Ανήμερα Πρωτοχρονιά 2022 και οι περισσότεροι από εμάς απολάμβαναν την οικογενειακή θαλπωρή και το εορταστικό πνεύμα των ημερών. Οι κληρικοί μας όμως βρίσκονταν στις επάλξεις και στο καθήκον της υψηλής αποστολής τους, επισκεπτόμενοι τους “εγγύς και τους μακράν”, στην αχανή έκταση της εσχατιάς της Βόρειας Ευρώπης, όπου επεκτείνεται η ιστορική Επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου, της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Κι είναι καθήκον και ιερή υποχρέωση των κληρικών μας, να επισκέπτονται με κάθε μέσο, τρόπο, καιρικές συνθήκες, γιορτή και σχόλη, κάθε σπιθαμή του απρόσιτου Βορρά και να πράττουν αυτό που το λειτούργημά τους, η ιερατική τους συνείδηση και η διδασκαλία της Εκκλησίας μας ορίζει, την ιεραποστολή, η οποία δεν απευθύνεται μόνο στις ηπείρους της Ασίας και της Αφρικής αλλά έτι περισσότερο απαιτείται και στην πολυπολιτισμική Ευρώπη, όσο και αν ξενίζει ορισμένους ο όρος “ιεραποστολή” στο Βορρά και που κέντρο της έχει κάθε καλοπροαίρετο αδελφό, που ζει και εργάζεται στη Σκανδιναυΐα, ανεξαρτήτως καταγωγής, οικονομικής ευμάρειας κ.λ.
Το ίδιο έπραξε και ο εκ των κληρικών μας Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης π. Αλέξανδρος Λουκάτος, Προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Όσλο, αμέσως μετά την πρωτοχρονιάτικη Θεία Λειτουργία στην ενορία του, την Παναγία του Βορρά. Ξεκίνησε το μεσημέρι του Σαββάτου, 1η Ιανουαρίου 2022, μια διαδρομή 9 ωρών συνολικά, για να βρεθεί στο Ώρχους της Βόρειας Δανίας, για να τελέσει την επομένη, Κυριακή, 2 Ιανουαρίου, τη Θεία Λειτουργία και το Ι. Μυστήριο της Βαπτίσεως στην περιοχή.
Στις αποσκευές του, στο αυτοκίνητό του, όλα τα χρειώδη. Δισκοπότηρο, ευαγγέλιο, καλύμματα, αντιμήνσιο, μύρο, νάμα, πρόσφορο, εικόνες, θυμιατό, καρβουνάκια, λιβάνι, άμφια και βιβλία. Μαζί και η κολυμβήθρα για την τέλεση της βάπτισης.
Οδήγησε μέσα σε χιόνια και ομίχλη, σε 2 χώρες, επί 5 ώρες συνολικά, ταξίδεψε με το καράβι που συνδέει τη νότια Νορβηγία με τη βόρεια Δανία, άλλες 4 ώρες και, με τη χάρη του Θεού, έφθασε αργά τη νύχτα της πρωτοχρονιάς στην περιοχή.
Την επομένη, τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον κοιμητηριακό ναό του Hornslet (προάστιο του Ώρχους) και την προγραμματισμένη Βάπτιση, όχι τη συνήθη πρωϊνή ώρα, αλλά στις 12 το μεσημέρι, μιας και στην περιοχή δεν υπάρχει Ορθόδοξος ναός κι έπρεπε, να περιμένει, να τελειώσει η Λειτουργία της Προτεσταντικής κοινότητας που ανήκει ο ναός, ο οποίος ευγενώς παραχωρήθηκε στην Ι. Μητρόπολη Σουηδίας, για τη Θεία Λειτουργία και τη βάπτιση.
Μετά από αρκετό καιρό, οι αδελφοί μας στην περιοχή είχαν την ευκαιρία να λειτουργηθούν και πάλι, να μεταλάβουν, ν᾽ ακούσουν λόγια καρδιακά, πνευματικής στήριξης, το μήνυμα του Ευαγγελίου στη μητρική τους γλώσσα, να ενημερωθούν για το πολυσχιδές έργο της τοπικής μας Εκκλησίας στη Σκανδιναυΐα και να δοθεί στην οικογένεια της νεοφώτιστης Βεατρίκης η ευλογία του Ι. Μυστηρίου της Βαπτίσεως.
