουν τήν ἔναρξη τῆς νέας μας πορείας. Πολλές φορές ἔχουμε τονίσει ὅτι «εἴμαστε ἔτοιμοι γιά τό μέλλον». Ὅμως, μετά ἀπό τή μεγάλη καί ἱστορική ἀπόφαση τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τοῦ Πατριάρχου μας σχετικῶς μέ τό νέο Σύνταγμα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, εἴμαστε πλέον σίγουροι ὅτι τό μέλλον πού ἑτοιμάζουμε γιά τά παιδιά μας θά εἶναι ἀπαλλαγμένο ἀπό τίς διχόνοιες καί τούς διχασμούς τοῦ παρελθόντος καί, κυρίως, θά εἶναι ἀπαλλαγμένο ἀπό ἐκκλησιαστικά σχίσματα καί μερισμούς.
Τό νέο Σύνταγμα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας ἀποτελεῖ τόν καρπό τῆς συνεργασίας τῆς ἐλαχιστότητός μου με τούς ἐγκρίτους Καθηγητές τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Θεόδωρο Γιάγκου καί π. Χρυσόστομο Νάσση. Ἔχει ἐγκριθεῖ ἀπό τούς Θεοφιλεστάτους Ἐπισκόπους πού διακονοῦν στήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή μας, ἀπό τά μέλη τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Συμβουλίου, ἀλλά καί ἀπό ὁμάδα ἐμπείρων νομικῶν, τῆς ὁποίας ἡγήθηκε ὁ Ἐντιμολογιώτατος Ἄρχων τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου καί ἐξαίρετος νομικός κ. Νικόλαος Παπαναστασίου, ἔτσι ὥστε νά ἱκανοποιεῖ τίς ἐπιταγές τῆς ἐννόμου τάξεως τῆς Κοινοπολιτείας τῆς Αὐστραλίας, ἐντός τῆς ὁποίας δραστηριοποιούμεθα.
Τό νέο Σύνταγμα ἔρχεται νά ἀντικαταστήσει τό παρωχημένο ἀντίστοιχο τοῦ 1959, νά θεραπεύσει τίς σύγχρονες ἀνάγκες, οἱ ὁποῖες εὐλόγως ἔχουν προκύψει ὕστερα ἀπό τήν παρέλευση τόσων δεκαετιῶν, νά καλύψει πολλά κενά πού δημιουργήθηκαν μέ τήν αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ καί τή δημιουργία πολλῶν ἱδρυμάτων καί ὀργανισμῶν μας καί, τέλος, νά κατοχυρώσει θεσμικῶς, ἔτι περισσότερο, τή θέση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔναντι τῶν Αὐστραλιανῶν ἀρχῶν. Ἡ σπουδαιότερη ἀλλαγή πού εἰσάγεται μέ τό νέο Σύνταγμα εἶναι ὅτι ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας θά ἀσκεῖται πλέον ἀπό τήν «Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδο», στήν ὁποία προεδρεύει ὁ ἑκάστοτε Ἀρχεπίσκοπος καί μετέχουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι πού διακονοῦν τήν Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή μας καί οἱ ὁποῖοι στό ἑξῆς θά ὀνομάζονται «Χωρεπίσκοποι». Ἡ νέα αὐτή κατάσταση ἀποτελεῖ σταθμό γιά τήν ἐκκλησιαστική πραγματικότητα τῆς Αὐστραλίας, καθώς εἰσάγει ἕνα σύστημα διοικήσεως πού διορθώνει δυσλειτουργίες τοῦ παρελθόντος καί ἐναρμονίζεται πρός τίς ἐκκλησιολογικές καί ἱεροκανονικές ἐπιταγές τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἔχοντας ὅλα αὐτά ἐνώπιόν μου, μνημονεύω μέ εὐγνωμοσύνη τούς μακαριστούς προκατόχους μου Ἱεράρχες, ἀπό τό 1924 ἕως καί τό 2019, Χριστοφόρο, Τιμόθεο, Θεοφύλακτο, Ἰεζεκιήλ καί Στυλιανό, οἱ ὁποῖοι ἐποίμαναν τήν Ἀρχιεπισκοπή μας μέ ἔνθεο ζῆλο καί ἀφοσίωση. Μνημονεύω τούς εὐλαβέστατους κληρικούς μας, πού ὄργωσαν κυριολεκτικά τήν αὐστραλιανή γῆ, γιά νά στηρίξουν τούς πρώτους Ἕλληνες καί νά θεραπεύσουν τίς ἀνάγκες τους. Μέ μεγάλη εὐγνωμοσύνη μνημονεύω, ἐπίσης, ὅλους τούς μετανάστες πού ἔφτασαν στήν πέμπτη ἤπειρο καί δούλεψαν σκληρά καί ἀγωνίστηκαν κατά τά προηγούμενα ἑκατό χρόνια, προκειμένου νά χτίσουν ἕνα καλύτερο μέλλον γιά τίς ἑπόμενες γενεές.
