Σήμερα, Πέμπτη, 23 Μαΐου 2022, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απένειμε στον Καθηγητή Χρυσόστομο Σταμούλη το οφφίκιο του Άρχοντος Διδασκάλου της Εκκλησίας, παρουσία και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Η τελετή του Οφφικίου έλαβε χώρα στο Παρεκκλήσιο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.
Προσφώνησις της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά την χειροθεσίαν του Εντιμολ. κ. Χρυσοστόμου Σταμούλη εις Άρχοντα Διδάσκαλον της Εκκλησίας (Θεσσαλονίκη, 26 Μαΐου 2022)
Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων,
Χριστός Ἀνέστη!
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἀπονέμει εἰς ὑμᾶς σήμερον εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς σας, διά τῶν χειρῶν τῆς ἡμῶν Μετριότητος, τό ὀφφίκιον τοῦ Ἄρχοντος Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας. Σᾶς ἐντάσσομεν, κατ᾽ ἰδίαν ἡμῶν Πατριαρχικήν φιλοτιμίαν καί προαίρεσιν, εἰς τήν χορείαν τῶν ὀφφικιαλίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Ἀνήκετε πλέον εἰς τόν κύκλον τῶν συνεργατῶν μας καί καλεῖσθε νά στηρίζετε τό ἔργον τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί νά ἀγωνίζεσθε διά τήν προάσπισιν τῶν δικαίων της.
Καθ᾽ ὅλην τήν ἱστορικήν πορείαν τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας, οἱ Ἄρχοντες προσέφερον σημαντικάς ὑπηρεσίας πρός αὐτήν εἰς ὅλας τάς διαστάσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, εἰς τήν καλήν μαρτυρίαν ἐν τῷ κόσμῳ καί εἰς τήν σχέσιν της μέ τούς θύραθεν θεσμούς. Αὐτήν τήν διακονίαν συνεχίζουν καί σήμερον οἱ ἀνά τήν οἰκουμένην ὀφφικιάλιοι τοῦ Θρόνου, οἱ ὁποῖοι συγκροτοῦν δύο μεγάλα σωματεῖα, τό «Τάγμα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου» ἐν Ἡνωμέναις Πολιτείαις Ἀμερικῆς καί τήν Ἀδελφότητα «Παναγία ἡ Παμμακάριστος», εἰς τήν ὁποίαν ἀνήκετε πλέον καί ὑμεῖς. Εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι θά ἀναδειχθῆτε ἄξιος τῆς κλήσεως τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ Πατριάρχου σας.
Ἤδη ἔχετε προσφέρει πολλά εἰς τήν θεολογίαν καί τόν πολιτισμόν. Ἐδιδάξατε καί ἐδώκατε διαλέξεις εἰς πολλά ὀνομαστά πανεπιστήμια, εἶσθε συγγραφεύς ἀξιολόγων βιβλίων, ἀρθρώνετε μεστόν θεολογικόν λόγον, ὁ ὁποῖος ἐγγίζει τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων, ἀναζωογονεῖ. Ἔχετε ἀξιόλογον παρουσίαν εἰς τά πολιτιστικά δρώμενα καί ἰδίως εἰς τόν χῶρον τῆς μουσικῆς. Συνειργάσθητε μέ σπουδαίους συνθέτας καί ἑρμηνευτάς̇ ἡ Χορωδία καί Ὀρχήστρα Νέων Θεσσαλονίκης Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι ἰδικόν σας δημιούργημα.
Εὐφυής, δυναμικός καί δημιουργικός, μέ ὑγιές αἰσθητήριον διά τά αὐθεντικά στοιχεῖα τῆς Παραδόσεώς μας, διατυπώνετε τό σωτηριῶδες μήνυμα τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν διαλόγῳ μέ τούς ἐκπροσώπους συγχρόνων τάσεων, μέ ἰσχυράν ἀπήχησιν. Ἡ παρουσία καί ἡ μαρτυρία θεολόγων, ὡς ἡ ὑμετέρα Ἐντιμολογιότης, ἀποτελεῖ ἀνάχωμα εἰς τήν ἀλλοτριωτικήν ταύτισιν τῆς Ὀρθοδοξίας μέ συντηρητισμόν καί κλειστήν πνευματικότητα. Ὅπως ἔχει λεχθῇ, «ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι φῶς, καί μόνον ὅ,τι εἶναι φῶς εἶναι Ὀρθοδοξία». Καί ἡ θεολογία πρέπει νά μᾶς καθιστᾷ μετόχους καί κοινωνούς φωτός, κάλλους, ἀληθείας, ἐλπιδοφόρων ὁραμάτων.
