Στον Ιερό Ναό των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, στο προάστιο Preston της Μελβούρνης, ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος την Κυριακή, 25 Ιουνίου, Γ΄ Κυριακή Ματθαίου. Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Χριστοφόρος Κρικέλης, και άλλοι ιερείς από την Αρχιεπισκοπική Περιφέρεια Northcote, ενώ συμπροσευχόμενος ήταν και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερασούντος κ. Ευμένιος, Αρχιεπισκοπικός Επίτροπος Northcote. Ανάμεσα στο πολυπληθές εκκλησίασμα βρίσκονταν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Μελβούρνη, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης, ο Πρόεδρος της Διακοινοτικής Επιτροπής Βικτώριας, κ. Αντώνιος Τσουρδαλάκης, και μαθητές του ελληνορθόδοξου Κολλεγίου του Αγίου Ιωάννου, συνοδευόμενοι από εκπαιδευτικούς τους. Το ιερό αναλόγιο κόσμησαν με την παρουσία τους σπουδαστές και καθηγητές της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής Αυστραλίας, από το παράρτημα της Περιφέρειας Northcote, υπό τη διεύθυνση του κ. Βάϊου Αναστασοπούλου, Διευθυντού της Σχολής.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, μέσα σε έντονα συγκινησιακή ατμόσφαιρα, ο Αρχιεπίσκοπος χειροθέτησε σε Πρωτοπρεσβύτερο τον π. Βασίλειο Κουρτέση. Η απονομή του τιμητικού αυτού οφφικίου συνιστά έμπρακτη αναγνώριση, εκ μέρους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, της αφοσίωσης που έχει επιδείξει και του πολύτιμου έργου που έχει επιτελέσει ο Ιερατικώς Προϊστάμενος του Ι.Ν. Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου κατά τα 57 έτη της ιερατικής διακονίας του, τα οποία συμπληρώνονται στις 2 Ιουλίου 2023.
Προσερχόμενος ενώπιον του Σεβασμιωτάτου, ο τιμώμενος κληρικός αναφέρθηκε αρχικά στα πρόσωπα που διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στη ζωή και την ιερατική του πορεία, μνημονεύοντας με πολλή συγκίνηση τον πνευματικό του πατέρα και κατά σάρκα θείο του, μακαριστό π. Ιερόθεο Κουρτέση, καθώς και την αείμνηστη Πρεσβυτέρα του, Ελένη. Επίσης, ευχαρίστησε τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο κ. Ευμένιο για τη διαρκή υποστήριξή του, ενώ απηύθυνε λόγους ευγνωμοσύνης προς τον Ποιμενάρχη του, Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο, με την ευκαιρία και της επικείμενης συμπληρώσεως τεσσάρων ετών από την ενθρόνισή του. «Η τετραετής ποιμαντορία σας στην Ιερά Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας εστέφθη υπό πλήρους επιτυχίας», διέκρινε μεταξύ άλλων. «Επιλύσατε πολλαπλά ζητήματα που αφορούν την πρόοδο της Εκκλησίας και όλων των ιδρυμάτων αυτής», επισήμανε. Επικέντρωσε δε στο ζήτημα της διάσωσης του ελληνορθόδοξου Κολλεγίου του Αγίου Ιωάννου, σημειώνοντας ότι η ανοδική πορεία, την οποία πλέον διαγράφει χάρη στην αποφασιστική συμβολή του Αρχιεπισκόπου, διατηρεί ζωντανό όραμα του εμπνευστού και ιδρυτού του Κολλεγίου, του αειμνήστου π. Ιεροθέου. «Για τους λόγους αυτούς σας ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας τόσο η οικογένειά μου, όσο και ολόκληρη η παροικία της Μελβούρνης, η οποία εμπιστεύτηκε τα παιδιά της στο εν λόγω ίδρυμα», τόνισε ο π. Βασίλειος, απευθυνόμενος προς τον Σεβασμιώτατο.
