Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κάθε ιεροπρέπεια τελέστηκε ο καθαγιασμός του Αγίου Μύρου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στο πλαίσιο της Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας Λειτουργίας, το πρωί της Μ. Πέμπτης, 21 Απρίλιου.
Με την Α.Θ.Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, συλλειτούργησαν οι Σεβ. Συνοδικοί Ιεράρχες Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, Σεβαστείας κ. Σεραφείμ, Μυριοφύτου και Περιστάσεως κ. Ειρηναίος, Μύρων κ. Χρυσόστομος, Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας κ. Νικήτας, Ειρηνουπόλεως κ. Νίκανδρος, Ιταλίας κ. Πολύκαρπο, Κρήνης κ. Κύριλλος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανος, Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλόχιος, Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος, και Σαράντα Εκκλησιών κ. Ανδρέας.
Μετά τον Καθαγιασμό του Αγίου Μύρου, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης απευθυνόμενος προς το εκκλησίασμα επεσήμανε, μεταξύ άλλων:
“«Στώμεν μετά φόβου και χαράς, στώμεν οι πιστοί μετά πόθου εν ταίς αυλαίς του Θεού, σήμερον μυστήριον επιτελείται σεπτόν»! Μυστήριον όχι μόνον σεπτόν, αλλά και μέγα και περιβόητον και περίδοξον και φωτιστικόν και χαροποιόν και αγιαστικόν και ζείδωρον!
Μέσα εις το πλαίσιον της Θείας Λειτουργίας της Μεγάλης Πέμπτης, κατά την οποίαν βιούμεν την κατά τον Μυστικόν Δείπνον σύστασιν υπό του Μεγάλου Αρχιερέως και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του φρικτού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, το οποίον και κατ’ ουσίαν συνιστά την Εκκλησίαν, γίνεται και ο καθαγιασμός και η τελείωσις του ήδη παρασκευασθέντος Αγίου Μύρου! Μυστήριον επί Μυστηρίου, δωρεά επί δωρεάς, ευλογία επί ευλογίας και Χάρις επί Χάριτος! Οποία μεγαλεία της Χάριτος! Οποία δόξα της Εκκλησίας! Οποία χαρά και αγαλλίασις διά τους «χριστούς Κυρίου», τους πιστούς!
Από της παρελθούσης Κυριακής των Βαίων έλαβεν αρχήν και σήμερον κορυφούται η λαμπρά «Ευχαριστία του Μύρου», όπως προσφυώς ωνομάσθη η όλη ιερά τελετουργία της, κατόπιν Αγιασμού και ραντισμού προσώπων, σκευών και στοιχείων, εν προσευχή αδιαλείπτω μετ’ αναγνώσεως διαρκούς των ιερών Ευαγγελίων, επιμελούς προετοιμασίας, παρασκευής εν συνεχεία μετά πολλής της μυρεψικής τέχνης, εψήσεως, διηθήσεως και λειτουργικού, τέλος, και μυστηριακού καθαγιασμού του ιερωτάτου και πολυευώδους ελαίου του Χρίσματος, δι’ ευχών και δεήσεων Πατριαρχικών και Αρχιερατικών, όλου του Κλήρου και του Λαού συναγωνιζομένου μεθ’ ημών με θέρμην και πολλήν ευλάβειαν εις τας προσευχάς! Επί τριήμερον όλον εκοπίασαν πολύ εν φόβω Θεού, τόσον ο Άρχων Μυρεψός όσον και όλοι οι φιλοτίμως συνεργήσαντες μετ’ αυτού Κοσμήτορες, εκλεκτοί άπαντες επιστήμονες, ώστε, και θρησκευτικώς και επιστημονικώς να ανταποκριθούν κατά τον καλλίτερον τρόπον εις τας υψηλάς απαιτήσεις του ιερωτάτου έργου, το οποίον μετά Σταυρού και Λεντίου τους ενεπιστεύθη τιμητικώς η Εκκλησία. Έχουν συνεπώς πλήρη την Πατριαρχικήν ημών διά ταύτα ευαρέσκειαν και ευλογίαν, μαζί με την ολοκάρδιον ευχήν όπως ο Παράκλητος αποδεχθή ευαρέστως τον κόπον των, την προσοχήν, την εργώδη μέριμναν και την ευλάβειάν των, και αντικαταπέμψη εις αυτούς και τους οικείους των πλούσιον τον καρπόν και τα χαρίσματά Του!
