Μητροπολίτου πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων» (Ματθ. 7,6)
Εἶναι γνωστόν ὅτι ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τῆς σήμερον, εἰς διαφόρους τόπους καί πολιτισμούς χρησιμοποιοῦνται κατά καιρούς ποικίλα ὑλικά ὡς πρός τό μέγεθος, τήν ὑφήν, τό χρῶμα, τήν ἀξίαν καί τιμήν, τήν ἀνθεκτικότητα καί καταλληλότητα αὐτῶν διά τήν οἰκοδομήν καταλυμάτων καί οἰκιῶν, ὅπως χρῶμα (πηλός, μετά ἤ ἄνευ ἀχύρων), οἱ πλίνθοι, λίθοι, βράχοι, ἡ ξυλεία, τά μέταλλα (σίδηρος ἀλουμίνιον, χάλυψ), τό σκυρόδεμα, τά ἀπόβλητα τῶν ἐργοταξίων, αἱ γυψοσανίδες κ.ἄ.
Εἶναι δέ ἐντυπωσιακόν, τό ὅτι κατά τήν νανοτεχνολογίαν τῆς ἐποχῆς μας χρησιμοποιoῦνται ἐλαφρά ὑλικά διά τόν σκοπόν αὐτόν, ἀκόμη δέ καί τά ἀπορρίμματα -ἰδιαιτέρως δέ σημαντικόν- φιλοτεχνοῦνται ἐξ αὐτῶν ἀπίθανα καλλιτεχνικά ἔργα, καί τοι σπανίως, καθώς καί ἐξ «αὐτῶν» ἐνίοτε γεννῶνται «μεγάλοι» ἄνθρωποι. Τοῦτο ὅμως ἀπαιτεῖ ἱκανότητα καί μαεστρίαν οὔ τήν τυχοῦσαν ἐκ τῶν ἐκτελεστῶν. Ἄς μή λησμονῶμεν ὅτι ὁ Θεός ἔπλασεν ἐκ τοῦ χοός τόν ἄνθρωπον. Ἔχομεν δηλονότι ἐνταῦθα ἕν νέον εἶδος ἀνακυκλώσεως «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ».
Καί νῦν ἕν μόνον δεῖγμα ἐπί τοῦ θέματος στήν σχολήν Κokos-nuss τῆς Καμπόζης πλησίον τοῦ Ἐθνικοῦ Πάρκου Kirirom.
Eἰς αὐτήν λοιπόν τά παιδία παρά τά μαθηματικά καί ἀγγλικά, μανθάνουν γραφήν καί ἀνάγνωσιν, ὅπως τό πῶς δέον νά προεργάζονται τά μεταλλικά κυτία, δοχεῖα, τά λάστιχα τῶν αὐτοκινήτων, ἤ τούς πλαστικούς σάκκους. Ἅπαξ τῆς ἐβδομάδος ἡ μαθήτρια Sreynin μετά τῶν συμμαθητῶν της συλλέγουν ἐρριμμένα δοχεῖα ἤ πλαστικάς φιάλας. Μεταβαίνουσα δέ εἰς τόν οἶκον της κάμνει τό αὐτό. Καί τά κενά δοχεῖα τῶν ποτῶν συγκεντρώνει εἰς μεγάλον σάκκον. Τοῦτο ἀποτελεῖ ἕν εἶδος χρηματοδότησης διά τήν σχολήν της. Μετά παραδίδει αὐτά εἰς τόν διδάσκαλόν της Ouk van Day καί οὗτος ἕν μέρος αὐτῶν πωλεῖ. Τό δέ ὑπόλοιπον χρησιμοποιεῖται διά σχολικά προσκτίσματα. Τά σκουπίδια τῆς ἐπιτρέπουν νά ὀνειρεύεται διά τό μέλλον της!
