Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Όπως μας διηγείται η Ευαγγελική περικοπή, όλη τη νύχτα ο Σίμων Πέτρος μαζί με τους βοηθούς του είχαν ασχοληθεί με το ψάρεμα, όμως όπως λέγεται στη γλώσσα των ψαράδων, δεν είχαν πιάσει ούτε λέπι. Παρά την ταλαιπωρία και το ξενύχτι ο Πέτρος όταν του το ζήτησε ο Χριστός, τον μεταφέρει στα ανοιχτά της λίμνης απ’ όπου διδάσκει τα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί στις όχθες. Στο τέλος απευθυνόμενος στο Σίμωνα Πέτρο, τον παροτρύνει να πάει στα βαθιά και να ξαναρίξει τα δίχτυα. Ο Πέτρος λέει τότε στο Χριστό ότι, παρόλο που δεν έπιασαν τίποτα όλη τη νύχτα, επειδή το λέει αυτός θα ξαναρίξει τα δίχτυα. Το αποτέλεσμα ήταν φανταστικό, τόσο πολλά ήταν τα ψάρια που έπιασαν και τα δίχτυα άρχισαν να σκίζονται, αλλά και το καΐκι δεν τα χωρούσε γι’ αυτό και ειδοποίησε τους συνεταίρους του σε άλλο καΐκι, να πλησιάσουν για να φορτώσουν και αυτοί ψάρια. Και τα δύο καΐκια γέμισαν με τόσα ψάρια που κινδύνεψαν να βυθιστούν.
Μέσα σε λίγη ώρα η λίμνη που δεν είχε δώσει ούτε λέπι όλη τη νύχτα, έδωσε υπερπληθώρα ψαριών και αυτό έγινε επειδή έτσι θέλησε και έτσι είπε ο Κύριος. Χωρίς το Χριστό απελπισία, μόλις έρχεται ο Χριστός, η απελπισία γίνεται αφετηρία νέας δράσεως, μετατρέπεται σε ευλογία και την ευλογία αυτή χαίρονται και απολαμβάνουν ο Πέτρος και οι άλλοι ψαράδες. Ποιος ήταν ο λόγος; Απλούστατα υπάκουσαν στο λόγο του Χριστού. Αυτό είναι και το ερώτημα που ταλανίζει σήμερα τον κόσμο μας. Ακούγεται ο λόγος του Χριστού στις μέρες μας; Παρόλο που η τεχνολογία με την ανάπτυξή της θα μπορούσε στην εποχή μας να μεταφέρει αστραπιαία το λόγο του Θεού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, δυστυχώς δεν γίνεται αυτό. Ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που κάπως ακούγεται ο λόγος του Θεού, γίνονται προσπάθειες να σιωπήσει, να φιμωθεί.
Βλέπουμε τι γίνεται στην “πολιτισμένη” Ευρώπη. Με χίλιους δυο τρόπους εκδιώκεται ο Θεός, και ο λόγος του αποσιωπάται. Οι καταστάσεις εκείνες που είναι κτηνώδεις, που ικανοποιούν ταπεινά ένστικτα, που κινούνται καταστροφικά εναντίον του ανθρώπου, θεωρούνται πρόοδος, ανάπτυξη, πολιτισμός. Η επιμονή στις παραδόσεις, στο άκουσμα και στην υλοποίηση του λόγου του Θεού θεωρείται οπισθοδρόμηση, μεσαίωνας, σκοταδισμός.
Υπάρχει σήμερα λογικός άνθρωπος που να μην αντιλαμβάνεται το αισχρό παιχνίδι της δήθεν πολιτισμένης δύσης, εναντίον των πολλών εκείνων αθώων ανθρώπων οι οποίοι ξεριζώνονται από τις πατρογονικές τους εστίες και με τρόπο άθλιο και απάνθρωπο οδηγούνται στον θάνατο;
Αγανάκτηση δημιουργούν τα κροκοδείλια δάκρυα των ισχυρών για τους ξεριζωμένους πρόσφυγες. Πονάει δήθεν η ψυχή τους μπροστά σε αυτό το ανθρώπινο δράμα. Κλαίνε για το χαμό των μικρών παιδιών και την εξαθλίωση των μεγάλων και προσφέρουν δήθεν βοήθεια δημιουργώντας αποθήκες όπου στοιβάζονται άνθρωποι. Για τις στάνες και τους στάβλους των ζώων στον “πολιτισμένο” δυτικό κόσμο ισχύουν νόμοι και κανόνες, που στοχεύουν στην καλοπέραση των ζώων και καλά κάνουν. Δείτε όμως πόσο απέχουν αυτοί οι νόμοι και οι κανόνες από την μεταχείριση των αδύναμων ανθρώπων, των πονεμένων και ξεριζωμένων. Κλαίνε δήθεν για την δυστυχία τους, στην πραγματικότητα όμως τους ενοχλεί η παρουσία τους και γι’ αυτό τους δολοφονούν με τον τρόπο τους. Ενώ θα ήταν εύκολο αυτοί οι “πολιτισμένοι” λαοί, αντί να απασχολούνται με τα κέρδη από την πώληση των εξοπλισμών, να αρκεστούν σε αυτά τα πολλά πλούτη που έχουν και να σταματήσουν να επιδιώκουν κέρδη, παίζοντας με την ζωή και την ελπίδα των ανθρώπων.
