16.3 C
Athens
Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου, 2024

Η προσφώνηση του Πατριάρχου κατά την χειροτονία του μοναχού Λουκά

Προσφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά τήν εἰς διάκονον χειροτονίαν τοῦ μοναχοῦ Λουκᾶ (Φανάριον, 30 Νοεμβρίου 2021)

Τέκνον ἀγαπητόν ἐν Κυρίῳ, 

Ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει, ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία καλεῖ σήμερον, σέ, τόν ἀδελφόν τῆς ἐν Χανίοις Κρήτης Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Κυρίας τῶν Ἀγγέλων Γουβερνέτου, τόν  μοναχόν καί ἰατρόν Λουκᾶν, καταγόμενον ἐκ Βόλου, εἰς τόν πανίερον Πατριαρχικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, νά εἰσέλθῃς εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, διά νά λάβῃς τήν θείαν Χάριν, τήν πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσαν καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσαν, καί νά καταστῇς διάκονος τοῦ θεανδρικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Τραπέζης τῆς Ἁγίας καί τῶν τραπεζῶν τοῦ κόσμου, τοῦ ἐν Χριστῷ αἰωνίου προορισμοῦ καί τοῦ ἐπιγείου βίου τοῦ ἀνθρώπου.

Εἰς τό ἔργον καί τήν ἀποστολήν σου θά σέ ἐμπνέῃ καί θά σέ κρατύνῃ ὁ οὐκ ἐλθών διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι πρῶτος διάκονος τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ὁ Κύριος καί Σωτήρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, πιστή εἰς τόν Δομήτορα καί Κύριόν της, εἶναι κατ᾿ ἐξοχήν «διακονική Ἐκκλησία». Ἔχει ἰδιαιτέραν θεολογικήν καί ἐκκλησιολογικήν βαρύτητα τό γεγονός, ὅτι ὁ βαθμός τοῦ διακόνου διετηρήθη εἰς τήν Ἀνατολήν ὡς ὁ πρῶτος ἐκ τῶν τριῶν βαθμῶν τῆς ἱερωσύνης. Αὐτό ἔχει σχέσιν μέ τήν εὐχαριστιακήν ταυτότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί μέ τήν θεώρησιν τῆ διακονίας τοῦ κόσμου ὡς «λειτουργίας μετά τήν Λειτουργίαν».

Σέ προτρέπομεν νά μείνῃς διακονικός εἰς ὅλην σου τήν ζωήν εἰς οἱονδήποτε βαθμόν τῆς ἱερωσύνης καί ἄν εὑρίσκεσαι, νά μαρτυρῇς, λόγῳ καί  ἔργῳ, περί τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης, τῆς πεμπτουσίας τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους. Ὅπως ὁ Θεός ἡμῶν δέν εἶναι ἀπρόσιτος, θεώμενος ἐκ τοῦ μακρόθεν τάς περιπετείας τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἶναι ὁ «ἀεί ὑπέρ ἡμῶν», πλησιέστερος πρός ἡμᾶς ἀπό ὅσον ἡμεῖς οἱ ἴδιοι εἰς τόν ἑαυτόν μας, οὕτω καί ὁ συνάνθρωπος δέν εἶναι μία ἀφηρημένη καί ἀπρόσωπος μονάς, ἀλλά ὁ συγκεκριμένος πλησίον, ὁ ἀδελφός. Ἡ χριστιανική ἀγάπη εἶναι πάντοτε κοινωνία προσώπων, ποτέ ἁπλῶς ἀφηρημένη κοινωνικότης. Διά τόν λόγον αὐτόν, ἀπάδει πλήρως πρός τό ἐκκλησιαστικόν ἦθος καί δέν συγκινεῖ τόν κόσμον, ἡ «παγερή καί ὑπαλληλική», ἡ λεγομένη «εἰκονική ἱερωσύνη». 

Μέ αὐτάς τάς σκέψεις καί μέ πολλήν πατρικήν ἀγάπην καί στοργήν, σέ καλοῦμεν, εὐλαβέστατον τέκνον, νά εἰσέλθῃς εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, διά νά λάβῃς τήν ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν χάριν τοῦ πρώτου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης. Ἄς προσευχηθῶμεν, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα, ὁ Θεός τοῦ ἐλέους καί Κύριος τῆς δόξης νά σκέπῃ, νά καθοδηγῇ καί νά ἐνδυναμώνῃ τόν ἱκέτην αὐτοῦ Λουκᾶν εἰς τό ἔργον αὐθεντικῆς διακονίας τῆς Ἁγίας Αὐτοῦ Ἐκκλησίας. Ἀμήν.             

Σχετικά άρθρα

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