Το Σάββατο, 28 Μαΐου, σε κλίμα αναστάσιμης χαράς, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος χοροστάτησε στην Ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πέρθης, συμπροσευχομένων των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Κυανέων κ. Ελπιδίου και Μελόης κ. Αιμιλιανού.
Παρίστατο, επίσης, ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Γεωργίου στο Yellow Rock της Νέας Νοτίου Ουαλίας, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Ιερώνυμος, καθώς επίσης η Πρόξενος της Ελλάδας στην Πέρθη, κ. Γεωργία Καρασιώτου, ο Πρόεδρος της Διακοινοτικής Επιτροπής Βικτώριας κ. Αντώνιος Τσουρδαλάκης, και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Δυτικής Αυστραλίας, κ. Παύλος Άφκος.
Νωρίτερα, τον Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο υποδέχθηκαν θερμά, στην είσοδο του Ιερού Ναού παιδιά, της Ενορίας και μαθητές του Κολλεγίου του Αγίου Ανδρέου.
Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, ο Αρχιεπίσκοπος χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον κ. Ζακχαίο Γεροβασίλη, στον οποίο υπενθύμισε το διττό καθήκον που καλείται να υπηρετήσει. Όπως εξήγησε, εκτός του ότι αναλαμβάνει να αποδίδει τα ιερά αναγνώσματα κατά τη διάρκεια των ιερών ακολουθιών της Εκκλησίας, ταυτόχρονα και κυριότερα καλείται να ζήσει μια υποδειγματική ζωή, που να οδηγεί τους άλλους ανθρώπους στον Ιησού Χριστό.
Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος απένειμε το Μετάλλιο του «Τάγματος των Φιλοχρίστων» στους Δημήτριο και Μαρίνα Γκουγκούλη, δύο ανθρώπους οι οποίοι προσφέρουν επί 30 περίπου έτη στην Ενορία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Το τιμώμενο ζεύγος δέχθηκε τις θερμές ευχαριστίες του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος μίλησε με επαινετικά λόγια για το έργο τους, τονίζοντας τον ανιδιοτελή χαρακτήρα αυτού.
Μετά το πέρας της Ακολουθίας, προσφέρθηκαν κεράσματα στην παρακείμενη κοινοτική αίθουσα και οι πιστοί, έμπλεοι χαρά και συγκίνησης, είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν προσωπικά με τον Ποιμενάρχη τους και να λάβουν την ευλογία του.
Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης τελέστηκε την Παρασκευή, 27 Μαΐου, υπό του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου, η μοναχική χειροθεσία του δοκίμου μοναχού κ. Κοσμά Μαγδαλόπουλου στην Ιερά Μονή της Παναγίας Παντανάσσης, στο Mangrove Creek της Νέας Νοτίου Ουαλίας.
Πρόκειται για την πρώτη μοναχική κουρά που τέλεσε στη συγκεκριμένη Ιερά Μονή ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος, γεγονός το οποίο επέτεινε τη χαρά και τη συγκίνησή του, ενώ, όπως ο ίδιος βεβαίωσε, ενδυνάμωσε τους πνευματικούς δεσμούς που τον συνδέουν με το ευλογημένο αυτό μοναστήρι της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Απευθυνόμενος με λόγους πατρικούς στον νέο μοναχό, ο οποίος μετονομάσθηκε Μάξιμος προς τιμήν του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, ο Σεβασμιώτατος τον προέτρεψε να διάγει τον μοναχικό βίο πλήρης αγάπης και σεβασμού προς το πρόσωπο του πλησίον. Εξάλλου, μιλώντας για αγάπη, δε θα μπορούσε να απουσιάζει από τον λόγο του η αναφορά στο εξαιρετικό φιλοκαλικό έργο «Τα 400 κεφάλαια περί αγάπης», το οποίο έχει συγγράψει ο Άγιος του οποίου το όνομα φέρει ο νέος μοναχός.