Ἀναδεικνύετε, Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων, τήν «φιλοκαλική» ἤ «φιλόκαλη Αἰσθητική» τῆς Ὀρθοδοξίας. Μέ τήν γραφῖδα, τόν λόγον καί τήν μουσικήν σας, ἀποκαλύπτετε τό θεολογικόν βάθος, τό ἄρρητον κάλλος καί τήν ἐξανθρωπιστικήν δύναμιν καί ἐμβέλειαν τῆς προτάσεως ζωῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ θεολογική γλῶσσα, ὡς λόγος καί ὡς τέχνη, ὡς ἀρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίησις, μελωδία, πρέπει νά «σημαίνῃ» τήν ἀλήθειαν, τήν ὁποίαν ἐφανέρωσεν ἡ σάρκωσις τοῦ προαιωνίου Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ὅπως γράφετε, «ὁ Θεός σαρκούμενος προσέλαβε τό ξένο, τό ἄλλο, τό ἐντελῶς διαφορετικό.» Μέ τήν γέννησιν τοῦ Χριστοῦ εἰσβάλλει εἰς τήν ἱστορίαν ἡ «σαρκωμένη ἀγάπη», γίνεται «σῶμα οἰκουμενικό, ὑπόσταση ὅλων τῶν ἀνυπόστατων, ὕπαρξη ὅλων τῶν ἀνύπαρκτων, παρουσία ὅλων τῶν ἀπόντων, καταφυγή ὅλων τῶν κατατρεγμένων» (Ὧσπερ ξένος καί ἀλήτης, ἐκδ. Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2010, σ. 22 καί 29). Προβάλλετε τόν «πολιτισμόν τῆς σάρκωσης», τήν «ἔξοδον» τῆς Ἐκκλησίας «πρός τόν ἄλλον, τό ἄλλο, τό διαφορετικό», ἔξοδον «στήν κοινωνία, στόν πολιτισμό, προκειμένου νά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἐπέκταση τοῦ σώματος, ὁ ὁλοκληρωτικός ἀνακαινισμός του», ὑμνεῖτε τήν Ἐκκλησίαν, τήν «βουτηγμένη στήν ἀγάπη τῆς θυσίας τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀνάστασης».(Φάγαμε ἧττα, ἐκδ. Ἁρμός, Ἀθήνα 2021, σ. 21 καί 20). Είναι δικά σας λόγια.
Δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία χωρίς πολιτισμικήν σάρκα. Οἱ πολιτι-σμοί, μεταβαλλόμενοι εἰς σάρκα τοῦ χριστιανικοῦ Εὐαγγελίου, μετα-μορφώνονται, ὠφελοῦνται μεγάλως, ἀναδεικνύεται τό ἀνθρω-πιστικόν των περιεχόμενον. Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν, τά πάντα ἐξαρτῶνται ἀπό τό «πῶς», ἀπό τόν τρόπον τῆς συζεύξεως. Εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ συνάντησις αὐτή ζωογονεῖται ἀπό τήν βιουμένην ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἔντασιν μεταξύ τοῦ «ἤδη» τῆς ἐλθούσης χάριτος καί τοῦ «ὄχι ἀκόμη» τῆς προσδοκωμένης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, συγχαίροντες ὑμῖν διά τό ὑψηλόν ὀφφίκιον, καταστέφομεν τήν ὑμετέραν Ἐντιμολογιότητα καί τούς οἰκογενεῖς καί τούς συναδέλφους και συνεργάτας σας διά τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν εὐλογίας, εὐχόμενοι δέ εὔκαρπον συνέχισιν τῆς προσφορᾶς σας εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τήν θεολογίαν καί τόν πολιτισμόν, πλέον ὡς Ἄρχων Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, ἐπικαλούμεθα ἐφ᾽ ὑμᾶς τήν χάριν καί τόν φωτισμόν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, τοῦ Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης.
Ἄξιος!
