Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κατά την τελευταία ημέρα του ταξιδιού του στην Ιταλία, σήμερα Κυριακή του Παραλύτου, 7 Μαΐου 2023, χοροστάτησε κατά την Θεία Λειτουργία στον Ελληνορθόδοξο Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στη Νεάπολη και ευλόγησε τους Ορθοδόξους πιστούς που διαβιούν σε αυτή την ιστορική πόλη.
Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Πατριάρχης ανέγνωσε Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Ιταλίας κυρού Γενναδίου Ζερβού, ο οποίος είχε υπηρετήσει επί σειρά ετών στον συγκεκριμένο ναό.
Ὁμιλία τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τήν χοροστασίαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί Ἀδελφότητα τῶν Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου Νεαπόλεως Ἰταλίας (7 Μαΐου 2023)
* * *
Ἱερώτατε Μητροπολίτα Ἰταλίας κύριε Πολύκαρπε,
Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Κρατείας κ. Γεώργιε, Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενε τῆς Ἐκκλησίας καί Ἀδελφότητος τῶν Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου, τῶν Ἑλλήνων τῷ Ἔθνει, Νεαπόλεως Ἰταλίας,
Ἐντιμότατε κύριε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμότατε κύριε Ἔφορε, μετά τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐκκλησίας καί Ἀδελφότητος ταύτης καί τῶν λοιπῶν μελῶν αὐτῆς,
Εὐλαβέστατοι κληρικοί καί ὁσιώτατοι μονασταί,
Λαέ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένε,
Χριστός Ἀνέστη!
Μέ ἰδιαίτερη χαρά καί συγκίνηση, βρισκόμαστε σήμερα ἀνάμεσά σας, ἐν λειτουργικῇ συνάξει, στήν Ἐκκλησία καί Ἀδελφότητα τῶν Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου τῆς ἱστορικῆς Νεαπόλεως Καμπανίας. Μεταφέρουμε τήν εὐλογία τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τίς πασχάλιες εὐχές τῆς περί ἡμᾶς Ἱεραρχίας, τῶν μελῶν τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς καί τῆς ἐν τῇ Πόλει Ὁμογενείας.
Ἡ πασχάλια περίοδος, τήν ὁποία διανύουμε, εἶναι γεμάτη χαρά καί ἐλπίδα. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου τῆς δόξης καταυγάζει τήν κτίσιν πᾶσαν, ἀποκαλύπτει τόν αἰώνιο προορισμό μας καί τόν τελικό σκοπό ὅλης τῆς δημιουργίας. Καί ἡ σημερινή Κυριακή τοῦ Παραλύτου εἶναι γεμάτη Ἀνάσταση, ἐκπέμπει τό εὐαγγελικόν μήνυμα ὅτι ὁ πόνος καί τό κακό δέν ἔχουν τόν τελευταῖο λόγο στήν ἱστορία, ὅτι ὁ θάνατος δέν εἶναι ἡ ἐσχάτη πραγματικότης. Ἡ θεραπεία τοῦ Παραλύτου εἶναι μαρτυρία καί ἐπιβεβαίωση τῆς ἀλήθειας, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ «ἱατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων«, ὅτι τό ἄπειρο ἔλεός του ποιεῖ θαυμάσια, ὅτι «τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. ιη’, 27). Ἡ Καινή Διαθήκη εἶναι πλήρης ἀφηγήσεων περί ἰάσεων ἀσθενῶν, οἱ ὁποῖες ἀντανακλοῦν τό μέγεθος τῆς θείας φιλανθρωπίας. Ἡ θεραπεία δέν εἶναι ἐδῶ ἁπλῶς μία προσωρινή ἐπικράτηση ἔναντι τῆς ἀσθενείας, ἀλλά πρόγευση τῆς ὁριστικῆς νίκης τῆς ζωῆς πάνω στή φθορά καί τῆς τελικῆς κατάργησης τοῦ θανάτου στήν «καινή κτίση», ἀπαρχή τῆς ὁποίας εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Ἐν Χριστῷ ἀναστάντι ζοῦμε καί γνωρίζουμε ὅτι ὁ παρών βίος δέν εἶναι ὅλη ἡ ζωή μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἀναστάσιμον γένος, καί αὐτό προκαλεῖ καί σήμερα θαυμασμό. Ὁ πνευματικός πλοῦτος τῆς παραδόσεώς μας, ὅ,τι πιστεύουμε, ὅ,τι ἀγαπᾶμε, ὅ,τι ἐλπίζουμε συνδέονται ἄρρηκτα μέ τό Πάσχα τοῦ Κυρίου, ἀπό αὐτό ἀντλοῦν τό βαθύτερο νόημά τους. Ἀναστάσιμη εἶναι καί ἡ πνευματική δύναμη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἡ ζωτική καί ζῶσα παρουσία μιᾶς παράδοσης ἀληθείας, ἡ ὁποία ἄλλαξε τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, ἔσωσε τό Γένος μας στήν ἱστορική του πορεία καί ἀποτελεῖ καί σήμερα ἐλπίδα γιά τό μέλλον.