Και ιδού σήμερον ο πάνσεπτος ούτος Πατριαρχικός Ναός της πρωτευθύνου Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας έγινε διά μίαν ακόμη φοράν Υπερώον της Ιερουσαλήμ, τόπος Επιφοιτήσεως! Μετά την όλως υπέροχον και κατανυκτικήν τελετουργίαν του Καθαγιασμού διά της επικλήσεως και επιφοιτήσεως του πάντα τα αγαθά και σωτήρια χορηγούντος Παναγίου Πνεύματος, το θείον και «θεουργι-κώτατον» κατά Διονύσιον τον Αρεοπαγίτην Μύρον, θαύμα μέγα και έκτακτον!, ευρίσκεται πλέον ενώπιόν μας έτοιμον, άγιον και τετελειωμένον, ζωήν εμπνέον θείαν! Και ατενίζοντες έκθαμβοι το συντελεσθέν μέγα Μυστήριον, αναφωνούμεν εν κατανύξει: «Εστεφανώθης συν Θεώ, έργον καλόν, ήδη ετελειώθης!». Είναι δε το Μύρον ημών, αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω, όπως πιστεύομεν, κατά πολύ αγιώτερον, και ισχυρότερον, και θαυμαστότερον, και τελειό-τερον, και θεοπρεπέστερον, και σωτηριωδέστερον του αρχαίου εκείνου, το οποίον ο Θεός υπέδειξεν εις τον Μωυσήν προς καθα-γιασμόν της σεβασμίας Σκηνής του Μαρτυρίου και πάντων των εν αυτή τιμαλφών και αγίων, και προς καθοσίωσιν εκ παραλλήλου των Ιερέων του Νόμου, των Προφητών και των Βασιλέων, περί του οποίου κατά πλάτος ο λόγος εις το τριακοστόν κεφάλαιον του ιερού βιβλίου της Εξόδου. Εκείνο, το αρχαίον μύρον, ήτο μόνον η σκιά, το γράμμα και ο τύπος του νέου, του ημετέρου, του της Καινής Διαθήκης της Χάριτος! Το νέον Μύρον της Εκκλησίας του Χριστού είναι όχι μόνον πλημμελημάτων καθαρτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον και δαιμόνων φυγαδευτήριον, αλλά και παρεκτικόν πασών των χαρίτων και των δωρεών του Αγίου Πνεύματος, πνευματικόν φυλακτήριον του σώματος, σωτήριον της ψυχής, τελειωτικόν της ιδιότητος του Χριστιανού!”.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Πατριάρχης σημείωσε:
Όπως υπό τα καθαγιασθέντα είδη του Άρτου και του Οίνου της Ευχαριστίας, τα αντίτυπα του Δεσποτικού Σώματος και Αίματος, ευρίσκεται ο όλος Χριστός και κοινωνούντες μεταλαμβάνομεν Αυτού και γινόμεθα σύσσωμοι, σύναιμοι και σύμψυχοι Αυτού, ούτω πως και υπό την καθαγιασθείσαν ελαιοευώδη ύλην του Αγίου Μύρου ευρίσκεται ο ίδιος ο Παράκλητος και κοινωνούμεν Αυτού και ενούμεθα μετ’ Αυτού διά του Χρίσματος!
Σύγκειται δε τούτο το Άγιον και πολυτίμητον Μύρον ημών από πλευράς υλικής εξ ελαίου καθαρού και πολυαρίθμων (περί τα εξήκοντα) αυστηρώς καθωρισμένων σπανίων και βαρυτίμων ευόσμων στοιχείων, τα οποία και παριστούν συμβολικώς το πολυδύναμόν του και το πολυειδές των ενεργειών και χαρισμάτων του Παναγίου Πνεύματος, το Οποίον χορηγείται εις τους αρτιβαπτίστους μέσω της χρίσεως δι’ αυτού, όπως ήδη ανεφέραμε. Και είναι έτοιμον πλέον, συμφώνως προς το κρατήσαν αρχαίον έθος, να διανεμηθή αρμοδίως εκ του Σεπτού τούτου Κέντρου εις τας κατά τόπους αγίας Εκκλησίας προς κάλυψιν των σχετικών αναγκών των, αλλά και προς δήλωσιν ταυτοχρόνως της μετά της καθαγιαζούσης Μεγάλης του Χριστού εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας πνευματικής αυτών συναφείας, αγάπης και ενότητος! Από τα πέρατα της Οικουμένης εστάλησαν ενωρίτερον εις το Σεπτόν Κέντρον προθύμω χειρί τα απαραίτητα διά την παρασκευήν του Μύρου διάφορα μυρεψικά στοιχεία και το έλαιον, το οποίον αποτελεί την βάσιν του [ακόμη και η πτωχή Ίμβρος μας πάντοτε, κατά παράδοσιν, αποστέλλει έλαιον διά το Μύρον, και σήμερον από τους ολίγους εναπομείναντας πλέον ελαιώνας της], αλλά και ευσεβείς συνδρομαί προς κάλυψιν των αναγκαίων σχετικών δαπανών, οπότε το όλον έργον έχει προδήλως οικουμενικόν χαρακτήρα.
