Την Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2023, στην Πατριαρχική Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης, τελέστηκε ο Αγιασμός επί τη ενάρξει του νέου Ακαδημαϊκού έτους και της αναλήψεως καθηκόντων του νέου Προέδρου του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου Αναπλ. Καθηγητού Ιστορικής Βυζαντινής Μουσικολογίας κ. Μιχαήλ Στρουμπάκη.
Ο νέος Πρόεδρος κ. Μιχαήλ Στρουμπάκης έλαβε το λόγο και αναφέρθηκε στο επιτελεσθέν έργο των προηγουμένων Διοικήσεων, στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ακαδημία λόγω της μείωσης του αριθμού των εισακτέων και της γενικότερης κρίσης των ανθρωπιστικών σπουδών, στις προτάσεις που έχουν κατατεθεί μέχρι τώρα, στη σχέση της Ακαδημίας με την Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίον, με τον Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Κρήτης κ.κ. Ευγένιον και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας Κρήτης. Εν συνεχεία αναφέρθηκε στους Ακαδημαϊκούς Συναδέλφους, του Διοικητικούς Συνεργάτες και τους φοιτητές της Ακαδημίας.
Παραθέτουμε, στη συνέχεια, ολόκληρη την ομιλία του νέου Προέδρου κ. Μιχαήλ Στρουμπάκη.
Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης κ.κ. Εὐγένιε, Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Αὐστραλίας κ.κ. Μακάριε, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Οὐγκάντας κ. Ἱερώνυμε, Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Κνωσοῦ κ. Μεθόδιε, Μέγα Πρωτοσύγκελε τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ. καὶ ἀγαπητὲ Ἀκαδημαϊκὲ Συνάδελφε κ. Θεόδωρε, Γενικὲ Ἀρχιερατικὲ Ἐπίτροπε π. Νικηφόρε, Ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Ἐπανωσήφη π. Διονύσιε, π. Κύριλλε, Προϊστάμενε τοῦ Ἱ. Προσκυνηματικοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σκέπης, Σεβαστοὶ Πατέρες, Ἄρχοντες τῆς Μ.τ.Χ.Ἐ. Ἐλλογιμώτατε καὶ ἀγαπητὲ Συνάδελφε κ. Ἀρβανίτη, ἀπερχόμενε Προεδρεύοντα τῆς Πατριαρχικῆς Ἀκαδημίας, Ἐλλογιμώτατοι καὶ ἀγαπητοὶ Συνάδελφοι ὅλων τῶν βαθμίδων, Ἀξιότιμοι καὶ ἀγαπητοὶ Κυρίες καὶ Κύριοι τοῦ Διοικητικοῦ Προσωπικοῦ, ἀγαπητὲς φοιτήτριες καὶ ἀγαπητοὶ φοιτητὲς τῆς Ἀκαδημίας, Κυρίες καὶ Κύριοι.
Ἱστάμενος ἐνώπιόν σας ἐπιθυμῶ νὰ ἐκφράσω τὴ βαθειά μου συγκίνηση ἀλλὰ καὶ τὴν ἐνσυναίσθηση τῆς μεγάλης εὐθύνης ποὺ σηματοδοτεῖ ἡ ἀνάληψη τῶν νέων καθηκόντων ὡς Προέδρου τῆς Πατριαρχικῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Κρήτης. Τῆς Κρήτης ποὺ ἔγινε καὶ εἶναι πλέον ἡ δεύτερή μου πατρίδα μετὰ τὴ γενέθλιο γῆ τὴ νῆσο Χίο. Κι ἂν γεννηθήκαμε ἐκεῖ, ἐδῶ γεννηθήκαμε ξανὰ μέσα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν ἀκαδημαϊκὴ ζωή. Ὑπάρχει, ὅμως, ἀκόμα μία σύνδεση μεταξὺ τῶν δύο τόπων πνευματική: Τόσο ἡ Χίος ὡς ἀνήκουσα στὶς Νέες Χῶρες, ὅσο καὶ ἡ Κρήτη ἔχουν ἀναφορὰ καὶ ὀρίζοντα στὴ Μητέρα Ἐκκλησία, τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο καὶ τὸν Παναγιώτατον Προσκυνητὸν Αὐθέντην καὶ Δεσπότην τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον.
