Προσφώνησις της Α.Θ.Μ.
του Πάπα και Πατριάρχου
Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ
επί τη συμπληρώσει 60 ετών ιερωσύνης της Α.Θ.Π.
του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
(Ίμβρος, 13 Αυγούστου 2021)
Παναγιώτατε,
«Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος», γράφει ο αρχαίος Δημόκριτος, και η Αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία, καθημερινώς μας καλεί εις εορτήν και μνήμην Αγίων, ώστε ο βίος μας εντός της Εκκλησίας να μην είναι «ανεόρταστος», δηλαδή «απαράκλητος», ως η μακρά και κοπιώδης οδός άνευ δοχής, απαντοχής και αναπαύσεως.
Μέσα δε εις τούτον τον εορταστικόν βίον της Εκκλησίας, ομού μετά των ιερών μορφών των Αγίων, προστίθενται και έκτακτα Εκκλησιαστικά γεγονότα και επέτειοι, τα οποία διανθίζουν αυτήν την πορείαν, λειτουργούν ανακαινιστικώς και ενισχυτικώς και χαρίζουν πλουσιοδόρως την κοινωνίαν των προσώπων, κύκλω της Αγίας Τραπέζης και εν πνευματική συντυχία προσευχής, και δη εις καιρούς, ως τους παρόντας, κατά τους οποίους η παγκόσμιος πανδημία του νέου κορωνοϊού εστέρησεν την εκ του σύνεγγυς αναστροφήν προσώπων και αναθεώρησεν δεδομένα και αυτονόητα του βίου των ανθρώπων.
Δια τούτο, Παναγιώτατε Οικουμενικέ Πατριάρχα και Τιμιώτατε Συλλειτουργέ εν Κυρίω, και ημείς, ως Αδελφός της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής, ανταποκριθήκαμε εν χαρά βαθεία, εις το χαρμόσυνον τούτο προσκλητήριον σάλπισμα, γενόμενος κοινωνός και μέτοχος της προσευχητικής συντυχίας πάντων ημών, εις τον γενέθλιον τόπον της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, του Πρώτου της Πανορθοδόξου Οικογενείας, εις τον εορτασμόν της διπλής επετείου της Υμετέρας Θεοτιμήτου Παναγιότητος, κατά το τρέχον έτος, ήτοι, της συμπληρώσεως έξι δεκαετιών από της εις διάκονον χειροτονίας και τριών δεκαετιών λαμπράς και τετιμημένης Πατριαρχίας εις τον Πάνσεπτον Οικουμενικόν Θρόνον.
Εκάστη επέτειος εις την ζωήν του ανθρώπου, αποτελεί πρωτίστως αιτίαν και αφορμήν διαρκούς δοξολογίας του Παναγίου Ονόματος του Τριαδικού Θεού δια πάντα όσα επιτρέπει εις την ζωήν ενός εκάστου των ανθρώπων. Βεβαίως, συνάμα αποτελεί και βάσιν αναθεωρήσεως του βηματισμού και αναστοχασμού, εφαλτήριον νέας στοχοθεσίας και σχεδιασμών, και εν τέλει επαναβεβαίωσιν της πορείας και της αναφοράς, εις ο έκαστος ετάχθη και διακονεί.
Μάλιστα, εις την ζωήν της Εκκλησίας και εις την Εκκλησιαστικήν διακονίαν των κληρικών, κάθε επέτειος, πέραν της προσωπικής σημασίας και σπουδαιότητος, αποκτά εισέτι ιδιαιτέραν αξίαν, διότι είναι συνυφασμένη με την ιστορίαν και την ανθρωπίνην πορείαν των Εκκλησιαστικών πραγμάτων, καθιστάμενον Εκκλησιαστικόν γεγονός.
