Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ι
Η Εκκλησία εν διωγμώ
κραυγάζει ο ένας
απλά για να κραυγάσει
και να κάνει τον άλλο να καγχάσει.
Ποιος ασχολείται να διώξει σήμερα μια Εκκλησία
που δεν ξέρει τι σημαίνει κένωση;
Προβληματίζομαι…
Γράφει ο τρίτος.
Και μια κλίνη ιοφόρα τον περιμένει.
Και δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
«Ανοιχτές Εκκλησίες» είναι το σύνθημα των Σωματείων,
τον καιρό της πανδημίας.
Αλλιώς δεν είναι Χριστούγεννα.
Πού να ‘ξεραν πως ΕΙΜΑΙ Χριστούγεννα…
Πάνε να χωρέσουν τον Αχώρητο.
Θέλουν να χρονίσουν τον Άχρονο.
Γυρεύουν να ορίσουν και το αστέρι.
Να του πουν εκείνοι πότε να βγεί
αγνοώντας πως Άστρον ήδη ανατέταλκεν.
Μάτην φυλάττεις την φάτνην κουστωδία.
Αυτός είναι ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος
και δεν μπορείς να τον βολέψεις…
Τα Χριστούγεννα ανήκουν στους συφοριασμένους.
ΙΙ
Τα Χριστούγεννα στις μέρες μας μυρίζουν θάνατο…
Πόσοι και πόσοι δεν απαγχονίζονται παραμονές Χριστουγέννων
Πόσοι και πόσοι δεν σφάζονται
Πόσοι και πόσοι δεν κατεβαίνουν στον Άδη
Και η οβίδα; Στη φάτνη του μικρού Χριστού
Κι ο πόλεμος; Ποιος ασχολείται μαζί του;
Ας είναι καλά οι φιλανθρωπικές συναυλίες
Χριστιανοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για «Χριστούγεννα χωρίς Χριστό»
Αυτοί οι άχριστοι!
Μεγαλοσχήμονες που περιφέρουν το σαρκίο τους ένθεν κακείθεν φορώντας κατάσαρκα λαμπιόνια θανατερά
Αμίαντοι καρκινογόνοι
Και μια Στανίση να μας θυμίζει τραγικά
αυτός ο άνθρωπος αυτός ήταν ο άλλος μου εαυτός
Είναι σίγουρο πια
Τα Χριστούγεννα ανήκουν στους συφοριασμένους.
ΙΙΙ
Πάρτε κόσμε!
Πάρτε σακούλες «αγάπης»!
Πάρτε να φάτε τα Χριστούγεννα
Πάρτε σακούλες πλαστικές γεμάτες
Έχουμε χιλιάδες
Κανένας μη σακουλοφόρος
Εμείς είμαστε εδώ για σας
Σάκκο φοράμε σακούλες δίνουμε
Τι άλλο θέλετε πια
Για σας τους συφοριασμένους τα δίνουμε όλα
Η φιλανθρωπία είναι το σουξέ μας
Πάρτε κόσμε
Η αγάπη ξεχειλίζει από τις σακούλες μας
Προσέξτε μόνο
Να τις κρατάτε καλά
Μην ανοίξουν από το βάρος
Η παράσταση αναπαράγει χαλκογραφία που αντέγραφε έργο του ζωγράφου Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, το οποίο βρίσκεται στην Παλαιά Πινακοθήκη Μονάχου και χρονολογείται μεταξύ των ετών 1635 και 1639.
Η εικόνα ζωγραφίστηκε στα Επτάνησα και ακολουθεί έναν τρόπο απεικόνισης του θέματος της Βρεφοκτονίας που καθιέρωσαν στα Ιόνια Νησιά Κρητικοί ζωγράφοι της διασποράς, αντιγράφοντας φλαμανδικές χαλκογραφίες.
IV
Παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον,
καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι·
μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό.
Φωνὴ ἐν Ραμὰ ἠκούσθη, κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς·
Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελεν παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσί.
Πάντα ένας Ηρώδης ζητεί να αποκτείνει ένα παιδί
Πάντα μια Ραχήλ θα κλαίει απαρηγόρητη το τέκνο της που της το πήραν από τα χέρια
Πάντα ένας Ιωσήφ θα φεύγει με ένα βρέφος για να γλιτώσει την μάχαιρα
Αυτά είναι τα Χριστούγεννα
Τα άλλα, της μυστικής χαράς, είναι βαθιά υπόθεση
Απροσπέλαστη στους τηρητές του νόμου
Ναι, τα Χριστούγεννα ανήκουν στους συφοριασμένους
Γιατί αυτοί μόνο χάνουν και ξαναβρίσκουν το άστρο
Οι υπόλοιποι απλώς αναπαράγουν φληναφήματα περί «θεώσεως» χωρίς αντίκρισμα.
Eνώ οι συφοριασμένοι προσκυνούν
«ἐν Βηθλεὲμ σωματωθέντα, Θεὸν ἄνακτα, καὶ ἐθελούσιον νεκρόν».