Αυτό που κάνει σήμερα με απάνθρωπο τρόπο η Ευρώπη, κάποια στιγμή θα το βρει μπροστά της. Πουλάει στον υπόλοιπο κόσμο εμπορευματοποιημένη την καταστροφή. Είναι όμως τόσο μεγάλη η παραγωγή αυτού του τρόμου που κάποια στιγμή η αγορά που έχει δημιουργήσει η δύση θα κορεσθεί. Και τι θα γίνει τότε; Τι θα κάνουν τους εξοπλισμούς που θα έχουν κατασκευάσει; Έχοντας ισοπεδώσει κάθε έννοια λογικής και ηθικής θα αρχίσουν στο όνομα του κέρδους, να τους διαθέτουν ο ένας εναντίον του άλλου, θυσία στο βωμό της αισχροκέρδειας.
Μέσα σε αυτό το γενικευμένο αρνητικό κλίμα βρίσκεται και η πατρίδα μας, η Ελλάδα, αυτός ο τρισευλογημένος και πολυζήλευτος τόπος. Είναι απογοητευτικό που οι άλλοτε ευλογημένοι, Ορθόδοξοι Έλληνες ακολουθούμε τους ανίερους ρυθμούς της δύσης, επιτρέποντας τους με την βοήθεια φυσικά και κάποιων δικών μας που είναι και δικοί τους, να μας έχουν κάνει ενοικιαστές του τόπου μας και αρκετούς πρόσφυγες.
Το πιο δραματικό όμως είναι ότι η Ελλάδα όπως και η Ευρώπη αποχριστιανοποιείται. Μεγάλες απαγορευτικές πινακίδες και περιοριστικοί όροι τοποθετούνται σιγά-σιγά αλλά σταθερά, για το Χριστό παντού. Διώκεται και στην Ελλάδα ο Χριστός, όπως και στην Ευρώπη και η δίωξη αυτή δυστυχώς νομοθετείται κιόλας. Ό, τι μέχρι χθες ήταν αυτονόητο, σήμερα χαρακτηρίζεται ανόητο. Ποιος τολμά σήμερα στην άλλοτε Ορθόδοξη Ελλάδα, στους πάλαι ποτέ Ορθόδοξους Έλληνες να μιλήσει για εκκλησιασμό, για εξομολόγηση, για νηστεία, για άσκηση; Κι αν έχουν μείνει κάποια πανηγύρια ακόμα, απόμειναν επειδή ακριβώς πρόκειται για πανηγύρια.
Ενώ το φυσιολογικό θα ήταν να εναντιωνόμαστε σε εκείνους που απεργάζονται την πνευματική μας καταστροφή, τα δεχόμαστε όλα και αλίμονο, από μόνοι μας τα πολλαπλασιάζουμε. Έχουμε απομακρύνει την ψυχή μας, την σκέψη μας, τη ζωή μας ολόκληρη από το Θεό, από το θέλημα του και το λόγο του.
Έχουμε ξεχάσει ότι, ο λόγος του Κυρίου μένει εις τον αιώνα. Ο λόγος του Θεού διαρκεί για πάντα. Δεν χρειάζεται αναθεώρηση. Ο λόγος του Θεού είναι ένας καθαρός λόγος. Τα λόγια του Κυρίου λέει ο ψαλμωδός, είναι λόγια καθαρά, όπως το ασήμι που έχει μπει στο φούρνο και έχει καθαρισθεί εφτά φορές. Ο λόγος του Θεού είναι πηγή ευφροσύνης και αγαλλιάσεως. Ο λόγος του Θεού είναι φως στα βήματά μας.Ο λόγος του Θεού είναι τόσο αναγκαίος για την ζωή μας, όσο το γάλα για ένα νεογέννητο.
Η υπακοή στο λόγο του Θεού δεν χορταίνει τον άνθρωπο μόνο πνευματικά, αλλά και υλικά, όπως μας λέει η Ευαγγελική περικοπή. Η υπακοή στο λόγο του Κυρίου γέμισε με ψάρια το καΐκι του Σίμωνα. Ίσως τα υλικά αγαθά της υπακοής να μην είναι άφθονα και πλούσια. Ποτέ όμως δεν θα εγκαταλείψουν τον άνθρωπο της υπακοής.
Τα λίγα που είναι ευλογημένα από τον Θεό, δίνουν μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία από τα πολλά και αμαρτωλά, που ίσως προέρχονται από αδικίες και πονηρίες. Πολλοί έχουν άφθονα αγαθά, αλλά στην ουσία είναι δυστυχισμένοι, γιατί δεν γνωρίζουν το Χριστό, την πηγή της χαρά και της ευτυχίας. Ο αγώνας τους αφορά μόνο στα μάταια και υλικά πράγματα και η ζωή τους είναι χωρίς σύνεση και ειδωλολατρική, βρίσκονται σε ταραχή και αγωνία. Στις σχέσεις τους είναι πονηροί και στις συναλλαγές τους άδικοι, μέσα στο ψέμα, στην απάτη και στη δολιότητα. Γίνονται πλούσιοι σε αγαθά και μένουν έρημοι από πίστη, αρετή, αγιότητα. Αρνούνται την αιωνιότητα και επιδιώκουν την εγκοσμιότητα. Κακό το παράδειγμά τους. Ας μην τους ακολουθήσουμε. Ας ακούσουμε τον Κύριο μας που μας λέει ότι, όποιος ακούει το λόγο του και πιστεύει σε αυτόν που τον έστειλε έχει ζωή αιώνιο. “Αμήν, αμήν λέγω υμίν ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον”
