ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΠΗΓΑΣΟ-ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
(Λογύδριον ἐπί τοίς ὀνομαστηρίοις του)
11.6.2023
ὑπό Μητροπολίτου πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ἕχει γίνει προσωπική τουλάχιστον διά τόν γράφοντα παράδοσις νά ἀπευθύνει λόγους τινας πρός τόν Πατριάρχην μας ἐπί τῇ ὀνομαστικῇ του ἑορτῇ.
Εἶναι δέ γνωστή ἡ δυσχέρεια τῆς εὑρετικῆς διά τό θέμα, ἀκόμη καί εἰς τάς ἀστειρεύτους πηγάς, διά τό ὁποῖον θά ὁμιλήσει.
Σήμερον τοίνυν ὁ γράφων πρωτίστως μνημονεύει εὐγνωμόνως τούς ἐν τῇ τροφῷ Σχολῇ μεγάλους ἡμῶν καί σοφούς διδασκάλους: Ἐφέσου Χρυσόστομον, Ἰωάννην Παναγιωτίδην, Κωνσταντῖνον Καλλίνικον, Βασίλειον Σταυρίδην κ.ἄ. διά νά εἴπῃ:
Ἀπό αὐτούς, Παναγιώτατε ἐδιδάχθητε, καθώς καί ἡ Γενεά Σου, τά νάματα τῆς Ἐπιστήμης τῶν Ἐπιστημῶν πρό δεκαετηρίδων.
Καί ἐντεῦθεν προέρχονται αἱ ἄπειροι μεταγενέστεραι ἐνέργειαί Σου (Λόγοι, Συνέδρια, Συνομιλίαι, Ἐπισκέψεις, Ἐκδηλώσεις, Ἐκκλησιαστικαί τελεταί, Θ. Λειτουργίαι, Χειροτονίαι, Θυρανοίξια, Μνημόσυνα, Ἁγιοποιήσεις, ρυθμίσεις ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων, συντηρήσεις καί ἀποκαταστάσεις ἔργων τῆς τέχνης, κειμηλίων, μνημείων καί ἄλλα πολλά).
Πάντα δέ ταῦτα ὑπερβαίνουν καί ἀριθμητικῶς τά ὑπό τῶν προκατόχων Σου γενόμενα, ἔστω καί «ἐν ἑτέροις καιροῖς».
Πολλά τά ταξίδιά Σου. Ἐλέχθη, ὅτι ἅμα τῇ ἐκλογῇ Σου ἐψιθύρισας! Καί τί θά γίνουν τώρα τά ταξίδια μου!
Καί ὁ Κύριος σέ κατέστησεν ἐπί τριακονταετίαν ὅλην – καί τοῦτο οὐχί σύνηθες – «ἱπτάμενον Πήγασον», συναγωνιζόμενον τά τοῦ Πάπα Ἰωάννη Παύλου Β’, ἔστω καί «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ».
Πολλαί ὡσαύτως αἱ ἀπονεμηθεῖσαι εἰς τό σεπτόν πρόσωπόν Σου διακρίσεις, τάς ὁποίας ἴσως θά «ἐζήλευεν ἀκάκως» καί ὁ ἀείμνηστος Κίτρους Βαρνάβας Τζωρτζάτος.
Εἶσαι ἀεικίνητος, Πανταχοῦ Παρών, ἀκούραστος ὡς Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἀλλά καί εὐκίνητος λίαν καί ἀμφιπλεύρως (τύπου Hacıyatmaz) ταχύτατος, ἔχων μικρούς λίαν πόδας. Οὐδείς ὅμως ἠδύνατο νά προηγηθεῖ Σοῦ, ὅπως τά πάντα σήμερον ρέουν ὁρμητικῶς .
Καί πράττεις πάντα ταῦτα, μέ σφρῖγος καί δύναμιν μετά χαρᾶς, οὕτως ὥστε, γνώστης τις τῆς Ἀγγελολογίας, δικαίως νά διερωτᾶται:
Πῶς εὑρίσκει ὁ Παναγιώτατος τήν ἰσχύν, τήν γλυκεῖαν σφριγηλότητα διά πάντα ταῦτα; Πῶς ἠμπορεῖ νά ἀγωνίζεται ὁ Κυναίγειρος εἰσέτι διά τά «Προνόμια καί Δικαιώματα τοῦ Θρόνου» καί δή εἰς τήν ὥριμον ἀλλά καί σοφήν ἡλικίαν ταύτην;
Ἀσφαλῶς τόν ἐπισκιάζει εὐλογητικῶς ἡ χείρ τοῦ Παντεπόπτου Θεοῦ, συνεπικουρουσῶν καί τῶν ἀρίστων καταβολῶν τῆς φιλτάτης του καί ἀγαπητῆς πατρίδος Ἴμβρου, ἥν πάντοτε στοργικῶς περιπτύσσεται, προφυλάσσουσα αὐτόν ἀπό πάσης ὁρατῆς καί ἀοράτου προσβολῆς.
Ἔρρωσθε, Παναγιώτατε,
ἐπί ἔτη εἰσέτι πολλά, ὄλβια
ὑγιεινά, καί θεοπρόβλητα
καί εἰς τήν νέαν τάξιν τοῦ κόσμου.