Δια τους λόγους τούτους και η διπλή επέτειος της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής, δίδει εις πάντας ημάς, τους Προκαθημένους των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών, την Ιεραρχίαν του Υμετέρου Πατριαρχικού Θρόνου και άπαν το Πλήρωμα της Εκκλησίας, την αφορμήν της διατυπώσεως καρδιακών ευχών και διαπύρων προς Θεόν προσευχών, δια πάντα όσα Κύριος εχαρίσατο εις την Εκκλησίαν Αυτού και δη την Πρωτόθρονον και Πρωτεύθυνον Εκκλησίαν της Κωνσταντινουπόλεως, ήτις, εν τω Προσώπω της Υμετέρας Φίλης Παναγιότητος, εγνώρισε και γνωρίζει ημέρας δόξης, εξακτίνωσιν των ζωηρύττων ακτίνων του φωτοφεγγούς Φαναρίου, εις άπασαν την Οικουμένην και εις ποικίλα επίπεδα κέντρων λήψεως αποφάσεων του κόσμου τούτου και διαρκή μαρτυρίαν του λόγου της Ορθοδόξου Εκκλησίας «παντί τω αιτούντι».
Παναγιώτατε!
Έξι δεκαετίες ιερωσύνης! Έξι δεκατίες, περιβεβλημένος το Τίμιον ράσον, ενδεδυμένος την της Ιερατείας χάριν, ίστασθε, ενώπιον του Αγίου Θυσιαστηρίου, μετά χειρών υψωμένων εις υμνωδίαν και παράκλησιν, υπέρ του πληρώματος της Εκκλησίας. Έξι δεκαετίες, βιωμάτων μοναδικών και ιερών, ιστορικών γεγονότων, γεγραμμένων ήδη «ανεξιτήλοις γράμμασι» εις τας δέλτους της Εκκλησιαστικής ιστορίας! Έξι δεκαετίες διακονίας και προσφοράς, καθ’ ας, Βαρθολομαίος ο Ίμβριος, μαρτυρεί, από ποικίλων θέσεων και επάλξεων, το ήθος και το ύφος, την προσφοράν και την ευθύνην της Μεγάλης Εκκλησίας, την Εσταυρωμένην οδόν του Αειλαμπούς Φαναρίου!
Μάλιστα, η θεοδώρητος επέτειος, των τριών δεκαετιών συνεχούς και αγλαοκάρπου Πατριαρχίας, γεγονός τω όντι μοναδικόν, ιστορικόν και υπερέκτακτον, πιστοποιεί την «σφραγίδα» του Θεού, εις την προδιαγεγραμμένην πορείαν και προσφοράν της Υμετέρας Παναγιότητος, εξ απαλών ονύχων, δια την επί την λυχνίαν δαδουχίαν της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής! Μαρτυρεί ότι ο Πανοικτίρμων και Πολυέλεος Θεός δίδει πάντοτε εις την Εκκλησίαν Του τους καταλλήλους Εκκλησιαστικούς Ταγούς, δια να τελεσφορούν το έργον Του και να μαρτυρούν την δύναμίν Του.
Παναγιώτατε,
Ως Υμέτερος αδελφός ηγαπημένος, Προκαθήμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας και του Παλαιφάτου Θρόνου του Αποστόλου Μάρκου, χαίρων ιδιαιτέρως σήμερον «χαράν μεγάλην», διότι ευρίσκομαι μεθ’ Υμών, κοινωνός και συμμέτοχος ταύτης της χαράς της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας και του Σοφού Οιακοστρόφου Αυτής και δη εις τον Τόπον τούτον, την ιστορικήν Ίμβρον, την γενέτειραν της Υμετέρας Παναγιότητος, την οποίαν τόσον αγαπάτε και τιμάτε πάντοτε, εύχομαι εκ μυχίων καρδίας τα έτη Υμών να είναι πλείστα όσα, υγιεινά και άλυπα, εν πνευματική χαρά και ευφροσύνη, πλήρη ευλογίας και Χάριτος, μεστά δωρημάτων και ευλογιών, εις δόξαν του Παναγίου Θεού, έπαινον του Γένους και χαράν των Πανορθοδόξων.
Και ως Κρης εις την καταγωγήν, επιτρέψατέ μοι να κατακλείσω την ταπεινήν αυτήν προσλαλιάν, με μίαν Κρητικήν αυτοσχέδια μαντινάδα:
«Σειρές μακρές, πολλών ετών, εις δόξαν Εκκλησίας,
να Σας χαρίζει ο Θεός, λαμπράς Πατριαρχίας!»
