Καθεδρικός Ναός Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης
Κυριακή, 17 Ιουλίου 2022
Πανοσιολογιώτατε,
Μουσικολογιώτατοι,
Αγαπητοί μου Αδελφοί,
Στο τέλος της σημερινής Θείας Λειτουργίας, καλούμεθα, να ομολογήσουμε και να αναφωνήσουμε μαζί με τον ιερό ψαλμωδό της Εκκλησίας ότι: “Εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὔρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες, αὕτη γάς ἡμᾶς ἔσωσεν.”
Ασφαλώς, δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού πριν από λίγο είδαμε τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού, να συναναστρέφεται ανάμεσά μας, από άκρα συγκατάβαση, τον ακούσαμε να μάς κηρύττει τις αλήθειες για τη Βασιλεία του Θεού και στη συνέχεια να προσφέρεται “λύτρον αντί πολλών”, χαρίζοντας σε όλους όσοι Τον κοινωνούν, “άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον”.
Αυτή την αλήθεια, ή μάλλον την εμπειρία της Εκκλησίας, μάς παρέδωσαν και οι Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, τους οποίους θυμόμαστε ιδιαίτερα σήμερα, οι οποίοι δογμάτισαν για το πρόσωπο του Κυρίου μας και άφησαν ιερά παρακαταθήκη στο ιερό σώμα Του, για να γνωρίζουμε, με ποιό τρόπο ο προαιώνιος Λόγος έλαβε την ανθρώπινη σάρκα, προσέλαβε τα αδιάβλητα πάθη μας, όμως ήταν πάντοτε φύσει αναμάρτητος.
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, ακούσαμε τον Κύριο, να ονομάζει τους μαθητές Του και κατ’ επέκτασιν όσους βαπτισθήκαμε στο όνομά Του, “φως του κόσμου”, δηλαδή ο ίδιος παραχωρεί στον καθένα μας, μία από τις ιδιότητές Του, όπως ομολογούμε στο “Σύμβολο της Πίστεως”. Εκεί αναγνωρίζουμε ότι ο Χριστός είναι “φως εκ φωτός”. Έτσι και ο Κύριος μάς κατονομάζει “τέκνα φωτός”, όπως και ο απόστολος Παύλος, “τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας”.
Είναι το φως, που φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Δεν είναι το αισθητό φως, αλλά της ψυχής. Είναι αυτό το φως που φέρνει την επίγνωση της αληθείας. Η αλήθεια για τους χριστιανούς δεν είναι ιδέα ή φιλοσοφική θεωρία, αλλά πρόσωπο. Είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Την αλήθεια και το φωτισμό δέχθηκαν οι δύο νέοι, που ίστανται σήμερα ενώπιον ημών. Δύο γηγενείς νέοι, Σουηδοί, οι οποίοι ανήκαν σε άλλο χριστιανικό δόγμα, ο καθένας όμως από αυτούς γνώρισε την κλήση, δηλαδή την πρόσκληση που τους απηύθυνε ο Κύριος. Αφού μετέβαλαν την ψυχή τους σε γη αγαθή, ο λόγος του Θεού βλάστησε, καρποφόρησε και σήμερα θα λάβουν τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, δια του ιερού Μυστηρίου του Χρίσματος, για να γίνουν πνευματοφόροι, φωτοφόροι και κήρυκες της αληθούς πίστεως.
Το μεν Βάπτισμα έχει τη δύναμη του σταυρού και του θανάτου του Χριστού, ενώ το Χρίσμα, την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.
Τα δύο νεαρά αυτά παιδιά συνδέονται με κάτι κοινό, εκτός από την καλή τους διάθεση να γνωρίσουν την Ορθόδοξη πίστη και ζωή. Η μητέρα του ενός, του Clint, ομιλεί την Ελληνική γλώσσα, αν και ανήκει στη Σουηδική Εκκλησία.
Ο άλλος νέος, ο William, ομιλεί την Ελληνική γλώσσα. Ήταν αυθόρμητη η επιλογή του, μαζί με την αναζήτησή του για την Ορθόδοξη θεολογία.
Ο Clint έχει τη διάθεση, την κλίση, “να περιβληθεί το της ιερωσύνης ένδυμα”, να γίνει κήρυξ της αληθείας και να διακονεί το Θεό και τον άνθρωπο, αφού προηγουμένως αποκτήσει και την ανάλογη ακαδημαϊκή κατάρτιση, σε συνδυασμό με το Ορθόδοξο βίωμα.
Αυτοί, λοιπόν, οι δύο φερέλπιδες νέοι, δέχθηκαν την καλή αλλοίωση. Στην περίπτωσή τους, μπορούμε να αναφωνήσουμε: “Αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου”! Ακούμε συχνά κάποιους, να αναφέρονται στην έννοια της αλλοίωσης με ύφος ειρωνικό. Ότι δηλαδή κάποιες φορές, με κάποιες ενέργειες ή αστοχίες των υπευθύνων μέσα στην Εκκλησία, επιχειρείται ή συντελείται μία αλλοίωση, δηλαδή αλλαγή, υποβάθμιση, μια ενέργεια που μετατρέπει ή αλλάζει προς το χειρότερο.