Και όπως ποιητεύων αδελφός Αρχιερεύς έγραφε κατά τον προ δεκαετίας γενόμενον καθαγιασμόν, σήμερον «Τα εαρινά μύρα της Πόλης αναμιγνύονται με την ευωδία του Μύρου, που από το Φανάρι ευωδιάζει την Οικουμένη εις οσμήν ευωδίας πνευματικής»! Όντως, η οσμή της πνευματικής ευωδίας του Αγίου Μύρου, το οποίον σήμερον ετελειώθη, θα πληρώση μετ’ ολίγον ως «εαρινόν άρωμα αναγεννήσεως», ως «σφραγίς δωρεάς», ως «τερψίρινος ευλογία», ως «χάρισμα επουράνιον», όλην την Οικουμένην διά της χρίσεως όχι μόνον των πιστών, αλλά και των ιερών θυσιαστηρίων και αντιμηνσίων των νέων αγίων Ναών και ευκτηρίων οίκων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίοι θα εγκαινιάζωνται δι’ αυτού εκασταχού. Και δεχόμενοι αυτό οι ανά τα πέρατα του κόσμου ευσεβείς Χριστιανοί, ως υψίστην ευλογίαν του μαρτυρικού Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου, θα δύνανται να επαναλαμβάνουν εν ιερά συγκινήσει το του ποιητού Αρχιερέως: «Εις οσμήν μύρου Σου έδραμον, / Εσταυρωμένη Επτάλοφη δόξα! /Νάρδος και σμύρνα και στακτή και κασσία / ο κόσμος της αιμοβαφούς διπλοίδος Σου! / Έαρ ψυχής και γλυκασμός η αναπνοή σου!» και να δοξάζουν το Πανάγιον Όνομα του Δωρεοδότου Θεού!
Ανέκαθεν, αγαπητοί, εθεωρείτο ιδιαιτέρα ευλογία δι’ ένα Πατριάρχην να αξιωθή να καθαγιάση Μύρον Άγιον, πολλοί δε εκ των αοιδίμων Προκατόχων ημών, επ’ αρετή μάλιστα και αγιότητι βίου διακριθέντες, δεν ηυτύχησαν να καθαγιάσουν καθόλου. Οι αοίδιμοι Οικουμενικοί Πατριάρχαι Αθηναγόρας και Δημήτριος έσχον την ευλογίαν να αγιάσουν δύο φοράς ο καθένας, ενώ μόνος ο πολύς Ιωακείμ ο Γ’ καθηγίασε τρεις φοράς Άγιον Μύρον. Ο Θεός επεφύλα-ξεν εις τον ομιλούντα την μοναδικήν ευθύνην και τιμήν να καθαγιάσωμεν Άγιον Μύρον σήμερον διά τετάρτην φοράν εις την υπερτριακονταετή ταπεινήν πατριαρχίαν ημών. Αμηχανούμεν να εξεύρωμεν λόγους οι οποίοι θα ηδύναντο να εκφράσουν καταλλήλως και επαρκώς προς τον Ύψιστον την άπειρον ευγνωμοσύνην την οποίαν Του οφείλομεν και δι’ αυτήν Του την ευλογίαν! Υψηγόρω φωνή ανακηρύττομεν το εφ’ ημάς πλουσίως εκχυθέν έλεος του Πανοικτίρμονος Θεού και λέγομεν μετά συντετριμμένης καρδίας: -Δόξα Σοι, Κύριε, και τούτου και πάντων ένεκεν! Ευχαριστώ Σοι ο Θεός, ότι πιστόν με ηγήσω τοιαύτης υπουργίας! Δόξα Σοι, Τριάς Αγία, δόξα Σοι! Τετρακισμυριάκις δόξα Σοι!”.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Παναγιώτατος, δεήθηκε προς τον Ιησού Χριστό να καταπαύσει τον φρικαλέο και αποτρόπαιο πόλεμο στην Ουκρανία.
