Παναγία Παραμυθία
Βυζαντινή Αρχιτεκτονική με προσθήκες Οθωμανικής περιόδου
του Δρ. Συμεών Σολταρίδη
Συνεχίζουμε την σχετική αρθρογραφία για τον Ιερό Ναό της Παναγίας της Παραμυθίας ή της Παναγίας του Βλάχ-σαραϊ μεταξύ Μπαλατά και Φαναρίου.
Η ευρύτερη περιοχή Φαναρίου αποτέλεσε πόλο έλξης των ηγετικών μορφών των Ορθόδοξων λαών την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που αποδέχονταν τον Πατριάρχη ως θρησκευτικό και πολιτικό ηγέτη, καθώς αυτός είχε οριστεί ο εκπρόσωπος όλων όσων ανήκαν στο μιλλέτ των Ρουμ, των Ρωμιών.
Στην περιοχή του Μπαλατά χτίζουν τα παλάτια τους, αρχοντικά οικήματα για την περίοδο παραμονής τους στην Πόλη, αλλά και ναούς για τον εκκλησιασμό τους. Ένας τέτοιος ναός ήταν και η Παναγία Παραμυθία.
Παρά το ότι αποτελούσε μέρος ενός μικρού σχετικά συγκροτήματος, εν τούτοις η ιστορική σπουδαιότητά του έγκειται στο γεγονός πως διετέλεσε Πατριαρχικός Ναός μετά την Μονή της Παμμακάριστου. Επίσης, όπως έχει σχολιαστεί εκτενώς στο προηγούμενο άρθρο, εκεί αναγνωρίστηκε η Πατριαρχική τιμή εκ μέρους της Συνόδου με χρυσόβουλο, η Πατριαρχική αξία της Εκκλησίας της Μόσχας. Εκεί αποφασίσθηκε να είναι στα δίπτυχα η εκκλησία Μόσχας το πέμπτο Ορθόδοξο Πατριαρχείο κατά την τάξη και να αναγνωρίζει το «πρώτον» του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τέλος εκεί αποφασίσθηκε και η εφαρμογή του νέου ημερολογίου.
Ολόκληρο το κείμενο στη συνέχεια
