Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Πόλεμος μαίνεται μεταξύ του Πατριαρχείου Ρουμανίας και του Πατριαρχείου Μόσχας για την εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Μολδαβίας.
Σύμφωνα με πρόσφατο ανακοινωθέν της Μητροπόλεως Βεσσαραβίας του Πατριαρχείου Ρουμανίας, η Μητρόπολη Κισινάου, η εκκλησιαστική κατοχική – όπως σημειώνεται – δομή του Πατριαρχείου Μόσχας, συνεχίζει να παραπληροφορεί την κοινή γνώμη, παραποιώντας την αλήθεια, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και παρουσιάζοντας περικομμένες ή τετριμμένες πτυχές της ιστορίας ή των κανόνων της Εκκλησίας. Αυτή η κατάσταση υποδηλώνει αυτοκρατορικά αντανακλαστικά, φόβο για απώλεια της δύναμης της επιρροής στην κοινωνία, αδιαφάνεια στην αλήθεια, ανεπάρκεια στις κοινωνικές διαδικασίες αποσοβιετοποίησης και αδυναμία συμμετοχής σε εποικοδομητικό διάλογο προς το συμφέρον της Ορθοδοξίας.
Στο σχετικό ανακοινωθέν του Τομέα Επικοινωνίας, Μέσων και Δημοσίων Σχέσεων της Μητροπόλεως Βεσσαραβίας και της Εξαρχίας Πλαιουρίλορ, διαβάζουμε τα εξής απολύτως διαφωτιστικά για την δράση του Πατριαρχείου Μόσχας στην Μολδαβία:
«Η τοπική δομή στη Δημοκρατία της Μολδαβίας του Πατριαρχείου της Μόσχας, που τιτλοφορείται πομπωδώς και καταχρηστικά ως «Μητρόπολη του Κισινάου και πάσης Μολδαβίας» ή «Ορθόδοξη Εκκλησία της Μολδαβίας» είναι μια μη κανονική δομή, υποταγμένη στο κέντρο εξουσίας στη Μόσχα, που ακολουθεί πολιτική διείσδυσης από εκπροσώπους των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσικής Ομοσπονδίας .
Το κύριο κριτήριο προώθησης στη μη κανονική δομή είναι ο αντιευρωπαϊσμός και ο αντιρουμανισμός, που τροφοδοτούνται από δομές ρωσικής προπαγάνδας.
Η διαφθορά, η σιμωνία, η κατάχρηση εξουσίας, η ανηθικότητα και η διαφθορά των ηγετών της ρωσικής δομής της κανονικής κατοχής, καθώς και η προπαγάνδα υπέρ του πολέμου στον οποίο επιδίδεται η ηγεσία του Πατριαρχείου της Μόσχας, είναι οι κύριες αντικειμενικές αιτίες για τις οποίες οι ιερείς και οι πιστοί της Βεσσαραβίας αποφασίζουν να φύγουν από την αιχμαλωσία της εκκλησίας που ελέγχεται από τη Μόσχα.
Οι επιθέσεις κατά της Μητρόπολης της Βεσσαραβίας, στις οποίες επιδίδεται η ρωσική εκκλησιαστική δομή κατοχής στη Δημοκρατία της Μολδαβίας, συμβάλλουν σημαντικά στην επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ του Ρουμανικού και του Ρωσικού Πατριαρχείου. Αυτές οι επιθέσεις έρχονται σε κατάφωρη αντίφαση με την απόφαση των δύο Πατριαρχείων (15 Ιανουαρίου 1999) ότι οι μητροπόλεις τους στη Δημοκρατία της Μολδαβίας «μεταβαίνουν από το μίσος και την αντιπαράθεση στην κατανόηση και τη συνεργασία».
Το γεγονός ότι η ρωσική εκκλησιαστική κατοχική δομή στη Δημοκρατία της Μολδαβίας βασίζεται σε κατάχρηση εξουσίας και εξαναγκασμό, όχι σε ελεύθερη επιλογή ή καταδίκη, αποδεικνύεται από τον μηχανισμό κυρώσεων ή απειλών για πειθαρχικές κυρώσεις ιερέων που επιλέγουν να δραπετεύσουν από τη δικαιοδοσία της Μόσχας και ζητούν να γίνουν δεκτοί υπό την κανονική δικαιοδοσία της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Η Μητρόπολη Βεσσαραβίας δέχεται και θα κοινωνήσει όλους τους Ρουμάνους ιερείς και διακόνους από τη Δημοκρατία της Μολδαβίας και την Ουκρανία που εγκαταλείπουν τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας, έχοντας ως θέμα τους μια σειρά από ορθόδοξους κανόνες που επιτρέπουν στον κλήρο να διαχωρίζεται από έναν καταχρηστικό και καταπιεστικό, ανήθικο, διεφθαρμένο και προπαγανδιστή, του άδικου πολέμου στην Ουκρανία.