«Το σχολείο του Αγίου Ιωάννου το έχω στη σκέψη και στη συνείδησή μου σα να είναι το παιδί μου», αποκρίθηκε συγκινημένος ο Αρχιεπίσκοπος, ευχαριστώντας με αυτήν την ευκαιρία τον νέο Πρωτοπρεσβύτερο, τόσο για τη συνολική προσφορά του στην τοπική Εκκλησία, όσο και για την ιδιαίτερη αγωνία του για την πρόοδο του εν λόγω εκπαιδευτικού ιδρύματος. «Να ξέρετε ότι οι ευχές και οι προσευχές του μακαριστού θείου σας, Ιεροθέου Κουρτέση, δεν πήγαν χαμένες», συμπλήρωσε.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή της ημέρας και μίλησε στο εκκλησίασμα για ρόλο των ματιών του σώματος και της ψυχής μας. «Όπως τα μάτια του σώματος χρειάζονται γυαλιά για να βλέπουν σωστά, το ίδιο χρειάζονται και τα μάτια της ψυχής μας», παρατήρησε εισαγωγικά και επισήμανε μεταξύ άλλων: «Θα πρέπει να προσέχουμε τι γυαλιά βάζουμε στα μάτια της ψυχής μας. Διότι αν βάζουμε τα γυαλιά της εμπαθείας, του μίσους, του φθόνου ή της κατακρίσεως, τότε όλα τα βλέπουμε σκοτεινά. Αν όμως βάζουμε τα γυαλιά της αναστάσεως, όλα θα τα βλέπουμε φωτεινά, όμορφα, χαρούμενα και αναστάσιμα. Αυτό εξαρτάται από εμάς και από την επιλογή που θα κάνουμε». Ο Σεβασμιώτατος κατέκλεισε την ομιλία του με μια πατρική προτροπή προς τους πιστούς, να προσπαθήσουν να βλέπουν τα θετικά των πλησίον τους αντί για τα αρνητικά, και να αναζητούν περισσότερο τα χαρίσματα, παρά τα ελαττώματά που φέρουν οι συνάνθρωποί τους.
Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου για την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών
Η σημερινή ημέρα, 26η Ιουνίου, είναι αφιερωμένη από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στην ενημέρωση και ευαισθητοποίησή μας σχετικώς με μια μεγάλη μάστιγα του σύγχρονου κόσμου, τα ναρκωτικά.
Τα στοιχεία που δημοσιεύει ο διεθνής Οργανισμός, σχετικά με την εξάπλωση και τις συνέπειες του φαινομένου, κυριεύουν τις καρδιές μας με αισθήματα βαθύτατης οδύνης. Κάθε ημέρα, περισσότεροι από 1.350 συνάνθρωποί μας φεύγουν από την παρούσα ζωή για λόγους που συνδέονται με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών. Είναι συγκλονιστικό αλλά αξίζει να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα, ξανά και ξανά: 1350 άνθρωποι ημερησίως, που σημαίνει σχεδόν μισό εκατομμύριο συνάνθρωποί μας, ετησίως, αποστερούνται πρόωρα και βίαια την ανεκτίμητη δωρεά της ζωής που μας έχει χαρίσει ο πανάγαθος Θεός. Και ταυτοχρόνως, εκατομμύρια οικογένειες σηκώνουν έναν βαρύ «σταυρό», υπομένοντας θλίψεις και δοκιμασίες στο πλευρό των μελών τους που έχουν παγιδευτεί στον αδιέξοδο και καταστροφικό δρόμο των ναρκωτικών.
Οφείλουμε όλοι αυτή την εφιαλτική πραγματικότητα να την αναλογιζόμαστε διαρκώς, να μην την προσπερνούμε. Όχι για να μεμψιμοιρούμε, ούτε για να απελπιζόμαστε, αλλά για να ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας να συμβάλλουμε, καθεμιά και καθένας από το μετερίζι του, στην άμβλυνση των επιπτώσεων του φαινομένου και στην αποτροπή της περαιτέρω επέκτασής του.
Γνωρίζουμε εξαρχής ότι δεν υπάρχουν απλοϊκές και εύκολες λύσεις. Όμως η πίστη μας, μάς υπαγορεύει να αγωνιζόμαστε και να αποβλέπουμε πάντοτε στο θαύμα, προτάσσοντας τη χριστιανική αγάπη, την άνευ όρων και ορίων αγάπη που μας διδάσκει το Ιερό Ευαγγέλιο. Σε μια εκκοσμικευμένη κοινωνία, όπου οι άνθρωποι συχνά περιχαρακώνονται στο «εγώ» τους, αποκλείουν τον πλησίον και αδιαφορούν για τα προβλήματά του, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε χρέος να δίνουμε το καλό παράδειγμα και έμπρακτη μαρτυρία της πίστεώς μας. Για τον λόγο αυτό, δε νοείται να ανεχόμαστε τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση ευάλωτων συνανθρώπων μας που αναζητούν διέξοδο από τον εφιάλτη των εξαρτήσεων. Σας παρακαλώ θερμά, σταθείτε στο πλάι τους με κάθε μέσο, απλώστε το χέρι σας σε όποιον σας ζητήσει βοήθεια, ανοίξτε την αγκαλιά σας σε όποιον, έχοντας δραπετεύσει από τον εφιάλτη, αναζητά χαραμάδα επιστροφής στην αληθινή ζωή.