Εἴμαστε κληρονόμοι καί συνεχιστές μιᾶς μεγάλης παρακαταθήκης θεογνωσίας καί ἀνθρωπογνωσίας, σύμφωνα μέ τήν ὁποία, ἡ ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καί τό νόημα τῆς ὕπαρξής μας ἀποκαλύπτονται μέσα ἀπό τήν σχέση μας μέ τόν Χριστό. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι, ὅπως ἔχει γραφῆ, «ὁ τρόπος παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ κόσμῳ». Ὅταν τελῆται ἡ Θεία Εὐχαριστία, οἱ πιστοί καθίστανται ἕνα σῶμα, κοινωνία θεώσεως. Ἐδῶ συνειδητοποιοῦμε ὅτι χριστιανική ὕπαρξη σημαίνει νά εἴμαστε μέλη τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας, νά συμμετέχουμε στή ζωή καί στήν εὐχαριστιακή πραγμάτωσή της. Μέ αὐτό συνδέεται καί τό γεγονός ὅτι ὁ ναός, ταυτισμένος μέ τή Θεία Λειτουργία, εἶναι γιά τούς Ὀρθοδόξους πιστούς, ὅπου γῆς, οὐσιαστικό σημεῖο ἀναφορᾶς καί ζωτικό κέντρο τῆς ζωῆς τους.
OMELIA DI SUA SANTITÀ IL PATRIARCA ECUMENICO BARTOLOMEO I, DURANTE LA SUA COROSTASIA PRESSO LA CHIESA DEI S.S. PIETRO E PAOLO APOSTOLI, NAPOLI.
Onorevoli membri della Confraternita dei Santi Pietro e Paolo di Napoli,
La Chiesa e la vostra Confraternita narrano in modo eloquente la storia della vostra lunga presenza nella storica e bella Napoli. Grazie alla alta cultura della Stirpe, indissolubilmente legata alla Chiesa e alle sue tradizioni, siete riusciti a sopravvivere e a dare la buona testimonianza per molti secoli, nei momenti buoni e in tempi difficili, combattendo tenacemente per conservare la identità greco-ortodossa e la indipendenza della Vostra Confraternita. La vostra presenza qui è legata ad importanti avvenimenti, a personalità ecclesiastiche, a eminenti letterati, artisti, militari e altri. Ancora oggi, la Chiesa e la Confraternita dei Santi Pietro e Paolo rimane un punto di riferimento per i Greci della zona, ma anche per gli altri Ortodossi della Campania.
Personalmente, avvertiamo una profonda commozione, quando visitiamo comunità e istituzioni dei greci in Diaspora. Sono veramente un miracolo, una benedizione di Dio, la loro sopravvivenza, la loro presenza ed il loro contributo, in mezzo a tante avventure e difficoltà, ma sempre con la costante convinzione e certezza, che rappresentano e conservano una cultura spirituale di portata universale. La congiunzione di Cristianesimo ed Ellenismo, che ha condotto, come scrive il Metropolita Giovanni di Pergamo, di beata memoria, al miracolo dell’”Ellenismo cristianizzato”, che ha costituito una svolta non solo per la cultura bizantina, ma anche più ampiamente, appartiene al nocciolo della nostra personalità. Da questo si ispira, ciò che di più nobile ha offerto la nostra Stirpe all’umanità.