Ένα επιπλέον επιχείρημα που υποστηρίζουν οι ιερείς, οι διάκονοι και οι πιστοί που εγκαταλείπουν την καταχρηστική δικαιοδοσία της τοπικής δομής του Πατριαρχείου Μόσχας και επιστρέφουν στην παραδοσιακή κανονική δικαιοδοσία της Μητρόπολης της Βεσσαραβίας, αφορά την εθνική πραγματικότητα ή το έθνος. Περισσότερο από το 82% των πολιτών της Δημοκρατίας της Μολδαβίας είναι Ρουμάνοι και οι μισοί από αυτούς έχουν ήδη ανακτήσει τη ρουμανική υπηκοότητα, επομένως οι ισχυρισμοί του Πατριαρχείου Μόσχας να ασκήσει την καταχρηστική του δικαιοδοσία πάνω τους στερούνται οποιασδήποτε πραγματικής βάσης.
Όλοι οι κληρικοί που βγαίνουν από τη Μοσχοβίτικη εκκλησιαστική καταπίεση είναι κανονικοί και ευλογημένοι κληρικοί και η Μητρόπολη Βεσσαραβίας τους κατατάσσει επίσημα ως υπαλλήλους της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, επωφελούμενοι από όλα τα πλεονεκτήματα, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής υποστήριξης, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία που ισχύει για όλες τις θρησκευτικές λατρείες».
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το Πατριαρχείο Ρουμανίας καταγγέλλει ευθαρσώς το Πατριαρχείο Μόσχας για μια σειρά από ανελεύθερες και προπαγανδιστικές πρακτικές, που σκοπό έχουν να μη χάσουν οι ρώσοι την κατοχική εκκλησιαστική δικαιοδοσία τους στην Μολδαβία.
Το Πατριαρχείο Ρουμανίας δέχεται όσους κληρικούς της κατοχικής δομής προστρέχουν σε αυτό. Κάνει, δηλαδή, ό,τι και το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο, μέσω του «εκκλήτου», δέχεται όσους κληρικούς ρώσους, λιθουανούς κ.α., εκδιώκονται από το Πατριαρχείο Μόσχας, μόνο και μόνο γιατί αντιστέκονται στην άθλια πολεμική προπαγάνδα των Ρώσων.
Αξίζει να σημειωθεί πως στις 13 Ιουλίου 2023, υπογράφηκε Πρωτόκολλο Συνεργασίας μεταξύ του Πατριαρχείου Ρουμανίας και του Τμήματος Σχέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρουμανίας που είναι αρμόδιο για τις σχέσεις με τη Δημοκρατία της Μολδαβίας.
Το Πρωτόκολλο υπέγραψαν ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ και ο αρμόδιος υπουργός της Ρουμανίας για τις σχέσεις της χώρας με τη Δημοκρατία της Μολδαβίας, Adrian Dupu.
Επομένως, η Εκκλησία της Ρουμανίας χρησιμοποιεί και την διπλωματική οδό για να αναχαιτίσει τη ρωσική ασυδοσία στην Μολδαβία.
Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, γιατί το Πατριαρχείο Ρουμανίας, το οποίο λαμβάνει πείρα των αντικανονικών ρωσικών πρακτικών, δεν αναγνωρίζει την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Είναι να απορείς, πραγματικά, γιατί δεν καταγγέλλει πάση τη κτίσει τον πολεμοχαρή Μόσχας Κύριλλο.
Μάλλον η απάντηση βρίσκεται στην …Γεωργία. Και η Εκκλησία της Γεωργίας υφίσταται πολλά και διάφορα από το Πατριαρχείο Μόσχας και όμως αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Γιατί άραγε;
Προφανώς κάτι άλλο συμβαίνει …από κάτω. Αρνούμαι να δεχτώ ότι το «κώλυμα» τόσο του Πατριαρχείου Ρουμανίας όσο και του Πατριαρχείου Γεωργίας για την αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας είναι το ζήτημα της εγκυρότητας των χειροτονιών. Μάλλον υπάρχουν …υπόγειες διαδρομές.
Πάντως, αργά ή γρήγορα, οι Εκκλησίες που υφίστανται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την μπότα της Μόσχας, θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να αντιδράσουν δυναμικά.
Η Ρωσική Εκκλησία, η πολυαριθμότερη Ορθόδοξη Εκκλησία, κατήντησε η πλέον απομονωμένη! Αυτή είναι η παρούσα πραγματικότητα. Γι’ αυτό και καμία Εκκλησία δεν έσπευσε να εγκολπωθεί τις πρόσφατες αιτιάσεις και μωρίες του Πατριαρχείου Μόσχας εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και προσωπικά του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Όταν ζεις τη ρωσική καταπίεση ποικιλοτρόπως, ο Βαρθολομαίος μοιάζει …άγιος, ακριβώς γιατί εκπροσωπεί την ελευθερία στην Ορθοδοξία. Τέτοια και τόση ελευθερία που οι Ρώσοι δεν μπορούν να αντέξουν και τον κατηγορούν ως «καταστροφέα» της Ορθοδοξίας, γιατί γι’ αυτούς η Ορθοδοξία δεν είναι η μάχαιρα του πνεύματος, αλλά το μαχαίρι του πολέμου.