Ἡ ἀνάληψη τῆς ὑπηρεσίας αὐτῆς δὲν ἦταν προσωπική μου ἐπιδίωξη, ὄχι διότι ὑπῆρχε φόβος γιὰ τὴν εὐθυνοφόρο ὑπηρεσία, ἀλλὰ διότι ἔκπαλαι πιστεύω καὶ τώρα καὶ στο μέλλον ὅτι κύριος τρόπος τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νὰ εἶναι τὸ νὰ μὴν ἐπιζητοῦμε τὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀλλὰ μὲ γνώση καὶ ἐπίγνωση νὰ διακονοῦμε τὴν Ἐκκλησία, τὸ συνάνθρωπο καὶ ἐδῶ ποὺ βρισκόμαστε τὴν Ἀκαδημαϊκὴ Κοινότητα, μὲ τρόπο ποὺ δὲν ὑποσκελίζει κανέναν καὶ δὲν προβάλει τὸ ἴδιον θέλημα. Ἀποδέχθηκα τὴν ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου Ἐπιστημονικοῦ Συμβουλίου, ὄχι πιστεύοντας ὅτι εἶμαι ἱκανώτερος ἄλλων, ἀλλὰ διότι δὲν θὰ ἤθελε κανεὶς ἐξ ἡμῶν, στὴν παροῦσα διαμορφωμένη κατάσταση τῶν προκλήσεων καὶ τοῦ ἀγώνα ἡ Ἀκαδημία νὰ καθυστερεῖ στὴ διενέργεια τῶν ἀπαραιτήτων ἐνεργειῶν καὶ τὴ λήψη τῶν ἀναγκαίων ἀποφάσεων γιὰ τὴ συνέχιση τῆς λειτουργίας της καὶ τὴν ἐξασφάλιση τῆς βιωσιμότητάς της.
Ἀναλαμβάνω ὑπηρεσία, ἔπειτα ἀπὸ τὶς ἐπιτυχημένες, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, προεδρίες τοῦ κ. Ἐμμανουὴλ Δουνδουλάκη, ὁ ὁποῖος ἐπέλυσε χρονίζοντα προβλήματα καὶ ἀπὸ τὸ βῆμα αὐτὸ τὸν εὐχαριστοῦμε, καὶ τοῦ προεδρεύοντος κ. Χριστοφόρου Ἀρβανίτη, ὁ ὁποῖος, κατ’ ἀρχὰς κατέθεσε ρεαλιστικὲς προτάσεις γιὰ τὸ μέλλον καὶ τὴ βιωσιμότητα τῆς Ἀκαδημίας καὶ ἔθεσε τὶς βάσεις γιὰ μιὰ ἀποτεσματικότερη διοικητικὴ διαδικασία ἐπίλυσης διαφόρων θεμάτων στὴ διοικητικὴ ρουτίνα τῆς Ἀκαδημίας. Ἐδῶ ὅμως θὰ ἤθελα νὰ κάνω καὶ μιὰ ἄλλη ἀναφορὰ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοφόρου. Τὸ μῆνα Σεπτέμβριο ἀπέδειξε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ὅτι διαθέτει βαθιὰ δημοκρατικὴ ἀντίληψη καὶ ἰσχυρὸ αἴσθημα συναδελφικότητας, γεγονὸς ποὺ τεκμηριώνει τὴν ἀγάπη γιὰ τὴ σχολὴ καὶ τὴν ἐλπίδα τῶν κοινῶν ἀγώνων. Καὶ κάτι ἀκόμα: καὶ οἱ δυό μας Χριστόφορε ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του, κάναμε πράξη κατ’ ἀναλογίαν τῶν περιστάσεων, αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολὴ (13,7) «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε. Αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες».