Αυτή, όμως, είναι παραφθορά της καλής αλλοιώσεως, η οποία συντελείται μέσα στην Εκκλησία, αφού η ίδια η Εκκλησία ως σώμα Χριστού δεν έχει “σπίλον ἤ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων”, αλλά είναι “αγία και άμωμος”, όπως η κεφαλή της, ο ιδρυτής της, και ασφαλώς δεν πρέπει να ξεχνούμε, ότι όλα εδώ, μέσα στην Εκκλησία, δεν είναι κατόρθωμα ενός ή πολλών, αλλά των πλουσίων οικτιρμών του Θεού.
Είναι ο ίδιος Θεός, ο Οποίος έδωσε στην Εκκλησία, “πρῶτον Ἀποστόλους, δεύτερον Προφήτας, τρίτον διδασκάλους” (Α΄ Κορ. 12,27) και συνεχίζει να παραχωρεί διάφορα χαρίσματα στον καθένα από μας, μέχρι της συντελείας των αιώνων. Καλωσορίζοντας, λοιπόν, εξ ονόματος όλων σας τα δύο νέα μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της ιεραποστολικής Μητροπόλεως Σουηδίας, τους ευχόμεθα, να επαυξήσουν τα τάλαντα που έλαβαν σήμερα με το Μυστήριο του Χρίσματος και να αναδειχθούν σκεύη τίμια και να μεταδίδουν το φως του Χριστού και της Ορθοδοξίας, “εις μέτρον ηλικίας του Σώματος του Χριστού”, όπως έπραξαν και οι σήμερον
Metropolitan Cleopas of Sweden’s Speech on Two Young Swedish Converts’ Chrismation
St. George Cathedral of Stockholm
Sunday, July 17, 2022
Very Reverend Dr. Bartholomew,
Devout Chanters,
Beloved Brothers and Sisters in Christ,
At the conclusion of today’s Divine Liturgy, we shall be called to bear witness and join the sacred author of the Holy Psalter of the Church in crying out: “we have seen the true light, we have received the heavenly Spirit, we have found the true faith, worshipping the indivisible Trinity, which has saved us”.
And, most assuredly, it could be no other way, for just a short while ago we saw the Only Begotten Son and Logos of God present among us and interacting with us out of extreme condescension, we heard Him preach to us about the truths of the Kingdom of Heaven, and afterwards, offer Himself as “a ransom for many”, granting to all those who partake of Him through the Sacrament of Holy Communion “forgiveness of sins and eternal life”.
This truth – or rather, this reality experienced by the Church – was passed down to us by the Holy Fathers of the 4th Ecumenical Council, whom we commemorate today, and who formulated Church doctrine regarding the person of our Lord and left it as a sacred legacy to the Body of Christ – the Church – so that we might know the manner in which the pre-eternal Logos took on human flesh and shared in our common passions, although He Himself was sinless by nature.
In today’s Gospel reading, we heard the Lord call His disciples, and by extension, all those of us who have been baptized in His name, “the light of the world”. In other words, He Himself grants to each one of us one of His traits, as we confess in the Nicene Creed. There, we acknowledge that Christ is “light of light”. And so, our Lord calls us “children of light”, while according to St. Paul the Apostle we are “children of the Church who are illuminated”.
These references speak about the light that illuminates every person who enters into this world. This is not the visible light, but the light of the soul. It is the light that leads to the recognition of truth. For Christians, truth is not an idea or a philosophical theory, but a person. It is Christ Himself.
Two young persons standing before us today have received the truth and enlightenment. They are two native Swedes, who belonged to another Christian denomination, however, each of them heard a calling – an invitation extended to them by the Lord. After transforming their soul into fertile land, the word of God blossomed, bore fruit, and today, they will receive the seal of the Holy Spirit through the holy Sacrament of Chrismation, so that they may become illuminated bearers of the Holy Spirit, and preachers of the true faith.
Baptism carries with it the power of the cross and Christ’s death, while Chrismation brings the communion of the Holy Spirit.
These two young persons share something in common, aside from their good intentions to learn about the Orthodox Christian faith and life. The mother of one of them – Clint – speaks Greek, even though she belongs to the Lutheran Church of Sweden.
The other, William, speaks Greek as well. His decision sprung from deep within his heart, and came along with his decision to study Orthodox Christian theology.
Clint has the inclination and calling to “join the priesthood”, become a preacher of truth, and serve God and man, after first gaining the corresponding academic training, while leading an Orthodox Christian life.
And so, these two inspirational young people accepted the good alteration brought about by the Holy Spirit. Regarding them, we can readily say: “This is the change of the right hand of the Most High!” We often hear people refer to the concept of change in a satirical manner, suggesting that sometimes, due to certain actions or missteps by responsible members of the Church, an alteration in character is attempted or brought about, that ultimately leads to degradation, or some action is taken that transforms or changes someone for the worse.
This, however, is a corruption of the good alteration which takes place in the Church, since the Church itself is the Body of Christ, which has “neither blemish nor stain nor anything of the sort”, but rather, is “holy and immaculate,” as is its head, its founder Jesus Christ. And we must certainly never forget that everything that takes place here in the Church is not the achievement of one person or even many, but the result of the God’s bountiful mercy.
It is God Himself Who gave to the Church “first Apostles, then Prophets, and then teachers” (1 Cor. 12:27), and continues to grant various gifts to each of us until the end of the ages.
Therefore, I welcome the two newest members of the Orthodox Church of the missionary Metropolis of Sweden on behalf of all of you, with the wish that they may multiply the talents that they received today through the Sacrament of Chrismation and show themselves to be righteous vessels who will pass along the light of Christ and Orthodoxy “unto the measure of the stature of the fulness of Christ”, as the Holy Fathers whom we honor today also did. Amen!
