ΒΟΣΤΩΝΗ. Την καλή πορεία και ανανέωση της κοινότητας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην πόλη Μπρόκτον της Μασαχουσέτης εξιστορούν στον «Εθνικό Κήρυκα», ο νέος ιερατικός της προϊστάμενος, π. Ρωμανός Καράνος, ο οποίος είναι συνάμα και καθηγητής της εκκλησιαστικής μουσικής στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, οργανωτής και διευθυντής της χορωδίας της και ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου Νικόλαος Μπαμπανίκας.
Ο π. Ρωμανός, ο οποίος ιερατεύει στην κοινότητα ένα έτος, είπε, πως, «έχουμε ξεκινήσει τη νέα χρονιά με μεγάλο ενθουσιασμό. Οι εθελοντές στις διάφορες διακονίες της κοινότητας εργάζονται με εντατικούς ρυθμούς, η Φιλόπτωχος Αδελφότητα επιτελεί σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο. Οι νέοι μας έχουν αρχίσει να επανασυνδέονται με την κοινότητα μετά τη ‘χειμερία νάρκη’ που προκάλεσε η πανδημία. Το επιτυχημένο φεστιβάλ του περασμένου Σεπτεμβρίου συνέβαλε στην ήδη πολύ καλή οικονομική μας κατάσταση και σύντομα θα ολοκληρωθεί η αγιογράφηση του ναού. Ως προς τον πνευματικό τομέα, έχει αυξηθεί η προσέλευση των πιστών στις Κυριακάτικες Ακολουθίες και αρκετοί πιστοί συμμετέχουν στις εβδομαδιαίες συνάξεις μελέτης Αγίας Γραφής. Προς πνευματική οικοδομή των ενοριτών μας, σκοπεύουμε να διοργανώσουμε προσκυνηματικές εκδρομές εντός των ΗΠΑ και στους Αγίους Τόπους».
Ο πρόεδρος Νικόλαος Μπαμπανίκας είπε πως «στο παρελθόν η κοινότητα συγκροτούνταν από 600 οικογένειες, αλλά εξαιτίας των δημογραφικών αλλαγών στην περιοχή, της αύξησης των μεικτών γάμων και της πανδημίας, σήμερα έχουμε περίπου 350 οικογένειες. Εν τούτοις, η ενορία του Ευαγγελισμού εξακολουθεί να είναι μία εξαιρετικά δυναμική και οργανωμένη κοινότητα με πλήθος δράσεων και διακονιών για τα μέλη της και τον ευρύτερο πληθυσμό του Μπρόκτον».
Αναφορικά πώς είναι τα πράγματα από οικονομικής πλευράς, ο κ. Μπαπανίκας σημείωσε πως «όπως είπε ο π. Ρωμανός, η οικονομική κατάσταση της κοινότητας είναι πολύ καλή. Τα περασμένα επτά έτη οι γενναιόδωροι ενορίτες μας έκαναν δωρεές συνολικά $750.000 για τον καλλωπισμό και άλλες $550.000 για την αγιογράφηση του ναού. Η προτεινόμενη ετήσια συνεισφορά είναι $600 για οικογένειες και $300 για μεμονωμένα μέλη. Ενορίτες όμως με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες μπορούν να συνεισφέρουν το ‘δίλεπτο της χήρας’, που, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, έχει μεγαλύτερη αξία».