Καλοῦμαι αὐτὴ τὴν εὐθηνοφόρο στιγμὴ νὰ συνεχίσω τὸ ἔργο ποὺ ἔχει ἐπιτελεσθεῖ μέχρι τοῦδε στὴν Ἀκαδημία, μὲ μία σημαντικὴ, ὡστόσο, σημείωση. Ὅτι ἡ ἐνεστῶσα κατάσταση τόσο στὶς ἀνθρωπιστικὲς σπουδὲς στὴν Ἑλλάδα καὶ διεθνῶς, ὅσο καὶ στὶς Ἐκκλησιαστικὲς Ἀκαδημίες καὶ πολὺ περισσότερο ἐδῶ ποὺ μᾶς ἀφορᾶ δὲν εἶναι ἡ πιὸ εὐοίωνη γιὰ τὴν ἀπρόσκοπτη πορεία τῆς Ἀκαδημίας καὶ τὴ διευκόλυνση τοῦ σημαντικοῦ ἔργου ποὺ ἔχει ἀναλάβει νὰ φέρει εἰς πέρας γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν κοινωνία γενικότερα. Ὅταν σχολὲς ἀνθρωπιστικοῦ ἐνδιαφέροντος συρρικνώνονται ἢ τίθενται σὲ δεύτερη μοίρα ἐνδιαφέροντος, ἡ Ἀκαδημία μας ὀφείλει νὰ ἀντιπαλαίσει σὲ σημαντικὲς προκλήσεις, ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν εἰσακτέων καὶ τὴν ἐλάχιστη βάση μέχρι καὶ τὴν ἀναμόρφωση καὶ ἐφαρμογὴ τῶν προγραμμάτων σπουδῶν, συναρτήσει τῆς ἴδιας τῆς δομῆς της καὶ τοῦ περιεχομένου της. Ζητούμενο, ἐπίσης, εἶναι καὶ ἡ ἀξιοποίηση τῶν ἀποφοίτων της καὶ τῶν παλαιοτέρων καὶ τῶν νεωτέρων.
Καλούμαστε ὅλοι μας νὰ ἀνταπεξέλθουμε κατ’ ἀρχὰς σὲ ἕνα πολύ βασικὸ ζήτημα, αὐτὸν τοῦ ἀριθμοῦ τῶν εἰσακτέων, τὸ ὁποῖο ἀναμφισβήτητα σχετίζεται μὲ τὴ βιωσιμότητα τῆς Σχολῆς, συνεπῶς καὶ τὴ διατήρηση τῆς αὐτοτέλειάς της καὶ τὴ διαφύλαξη τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ της χαρακτῆρα.
Σχετικὰ μὲ τὰ ὡς ἄνω ζητήματα ἔχουν γίνει σοβαρὲς προτάσεις, τὶς ὁποῖες μὲ πίστη καὶ πεποίθηση ὅτι θὰ δώσουν λύση καὶ ὁ ὐποφαινόμενος ὑποστήριξα καὶ ὑποστηρίζω, προτείνοντας ταυτόχρονα καὶ δράσεις ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἐξωστρέφεια τῆς Σχολῆς, ἄρα καὶ τὴν ἀναγνωρισιμότητά της στὴν τοπικὴ κοινωνία, ἡ ὁποία πολλὲς φορὲς διαπιστώνουμε ὅτι ἔχει μιὰ θολὴ εἰκόνα γιὰ τὴ Σχολὴ καὶ τὴν ἀποστολή της.
Στὸν ἀγῶνα αὐτό, Σεβασμιώτατε, προσβλέπομε γονυπετεῖς πρὸς τὴ Μητέρα Ἐκκλησία, τὸ Οἰκουμενικὸ μας Πατριαρχεῖο καὶ τὸ Σεπτὸ πρόσωπο τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Ἡ Ἀκαδημία μας σεμνύνεται ὅτι φέρει τὸ ὄνομα Πατριαρχική, τὸ ὁποῖον σημαίνει ὅτι μέριμνά της ἀποτελεῖ ἡ μεταφορά, διάδοση καὶ ἐμβάπτιση στὸ ὕφος, τὸ ἦθος καὶ τὴν οἰκουμενικὴ ἀποστολὴ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὄχι μόνο στὶς κατὰ τόπους ἀλλὰ καὶ στὶς ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, διὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς παιδείας και τῆς καλλιέργειας τῶν ἐκκλησιαστικῶν γραμμάτων καὶ τεχνῶν. Ἡ Πατριαρχικὴ Ἀκαδημία εἶναι καὶ πρέπει νὰ εἶναι ἡ διὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς παιδείας αἰχμὴ τοῦ δόρατος καὶ ἰσχυρὸς βραχίων τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Ἡ υἱικὴ ἕνωσή μας μὲ τὴ Μητέρα Ἐκκλησία πραγματοποιεῖται καὶ ἰσχύει μέσα ἀπὸ τὴν ἰσχυρὴ σύνδεσή μας μὲ τὴν τοπική μας Ἐκκλησία ἐν τῷ σεπτῷ καὶ λίαν ἀγαπητῷ προσώπῳ Σας Σεβασμιώτατε. Εἴμαστε αὐτήκοοι καὶ αὐτόπτες μάρτυρες ὅτι πάντοτε ὑπενθυμίζετε καὶ τονίζετε σὲ ὅλους τὴν ἀνάγκη στήριξης τῆς Πατριαρχικῆς Ἀκαδημίας. Γνωρίζομε καὶ τὶς ἐνέργειές σας πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ καὶ σᾶς εὐχαριστοῦμε μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας, ἔχοντας ὡς γνώμονα τῶν πράξεών μας ὅτι ἡ εὐθυγράμμιση τῆς Πατριαρχικῆς Ἀκαδημίας μὲ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ ἡ προσφορὰ στὸ ἔργο της ἀποτελεῖ καὶ πρέπει νὰ ἀποτελεῖ βασικὸ μέλημα τοῦ διδακτικοῦ καὶ διοικητικοῦ προσωπικοῦ, προκειμένου νὰ ὑπάρχει διηνεκὴς κοινωνία καὶ ἐπικοινωνία ὡς συγκοινωνοῦντα δοχεῖα.