Καί αὐτά ρίπτουν ἄνευ πόνου καί προσοχῆς εἰς τό Πάρκον Kirirom μετά τά picknick τῶν οἱ τουρίσται διαφόρων ἐθνικοτήτων ἐρχόμενοι ἐκεῖ κατά τό τέλος τῆς ἐβδομάδος, πρᾶγμα ὅμως τό ὁποῖον συνήθως δέν πράττουν εἰς τάς χώρας των! Φησίν δέ ὅτι εὐρίσκονται εἰς διακοπᾶς, ὅτε τά πάντα «ἐπιτρέπονται», ἤ ἐκ λόγων ὑπερτερότητος ἔναντι τῶν φιλοξενούντων αὐτούς! Τήν πρωΐαν δέ τῆς Παρασκευῆς ἡ κοπέλα συλλέγει ἄνθη (τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ) ἐκ τοῦ δάσους καί πλέκει μέ τά χεράκια της στεφάνια διά τούς τουρίστας!
Εἰς πολλά δέ μέρη τῆς Καμπόζης δέν ὑπάρχουν τόποι συγκεντρώσεως καί διαχωρισμοῦ τῶν ἀπορριμάτων (χωματεραί) ὡς καί ἀλλοῦ, ἔνθα οὐχί σπανίως βόσκουν τά χαριτωμένα ζωντανά, αἱ ἀγελάδες, ἡμεῖς δέ ἀπολαμβάνομεν τό «βιολογικόν» πολύτιμον ρόφημα ἐξ αὐτῶν, τό γάλα!
Τά ἀπορρίμματα δέ καταλήγουν εἰς ποταμούς, θαλάσσας καί δάση διά νά δηλητηριάζουν καί αὐτά τούς πάντας. Κύριε ἐλέησον!
Ὁ Ouk van Day διεπίστωσεν τήν κατάστασιν ταύτην, διό καί συνέλαβεν τήν ἰδέαν ἱδρύσεως τῆς σχολῆς Κokos-nuss.
Τό μεγαλύτερον δέ τμῆμα αὐτῆς, ἡ ὁποία διακρίνεται διά τήν λεπτότητα της μέ τάς ἀμφικλινεῖς στέγας, ἔχει κτισθεῖ ἐξ ἀνακυκλώσιμων ὑλικῶν. Οἱ τοῖχοι τῶν τάξεων ἀποτελοῦνται ἐκ παλαιῶν φιαλῶν καί λαστίχων αὐτοκινήτων. Ἐπί ἕνα μήνα δέ συνέλεγον ἀπορρίμματα καί ἐβοήθουν εἰς τό ἔργον οἱ πάντες. Οἱ μαθηταί διεκόσμησαν τούς τοίχους μέ ἐλέφαντας καί ἄνθη ἀπό καλύμματα πλαστικῶν καί λαιμούς φιαλῶν.[1]
Τήν εἴσοδον τῆς Σχολῆς φυλάσσουν εἷς νεροβούβαλος, εἷς λέων καί εἷς τεράστιος ἵππος σκοτεινοῦ χρώματος μετά πτερῶν (Πήγασος) ἐκ λαστίχων. Αὐτά ὑπάρχουν καί βεβαμμένα λευκά, ὡς παράθυρα τῆς σχολῆς διά νά εἰσέρχεται καθαρός ἀήρ εἰς τάς τάξεις. Ἐπίσης κατασκευάζονται καί ἕτερα ζῶα ὡς οἱ ὡραιότατοι ταοῖ ὡς διάκοσμος διά τήν σχολήν ἐξ ἀνακυκλώσιμων καλυμμάτων πλαστικῶν φιαλῶν.
Εἶναι δέ χαροποιόν, τό ὅτι καί εἰς τήν χώραν μας ἤρχισαν παρόμοιαι δραστηριότητες ὑπό τοῦ Ἰνστιτούτου Döngüsel Moda Kolektif Devridaim ὑπό τήν ἡγεσίαν τῆς Y. Uluçınar καί τήν στήριξιν τῆς Brother διά τοῦ B. Demirkök. Καί τοῦτο διότι εἰς τήν Τουρκίαν ρίπτονται εἰς τά ἀπορρίμματα τό 70% τοῦ παραγομένου Komforel, καί ἕν ἐκατομμύριον τόνων ἐκ τῶν σκουπιδίων τῆς ὑφαντικῆς κατά ἔτος.[2] Καί ὁ Θεός βοηθός!
[1] I. Stettin, Träume aus Müll, Public-Forum 9 (1923).
[2] S. Kansu, Atıklardan üretilen Koleksiyonun Sergisi, Kadıköy Gazete 15.9. (1923) 4.