Αντιφώνησις Κοσμήτορος Χρυσοστόμου Σταμούλη κατά την απονομή του Οφφικίου
Παναγιώτατε,
«Το Φανάριον», καθώς ετόνιζε ο μακαριστός γέρων Μητροπολίτης Χαλκηδόνος, κυρός Μελίτων, «είναι τι πλέον της καθεστηκυίας εν τη Πόλει ταύτη Κεφαλής της Ορθοδοξίας. Είναι μια έννοια. Συμβολίζει την ικανότητα της ζωής να υπερβαίνη τον χαλασμόν, την δυνατότητα της επιβιώσεως εν τη συνυπάρξει. Το Φανάριον είναι η τέχνη του να εξάγη τις εκ των χειρίστων δεδομένων το άριστον δυνατόν. Το Φανάριον είναι φορεύς υψίστων αξιών. Είναι υπομονή. Είναι σιωπή. Είναι ευγένεια. Η ευγένεια των παλαιών. Όχι ναρκισισμός και στατικότης. Φύλαξ του θησαυρού της αμωμήτου ημών πίστεως και της ιεράς παραδόσεως της Ανατολής, επενδεδυμένης τας άλλας παραδόσεις του γένους, όμως φύλαξ ενεργός και δυναμικός. Είναι η πύλη της Ανατολής ανεωγμένη προς την Δύσιν. Είναι ο ευαίσθητος δέκτης των μηνυμάτων της Δύσεως. Ερμηνευτής των μεγάλων στροφών του βίου του κόσμου. Το Φανάριον είναι μια Σχολή»[1].
Και εσείς, Παναγιώτατε, ο Πατριάρχης του Γένους, ο ευαγγελιστής της Αναστάσεως, που φωτίζει τα σκοτάδια της ανθρώπινης τραγωδίας, την θλίψη, τον πόνο, την αδικία, την ανισότητα, τη βία, τη φθορά και τον θάνατο. Η πορεία σας, τριάντα και ένα χρόνια τώρα, πορεία συνεχούς αναβάσεως «εις τον Κρανίου τόπον»[2], αναδεικνύει το επείγον του αγώνος, της προσευχής και της θυσίας. Μαζί και εξαιρέτως, το επείγον της κραταιάς σαν τον θάνατο αγάπης. Ο «εμός έρως εσταύρωται»[3], γράφει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος και αποκαλύπτει τις διαστάσεις ενός τρόπου που κρατάει τον νου του στον Άδη και δεν σταματάει να ελπίζει[4]. Ενός τρόπου, που σώζεται από τη μεταμορφωτική δύναμη του ακτίστου φωτός, της κοινής ενέργειας των προσώπων της Αγίας Τριάδος, η οποία καλλιτεχνεί την ενότητα «επί το αυτό εν αμερίστω καρδία». Ενός τρόπου, που αντιστέκεται στις κακοτεχνίες του «άρχοντος του αιώνος τούτου»[5], που παλεύει με νύχια και με δόντια να στήσει τη σημαία της διαίρεσης στην καρδιά της Εκκλησίας, στην καρδιά του κόσμου ολάκερου.
Παναγιώτατε, ζούμε εντός ενός κόσμου ο οποίος κινδυνεύει από την ασθένεια της συγχύσεως κριτηρίων και απαρχών. Κινδυνεύει τον ολικό αποπροσανατολισμό, την απώλεια του κέντρου, την απώλεια της ευχαριστιακής θεώρησης της ζωής, της χαράς και της γιορτής, «ο εστιν αγάπη άφθαρτος»[6]. Ύπουλα και αργά έχει εισέλθει στο σώμα μια «επιζήμιος ευλάβεια»[7]. Η παρουσία σας και η θαρραλέα δράση σας, που αρνούνται μετά μανίας την «ασφαλή» και εύκολη ακινησία, επιτρέπουν τη συνέχιση του μυστηρίου της οικοδόμησης του οίκου, αλλά και των προστατευτικών τειχών της αγάπης, που αφήνουν εκτός τις τυφλές αυτοερωτικές δυνάμεις του φονταμενταλισμού, του εθνοφυλετισμού και της οποιασδήποτε διαίρεσης. Η ενότητα, έτσι όπως εκφράστηκε στην ιστορική Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στο Κολυμπάρι της Κρήτης, συνεχίζει να γεωργεί με τα δάκρυά της την άνυδρη έρημο. Συνεχίζει τον ευαγγελισμό του πολιτισμού της σάρκωσης[8], ήτοι τον ευαγγελισμό της Ανάστασης. Τον πολιτισμό του δώρου και εξάπαντος όχι του αποκλειστικού δικαιώματος.