Ἀγαπητοὶ Συνάδελφοι, στὶς προκλήσεις τῶν καιρῶν, δύναμή μας εἶναι ἡ ὅσο τὸ δυνατὸν καλύτερη γνώση καὶ καλλιέργεια τοῦ γνωστικοῦ ἀντικειμένου ποὺ ὑπηρετεῖ ὁ καθένας μας. Στὴν Ἀκαδημία μας ὑπάρχουν πολλὰ καὶ διαφορετικὰ γνωστικὰ ἀντικείμενα ποὺ ἐν πολλοῖς καλλιεργοῦνται μόνον ἐδῶ σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο Κρήτης. Στὸ πλαίσιο τῆς πολυσυζητημένης ἐξωστρέφειας θὰ πρέπει νὰ ἀναδειχθεῖ ἔτι περισσότερον οὔτως ὥστε ἑνωμένοι ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης ἀλλὰ καὶ τῆς Ἀκαδημαϊκῆς πολιτείας καὶ ἰδιότητας νὰ προβληθεῖ ἡ μοναδικότητα καὶ ἡ ἀναγκαιότητα συνέχισης τῆς λειτουργίας τῆς Πατριαρχικῆς Ἀκαδημίας ὡς ἐκπαιδευτικοῦ Ἱδρύματος Ἐκκλησιαστικῆς παιδείας καὶ παραγωγικῆς Σχολῆς τῆς Ἐκκλησίας.
Στὴν πορεία αὐτὴ ποὺ ἀνοίγεται μπροστά μας ἔχομε συμπαραστάτες τοὺς καλοὺς διοικητικοὺς συνεργάτες μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀποδείξει ὅτι γνωρίζουν πολὺ καλὰ τὴν ἀποστολή τους καὶ με τὴ γνώση αὐτὴ ἔχουν κερδίσει τὴν ἐμπιστοσύνη μας. Ἡ διάκριση τῶν ρόλων σὲ καμία περίπτωση δὲν ὁδηγεῖ σὲ διάσπαση ἀλλὰ πολὺ περισσότερο σὲ σύγκλιση τῶν δυνάμεων.
Θὰ ἤθελα νὰ ἀπευθύνω καὶ ἕνα λόγο στοὺς φοιτητές μας, τοὺς εὐάριθμους μὲν ἀλλὰ καλοὺς καὶ πρόθυμους ἐργάτες τῆς μάθησης. Εἶστε ἡ μικρὰ ζύμη ποὺ ζυμοῖ ὅλον τὸ φύραμα. Τὸ εὐάριθμο εἶναι ἀρκετὸ ἐπειδὴ περιέχει δύναμη καὶ ὑπόσταση. Ἀξιοποιήσετε τὴν παρουσία σας στὴν Ἀκαδημία, ἀντιστρέψτε τὸν μικρὸ ἀριθμὸ μὲ πολλαπλάσια ὄρεξη γιὰ μελέτη, συνεπῆ παρακολούθηση τῶν μαθημάτων σας καὶ ἐνεργὴ παρουσία σας στὸ ἐνοριακὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Μάθετε καὶ βιώσετε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ σὲ σύνδεση μὲ τὴν ἐνορία. Δὲν μπορῶ νὰ σκεφτῶ καλύτερο τρόπο ἐξωστρέφειας πέρα ἀπὸ τὴν πλαισίωση τοῦ ἐνοριακοῦ ἔργου, καὶ τὴ νυχθήμερη μελέτη καὶ τὴ διακονία.