Ταυτοχρόνως, επειδή τίποτε δεν είναι σπουδαιότερο από την πρόληψη, ο αγώνας μας να αποτρέψουμε τους νέους από την παγίδευσή τους στην απατηλή πραγματικότητα την οποία υπόσχονται οι ναρκωτικές ουσίες, πρέπει να είναι καθημερινός και αδιάλειπτος. Να δείξουμε στα παιδιά μας, όχι μόνο με λόγια, αλλά κυρίως με τις πράξεις μας, ότι δεν αξίζει να ενδώσουν στις «σειρήνες» μιας απατηλής πραγματικότητας, εγκαταλείποντας την πραγματικότητα της αληθινής ζωής που μας έχει χαρίσει ο Θεός. Και για να το επιτύχουμε αυτό, ο καταλληλότερος τρόπος είναι να στρέψουμε τα βήματά τους προς τον Χριστό και την Εκκλησία. Διότι η εν Χριστώ ζωή νοηματοδοτεί όσο τίποτε άλλο την πραγματικότητα που βιώνουμε, έτσι ώστε να είναι αδύνατο να παρασυρθούμε από τις «σειρήνες» οποιασδήποτε άλλης, κενής περιεχομένου πραγματικότητας.
Με αυτές τις σκέψεις, παρακαλώ τους ευσεβείς χριστιανούς μας να συστρατευτούν σε αυτόν τον ιερό αγώνα κατά της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών, στον οποίο η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας δε θα πάψει να πρωτοστατεί μέσα από το ποιμαντικό, αλλά και από το κοινωνικό της έργο.
Message of His Eminence Archbishop Makarios of Australia on International Day Against Drug Abuse
Today, June 26th, is dedicated by the United Nations to informing and raising awareness about drugs, a major scourge of modern society.
Data published by the international organisation, regarding the spread and consequences of the trend, overwhelms our hearts with feelings of profound pain. Every day, more than 1350 of our fellow human beings pass away from drug abuse. A shocking statistic that we cannot shy from and worth looking at again: 1350 people every day, which equates to 492 750 of our fellow human beings, annually, are prematurely and violently deprived of the priceless gift of life that our all-good God has given us. Concurrently, millions of families bear a heavy “cross”, enduring sorrows and trials at the side of their loved ones, trapped in the impasse and destructive path of drugs.
We all ought to constantly reflect upon this nightmarish reality and not brush it off. Not so that we bemoan or despair but in order to renew our commitment to contribute, each and every one of us, in alleviating the effects of this trend and preventing its further spread.
We know there are no simple and easy solutions. But our faith requires us to strive and always look to the miracle, promoting Christian love, the unconditional and boundless love that the Holy Gospel teaches us. In a secularized society, where people are often entrenched in their egos, excluding their neighbour and indifferent to their problems, we Orthodox Christians have a duty to set a good example and bear practical testimony of our faith. For this reason, it makes no sense to tolerate the social exclusion and marginalisation of our vulnerable fellow human beings who are looking for a way out of the nightmare of addiction. I fervently urge you to stand by their side by all means possible, extend your hand to anyone who asks you for help, open your arms to anyone who, having escaped from the nightmare, is looking for a way to edge their way back into real life.
At the same time, because nothing is more important than prevention, our task to steer young people away from being trapped in the illusory reality that drugs promise, must be daily and unceasing. To show our children, not only with words by mainly with our deeds, that it is not worth giving in to the “sirens” of an illusory reality, abandoning the reality of the true life that God has granted us. To achieve this, the most appropriate way is to turn their steps towards Christ and the Church. Because the life in Christ, more than anything else, gives meaning to the reality that we experience, so that it is impossible to be seduced by the “sirens” of any other empty reality.
With these thoughts, I ask our devout Christians to join in this holy struggle against the modern scourge of drugs, in which our Holy Archdiocese of Australia will not cease to lead through its pastoral but also through its social work.