Ένα τέτοιο δώρο μου δίδεται σήμερα. Περί αυτού πρόκειται. Η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως, διά του Πατριάρχου του, με τιμά για το θεολογικό μου έργο και τη συνολική μου παρουσία, αλλά όλα αυτά συμποσούμενα δεν κατοχυρώνουν δικαίωμα. Η ένταξή μου στη Μεγάλη των Αρχόντων Σχολή της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, είναι αποτέλεσμα μιας δοξολογικής ευρυχωρίας, που δίκην δωρεάς ανοίγει στην Οικουμένη, «εν στενωποίς και εν αγοραίς»[9], «τας θύρας της σωτηρίας»[10]. Είναι αποτέλεσμα μιας καρδιάς πλατείας η οποία κινείται από την αγάπη του πατέρα[11]. Μιας καρδιάς που ξέρει να ξαφνιάζει και να εκπλήττει[12]. Μιας καρδιάς κενωτικής, η οποία επαναλαμβάνει το Παύλειον, «Ζω γαρ ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί […] Χριστός. Άρα εκείνου καρδία ην η [..] καρδία, και του Πνεύματος του αγίου πλαξ, και βιβλίον της χάριτος»[13].
Παναγιώτατε, από τα βάθη της καρδιάς μου, σας ευχαριστώ
[1] Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κ.κ. Μελίτωνος, Ομιλία επί τη Θρονική Εορτή (30-11-1970).
[2] «Εκλογή και ενθρόνιση τού από Χαλκηδόνος νέου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου τού Α΄», Ενημέρωσις. Δελτίον Οικουμενικής Επικαιρότητας, Ζ-1991/11, σ. 2-5.
[3] Ιγνατίου του Θεοφόρου, Ρωμαίοις 7,1, κείμενο, μετάφραση, εισαγωγή και σημειώσεις P.Th.Camelot, Sources Chrétiennes 10, εκδ. Lés editions du Cerf, Paris 1969, σ. 116. Πρβλ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Περί θείων ονομάτων 4, 12, PG 3, 709B.
[4] Αρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Ό άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1995, σ. 572.
[5] Ιγνατίου Θεοφόρου, Φιλαδελφεύσιν 6,2,Lettres–Martyre de Polycarpe, Sources Chrétiennes 10, Paris 1969, σ. 124.
[6] Ιγνατίου του Θεοφόρου, Ρωμαίοις 7,1, Sources Chrétiennes 10, Paris 1969, σ. 116.
[7] Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Ερμηνεία ή υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον 4, PG 73, 584D-585Α.
[8] Χ.Α.Σταμούλης, Έρως και θάνατος. Δοκιμή για έναν πολιτισμό της σάρκωσης, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2019.
[9] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις Β´ Κορ. 20, PG 61, 539-40.
[10] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις Ρωμ. 7, PG 60, 446.
[11] Β΄Κορ. 6,11.
[12] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις Ρωμ.19, PG 60, 593. Πρβλ. του ιδίου, Εις Ψαλμ., PG 55, 485.
[13] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις Ρωμ.32, PG 60, 679-680.
Βιογραφικό
Ο Χρυσόστομος Σταμούλης είναι Καθηγητής της Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, του Βελιγραδίου και του Durham της Αγγλίας.
Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής και έχει δώσει διαλέξεις στην Ευρώπη (Centre for Theology and Religious Studies, Lund University, Lund Sweden× Moscow Spiritual Academy, Sergiev Posad-Moscow, Russia× Faculty of Orthodox Theology “Justinian Marina”, University of Bucharest, Bucharest Romania· Faculty of Orthodox Theology “D. Staniloae”, University of Iasi, Iasi Romania· Faculty of Orthodox Theology “Bishop Dr. Vasile Coman”, University of Oradea, Oradea Romania· Faculty of Orthodox Theology, University of Belgrade, Belgrade Serbia· Τμήμα Επιστημών της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Κύπρου, Λευκωσία Κύπρος· Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κύπρου, Λευκωσία Κύπρος), στην Ασία (St John of Damascus Institute of Theology, Balamand University, Balamand Lebanon) και στις Η.Π.Α. (Greek Orthodox School of Theology, Hellenic College Holy Cross, Brookline, Boston USA× Center for the Study of World Religions, Harvard Divinity School, Boston USA× Department of History of Art and Architecture, Harvard University, Boston USA× Mahindra Humanities Center, Harvard University, Boston USA· Institute of Eastern Mediterranean Studies, Emmanuel College, Boston USA· “St. Sava” Serbian Orthodox School of Theology, Chicago USA).