Ἡ φετινὴ Ἀκαδημαϊκὴ χρονιὰ φαίνεται νὰ εἶναι ἡ πλέον καθοριστικὴ γιὰ τὴν πορεία τῆς Ἀκαδημίας. Εἴμαστε αἰσιόδοξοι ὅτι οἱ προσπάθειές μας θὰ ἀποδώσουν καρπούς. Εἴμαστε ἔτοιμοι νὰ ἐργαστοῦμε μὲ συγκεκριμένο σχέδιο καὶ ὅραμα. Δὲν στεκόμαστε σ’ αὐτὰ ποὺ δὲν ἔγιναν στὸ παρελθόν, ἀλλὰ σ’ αὐτὰ ποὺ μποροῦμε ν’ ἀγωνιστοῦμε νὰ ὑλοποιήσομε στὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον.
Ἀπὸ τὸ βῆμα αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω τὶς εὐχαριστίες μου στὸν Πρόεδρο καὶ τὰ ἀξιοσέβαστα Μέλη τοῦ Ἀνώτατου Ἐπιστημονικοῦ Συμβουλίου τῶν Ἀκαδημιῶν γιὰ τὴν ἐμπιστοσύνη μὲ τὴν ὁποία ἐνέδυσαν τὴν ἐλαχιστότητά μου, σ’ ἐσᾶς Σεβασμιώτατε καὶ τὴν Ἱερὰ Ἐπαρχιακὴ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης γιὰ τὴν ἀγάπη σας καὶ τὴν ὑποστήριξή σας, στοὺς Συναδέλφους καὶ τοὺς Διοικητικοὺς Συνεργάτες γιὰ τὴν ἀποδοχὴ καὶ τὴ συμπόρευση, στοὺς φοιτητές μας γιὰ τὴν καλή τους συμμαρτυρία. Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὴν οἰκογένειά μου ποὺ παρευρίσκεται σήμερα ἐδῶ. Μὲ τὴ στήριξή τους ὁ δρόμος λειαίνεται καὶ τὸ φορτίο εἶναι ἐλαφρύ.
Σεβασμιώτατοι, Θεοφιλέστατε, σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Σωκράτης στὴν Πλατωνικὴ Ἀπολογία (31e-32a) διακηρύσσει ὅτι, ὅποιος ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ κοινὸ καλό, καλὰ θὰ κάνει νὰ κάτσει σπίτι του καὶ νὰ μὴν μπλέκεται στὰ δημόσια πράγματα, εἰδάλλως κινδυνεύει: οὐ γὰρ ἔστιν ὅστις ἀνθρώπων σωθήσεται οὔτε ὑμῖν οὔτε ἄλλῳ πλήθει οὐδενὶ γνησίως ἐναντιούμενος καὶ διακωλύων πολλὰ ἄδικα καὶ παράνομα ἐν τῇ πόλει γίγνεσθαι, ἀλλ’ ἀναγκαῖόν ἐστι τὸν τῷ ὄντι μαχούμενον ὑπὲρ τοῦ δικαίου, καὶ εἰ μέλλει ὀλίγον χρόνον σωθήσεσθαι, ἰδιωτεύειν ἀλλὰ μὴ δημοσιεύειν.
Εὑρισκόμενοι, ὅμως, ἐμεῖς, στὴν περίοδο τῆς Χάριτος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὸ παράδειγμά Του καὶ τὸ ζωοποιό Του Λόγο, μᾶς ἔδωσε ἕνα ἀνατρεπτικὸ δρόμο γιὰ τὴν ἄσκηση τῆς ὅποιας ἐξουσίας-διακονίας: Εἰ τὶς θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος. Πρῶτος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ θυσιαστικὰ θέτει τὸν ἑαυτό του στὴν ὑπηρεσία τοῦ ἀνθρώπου μέσα ἀπὸ τὴ σταυρικὴ διάσταση τῆς σχέσεως Ἐκκλησίας καὶ κόσμου.
Θεοτίμητε καὶ Θεοπρόβλητε Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης κ.κ. Εὐγένιε, παρακαλοῦμε θερμὰ νὰ μᾶς θωρακίσετε μὲ τὴν ζείδωρον εὐλογία σας καὶ νὰ προσεύχεσθε γιὰ ὅλους μας, ὥστε νὰ φανοῦμε ἀντάξιοι αὐτοῦ δρόμου. Σᾶς εὐχαριστῶ.
