Στο Σαμπεζύ, το καταπράσινο προάστιο της Γενεύης κοντά στη λίμνη, που αγκαλιάζει θαρρείς το Πατριαρχικό Σταυροπήγιο, την εκκλησία μας, από το 1975.
Αυτή η εκκλησία και το παράπλευρο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου που ζωοποιείται με το πατριαρχικό σιγίλλιο του 1966, επί πατριαρχίας Αθηναγόρου. Που είδε και βλέπει και θα βλέπει λαμπρές μέρες, γιορτές, πανηγύρεις, συνάξεις, συνέδρια, επετείους. Φοιτητές, καθηγητές, αποφοίτους με πτυχία του μεταπτυχιακού προγράμματος ορθοδόξου θεολογίας που επιμελείται και διευθύνει από το 1996 – έστω και αν προσωρινά δεν τους βλέπει λόγω της πολυβάσανης πανδημίας.
Σήμερα όμως έζησε μια ουσία της ιδρύσεως του ως Πατριαρχικό Σταυροπήγιο. Σήμερα την ημέρα των Ψυχών έζησε το μοναστήρι, την κατάνυξη του μοναστηριού, την ηρεμία της προσευχής. Ένας παπάς, ο χρονίσιος προϊστάμενος της ενορίας και τρεις ψάλτες. Μια λειτουργία που αναζητούν οι περιλειπόμενοι για να συμπροσευχηθούν για την ανάσταση των ψυχών των εκλειπόντων: βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, προπατόρων, προπάππων, πάππων, γονέων…
Στο μνημόσυνο ο παπά-Βασίλης διαβάζει όλα τα ονόματα των επ’ ελπίδι αναστάσεως και ζωής αιωνίου κοιμηθέντων ενοριτών από το 1975! Και φυσικά όλα των κτητόρων, μεγάλων ευεργετών και δωρητών. Είναι μια ανάγνωση 20 λεπτών. Με ησυχία. Για να ευφρανθούν τα ουράνια. Για να αγαλλιασθούν τα επίγεια.
Aς σημειώσω τον έπαινο του Πατριάρχου Βαρθολομαίου για τους πρωτοστατούντες και συμμετέχοντες στο διάστημα μισού αιώνος αγώνος και βαθειάς προσηλώσεως στο καθήκον, κατά την ομιλία του στα πενηντάχρονα του Κέντρου την 22αν Απριλίου 2017:
«Ο σταυρός ημίν καύχημα. Διηκονήσαμεν απλώς το χρέος της Μητρός Εκκλησίας, έχοντες τον πρώτον και τελευταίον λόγον της ευθύνης δια κάθε πρωτοβουλίαν… ομολογούμεν χάριτας εις τους κατά καιρούς συνεργούς και συγκυρηναίους ημών… επιλέγομεν μετά του θεορρήμονος και προστάτου του ημετέρου τούτου Πατριαρχικού Σταυροπηγίου Αποστόλου των Εθνών Παύλου δόξα και τιμή και ειρήνη παντί τω εργασθέντι και εργαζομένω εν τη ιερά αυτή Στέγη το αγαθόν εις δόξαν και τιμήν του μόνου Αγαθού».
Ρέα Ξενιάδου Πουρνάρα
Γενεύη, 26 Φεβρουαρίου 2022
