Προσφώνηση κατά την Επίσημη Δεξίωση της Πρώτης του Έτους
στην Αίθουσα του Θρόνου του Οικουμενικού Πατριαρχείου
του Άρχοντος Πριμικηρίου της ΜτΧΕ κ. Διαμαντή Κομβόπουλου
Φανάρι, 1 Ιανουαρίου 2024
Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Αποδεχόμενος το ιερό κέλευσμά Σας να προσφωνήσω εκ μέρους των Αρχόντων οφφικιαλίων της ΜτΧΕ, ως είθισται, κατά την δεξίωση της Πρωτοχρονιάς, διακατέχομαι από συγκίνηση για την τιμή που μου κάνατε και μεταφέρω τους χαιρετισμούς του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου Άρχοντος Εξάρχου κ. Αθανασίου Μαρτίνου.
Σεπτή χορεία των Ιεραρχών, Εξοχώτατε Πρέσβη, Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες, εκλεκτοί παρόντες,
Τριπλή γιορτή σήμερα! Εορτάζουμε την Περιτομή του Κυρίου, την μνήμη του Αγίου Βασιλείου και την αρχή του νέου έτους 2024. Θα προσπαθήσω, όσο μπορώ, να εκφράσω σκέψεις και απόψεις, που ελπίζω να αποδίδουν τα αισθήματα και φρονήματα της Κοινότητας, αλλά και των μελών της αδελφότητάς μας. Το έτος 2023 είναι πλέον παρελθόν. Παρήλθε μεν, ωστόσο δεν θα είναι ασήμαντο το πέρασμά του ούτε για την ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ούτε και για την παγκόσμια ιστορία. Η βιβλική καταστροφή που ζήσαμε, καταμεσής του χειμώνα, την αποφράδα νύχτα στις 6 Φεβρουαρίου, καταγράφηκε ως ένας από τους φονικότερους σεισμούς της νεότερης ιστορίας της χώρας μας με δεκάδες χιλιάδες θύματα. Το Φανάρι εμπράκτως στάθηκε στο πλευρό των παθόντων, ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, καταγωγή ή άλλες διακρίσεις.
Στις 7 Οκτωβρίου, στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας, προστέθηκε άλλος ένας στη γειτονιά μας, τη Μέση Ανατολή, με θλιβερά αποτελέσματα για τον άμαχο, ταλαιπωρημένο και απροστάτευτο λαό. Και οι δύο συρράξεις δυστυχώς βρίσκονται σε εξέλιξη, διχάζοντας τον πλανήτη με απροσδιόριστα μελλοντικά αποτελέσματα.
Οι παραπάνω εξελίξεις βεβαίως δεν μπορούν να νοηθούν ανεξάρτητα από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει ο άνθρωπος. Φέτος, την ημέρα προσευχής υπέρ της Προστασίας του Φυσικού Περιβάλλοντος, την 1η Σεπτεμβρίου, στο μήνυμά σας Παναγιώτατε, μεταξύ άλλων, αναφέρατε ότι «κάθε πολεμική ἐνέργεια εἶναι καί πόλεμος κατά τῆς κτίσεως, εἶναι μία σοβαρωτάτη ἀπειλή κατά τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος» και επαναλάβατε την έκκληση «νά τερματισθῇ ἀμέσως ὁ πόλεμος καί νά ἀρχίσῃ ὁ εἰλικρινής διάλογος». Η ειρηνοποιός φωνή του Φαναρίου που σοφά υπενθυμίζει ότι «ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει στο πρόσωπο του συνανθρώπου του τον αδελφό και φίλο του, όχι τον επίβουλο και εχθρό του», δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν εισακούστηκε. Ας ευχηθούμε η επισήμανσή Σας ότι «οἱ μεγάλοι ἥρωες τῆς πολιτικῆς εἶναι οἱ ἀγωνισταί τῆς εἰρήνης», θα βρει επιτέλους ώτα ευήκοα μεταξύ των κυβερνώντων.
Αυτή την πολυπόθητη ειρήνη και καταλλαγή προωθείτε σταθερά εδώ και πολλά χρόνια, μεταξύ των δύο μεγάλων δογμάτων της Εκκλησίας, με σημαντικά βήματα που έχουν καταγραφεί. Κατά την Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 30 Νοεμβρίου, ακούσαμε από τα χείλη Σας επί λέξει: «ἡ ἑνότης τήν ὁποίαν ἐπιζητοῦμεν καί διά τήν ὁποίαν εἰργάσθημεν μέ ζέσιν περισσότερον ἀπό μισόν αἰῶνα δέν εἶναι πολυτέλεια». Είθε οι συναντήσεις και οι συζητήσεις που συνεχίζονται να ευοδωθούν στο εγγύς μέλλον, ώστε να αποκατασταθεί η ενότητα και όλοι οι Χριστιανοί να γίνουν επιτέλους κοινωνοί του τιμίου σώματος και αίματος του Χριστού από το κοινό ποτήριο, όπως ακριβώς μας παρήγγειλε ο ίδιος ο Κύριος στο Δείπνο που συνέφαγε μυστικά με τους Αποστόλους προ του Πάθους.