“Κατακλείοντες, παρακαλούμεν και δεόμεθα και ικετεύομεν εκτενώς την προς το εκούσιον Πάθος ερχομένην διά την σωτηρίαν ημών Ειρήνην του Θεού, ήτοι τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, να καταπαύση δι’ εκτάκτου δυναμικής επεμβάσεώς Του τον φρικαλέον και αποτρόπαιον κατά του εν Ουκρανία λαού πόλεμον, εις το πλαίσιον του οποίου, δαιμονική συνεργεία Ορθόδοξοι, δυστυχώς, εκίνησαν αναιτίως οπλομάχον χείρα κατά Ορθοδόξων αδελφών των, θύοντες και απολλύοντες άνευ φόβου Θεού, άνευ συστολής και αισχύνης, σφάττοντες και φονοκτονούντες χιλιάδας και αμάχων ακόμη, γυναίκας ατιμάζοντες, Ναούς ιερούς προσβάλλοντες, οικίας σκυλεύοντες και πυρπολούντες, πόλεις και κώμας καταστρέφοντες και ισοπεδούντες μέχρις αφανισμού, εκατομμύρια δε ανυπερασπί-στων αδελφών, γυναικών κυρίως και παιδίων, υποχρεούντες εις προσφυγικήν έξοδον εκ της Πατρίδος αυτών! Ο Αρχηγός της Ζωής να συντομεύση το Πάθος και τον Γολγοθάν των τέκνων Του και να τα οδηγήση μαζί Του εις την ειρήνην, την γαλήνην, το Φως και την χαράν της Αναστάσεως! Οδηγήση δε και τους επιλήσμονας της χριστιανικής αγάπης πολεμοχαρείς εισβολείς εις ειλικρινή μετάνοιαν, διά του φωτισμού του Παρακλήτου!
Τέλος, ευχαριστούντες πάντας υμάς διά την ευλαβή συμμετοχην σας εις την «Ευχαριστίαν του Μύρου», αποστέλλομεν ολόθερμον ειρηνικόν χαιρετισμόν και ασπασμόν πασχάλιον άγιον προς πάντας τους Προκαθημένους των κατά τόπους Αγίων Αυτοκεφάλων και Αυτονόμων Ορθοδόξων του Χριστού Εκκλησιών, μετά της τιμίας Ιεραρχίας και του πληρώματος αυτών, προς πάσαν την ανά τον κόσμον Ιεραρχίαν του καθ’ ημάς Αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου, τον ευαγή Κλήρον και τον ευσεβή Λαόν ημών, και ευχόμεθα από καρδίας εις όλους υμάς, σεβάσμιοι και προσφιλέστατοι άγιοι Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, να προσκυνήσητε αξίως το Άχραντον Πάθος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και να καταυγασθήτε πλουσίως από το φως και την χαράν της αγίας και λαμπροφόρου Αναστάσεώς Του! Αμήν!”.
Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Σεβ. Ιεράρχες Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, Γέρων Δέρκων κ. Απόστολος, Γουϊνέας κ. Γεώργιος, Ανθηδώνος κ. Νεκτάριος, Πάφου κ. Γεώργιος, Μοσχονησίων κ. Κύριλλος, Ανέων κ. Μακάριος, Φιλαδελφείας κ. Μελίτων, Ικονίου κ. Θεόληπτος, Κυδωνιών κ. Αθηναγόρας, Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, Προύσης κ. Ιωακείμ, οι Θεοφιλ. Αλικαρνασσού κ. Αδριανός, Αραβισσού κ. Κασσιανός, Τράλεων κ. Βενιαμίν, Δαφνουσίας κ. Σμάραγδος και Αμάστριδος κ. Σπυρίδων, κληρικοί, Αγιορείτες Μοναχοί, ο Μακ. Αρμένιος Πατριάρχης στην Τουρκία κ. Sahak Maşalyan, ο Σεβ. Μητροπολίτης των εν τη Πόλει Συροϊακωβιτών κ. Filüksinos Yusuf Çetin, o Θεοφιλ. Επίσκοπος των εν τη Πόλει Ρωμαιοκαθολικών κ. Massimiliano Palinuro, ο κ. Παναγιώτης Θεοδωρικάκος, Υπουργός Προστασίας του Πολίτη εξ Ελλάδος, ο κ. Ανδρέας Κατσανιώτης, Υφυπουργός Εξωτερικών, η κ. Ζέττα Μακρή, Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, ο κ. Χριστόδουλος Λάζαρης, Πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα, η κ. Γεωργία Σουλτανοπούλου, Γενική Πρόξενος στην Πόλη, ο Άρχων Διδάσκαλος του Γένους κ. Κωνσταντίνος Δεληκωσταντής, εκπρόσωπος του Δ.Σ. της Αδελφότητας Οφφικιαλίων της Μ.τ.Χ.Ε. “Παναγία η Παμμακάριστος”, με Άρχοντες Οφφικιαλίους της Μ.τ.Χ.Ε., παράγοντες της Ομογένειας, και πλήθος πιστών από την Πόλη και το εξωτερικό.
Μετά την απόλυση, με μεγαλοπρεπή πομπή, το Άγιον Μύρο μεταφέρθηκε στο Πατριαρχικό Μυροφυλάκιο, όπου και εναποτέθηκε προς φύλαξη και διανομή.
Ακολούθησε γεύμα σε κεντρικό ξενοδοχείο της Πόλεως, το οποίο ευγενώς παρέθεσε η Μεγαλώνυμος Κοινότητα Σταυροδρομίου.
Φωτογραφίες: Νίκος Παπαχρήστου / Οικουμενικό Πατριαρχείο