Con questi sentimenti, ci congratuliamo con i membri della Confraternita per la loro testimonianza ed il loro contributo alla Chiesa e alla Stirpe. Il Dio d’amore vi benedica e faccia riposare nelle tende dei giusti i membri scomparsi, che dalla sua fondazione fino ad oggi hanno posto in questo sacro luogo la propria penitenza e le proprie speranze. Ringraziamo il venerabilissimo fratello Metropolita d’Italia per la sua allocuzione ed il suo contributo per la organizzazione della nostra visita in Italia, Inoltre, ringraziamo il venerabile Vescovo di Krateia Signor Giorgio per l’incontro di oggi. A tutti voi che siete presenti e in preghiera con noi, esprimiamo un grande grazie per la vostra partecipazione.
Σήμερα τό ἀπόγευμα θά ἀναχωρήσουμε γιά τήν Κωνσταντινούπολη. Ἐπιστρέφουμε στή βάση μας, στό κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας γιά νά συνεχίσουμε τό διακονικό μας ἔργο. Ὁ Πατριάρχης σας σᾶς παρακαλεῖ νά μή λησμονῆτε τή Μεγάλη Ἐκκλησία στίς προσευχές σας. Καί ἐκεῖνος εὔχεται, ὁ ἀναστάς Κύριος τῆς δόξης, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου καί πάντων τῶν Ἁγίων, νά σᾶς χαρίζῃ ὑγεία καί ὅλα τά σωτήρια δωρήματα Αὐτοῦ.
Χριστός Ἀνέστη!
Παραθέτουμε στη συνέχεια την προσφώνηση του οικείου ποιμενάρχου, Σεβ. Μητροπολίτου Ιταλίας κ. Πολυκάρπου προς τον Πατριάρχη.
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΤΑΛΙΑΣ κ. ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΑ, ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΚΥΡΙΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ Α’, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΟΡΟΣΤΑΣΙΑΝ ΑΥΤΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ’ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ, ΤΗΣ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΩι ΕΘΝΕΙ ΕΝ ΝΕΑΠΟΛΕΙ
(Νεάπολις, 7 Μαΐου 2023)
Παναγιώτατε καί Θειότατε Πάτερ καί Δέσποτα, Χριστός Ἀνέστη!
Ἡ Παρθενόπη τῶν Ροδίων, ἡ Νεάπολις τῶν Εὐβοέων, ἡ νύμφη καί πρωτεύουσα τοῦ Ἰταλικοῦ Νότου, τό μεγαλύτερον τμῆμα τοῦ ὁποίου συμπίπτει μέ τήν ἒνδοξον Μεγάλην Ἑλλάδα, καί ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ἰταλίας, ἡ πρώτη θυγάτηρ τῆς εὐκλεοῦς Πατριαρχείας τῆς Ὑμετέρας προσκυνητῆς μοι Θειοτάτης Παναγιότητος, ὑποδέχονται μέ αἰσθήματα ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καί ἐξαιρέτου συγκινήσεως Αὐτήν τε καί τήν τιμίαν Συνοδείαν Αὐτῆς. Καί ἡ χαρά καί ἡ συγκίνησις ὃλων μας ἐπαυξάνεται διότι ὁ σεπτός Προκαθήμενος τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας καί στοργικός Πατριάρχης τοῦ Γένους τῶν Ρωμαίων, ὁ Ἂγγελος τῆς μαρτυρικῆς Μητρός καί Τροφοῦ μας Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης, μᾶς ἐπισκέπτεται ἐντός τοῦ κλίματος τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Νικητοῦ τοῦ θανάτου καί τῆς ἁμαρτίας Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εὐλογῶν, πατρικῶς καί πατριαρχικῶς, ἀπό τοῦ ἱστορικοῦ τούτου Ναοῦ τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, τῆς ὁμωνύμου Ἀδελφότητος τῶν Ἑλλήνων τῷ Ἒθνει ἐν Νεαπόλει, τόν Ποιμενάρχην, τόν ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς ἐκλεκτῆς καί στρατηγικῆς κατά τήν Ἰταλικήν Χερσόνησον καί τάς Νήσους αὐτῆς κληρουχίας τοῦ πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου.
Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ἰταλίας καί Ἐξαρχία Νοτίου Εὐρώπης σεμνύνεται διότι ἒχει εἰς τούς κόλπους της τό ἱστορικόν καί μεγαλώνυμον τοῦτον καύχημα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν Ἐκκλησίαν καί Ἀδελφότητα τῆς Νεαπόλεως, μετά τῆς ὁποίας ἒχει ἀρίστην συνεργασίαν. Οἱ Ἐπίτροποι, ὁ Ἒφορος καί ὃλα τά Μέλη της ἀγωνίζονται νά κρατήσουν ζωντανήν τήν Ἑλληνορθόδοξον παρουσίαν μας εἰς τήν στρατηγικήν διά τήν Ἐκκλησίαν καί τό Γένος μας ταύτην περιοχήν, φροντίζοντες νά παραδώσουν τήν σκυτάλην εἰς τά τέκνα των. Ἐπί κεφαλῆς τοῦ ἱεροῦ τούτου ἀγῶνος τυγχάνει ὁ ἐπί 25ετίαν ὃλην Ἱερατικῶς καί νῦν Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενος Νεαπόλεως, βοηθός Ἐπίσκοπος τῆς ταπεινότητός μου Θεοφιλέστατος Κρατείας καί λίαν ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός κύριος Γεώργιος, φίλος ἐκλεκτός καί πολύτιμος συνεργάτης, ἢδη ἀπό τά ἒτη τῆς Πρωτοσυγκελλίας μου εἰς τήν Θεόσωστον ταύτην Ἐπαρχίαν. Ὁ ἃγιος Κρατείας ἐπιτελεῖ, μέ ὑπακοήν καί ἀφοσίωσιν, ἓν ἐξαίρετον ποιμαντικόν καί οὐχί μόνον ἒργον, καταστήσας τόν Ἑλληνορθόδοξον τοῦτον Ναόν κέντρον τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τήν εὑρυτέραν περιοχήν τῆς Καμπανίας καί τοῦ Ἰταλικοῦ Νότου. Ὁ Ποιμενάρχης, ἡ Ἀδελφότης καί οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς Καμπανίας εὐχαριστοῦμεν τήν Ὑμετέραν Σεπτήν Κορυφήν διότι ἐπευλόγησε πατρικῶς καί ἐνέκρινε πατριαρχικῶς τήν προαγωγήν τοῦ εἰρημένου ἀξίου κληρικοῦ τῆς Μητροπόλεώς μας εἰς τό ἐπισκοπικόν ἀξίωμα καί μάλιστα μέ τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Κρατείας. Καί ἀφοῦ ἡ ρῆσις τοῦ λόγου ἒφθασεν εἰς τήν Ἐπισκοπήν Κρατείας, ὁ νοῦς καί ἡ σκέψις ὃλων μας, ἀπό τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος ἓως τοῦ τελευταίου πιστοῦ, στρέφεται πρός τόν φίλον καί συνταξιώτην Αὐτῆς, τόν πολιόν Ἱεράρχην τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί ἂμεσον Προκάτοχον τῆς ἐλαχιστότητός μου, τόν ἀπό Κρατείας ἀείμνηστον Μητροπολίτην Ἰταλίας καί Μελίτης κυρόν Γεννάδιον Ζερβόν, τόν Ρόδιον, ὃστις διηκόνησεν εἰς τόν Ναόν τοῦτον ἐπί 35 ὁλόκληρα ἒτη ὡς διάκονος, πρεσβύτερος καί βοηθός Ἐπίσκοπος (1961 – 1996) καί τόν ὁποῖον ὑπηρέτησα ἐπί 11 ἒτη ὡς Πρωτοσύγκελλος. Εἲμεθα σίγουροι οἱ πάντες, ὃτι ἐξ οὐρανοῦ ἀγάλλεται ἡ ψυχή αὐτοῦ διά τήν σημερινήν πασχάλιον εὐχαριστηριακήν σύναξίν μας, χοροστατοῦντος καί εὐλογοῦντος τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους, καί πρεσβεύει εἰς τό ἐπουράνιον θυσιαστήριον ὑπέρ πάντων ἡμῶν καί ἰδιαιτέρως ὑπέρ τοῦ ἀγαπημένου εἰς αὐτόν ποιμνίου τῆς Νεαπόλεως.