Παρουσιάζοντας και αναλύοντας συνοπτικά το περιεχόμενο του έργου, ο Αρχιεπίσκοπος διέκρινε καταρχάς ότι δύο φαίνεται να είναι οι βαθύτεροι και ουσιαστικότεροι λόγοι που ώθησαν τον Άγιο Μάξιμο στη συλλογή και σύνταξη των εν λόγω κεφαλαίων με το συγκεκριμένο θέμα. Ο πρώτος είναι «να μιλήσει και να νουθετήσει πρώτα τον εαυτό του, με αφορμή τον φθόνο και το μίσος που κάποτε δέχθηκε από άλλους μοναχούς», εξήγησε, σε μια προσπάθεια, όπως επισήμανε, «να αντιμετωπίσει πνευματικά το μεγάλο αυτό πειρασμό της μνησικακίας».
Ο δεύτερος λόγος είναι «το ότι στην κατά Θεόν ζωή κυριαρχεί η άσκηση, η νηστεία, η σωφροσύνη, κυρίως όμως η αγάπη και ο σεβασμός προς το πρόσωπο του πλησίον. «Κάτι που μερικές φορές αγνοείται από πολλούς, οι οποίοι λανθασμένα διαχωρίζουν την αγάπη του Θεού από αύτη του πλησίον», παρατήρησε ο Σεβασμιώατος και προσέθεσε: «Έτσι μεταποιούν την αγάπη σε μία θρησκευτική δεοντολογική υποχρέωση. Η υγιής αγάπη δεν απευθύνεται μόνο προς τον Θεό, αλλά επεκτείνεται και προς το πρόσωπο του πλησίον […] Άλλωστε, το χαρακτηριστικό των χριστιανών είναι η αγάπη και, μάλιστα, όχι η μεταξύ των οικείων και φίλων αγάπη, αλλά αύτη που επεκτείνεται πέραν της ανθρώπινης δικαιοσύνης και λογικής και φτάνει ακόμη και στους εχθρούς».
Αναλύοντας περαιτέρω το θεολογικό περιεχόμενο του έργου του Αγίου Μαξίμου, ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος εστίασε στη σύνδεση του λόγου – ιδίως του λόγου της κρίσεως- με τις ανθρώπινες σχέσεις. «Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής είναι εναντίον των πολλών και κούφιων λόγων και καυτηριάζει την κρίση κατά του πλησίον», υπογράμμισε και ακολούθως παρέθεσε μία στοργική παράκληση του Αγίου προς κάθε άνθρωπο: «Μήν παραδώσεις τήν ἀκοή σου στούς λόγους ὅποιου καταλαλεῖ, οὔτε νά παραδώσεις τούς δικούς σου λόγους στήν ἀκοή ἑνός φιλοκατήγορου, μιλώντας ἤ ἀκούγοντας μ’ εὐχαρίστηση λόγια ἐναντίον τοῦ πλησίον σου, γιά νά μή χάσεις τή θεία ἀγάπη καί βρεθεῖς ἀπόκληρος ἀπό τήν αἰώνια ζωή». Στην εν λόγω παράκληση, είναι σαφής η πρόθεση του Αγίου να συστήσει προσοχή όχι μόνο του λόγου αλλά και της ακοής, καθότι, όπως διέκρινε ο Σεβασμιώτατος, «η κατάκριση είναι ένα πάθος που επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις του ανθρώπου, προκειμένου να επιτύχει την κατάργηση του πλησίον».
Έχοντας παρουσιάσει τον βίο του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, καθώς και ένα επαρκές δείγμα της πνευματικότητας και της μοναχικής ποιότητάς Του, ο Αρχιεπίσκοπος προέτρεψε τον νέο μοναχό να προσπαθήσει να ενστερνιστεί και να βιώσει τη θεολογία του Αγίου, και να αποδεχθεί να κάνει μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς του τη διδασκαλία Του.
Τέλος, επιφύλαξε επαίνους για τη μοναχική αδελφότητα της Παναγίας Παντανάσσης και τον Καθηγούμενο αυτής, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου κ. Ευσέβιο, ενώ έκανε ειδική αναφορά στον ιδρυτή της, τον π. Στέφανο, ο οποίος, όπως αναγνώρισε, «έθεσε γερά θεμέλια για να θεμελιώσει αύτη την αδελφότητα». «Όλοι μας είμαστε σίγουροι ότι το Μοναστήρι της Παντάνασσας θα καταστεί ένα μεγάλο κέντρο μοναχισμού για την πέμπτη ήπειρο», υπογράμμισε με έμφαση.
