Αρχιμ. Μιχαήλ Χαρ. Σταθάκης
Στις 10 Απριλίου 1183, Κυριακή των Βαΐων, ο άγιος Μιχαήλ ο Χωνιάτης εκφωνεί στην Αθήνα ομιλία με θέμα την λαμπρά δεσποτική εορτή, η οποία μας εισάγει στην εβδομάδα των Παθών και της Αναστάσεως του Σωτήρος. Μας δίδεται η ευκαιρία στο σημείο αυτό να μεταφέρουμε επιγραμματικά μερικές διαφωτιστικές λεπτομέρειες, όπως παρατίθενται στο έργο του Γεωργίου Πατρώνου «Ιστορική πορεία του Ιησού. Από την φάτνη στον κενό τάφο» (εκδ. Δόμος, 1997) από την σειρά των εορταζόμενων γεγονότων σε ιστορικό και όχι σε λειτουργικό χρόνο.
Μετά την έγερση του Λαζάρου εκ των νεκρών πληροφορούμαστε από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο (ια΄, 54) ότι ο Κύριος εξαιτίας των φονικών διαθέσεων και σχεδίων των εχθρών του, που προκλήθηκαν αμετακλήτως από το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου, δεν κυκλοφορούσε πλέον φανερά και ελεύθερα ανάμεσα στους Ιουδαίους. Αναχώρησε λοιπόν από την Βηθανία και πήγε στην περιοχή που βρίσκεται κοντά στην έρημο, σε μία πόλη που λεγόταν Εφραίμ και σύμφωνα με τους ερμηνευτές παρέμεινε με τους μαθητές του εκεί για διάστημα όχι μικρότερο των τριών ή τεσσάρων μηνών.
Εγγιζούσης της εορτής του Πάσχα ο Ιησούς αποφασίζει να εισέλθει στην Αγία Πόλη. Ανηφορίζοντας λοιπόν για την Ιερουσαλήμ συνάντησε πλήθη λαού που κατέφθαναν για να προσκυνήσουν στον Ναό αλλά και να δουν τον Λάζαρο καθώς προκαλούσε ιδιαίτερη εντύπωση η θαυμαστή έγερσή του. Στην θέα του Ιησού άρχισαν να κρατούν κλάδους βαΐων και φοινίκων φωνάζοντας «Ωσαννά» και να στρώνουν τα ρούχα τους για να διέλθει εκείνος καθισμένος επί πώλον όνου!
Ο Ιησούς φαίνεται πως φτάνει αργά το απόγευμα της Κυριακής στην Ιερουσαλήμ και αφού κατευθύνεται αμέσως προς τον Ναό, προσκυνά και αναχωρεί πάλι για την Βηθανία καθώς ήταν ήδη περασμένη η ώρα και νύχτωνε. Η είσοδος του Κυρίου στην Αγία Πόλη φαίνεται πως έγινε χωρίς εντυπωσιασμούς και προκλήσεις αλλά πλήρης μεσσιανικών συμβολισμών. Το πρωί της Δευτέρας ο Κύριος καταφθάνει στον Ναό και με το φραγγέλιο εκδιώκει τους εμπόρους από τον Οίκο του Θεού προκαλώντας την γενικότερη μήνι.
Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο όπως δημοσιεύθηκε από τον Σπυρίδωνα Λάμπρο και η ελεύθερη απόδοσή του στα νέα ελληνικά.
