Ἡ εὐλογημένη περίοδος τοῦ Δεκαπενταυγούστου διῆλθεν ἐν Σμύρνῃ μὲ τὴν τέλεσιν τῶν προβλεπομένων ὑπὸ τοῦ τυπικοῦ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, προεστῶτος τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου, Σεβ. Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος ἐχοροστάτει ἢ προΐστατο, ἀναλόγως τῶν τυπικῶν προβλέψεων, καθημερινῶς εἰς τὰς Ἱ. Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τῶν Πρακλητικῶν Κανόνων πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ἱερούργησε κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ τὴν μεγάλην Δεσποτικὴν ἑορτὴν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, προεξῆρχε δὲ τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς κυριωνύμου ἡμέρας τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
Ὅπως καθ’ ὅλον τὸ ἔτος οὕτως, ἰδιαιτέρως μάλιστα, κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς ἐπεδείχθη μέριμνα διὰ τὰς πνευματικὰς ἀνάγκας τῶν μὴ ἑλληνοφώνων μελῶν τῆς Κοινότητος Σμύρνης διὰ τῆς προσκλήσεως καὶ συμμετοχῆς εἰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας καὶ Θείας Λειτουργίας τῶν ἡμερῶν τούτων τοῦ Ὁσιολ. Ἱερομονάχου κ. Βλαδιμήρου Rusannen, κληρικοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πισιδίας, καὶ τοῦ Αἰδεσιμ. Πρεσβυτέρου κ. Σεργίου Vlad, Ἱερατικῶς Προϊσταμένου τῆς Ρουμανοφώνου Παροικίας ΚΠόλεως, πρὸς διακονίαν τῶν σλαυοφώνων καὶ ρουμανοφώνων, ἀντιστοίχως, πιστῶν.
Τὸ λατρευτικὸν πρόγραμμα τοῦ Δεκαπενταυγούστου διεξήχθη μὲ τὴν πρόφρονα καὶ συγκινητικὴν συμμετοχὴν τῶν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος, τὰ ὁποῖα ἐφρόντισαν νὰ μετάσχουν εἰς τὰ Ἱερὰς Ἀκολουθίας καὶ νὰ κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων κατὰ τὰς Κυριακάς, κυρίως δέ, τὰς μεγάλας δεσποτικὴν καὶ θεομητορικὴν ἑορτὰς τῶν ἡμερῶν. Κατὰ τὰς λατρευτικὰς συνάξεις ταύτας ὁ Σεβ. κ. Βαρθολομαῖος ἀνεφέρθη εἰς τὸ νόημα αὐτῶν καὶ τῶν ἑορταζομένων γεγονότων, κυρίως δὲ εἰς τὴν ὑπὸ πασῶν τῶν γενεῶν πρὸς τὸ πρόσωπον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τιμήν, ἡ ὁποία μεταδίδεται ἀπὸ γενεᾶς εἰς γενεὰν εἰς πεῖσμα τῶν ἐκκοσμικευμένων συγχρόνων καιρῶν. Ἐκάλεσε, μάλιστα, τοὺς χριστιανοὺς καθημερινῶς νὰ καταφεύγουν εἰς τὴν μεσιτείαν καὶ προστασίαν της καὶ νὰ ἀνέρχωνται διὰ πρεσβειῶν αὐτῆς, ὡς κλίμακος νοητῆς, τὴν κλίμακα τῶν ἀρετῶν διὰ βίου παντός, ἀνεφέρθη δ’ εἰς τὸ νόημα τοῦ ἑορταζομένου θανάτου τῆς Παναγίας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὄχι θάνατος ἀλλὰ μετάβασις ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν. Τὴν ὄντως ζωήν.
Διὰ δευτέραν συνεχῆ χρονιὰν ὁλοκληρωτικὴ ἦτο ἡ ἀπουσία προσκυνητῶν ἐκ τοῦ Ἐξωτερικοῦ, λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ τῆς ὡς ἐξ αὐτῆς ἀδυναμίας διελεύσεως τῶν θαλασσίων συνόρων μεταξὺ Τουρκίας καὶ Ἑλλάδος, ἐκ τῶν νήσων τῆς ὁποίας εἰς τὸ Ἀνατολικὸν Αἰγαῖον (κυρίως ἐκ Χίου ἀλλὰ καὶ ἐκ Λέσβου, Σάμου καὶ Κώου) ἤρχοντο εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς Ἰωνίας ἐπισκέπται, ἰδίως κατὰ τὴν περίοδον τοῦ θέρους ἀλλὰ καὶ μεγάλων ἑορτῶν τῆς πίστεώς μας.