Και μετά τις ιερές ακολουθίες, το καθήκον και πάλι καλεί. Η λειτουργία μετά τη Λειτουργία! Εόρτιες επισκέψεις σε ομογενείς κι ανταλλαγή ευχών για το νέο έτος, ο αφουγκρασμός της καθημερινότητας κι ο πολύωρος δρόμος της επιστροφής, καταλήγοντας πλέον τη Δευτέρα, στις 4 τα ξημερώματα, πίσω στο Όσλο.
Μας κρίνουν κάποιοι από τη σιγουριά του καναπέ τους, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται την έννοια και τη δυναμική της ιεραποστολής, είτε γιατί δεν θέλησαν ποτέ να την μάθουν, είτε γιατί φορούν παρωπίδες, είτε γιατί, από τη βεβαιότητά τους πως πολιτεύονται “ορθόδοξα”, αγνοούν το αληθινό νόημα της Ορθοδοξίας και ξεχνούν το “οὗ γάρ εἰσιν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμί ἐν μέσῳ αὐτῶν”. (Ματθ. 18:20)
Μας κρίνουν, επειδή λειτουργήσαμε σ᾽ ένα ναό που δε μοιάζει με τους δικούς μας, τους βυζαντινούς, επειδή κάποιες φορές λειτουργούμε απόγευμα ή μεσημέρι κι όχι πρωΐ, επειδή είμαστε κατ’ αυτούς “λίγοι” και φυσικά δεν εννοώ αριθμητικά. Εμείς αντιπαρερχόμεθα αυτούς και την κριτική τους και συστοιχιζόμεθα με το “ουκ ιστάμεθα, πορευόμεθα γαρ” του Ιερού Χρυσοστόμου, γιατί η πραγματικότητα είναι άλλη- πόρρω απέχει από την πλασματική εξωπραγματική δική τους- και δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε λίγες γραμμές, απλά βιώνεται και μετουσιώνεται.
Είμαι ευγνώμων ως Ποιμενάρχης της Θεόσωστης αυτής Επαρχίας στη Σκανδιναυΐα για το ζήλο των κληρικών μας. Σ᾽ αυτούς αφιερώνω αυτές τις γραμμές. Δεν είναι πολλοί οι κληρικοί μας, αλλά έχουν ζήλο κι αγωνιστικό πνεύμα, ως έμαθαν κι άκουσαν από έναν πραγματικό ιεραπόστολο του Βορρά, ο οποίος, με περισσότερες δυσκολίες, περιόδευε τη Σκανδιναυΐα. Αναφέρομαι στο μακαριστό Γέροντα Ευσέβιο Βίττη. Η τοπική μας Εκκλησία καυχάται για την παρουσία του και την ιερατική του δράση, σε παλαιότερες εποχές, πριν ακόμη ιδρυθεί επισήμως η Ι. Μητρόπολις Σουηδίας, το 1969.
Η αναφορά μου στη λειτουργική παρουσία του π. Αλεξάνδρου στη Βόρεια Δανία καταγράφεται ως ένα ελάχιστο παράδειγμα της ιεραποστολικής δράσης των κληρικών μας, σε ολόκληρη τη Μητρόπολη, η οποία δεν τελείται μόνον κατά την περίοδο των εορτών, αλλά καθημερινά, όπως και σε κάθε άλλη Μητρόπολη.
Οι κληρικοί μας, με κάθε ευκαιρία, οργώνουν κυριολεκτικά τη Σκανδιναυΐα, τις μικρές και τις μεγάλες ενορίες μας, και όχι μόνο, εκεί που ζουν ψυχές ευλογημένες, πολλοί από τους ελάχιστους των αδελφών μας, για να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία, για να μοιραστούν τις χαρές και τις λύπες τους! Εκεί όπου υπάρχει η ανάγκη της παρουσίας μας, να συναντήσουμε τον κάθε αδελφό μας και “να κοιταχτούμε στα μάτια”, κατά την προσφιλή έκφραση του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα, αγνοώντας τα σχόλια των “καλοπροαίρετων” τοξικών, ότι “κατά τ᾽ άλλα, ιεραποστολική … η Μητρόπολη Σουηδίας”.