Παράλληλα, καί μετά τίς ἱστορικές ἀποφάσεις τοῦ Πατριαρχείου μας, σᾶς καλῶ ὅλους σέ δοξολογική προσευχή πρός τόν Δωρεοδότη Κύριο γιά τή μεγάλη αὐτή εὐεργεσία τήν ὁποία ἐλάβαμε, εὐχόμενος τό νέο Σύνταγμα νά ἀποτελέσει ἐφαλτήριο μείζονος κατά Θεόν προκοπῆς καί ἀφορμή ὑψηλότερης πνευματικῆς πορείας τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς καί τοῦ ποιμνίου μας. Τέλος, σᾶς παρακαλῶ νά ἐκφράσουμε ἑνωμένοι, «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ», τή βαθιά μας εὐγνωμοσύνη πρός τόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο καί τούς ἁγίους Συνοδικούς Ἀρχιερεῖς γιά τίς ἀποφάσεις τους ὑπέρ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας καί νά καταθέσουμε, γιά μιά ἀκόμη φορά, τά πιό εἰλικρινῆ αἰσθήματα τῆς υἱϊκῆς μας ἀφοσιώσεως καί ἀγάπης πρός τή Μητέρα Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Βαρθολομαίου
τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου πολλά τά ἔτη!!!
Ἐν Σύδνεϋ, τῇ 10ῃ Μαρτίου 2024,
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Αὐστραλίας Μακάριος
Ὑπέρτιμος καί Ἔξαρχος πάσης Ὠκεανίας
An encyclical to the Christ-loving plenitude of the Holy Archdiocese of Australia was released by His Eminence Archbishop Makarios of Australia, to be read on Sunday, 10 March, on the occasion of two important and historical events for the Orthodox Church in Australia. The first is the one hundred years since the establishment of the Holy Archdiocese of Australia, whose Tome of Foundation was signed on the 7th of March 1924; and the second is the recent decisions of the Mother Church of Constantinople, according to which “the Archdiocese of Australia will henceforth be governed by a Holy Eparchial Synod, presided by the Archbishop and having as its members his assistant Bishops in their capacity as Regional Bishops [chorepiskopoi], while retaining their current titles”.
Clearly moved, His Eminence our Archbishop calls both clergy and faithful to a common Doxology in order to commemorate his blessed predecessors—the Hierarchs Metropolitan Christophoros, Metropolitan Timotheos, Metropolitan Theophylaktos, Archbishop Ezekiel and Archbishop Stylianos; all the clergy who served the Archdiocese of Australia during the last one hundred years; and all the Greek immigrants who created the pre-conditions for a bright future for generations that would follow. At the same time, His Eminence does not fail to express his gratitude to the God-loving Bishops, the members of the Archdiocesan Council, and all those who worked and assisted in its drafting the Constitution to have it ready for voting, while he concludes his encyclical by expressing his deep gratitude to Ecumenical Patriarch Bartholomew and the members of the Holy and Sacred Synod for their beneficial decisions in favour of the Holy Archdiocese of Australia.
It should be noted that on Sunday, 10 March, after the Divine Liturgy, a Doxology Service will follow, at the end of which the Encyclical of His Eminence will be read and the Ecumenical Patriarch’s Polychronio [a hymn for the granting of many years] will be chanted.
The entire Encyclical of His Eminence Archbishop Makarios of Australia follows.
MAKARIOS
by the mercy of God, Archbishop of the Most Holy Archdiocese of Australia, Primate and Exarch of All Oceania, to the God-loving Bishops, the gracious clergy and monastic communities, and to all the Christ-loving plenitude of the Orthodox Church in Australia, grace and peace from our glorified Saviour Jesus Christ.
Most honourable Brothers fellow-bishops, and my beloved children,
Following the sacred tradition and ethos of our ancestors, we ceremoniously celebrate the anniversaires of historial events which have been significant and decisive for the advancement of the Church and the Greek People. One such important anniversary presents itself resplendently before us with the dawning of the month of March of this year, according to which one hundred years are fulfilled since the establishment, by the ever-remembered Ecumenical Patriarch Gregory, of the then “Holy Metropolis of Australia and New Zealand” (March 1924 – March 2024), subsequently elevated to “The Holy Archdiocese of Australia” (1st September 1959). Two years before its establishment, under the the Patriarchy of Ecumenical Patriarch Meletius IV (March 1922), the ecclesiastical eparchy of the Fifth Continent was reinstated to the jurisdiction of the Ecumenical Patriarchate, following the lifting of the concession to the Church of Greece with respect to its canonical right of protection and oversight within Australia. This is the point of time, during which a change of ontological proportions takes place in the course of the Orthodox Church in Australia.