Κυριότερα έργα του είναι: Holy Beauty. Prolegomena to an Orthodox Philocalic Aesthetics, εκδ. James Clarc, London 2022· Broken Bridges. An Introduction to Orthodox Fundamentalism, εκδ. Sebastian Press, Alhambra|California 2021· Φάγαμε ήττα. Κείμενα για τον αυτοεγκλωβισμό της Ορθοδοξίας, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2021· Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Κείμενα για το διάλογο της Ορθοδοξίας με την πόλη, την πολιτική και τον πολιτισμό, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2016× Έρωτας και σεξουαλικότητα. Αφήγηση διεπιστημονική, από την αρχαιότητα στο σήμερα, από τους μικροοργανισμούς στον άνθρωπο (επιμέλεια), εκδ. Αρμός, Αθήνα 2014× ΄Ωσπερ ξένος και αλήτης ή σάρκωση η μετανάστευση της αγάπης, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2010× Έρως και θάνατος. Δοκιμή για έναν πολιτισμό της σάρκωσης, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2009 & εκδ. Αρμός, Αθήνα 2019∙ Η γυναίκα του Λωτ και η σύγχρονη θεολογία, εκδ. Ίνδικτος, Αθήνα 2008 & Αρμός 2014∙ Κάλλος το άγιον. Προλεγόμενα στη φιλόκαλη αισθητική της Ορθοδοξίας, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2004, 2005, 2008. 2010× Περί φωτός. Προσωπικές ή φυσικές ενέργειες; Συμβολή στη σύγχρονη περί Αγίας Τριάδος προβληματική στον Ορθόδοξο χώρο, εκδ. «Το Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη 1999, 2007× Θεοτόκος και ορθόδοξο δόγμα. Σπουδή στη διδασκαλία του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, εκδ. «Το Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη 1996, 2003. Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί στα αγγλικά, ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά, σερβικά, ρουμανικά και ρωσικά.
Τη διετία 2011-2013 υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ., θέση στην οποία επανεξελέγη για τη διετία 2013-2015.
Από 1/9/2-21 είναι Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Είναι μέλος
- της Συνοδικής Επιτροπής επί της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως του Εφημεριακού Κλήρου, της Εκκλησίας της Ελλάδος.
- του Διοικητικού Συμβουλίου του Κε.Δ.Α.Κ. (Κέντρο Διαφυλάξεως Αγιορειτικής Κληρονομιάς).
- του The Maliotis Cultural Center Committee (Hellenic College|Holy Cross της Αρχιεπισκοπής Αμερικής).
- Της Συγκλήτου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Είναι αναπληρωτής πρόεδρος της Φοιτητικής Πανεπιστημιακής Λέσχης του ΑΠΘ.
Έκανε μουσικές σπουδές στο Μακεδονικό και στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και έχει εκδώσει έξι ψηφιακούς δίσκους με δικές του συνθέσεις.
Από το 1991 διευθύνει τη Χορωδία και την ορχήστρα Νέων Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Θεσσαλονίκης. Συνεργάστηκε με σπουδαίους συνθέτες, διευθυντές ορχηστρών και τραγουδιστές της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Από πολύ μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική. Άρχισε τις σπουδές του το 1976 στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, στις τάξεις των: φλάουτο (καθ. Πέτρος Σουσάμογλου), σολφέζ – θεωρίας (καθ. Γιάννης Μάντακας και Πέτρος Μπεκιαρίδης) και χορωδίας (καθ. Δημήτρης Αθανασιάδης). Υπήρξε υπότροφος του Μακεδονικού Ωδείου από το 1977 έως και το 1980. Το 1981 εισήλθε κατόπιν εξετάσεων στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης στις τάξεις των: φλάουτου (καθ. Tone Takahachi και Elia Makovey), αρμονίας (καθ. Θεόδωρος Μιμίκος), σολφέζ (καθ. Κώστας Γριμάλδης), Ιστορίας και μορφολογίας (καθ. Δημήτριος Θέμελης) και ορχήστρας – χορωδίας (καθ. Άλκης Μπαλτάς). Ολοκλήρωσε τις μουσικές σπουδές του το 1983. Από το 1976 ασχολείται με τη χορωδιακή μουσική.