Εἰς τήν Νεἀπολιν, ἡ ὁποία διετέλεσε Βυζαντινόν Δουκᾶτον ἐπί 5 περίπου αἰῶνας καί διέθετεν 70 ἑλληνικούς ναούς εἰς τήν λαλιάν καί τόν λειτουργικόν ρυθμόν, ἠμπορεῖ σήμερον νά μήν εἲμεθα αἱ χιλιάδες τοῦ ἐνδόξου ἱστορικοῦ παρελθόντος, ἀλλ’ εἰς πεῖσμα τῶν ἀποκαλυπτικῶν καιρῶν πού διερχόμεθα, συνεχίζομεν τήν παρουσίαν μας καί εἲμεθα ἀποφασισμένοι νά τήν συνεχίσωμεν ἓως τῆς συντελείας, διά πρεσβειῶν τῶν ἐντοπίων προστατῶν μας Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου καί πάντων τῶν ἁγίων ταύτης τῆς εὐλογημένης γῆς, μαρτύρων, ὁσίων καί ἱεραρχῶν, μέ ἐπί κεφαλῆς τόν προστάτην καί πολιοῦχον τῆς Νεαπόλεως ἃγιον ἒνδοξον Ἐπίσκοπον καί Μάρτυρα Ἰανουάριον. Εἰς τό σημεῖον τοῦτον ἒρχεται εἰς τόν νοῦν μου ἡ ἱστορική φράσις τοῦ μεγάλου Προκατόχου τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου: “Εἲμεθα ὀλίγοι, ἀλλ’ ἀναρίθμητοι”. Ἂλλωστε, ὁ Ναός οὗτος δέν τυγχάνει σημεῖον ἀναφορᾶς μόνον διά τούς Ἓλληνας Ὀρθοδόξους, ἀλλά, ὡς θά διεπίστωσεν Αὓτη, καί διά τούς λοιπούς ὁμοδόξους ἀδελφούς μας ἐξ Ἀνατολικῆς Εὐρώπης, διά τούς ὁποίους ἐπιδεικνύει ἰδιαιτέραν μέριμναν καί φροντίδα ὁ ἃγιος Κρατείας, ἢδη ἀπό τῆς ἀρχῆς τῆς ἐνταῦθα διακονίας αὐτοῦ.
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Ἐντός ὀλίγων ὡρῶν θά ἐπιστρέψητε εἰς τήν Οἰκουμενικήν Καθέδραν Ὑμῶν, εἰς τήν Πόλιν τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τήν Πόλιν τῶν ὀνείρων καί τῶν ἀναστεναγμῶν μας. Χοροστατήσατε σήμερον, Κυριακήν Δ’ τοῦ Ἁγίου Πάσχα, γνωστήν ὡς Κυριακήν τοῦ Παραλύτου, ἐδῶ εἰς τόν ἱστορικόν Ἑλληνορθόδοξον Ναόν τῆς Νεαπόλεως. Ἐπιστρέφων εἰς τό ταπεινόν καί ἀρχοντικόν καί πάντοτε ἀείφωτον Φανάριον, παρακαλοῦμεν υἱϊκῶς τήν Ὑμετέραν Παναγιότητα, ὡς ἒχουσα παρρησίαν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, νά δεηθῇ εἰς τήν Κυρίαν Θεοτόκον, τήν Ὑπέρμαχον Στρατηγόν τοῦ Γένους τῶν Ρωμαίων καί τήν Ἁγίαν πανεύφημον Μεγαλομάρτυρα Εὐφημίαν, τήν προστάτιδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, ὃπως ὁ Ἀναστάς Μέγας Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων διαφυλάττῃ ὃλους ἡμᾶς σώους καί ἀβλαβεῖς ἀπό κάθε σωματικήν καί πνευματικήν παραλυσίαν, τῆς δευτέρας οὒσης σοβαρωτέρας τῆς πρώτης καί ἐνεργῇ θεραπευτικῶς εἰς περίπτωσιν ἐμφανίσεως, ὃ μή γένοιτο, παραλύσεως τινός.