Όσο για την πατρίδα Σας την Ίμβρο, τα όσα προσφέρατε με τους αγώνες και το αδιάκοπο πείσμα, μου θυμίζουν τον αρχαίο όρκο των αθηναίων εφήβων, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε «καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι» – και την πατρίδα δεν θα παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη απ’ όση την παρέλαβα. Με αποκορύφωμα τη λειτουργία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, δημιουργήθηκε στο νησί μια μικρή κοινωνία που όλο και μεγαλώνει. Πετύχατε εκεί κυριολεκτικά την αναγέννηση μέσα από τις στάχτες. Κι όπως το αμπέλι ευδοκιμεί σε καμένη ηφαιστειακή γη, έτσι και ο αμπελώνας που φυτέψατε πάνω στα αποκαΐδια της ιδιαίτερης πατρίδα Σας, ευχόμαστε να δώσει σύντομα γλυκύτατους καρπούς, βότρυν πέπειρον οίνον στάζοντα και ευφραίνοντα την ψυχήν Σας, για να παραφράσω τον υμνωδό.
Θα μιλήσω όμως και γενικότερα για το ενδιαφέρον Σας προς τη μαθητιώσα νεολαία, ως έμπρακτη απόδειξη όσων αναφέρατε στο 3ο Διεθνές Συνέδριον «Eco – Εὖ ζῆν. «Βιοηθική καί Νέοι» στις 8 – 9 Δεκεμβρίου 2023, τονίζοντας ότι στη ζωή της Εκκλησίας, η μέριμνα για τη νεότητα βρισκόταν ανέκαθεν στο κέντρο της ποιμαντικής διακονίας της, και αυτό ισχύει και για την εποχή μας. Ως εκ τούτου, παρακολουθείτε την λειτουργία των σχολείων, ενημερώνεστε για τα θέματα παιδείας και λαμβάνετε μέρος στις σημαντικές σχολικές εκδηλώσεις. Έχετε θέσει υπό την αιγίδα του Πατριαρχείου μαθητικά συνέδρια, εξασφαλίζετε υποτροφίες και βρίσκεστε στο πλευρό μας, οποτεδήποτε προκύψει πρόβλημα που απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα. Το γνωρίζω πολύ καλά από προσωπική εμπειρία, καθώς ήμουν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ομογενών Εκπαιδευτικών. Επιπλέον μεριμνήσατε να ξεκινήσουν τα έργα της εκ βάθρων ανακαίνισης της Ιεράς Θεολογικής Σχολής Χάλκης, με την ευγενική χορηγία του Άρχοντος Εξάρχου κ. Αθανασίου Μαρτίνου. Καμία αμφιβολία ότι και η πολυπόθητη επαναλειτουργία της Σχολής θα πραγματοποιηθεί σύντομα, με τις προσευχές όλων μας, επί των ημερών Σας!
Επίσης, πάλι από προσωπική εμπειρία, επιτρέψτε μου να αναφερθώ ξεχωριστά στο έντονο ενδιαφέρον και την πατρική στοργή που δείχνετε στην Πατριαρχική Κατασκήνωση Παιδοπόλεως νήσου Πρώτης, καθώς και τη χαρά που σκορπάτε στον τόπο εκείνο, κάθε φορά με την παρουσία Σας. Αυτό τον θεσμό που προσφέρει στα παιδιά της Ομογένειας τις καλύτερες και ωφελιμότερες διακοπές. Επαναλαμβάνω, τις καλύτερες και ωφελιμότερες διακοπές! Μη νομίζετε αδελφοί μου ότι υπερβάλλω. Ακούστε τι αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΕΦΗΜΕΡΙΣ» που εκδόθηκε την 23η Ιουνίου του 1956, κατά το τέταρτο έτος λειτουργίας της Κατασκήνωσης στην Πρώτη: «η φιλοξενία αυτή δεν είναι τυπική, ούτε γίνεται προς το θεαθήναι, όπως θα λέγαμε. Η φιλοξενία αυτή βγαίνει μέσα από την ψυχή της Εκκλησίας, από τον Πατριάρχη και την Πνευματικήν Διακονίαν. Στόχον η κίνησις αύτη έχει το παιδί. Την ανάπτυξιν πρώτα και πάνω από όλα του αισθήματος της αλληλεγγύης και της αγάπης, που τόσο πολύ λαχταρά σήμερα ο άνθρωπος. Ιερός σκοπός, ο σκοπός της Παιδοπόλεως». Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα συνεχίζουμε σήμερα.