Υπήρξε μέλος των χορωδιών Ι.Ν. Αναλήψεως, του Μ.Α.Σ. Γαλαξίας, και του Κ.Ω.Θ.. Υπήρξε βοηθός διευθυντού της χορωδίας του Μ.Α.Σ. Γαλαξίας και Διευθυντής της Ορχήστρας Νέων του Ι.Ν. Αναλήψεως. Σήμερα διευθύνει τη Χορωδία και την Ορχήστρα νέων Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Θεσσαλονίκης, που ίδρυσε το 1991 με σκοπό την προώθηση της ελληνικής μουσικής (Βυζαντινής-Δημοτικής-Σύγχρονης) στη Χορωδιακή πράξη και την ανάδειξη της πολιτιστικής υπόστασης της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Θεολογίας.
Συνεργάστηκε με σπουδαίους συνθέτες (Σ. Κουγιουμτζής, Γ. Μαρκόπουλος, Δ. Σαββόπουλος, Ν. Ξυδάκης, Ν. Κηπουργός), διευθυντές ορχηστρών (Α. Μυράτ, M. Yates, Κωνσταντίνος Δημηνάκης, Χάρης Ηλιάδης) συμφωνικές ορχήστρες (Καμεράτα, Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής Αθηνών, Orpheus Kammerorchester Wien, Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών, Συγχρονία Θεσσαλονίκης, Orpheus Kammerorchester Wien, Orchestra Mobile, Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης) και τραγουδιστές της Ελλάδας και του Εξωτερικού (Γ. Νταλάρας, Μ. Φραγκούλης, Κ. Μακεδόνας, Γιάννης Κότσιρας, Αιμ. Κουγιουμτζή, Δ. Μπάσης, Γ. Ανδρεάτος, Μ. Κανά, Λ. Καλημέρη, Α. Καρακότας, Α. Ρίζος, Π. Γαϊτάνος, Χ. Γαργανουράκης, Λ. Χαλκιάς, Μ. Χατζημανώλης, Μ. Παπαζήσης, Ντέμπορα Μάγιερς, Κιμ Κρίσγουελ, κ.α.).
Στο χώρο της σύνθεσης εισέρχεται το 1998 παρουσιάζοντας την πρώτη του δισκογραφική εργασία με τίτλο Λιταία πύλη, ένδεκα τραγούδια σε πεζά κείμενα, ποίηση και στίχους των Ν. Γ. Πεντζίκη, Α. Σικελιανού, Μ. Φισκέττι, Β. Βαρβαρέσου, Π. Λάιου. Τραγουδούν οι Π. Γαϊτάνος, Μ. Παπαζήσης, Μ. Χατζημανώλης και οι Χορωδίες του πολιτιστικού σωματείου «Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος» Θεσσαλονίκης (ενορχήστρωση Χρυσόστομος Σταμούλης). Ακολούθησαν: 2000 Μάνα μου και Παναγία, συμμετοχή με το τραγούδι Θάλασσα, σε στίχους δικούς του. Τραγουδούν ο Μ. Παπαζήσης και η Χορωδία «Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος» (ενορχήστρωση Χρυσόστομος Σταμούλης). 2004 Και τα μάτια τους στάζουν Καππαδοκία, Soundtrack του ομώνυμου Ντοκιμαντέρ του Γιάννη Παπακαρμέζη. Τους στίχους των τραγουδιών υπογράφουν ο κύπριος ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης και ο Χρυσόστομος Σταμούλης. Ακούγονται επίσης μελοποιημένα αποσπάσματα από το ποίημα του Γιώργου Θέμελη De rerum natura. Τραγουδούν οι Γ. Ανδρεάτος, Π. Θεοχαρίδης, Γ. Καλογήρου, Α. Μπακιρτζής, Τρίφωνο, Μ. Χατζημανώλης και η Χορωδία Νέων «Ιωάννης ο Χρυσόστομος». Διαβάζει ο Γ. Μιχαλακόπουλος (ενορχήστρωση Χρυσόστομος Σταμούλης, Μανώλης Ανδρουλιδάκης). 