Οταν ρωτήσαμε τον π. Ρωμανό τι ερωτήσεις σάς υποβάλλουν οι άνθρωποι και μάλιστα οι νέοι για την Ορθόδοξη πίστη και Εκκλησία, απάντησε πως «ζούμε σε μία εποχή παντελούς πνευματικής σύγχυσης. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προβάλλουν ένα πρότυπο ανθρώπου που επιζητεί την άμεση ικανοποίηση των πάσης φύσεως ατομικών αναγκών και επιθυμιών και απαξιώνει συμπολίτες με διαφορετικές πεποιθήσεις. Αυτό βρίσκεται στον αντίποδα του ευαγγελικού προτύπου ανθρώπου, που θυσιάζει τις προσωπικές του επιθυμίες για χάρη των συνανθρώπων του, όπως δίδαξε με το θείο παράδειγμά Του ο Χριστός. Η υπαρξιακή αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου και μάλιστα του νέου νομίζω ότι μπορεί να συνοψιστεί στο ερώτημα: ‘Εν τέλει, ποιος είναι ο Χριστός;’. Την αυθεντική απάντηση μπορεί να δώσει μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΠΡΟΚΤΟΝ
Αναφορικά με το ελληνικό και κατηχητικό σχολείο και νεολαία ο κ. Μπαπανίκας είπε πως «το Ελληνικό Σχολείο έχει 14 και το Κατηχητικό 55 περίπου μαθητές. Ο Σύνδεσμος Νεολαίας είναι πολύ δραστήριος με τη συμμετοχή αρκετών παιδιών ως ιεροπαίδων στο ιερό, καθώς και στα χορευτικά συγκροτήματα και την ομάδα καλαθοσφαίρισης. Εχουμε εξαιρετικούς ψάλτες και χορωδία και μία όμορφη διακονία στην υπηρεσία των ηλικιωμένων. Οι προαναφερθέντες αριθμοί είναι μικροί σε σύγκριση με το παρελθόν, αλλά δουλεύουμε εντατικά για την αύξησή τους, αλλά κυρίως για τη σύσφιγξη της σχέσης των παιδιών με την Εκκλησία».
Στην ερώτηση ποια βλέπετε ως τη σοβαρότερη πρόκληση αυτή τη στιγμή για την κοινότητα, ο π. Ρωμανός απάντησε πως «η σοβαρότερη πρόκληση για όλες νομίζω τις κοινότητες της Αρχιεπισκοπής μας είναι η καλλιέργεια λειτουργικού ήθους. Για τους προγόνους μας η Εκκλησία ήταν η αρχή, το κέντρο και το τέλος κάθε δραστηριότητας της ζωής. Πιστεύω ότι αυτό ίσχυε και για τους πρώτους μετανάστες που κατέφθασαν από την Ελλάδα. Σήμερα ο μέσος Ελληνορθόδοξος έχει θέσει την Εκκλησία στο περιθώριο της ζωής του ή τη θεωρεί εθνική λέσχη. Εχουμε τεράστια ευθύνη οι ιερείς να επανευαγγελιστούμε τον λαό μας, να του υπενθυμίσουμε ότι στους ναούς και μάλιστα στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας θα βρουν την Αλήθεια και τη Ζωή. Μια άλλη σοβαρή πρόκληση είναι το άνοιγμα προς τους συμπολίτες μας μη ελληνικής καταγωγής. Οφείλουμε να διακηρύξουμε πανταχού ότι ναι μεν, είμαστε υπερήφανοι για την κληρονομιά μας, αλλά δεν είμαστε κλειστή λέσχη. Είμαστε η Εκκλησία του Χριστού, στην οποία «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Ελλην».
Σχετικά με το πώς βλέπει το μέλλον της κοινότητας, ανέφερε πως «το μέλλον της κοινότητάς μας είναι οι νέοι. Σε συνεργασία με τον κ. Παναγιώτη Κουφό, Υπεύθυνο Νεότητος της Μητροπόλεως Βοστώνης, σκοπεύουμε να αναπτύξουμε κατάλληλες δράσεις που στοχεύουν στη διακονία των νέων. Αν «κερδίσουμε» τους νέους, μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία.
Οταν τον ρωτήσαμε τι είναι η ιεροσύνη για εκείνον, ο π. Ρωμανός απάντησε: «Ελεγε ο μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων κυρός Διονύσιος ότι κάθε φορά που λειτουργεί ο ιερέας, ο ίδιος κρίνεται και ο λαός σώζεται. Η ιεροσύνη είναι αυτό που είπε ο Απόστολος Παύλος: ‘Ηυχόμην γαρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου’. Πολύ εύστοχα το διατύπωσε και ένας φίλος μου ιερέας ως προειδοποίηση λίγες μέρες πριν χειροτονηθώ: ‘Πρόσεξε’, μου είπε, ‘γιατί ο Θεός θα σου δώσει ένα βωμό και ένα μαχαίρι. Μ’ αυτό το μαχαίρι ή θα θυσιάσεις τους άλλους, για να ζήσεις εσύ, ή θα θυσιάσεις τον εαυτό σου, για να ζήσει ο κόσμος’. Αυτοθυσία, για να ζήσει ο κόσμος: αυτό είναι η ιερωσύνη».