Καλήν ἐπιστροφήν εἰς τήν Πόλιν μας, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα!
Μέ τό καλόν καί πάλιν νά ἒχωμεν τήν Ὑμετέραν Παναγιωτάτην Ἀγάπην ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, ἐδῶ εἰς τήν ἀγαπημένην Αὐτῆς Χώραν τῆς Ἰταλίας, “il bel paese”, τήν καί πρωτοκόρην ἐκκλησιαστικῶς τῆς εὐκλεοῦς Πατριαρχείας Αὐτῆς.
Εἰς πολλά, πάμπολλα ἒτη Τιμιώτατε καί Θειότατε Πάτερ καί Δέσποτα καί Γέροντα καί στοργικέ Παπποῦ μας, ὃπως ἀποκαλοῦν Ὑμᾶς τά μικρά παιδία τῆς Ἲμβρου καί τῆς Βασιλευούσης Πόλεως!
Χριστός Ἀνέστη Παναγιώτατε Αὐθέντα μας πολυσέβαστε καί πολυαγαπημένε!
Χριστός Ἀνέστη ἀδελφοί καί τέκνα ἀγαπητά καί ζωή πολιτεύεται!
Τῷ Ἀναστάντι Σωτῆρι Χριστῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν!
Allocuzione di S.E.R il Metropolita d’Italia Policarpo a Sua Santità il Patriarca Ecumenico Bartolomeo I in occasione della Sua partecipazione dalla Cattedra alla Divina Liturgia della IV domenica di Pasqua, detta “del Paralitico”, nella chiesa dei Santi Apostoli Pietro e Paolo, sede dell’omonima parrocchia e confraternita della Nazione Greca a Napoli (Napoli 7 maggio 2023).
Santità, Sacratissimo Padre e Capo, Cristo è risorto!
La Partenope dei Rodiensi, la Neapoli degli Eubei, la sposa e la capitale del Mezzogiorno d’Italia, la maggior parte del quale coincide con la gloriosa Magna Graecia, e la Sacra Metropoli d’Italia, la prima figlia dell’illustre Pontificato della venerabilissima Santità Vostra, accolgono con sentimenti di indicibile gioia e straordinaria commozione Voi e il Vostro venerabile seguito. La gioia e la commozione di noi tutti aumentano poiché il Venerabile Primate dell’Ortodossia terrestre, l’amorevole Primate della Stirpe dei Romei, l’Angelo della nostra Madre-Nutrice la Grande Santa e Martire Chiesa di Costantinopoli-Nuova Roma ci fa visita nel clima radioso della Resurrezione di Nostro Signore Gesù Cristo, il Vincitore della morte e del peccato, benedicendo, come padre e patriarca, da questo storico tempio dei Santi Protocorifei Apostoli Pietro e Paolo, sede dell’omonima confraternita della Nazione Greca a Napoli, il sacro clero e il pio popolo che si trovano nella Penisola Italiana e nelle sue Isole, la quale costituisce uno strategico ed eletto possedimento del Patriarcato Ecumenico.
La Sacra Metropoli d’Italia e l’Esarchia dell’Europa Meridionale è orgogliosa di possedere nel suo seno questo vanto storico e celebre dell’Ellenismo e dell’Ortodossia vale a dire la chiesa e la confraternita di Napoli con la quale ha un’eccellente collaborazione. Infatti, i consiglieri, il priore e tutti i membri lottano per mantenere viva la nostra presenza greco-ortodossa in questa che per la nostra Chiesa e la nostra Stirpe è una regione strategica, assicurando pertanto di consegnare ai loro figli il testimone. A capo di questa sacra lotta è da più di 25 anni il Rettore, un tempo da sacerdote e ora da Vescovo, il Vescovo Ausiliare della Mia Umiltà S.E. di Kratea, l’amatissimo in Cristo fratello Giorgio, amico prediletto e prezioso collaboratore già dagli anni in cui ero Protosincello in questa Regione da Dio salvata.