2007 Μεταμόρφωσις, δεκαεπτά ορχηστρικά θέματα και δύο τραγούδια, που γράφτηκαν για το Ντοκιμαντέρ Τα Βήματα του Αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα. Τραγουδούν οι Νικολέτα Δημητρίου, Νίκος Σπανός και Μ. Χατζημανώλης. Διαβάζει ο Δημήτρης Καρέλλης (ενορχήστρωση Αντώνης Σουσάμογλου). 2007 Το τραγούδι του Ερωδιού, Soundtrack του Ντοκιμαντέρ του Γιάννη Παπακαρμέζη Πρέσπες. Ο τόπος της εύλαλης σιωπής. Τους στίχους των τραγουδιών υπογράφει ο Χρυσόστομος Σταμούλης. Τραγουδούν οι Φ. Θεοδωρίδης, Γ. Καλογήρου, Μ. Παπαζήσης και παιδική Χορωδία (ενορχήστρωση Χρυσόστομος Σταμούλης, Μανώλης Ανδρουλιδάκης, Αντώνης Σουσάμογλου). 2009 Καλά το λεν’ για το φεγγάρι, συμμετοχή με το τραγούδι Γυναίκα της απόγνωσης, σε στίχους Παναγιώτη Θωμά. Τραγουδάει ο Γιώργος Καλογήρου (ενορχήστρωση Θάνος Σταυρίδης). 2013 Αγάπη σ’ αγαπάω, μαζί με ένα βιβλίο με κείμενα για την αγάπη, που ο συνθέτης επέλεξε, των: Όσκαρ Ουάϊλντ, Χαλίλ Γκιμπράν, Μάνου Χατζιδάκι, Σολομώντα (Άσμα Ασμάτων), Τάσου Λειβαδίτη, Βασιλείου Αγκύρας, Τάκη Βαρβιτσιώτη και Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Τους στίχους υπογράφουν ο Χρυσόστομος Σταμούλης, Παναγιώτης Θωμά, Σόνια Κούμουρου, ενώ υπάρχουν μελοποιημένοι στίχοι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Ερμηνεύουν οι Μελίνα Κανά, Γεράσιμος Ανδρεάτος και Απόστολος Ρίζος (ενορχήστρωση Δημήτρης Λάππας, Θάνος Σταυρίδης, Χρυσόστομος Σταμούλης). 2019 Γελάς μαζί με ένα βιβλίο με κείμενα για το γέλιο, που ο συνθέτης επέλεξε, των: Κικής Δημουλά, Κλείτου Κύρου, Εκκλησιαστή, Μπορίς Βιάν, Ατίκ Ραχίμι, Μίλτου Σαχτούρη, Γιώργου Σαραντάρη, Μιχαλόμπα, Κωστή Παλαμά, Thomas Eliot. Τους στίχους υπογράφουν ο Χρυσόστομος Σταμούλης, ο Παναγιώτης Θωμά, η Μαριλένα Φισκέτι, ενώ υπάρχουν μελοποιημένα αποσπάσματα από το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, το ποίημα Φίλτρα της πανσελήνου του Τάκη Βαρβιτσιώτη και το ποίημα Όνειρο γυαλί του Μάνου Ορφανουδάκη. Ερμηνεύουν οι Γεράσιμος Ανδρεάτος, Γεωργία Νταγάκη, Ανδρέας Καρακότας, Λιζέτα Καλημέρη, Γιώργος Καλογήρου, Αλέξανδρος Τζουγανάκης και Νίκος Ξυδάκης (ενορχήστρωση Δημήτρης Λάππας, Θάνος Σταυρίδης, Χρυσόστομος Σταμούλης, επιμέλεια εγχόρδων Κωνσταντίνος Δημηνάκης).
Έχει επενδύσει μουσικά την παράσταση «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη, της ομάδας Dance Promotion Group και την παράσταση «Αβελάρδος και Ελοίζα» του Γιάννη Καλαβριανού, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Παράσχου.
