Κι όμως οι Πολίτες την είχαν μέσα στην καρδιά τους κι ας ήταν μακριά. Ίσως επειδή εδώ ήταν η καρδιά του Βυζαντίου. Το βυζαντινό Εξωκιόνιον. Ερχόταν η παράδοση από γενεά σε γενεά. Να σμίξουν με την Παναγία εντός των τειχών τέτοιες μεγάλες μέρες.
Στριμωγμένη στον γυναικωνίτη πλάι στη γιαγιά μου θυμάμαι. Με το κερί της μικρό προς το τέλος του πάνω στην σύνοψη σκυμμένη και με τα δάκρυα της βουβά στο σήμερον κρεμάται… Ή γύρω γύρω στον μεγάλο αυλόγυρο της εκκλησίας στην περιφορά του επιταφίου με τον Μύρων Κωνσταντίνο να κουβαλάει τον Χριστό κι εμείς να ακολουθούμε… ξεχνιούνται αυτά;
Δεν ξεχνιούνται κι ούτε οι Πολίτες ξεχνούν να έχουν στην καρδιά τους τα Έξι Μάρμαρα!
Μεγάλη Πέμπτη πρωί, η ακολουθία του Νιπτήρος και η λειτουργία του Μ. Βασιλείου. Με λειτουργό τον αγ. Φιλαδελφείας Μελίτωνα.
Με το που μπαίνω στην εκκλησία και βλέπω τον βέρο Ψωμαθιανό γεράκο κ. Κωνσταντίνο θαρρείς και νοιώθω γεμάτη την εκκλησία. Και βέβαια την γεμίζει πρώτα ο Δεσπότης, μετά μια Πριγκηπιανή, μετά εμείς οι Κουρτουλουσιανοί, μια ντόπια αραβόφωνη και τρεις επισκέπτες, οι δύο ψάλτες. Στο αναλόγιο η αρχοντιά από έναν Ρωσοέλληνα και έναν Μυτιληνιό.
«Εμείς οι λίγοι οι μετρημένοι προσκυνούμε τον σταυρωθέντα και προδοθέντα Χριστό μαζί με όλα τα πνεύματα των πλήστων ανθρώπων που έζησαν εδώ, προσκυνούμε την Παναγία που στέκεται περίλυπη στους πρόποδες του σταυρού. Και προσμένουμε την ένδοξον Του ανάσταση. Να έχετε πλούσιες τις δωρεές του αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», μάς είπε στην απόλυση ο Δεσπότης.
Με την χαρά της προσμονής ήπιαμε το τσαγάκι με τα νηστίσιμα στην περιποιημένη σάλα που μάς πρόσφερε η Κοινότητα Έξι Μαρμάρων. Στον επίσης περιποιημένο καταπράσινο αυλόγυρο της μακρινής εκκλησίας. Και του χρόνου με υγεία, με το χαμόγελο τα χείλη και την σκέψη για ακόμη καλύτερα, για ακόμη τερπνότερα, για ακόμη ωφελιμότερα.
Ρέα Πουρνάρα
Πόλις, 15 Απριλίου 2023
