Δρ. Συμεών Σολταρίδης
Με αφορμή την εορτή του Αγίου Νικολάου πραγματοποιήθηκε προσκύνημα στα Μύρα της Λυκίας. Προσκλήθηκα από τον τοπικό ποιμενάρχη Μητροπολίτη Μύρων Χρυσόστομο να ψάλω στις Ακολουθίες κάτι που αποδέχθηκα με πολύ μεγάλη χαρά, μια και με τον κ. Χρυσόστομο μας συνδέει φιλία ετών από τα μαθητικά μας χρόνια στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης.
Το απόγευμα της παραμονής τελέσαμε τον Εσπερινό την δε επομένη την πανηγυρική θεία λειτουργία, κατόπιν σχετικής αδείας των αρχών, αφού ο Ναός λειτουργεί σήμερα σαν μουσείο. Και στις δύο ακολουθίες προεξήρχε ο οικείος Μητροπολίτης.
Η ατμόσφαιρα ήταν συγκινητική καθώς συμμετείχε μικρή ομάδα πιστών από την Ελλάδα. Ενώ στην λειτουργία συμμετείχαν και πιστοί σλαβόφωνοι από την Αττάλεια υπό την ηγεσία του Επισκόπου Ευδοκιάδος Αμβροσίου, ο οποίος και λειτούργησε.
Στον εσπερινό το «Φως ιλαρόν» ψάλθηκε από σύσσωμο το λιγοστό εκκλησίασμα. Ενώ στη λειτουργία την κυριώνυμο ημέρα εκτός της ελληνικής υπήρξαν και ύμνοι στα σλαβωνικά. Το Σύμβολο της Πίστεως αναγνώσθηκε και στις δύο γλώσσες.
Ήταν συγκινητική η προσπάθεια του Μητροπολίτη Μύρων, ο οποίος είχε οργανώσει το θρησκευτικό και ιστορικό προσκύνημα. Τα πάντα είχαν προγραμματιστεί μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Μετά το επίσημο γεύμα τον επισκεφθήκαμε στο επισκοπείο, στην Μητροπολιτική κατοικία, όπου υπάρχει και ναϊσκος.
Το βράδυ επισκεφθήκαμε όλοι μαζί την Αντίφελλο (Τουρκικά Kas) που βρίσκεται απέναντι στο Καστελόριζο. Η ελάχιστη απόσταση, η στενή λωρίδα θάλασσας που χωρίζει την ηπειρωτική Μικρά Ασία από το νησάκι του Καστελόριζου εξηγεί την ευκολία μετάβασης από τη μία χώρα στην άλλη. Εξάλλου, όπως αναφέρεται, οι χριστιανοί κάτοικοι των Μύρων ήρθαν ως μέτοικοι από το μικρό αυτό νησάκι το 18ο αι. Ένας τουριστικός σήμερα οικισμός με φιλόξενους ανθρώπους που υπερτονίζουν την συνύπαρξη των δύο λαών. Μεταξύ των Ελλήνων από το γκρουπ των «φίλων του συλλόγου Αγίου Νικολάου Μύρων» υπήρχαν και μέλη του που τραγουδούσαν. Έτσι με μια κιθάρα και πολλές φωνές ο χώρος πλημμύρισε από ελληνικά παραδοσιακά, νησιώτικα, αλλά και λαϊκά τραγούδια.
Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη σε μια ιστορική περιήγηση. Επισκεφθήκαμε τα Πάταρα, γενέτειρα του Αγίου Νικολάου, μια περιοχή τεράστια όπου υπήρχαν επτά εκκλησίες. Εδώ γεννήθηκε ο Άγιος Νικόλαος, του οποίου τη μνήμη ήρθαμε να τιμήσουμε. Εδώ όμως προσορμίσθηκε και ο Απόστολος Παύλος με τον Ευαγγελιστή Λουκά ερχόμενοι από τη Ρόδο. Πρόκειται για ένα τεράστιο αρχαιολογικό χώρο με μεγάλη ιστορική αξία. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες δυστυχώς δεν μας επέτρεψαν να τον περιηγηθούμε όπως θα θέλαμε.
Δεύτερος σταθμός μας, το Λιβίσι, η πατρίδα του Αγίου Ιακώβου του εν Ευβοία, με τις δύο Εκκλησίες, τον Ταξιάρχη και την Κάτω Παναγιά του 19ου αιώνα, αρκετά ξωκκλήσια Ο οικισμός σήμερα στέκει σα φάντασμα στην πλαγιά του λόφου. Αποτελείται από 760 δίπατα σπίτια και εγκαταλείφθηκε από τον πληθυσμό κατά την περίοδο πριν και μετά την υπογραφή της ανταλλαγής των πληθυσμών. Μύθοι και θρύλοι συνοδεύουν δεκαετίες τώρα το ακατοίκητο αυτό χωριό. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο πεζή. Το Λιβίσι σίγουρα είναι ο καλύτερος μάρτυρας της παρουσίας κάποτε αλλά και της τωρινής απουσίας του ελληνορθόδοξου στοιχείου στην περιοχή.
Και του χρόνου να είμαστε υγιείς και να επιστρέψουμε στην πατρίδα του Αγίου Νικολάου και να τιμήσουμε τη μνήμη του.
Πόλη , 9 Δεκεμβρίου 2021.
