Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Ο μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος τόλμησε!
Σήμερα, Τετάρτη 11 Αυγούστου 2021, ημέρα κατά την οποία πανηγυρίζει η Κέρκυρα τον πολιούχο της Άγιο Σπυρίδωνα (ανάμνηση θαύματος του 1716), ο Κερκύρας Νεκτάριος συλλειτούργησε με τον μητροπολίτη της εν Ουκρανία Ρωσικής παρουσίας Ζαπορόζιε Λουκά.
Ο συγκεκριμένος μητροπολίτης δεν είναι τυχαίος. Έχει ξεσπαθώσει κυριολεκτικά εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριάρχου Βαρθολομαίου προσωπικά, με αφορμή την εκχώρηση της Αυτοκεφαλίας από το Φανάρι στην Εκκλησία της Ουκρανίας.
Είναι αυτός που είπε ότι δεν επιτρέπεται να δικαιολογήσουμε την απόφαση των αρχηγών των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ελλάδος και της Αλεξανδρείας σχετικά με την ΟΕΟ με την πίεση που δέχονται, διότι αυτό θα σημαίνει «βλασφημία κατά της μνήμης όλων εκείνων των μαρτύρων και ομολογητών, τους οποίους τιμάμε ως Εκκλησία».
Αυτός ο επίσκοπος, του οποίου η Εκκλησία (της Ρωσίας) έχει διακόψει το μνημόσυνο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος επειδή αναγνώρισε την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας, συλλειτουργεί σήμερα με τον Κερκύρας Νεκτάριο, ιεράρχη της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος δεν έχει – ακόμα – κόψει το μνημόσυνο του Πρώτου της Εκκλησίας του.
Αντιλαμβάνεται, άραγε, ο Κερκύρας Νεκτάριος το εκκλησιολογικό χάος το οποίο υπηρετεί;
Μάλιστα στοιχείται με πιστότητα στο άρμα της Ρωσικής Εκκλησίας η οποία έχει δηλώσει ότι θα έχει «κοινωνία» με όσους ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν αποδέχονται την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας. Αυτό σημαίνει ότι διαμορφώνει μια νοσηρή εκκλησιολογία, συλλειτουργώντας με ιεράρχη που έχει κηρύξει σε ακοινωνησία την Εκκλησία του.
Άραγε θυμάται ο Κερκύρας Νεκτάριος τι είχε πει στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, όταν τον υποδέχθηκε στην Κέρκυρα το 2014; Να του θυμίσουμε εμείς:
«Ἡ φετινή ὅμως ἑορτή πληροῖ τήν καρδία ἡμῶν διττῶς. Εἶναι διότι τῆς πανηγύρεως προεξάρχετε Ἐσεῖς, Παναγιώτατε. Ὁ Πρῶτος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὁ ἐκφράζων καί ἐπιβλέπων τό ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τό ὁποῖο ἔγκειται στήν στόχευση τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν», δηλαδή τῆς ἁγιότητος ὡς δωρεᾶς τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὁ προεστώς τῆς Εὐχαριστιακῆς Συνάξεως στήν ὁποία ἡ θυσία προσφέρεται «ὑπέρ τῆς οἰκουμένης, ὑπέρ τῆς ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ὑπέρ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος, οὗ τήν μνήμην ἐπιτελοῦμεν» (Θεία Λειτουργία Ἁγίου Ἱωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Εὐχή τῆς Ἀναφορᾶς). Ὁ κηρύττων καί βιώνων τήν ἀγάπη, ἡ ὁποία δέν περιορίζεται μόνο στήν παροχή τοῦ ἄρτου, ἀλλά ἐκτείνεται στό ῥῆμα τό ἐκπορευόμενον διά στόματος Θεοῦ (Ματθ. 4, 4), τό εὐαγγελιζόμενον τήν χαρά εἰς πάντας ἀνθρώπους, ἀνεξαρτήτως καταγωγῆς, γλώσσας, δόγματος, κοινότητος. Εἶστε παρών ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν καί τήν ἴδια στιγμή ὡς ὁ σύνδεσμός μας μέ τήν Ἱστορία τῆς διαφυλάξεως τοῦ ἱεροῦ σκηνώματος τοῦ Ἁγίου, τό ὁποῖο ἐπί ἑπτακόσια καί πλέον ἔτη φιλοξενήθηκε στήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων. Οἱ προκάτοχοί Σας τό λιτάνευαν, τό ἔθεταν εἰς προσκύνησιν, τό εἶχαν οἰκεῖο, καί σύμβολο, καί προτύπωσι τῆς κοινῆς Ἀναστάσεως. Καί σήμερα Ἐσεῖς γίνεστε συνεχιστής τῆς μακραιώνου παραδόσεως, συνδέοντας τό μακρινό παρελθόν μέ τό παρόν καί δείχνοντας στό Πρόσωπό Σας καί τόν θεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπερβαίνει τά δεσμά τοῦ χρόνου στηριζόμενη στά Πρόσωπα τῶν Ἁγίων καί στούς Θεσμούς τῆς Διακονίας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί «Πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν Αὐτῆς» (Ματθ. 16,18), διότι εἶναι ὁ Κύριός μας πού εὐλογεῖ μιά τέτοια πορεία συνδέσεως καί ὑπερβάσεως.
Ταπεινῶς Σᾶς εὐχαριστοῦμε, Παναγιώτατε! Ἐπίσκοπος, κλῆρος καί λαός χαίρει καί εὐφραίνεται, τέρπεται καί ἀγάλλεται μέ τήν παρουσία Σας! Καί ζητᾶ, ἀσπαζόμενος τήν Θεοπειθῆ δεξιά Σας, τήν εὐλογία Σας, τήν μνημόνευσή του στό Ἱερόν Θυσιαστήριον καί τήν παράκλησι: «Μέμνησθε τῶν Κερκυραίων». Καί ὡς ἐλάχιστο ἀντίδωρο διά τήν πολλήν Σας ἀγάπη, ζητᾶ ἀπό τόν Ἅγιό Του, μέ τίς πρεσβεῖες Του πρός τόν Δωρεοδότη Κύριό μας, νά μήν λησμονεῖ Ἐσᾶς στόν δύσκολο ἀγώνα Σας νά κρατήσετε τόν Θεσμό, τήν Ἱστορία, τήν Διακονία καί τήν Ἐλπίδα ὡς τήν παρακαταθήκη τῆς Ὀρθοδοξίας γιά τόν σύγχρονο κόσμο, γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος πολλά μπορεῖ νά ἔχει ἐπιτύχει, δέν φαίνεται ὅμως νά θυμᾶται ὅτι ὁ τελικός προορισμός του δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἁγιότητα».
Μήπως τα παραπάνω θα τα πει σήμερα, παραλλαγμένα, ο Κερκύρας Νεκτάριος για τον Μόσχας Κύριλλο ή για τον «Κιέβου» Ονούφριο; Γιατί για τον Οικουμενικό Πατριάρχη δεν φαίνεται να ισχύουν πλέον.