It is rather unlikely that the protagonists of the events of that period would have realised the historic magnitude and significance of the moments they were experiencing. We, however, today, are in a position to know and to have fully understood just how blessed and catalytic—for the future advancement of Orthodoxy in Australia—was the inclusion of our local Church within the spiritual shelter of the Ecumenical Patriarchate: which protected us during difficult times; ensured the consolidation of the faith of the Greeks in Oceania; healed on countless occasions the liturgical, spiritual and social needs of the immigrants; and during these times directed the Chief Shepherds of Australia in their ecclesiastical, educational, national and salvific work.
Our Ecumenical Patriarchate never ceased in its solicitude and care for the flock in this blessed country in which we live, our second homeland. An immense attestation of this great reality are the recent decisions of the Holy and Sacred Synod regarding our Archdiocese, which were taken following a positive commendation byour Ecumenical Patriarch Bartholomew—and which, by divine coincidence, come to seal the first hundred years and inaugurate the beginning of our new course. On many occasions we have stressed that “we are ready for the future”. However, after the great and historic decision of the Mother Church of Constantinople and our Patriarch, regarding the new Constitution of the Archdiocese, we are now certain that the future, which we are preparing for our children, will be free from the divisions and dissensions of the past and, above all, will be free from ecclesiastical schisms and divisions.
The new Constitution of our Archdiocese is the fruit of the cooperation of my own humble person with distinguished Professors of Canon Law of the Theological School of the Aristotle University of Thessaloniki, Prof. Theodoros Yiangou and Revd Prof. Chrysostomos Nassis. It has been approved by their Graces the Bishops who serve within our Holy Archdiocese, by the members of the Archdiocesan Council, but also by a group of experienced lawyers, led by the most honourable Archon of our Ecumenical Patriarchate and distinguished Lawyer, Dr Nicholas Papanastasiou, so as to satisfy the demands of the legal order of the Commonwealth of Australia, within which we operate.
The new Constitution comes to replace its outdated counterpart of 1959, to attend to the modern needs, which have naturally arisen after the passage of so many decades, to cover many gaps created by the increase of the population and the establishment of many of our institutions and organisations and, finally, to institutionally secure, even more so, the position of the Ecumenical Patriarchate in relation to the Australian authorities. The most important change introduced by the new Constitution is that the governance of the Church will now be exercised by the “Holy Eparchial Synod”, at which the incumbent Archbishop will chair and at which all Bishops who serve within our Archdiocese will take part and will henceforth be called “Regional Bishops [Chorepiskopoi]”. This new situation is a milestone for the ecclesiastical reality of Australia, as it introduces a system of governance which corrects past dysfunctions and aligns with the ecclesiological and canonical imperatives of the Orthodox Church.
Having all this front and centre of my mind, I commemorate with gratitude my blessed predecessors all the Hierarchs, from 1924 to 2019, Metropolitan Chirstophoros, Metropolitan Timotheos, Metropolitan Theophylaktos, Archbishop Ezekiel and Archbishop Stylianos, who shepherded our Archdiocese with divne zeal and dedication. I commemorate our reverent clergy, who literally ploughed the Australian land to support the early Greeks and attend to their needs. It is with great gratitude that I also commemorate all the immigrants who arrived in the Fifth Continent and worked tirelessly, and greatly struggled during the previous hundred years in order to build a better future for the future generations.
At the same time, and following the historical decisions of our Patriarchate, I invite all to come together in doxological prayer, giving thanks to our Lord, the Benefactor of all Gifts, for this great benefaction that we have received, praying that the new Constitution will be an important springboard for greater progress in God, and an occasion for the higher spiritual advancement of the Holy Archdiocese and of our flock. Finally, I am asking you to express in a united manner, “with one mouth and one heart”, our deepest gratitude to our Ecumenical Patriarch Bartholomew and the holy Synodal Hierarchs for their decision in support of our Archdiocese, and to testify, once again, our most sincere sentiments of filial devotion and love for the Mother Church of Constantinople.
Bartholomew
Your All-Holiness and Ecumenical Patriarch
May Your years be many!
In Sydney, 10th of March 2024,
The Archbishop
† Makarios of Australia
Primate and Exarch of All Oceania