Sua Eccellenza di Kratea svolge con obbedienza e dedizione un’eccellente opera pastorale e non solo, rendendo questa chiesa greco-ortodossa, centro dell’Ortodossia Ecumenica in tutta la regione della Campania e del Mezzogiorno d’Italia. Io come Pastore, la Confraternita e gli Ortodossi Campani ringraziamo la Vostra Autorità Venerabile perché ha benedetto e approvato, da padre e patriarca, la promozione di questo degno chierico della nostra Metropoli al grado vescovile col titolo di quella che un tempo fu la celebre diocesi di Kratea. E siccome il discorso è giunto sino alla diocesi di Cratea, la nostra mente e il pensiero di tutti, da Voi Santità sino all’ultimo fedele, sono rivolti all’amico e compagno di viaggio, il venerando gerarca della Madre Chiesa e diretto predecessore della Mia Umiltà, da Kratea l’indimenticabile Metropolita d’Italia e Malta S.E.R Gennadios Zervos di Rodi che ha servito in questa chiesa per 35 anni come diacono, presbitero e vescovo ausiliare (1961-1996), il quale ho servito per 11 anni come Vicario Generale. Siamo tutti certi che dal cielo la sua anima gioisce per questa odierna pasquale nostra sinassi che presiede e benedice il Patriarca della Stirpe dei Romei, intercedendo dinanzi all’Altare Sovraceleste per tutti noi e in particolare per il suo amato gregge di Napoli.
A Napoli, che per circa cinque secoli fu Ducato Bizantino e che possedeva 70 chiese di rito e di lingua greca, oggi non siamo le migliaia del glorioso antico passato ma, nonostante i tempi apocalittici che viviamo, continuiamo la nostra presenza e siamo decisi a continuarla sino alla consumazione dei secoli, per intercessione dei locali santi patroni Protocorifei pietro e Paolo e di tutti i santi di questa terra benedetta, martiri, santi monaci e gerarchi, con a capo il patrono e protettore di Napoli il glorio santo vescovo Gennaro. A questo punto mi vengono in mente le storiche parole del Grande Predecessore della Vostra Santità l’indimenticabile Patriarca Atenagora: “Siamo pochi ma innumerevoli”. D’altronde, questa storica chiesa non è solamente un punto di riferimento per gli Ortodossi Greci ma, come Voi stesso avete constatato, anche per gli altri fratelli Ortodossi dell’Europa Orientale, per i quali S.E. di Kratea mostra particolare cura e riguardo, sin dall’inizio del suo servizio qui.
Santità,
a breve ritornerete alla Vostra Cattedra Ecumenica, nella Città del Grande Costantino e della Sovrana Deipara, la Città dei nostri sogni e sospiri. Avete presieduto oggi, IV domenica della Santa Pasqua, conosciuta come “Domenica del Paralitico”, qui nella storica chiesa greco-ortodossa di Napoli. Ritornando all’umile, nobile e sempre luminoso Fanar, da figli supplichiamo la Santità Vostra che ha confidenza presso il Signore di intercedere presso la Sovrana Deipara, l’Invincibile Stratega della Stirpe dei Romei, e la lodatissima santa Eufemia la Grande-Martire, patrona della nostra Sacra Metropoli, affinché il Risorto, il Grande Medico delle anime e dei corpi ci custodisca tutti sani e salvi dalla paralisi fisica e spirituale, la seconda più grave della prima e ci guarisca, Dio non voglia, se siamo già paralizzati.
Buon ritorno dunque alla nostra Urbe, Santissimo nostro Padre e Pastore.
Che possiamo presto riavere l’Amorevole Santità Vostra in mezzo a noi, qui in questo amatissimo Paese che è l’Italia, “il bel Paese”, primogenito, dal punto di vista ecclesiastico, del vostro Pontificato illustre.
Per molti, moltissimi Anni Veneratissimo e Santissimo Padre, Pastore, Capo, Gheronda e amorevole Nonno nostro, cosi come vi chiamano i bimbi di Imbros e della Regina delle Città.
Cristo è risorto Santissimo, Venerabilissimo e Amatissimo Capo!
Cristo è risorto, fratelli e diletti figli, e la vita regna!
Al Cristo Salvatore Risorto la gloria, il potere nei secoli dei secoli. Amin