Δεν λησμονώ ότι ακόμη και μεσούσης της πανδημίας, δεν παραλείψατε να τελέσετε την πανήγυρη της Μονής με όλη τη συνοδεία Σας. Κρατώ στη μνήμη μου τα λόγια που εκφωνήσατε τότε: «Όλα αυτά γίνονται από αγάπη και στοργή για τα παιδιά μας. Όλα γίνονται από ένα ρωμαίικο πείσμα, από ένα ρωμαίικο φιλότιμο, να μην σταματήσουμε τον αγώνα». Τα λόγια αυτά αντηχούν στα αυτιά μου και μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω, κάθε φορά που συναντώ εμπόδια, δυσκολίες ή απογοητεύσεις.
Εμείς αδελφοί μου, τιμηθήκαμε από τον Πατριάρχη μας, για κάποια από τις υπηρεσίες που μας αξίωσε ο Θεός να προσφέρουμε στην Μητέρα Εκκλησία. «Έκαστος εφ’ ω ετάχθη». Με το οφφίκιο που μου χάρισε ο Παναγιώτατος, εκτός του ότι μου εμπιστεύθηκε το πάλαι ποτέ αυτοκρατορικό διβάμβουλο, προνόμιο του Πορθητή στον Προσκυνητό Αυθέντη και Δεσπότη των Ορθοδόξων ανά την Οικουμένη, το οποίο και συμβολίζει την ελέω Θεού πατριαρχία του, μου έδωσε μια σπουδαία ευκαιρία. Να απολαμβάνω τους θεσπέσιους βασιλικούς του λόγους που εκφωνεί από καθέδρας, να τον ακούω και να γαλουχείτε η ψυχή μου με τα κηρύγματά του, ως μαθητευόμενος «ενώπιος ενωπίω».
Μια ομιλία που μου έκανε βαθιά εντύπωση, και πιστεύω ότι θα συντάραξε και όλους όσοι την άκουσαν με προσοχή, ήταν οι παραινετικοί λόγοι του Πατριάρχου μας προς τον προσφάτως χειροτονηθέντα π. Ανατόλιο, κατά την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Του παρήγγειλε να φροντίζει, να αγωνίζεται και να συναγωνίζεται με τους υπόλοιπους, ώστε η ιερή ολκάδα να διέρχεται κάθε φορά αβλαβής τις Συμπληγάδες και τις Κυανές Πέτρες. Του υπενθύμισε δε, να μην γίνεται δέσμιος ή θηρευτής των αξιωμάτων, τα οποία όταν έρχονται είναι βεβαίως ευπρόσδεκτα, όμως δεν είναι αυτά που δίνουν αξία και περιεχόμενο στον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος σ’ αυτά! Να μελετά και να εμπνέεται από την μακρά και περιπετειώδη ιστορία της Εκκλησίας, να φιλοδοξεί να προσθέτει και ο ίδιος σελίδες δόξας για την πρωτόθρονη Εκκλησία μας. Και καταλήγει λέγοντας «αλλοίμονον εάν δεν έχετε τοιαύτας ευγενείς φιλοδοξίας και οράματα και επιδιώξεις διά το αύριον της Εκκλησίας!
Πόσο βαρυσήμαντα λόγια, τα οποία σημαδεύουν, και πρέπει να σημαδεύουν, τις καρδιές και των μελών της αδελφότητάς μας!
Ας σταθούμε αδελφοί μου και τη νέα χρονιά με όλες μας τις δυνάμεις στο πλευρό της Μητρός Εκκλησίας, στο πλευρό του αγακλυτού Πατριάρχη μας, ο οποίος αφιέρωσε το «είναι» του στην καλλιέργεια του αμπελώνα του Κυρίου και ας γίνουμε συγκυρηναίοι, ώστε ο βαρύς σταυρός που κουβαλά στις πλάτες του, τα πενήντα χρόνια της αρχιεροσύνης που πρόσφατα εορτάσαμε με λαμπρότητα και τα τριάντα δύο της ευκλεούς πατριαρχίας του, να μην είναι βαρύτερος στα ευοίωνα και λαμπρότερα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Ευχόμαστε Παναγιώτατε έτη πολλά και αγλαόκαρπα με υγεία!
