Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κοντά στη μαθητιώσα νεολαία της Μελβούρνης
Κατά τη διάρκεια της ποιμαντικής επισκέψεώς του στη Μελβούρνη, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος μερίμνησε ώστε να βρεθεί κοντά στη μαθητιώσα νεολαία της Ομογένειας, επιβεβαιώνοντας την πατρική του αγάπη για τη νέα γενιά και το διαρκές ενδιαφέρον της Ιεράς Αρχιεπισκοπής για την προκοπή και την πρόοδό της.
Πρώτος του σταθμός ήταν το σχολείο Oakleigh Grammar, όπου το πρωί της Τρίτης, 20 Απριλίου, πραγματοποιήθηκε η εναρκτήρια συγκέντρωση για το δεύτερο τρίμηνο της τρέχουσας σχολικής χρονιάς. Σύσσωμη η σχολική κοινότητα επιφύλαξε εγκάρδιο καλωσόρισμα στον Σεβασμιώτατο, ο οποίος έφτασε στο κατάμεστο αθλητικό κέντρο του σχολείου συνοδευόμενος από τον Αρχιεπισκοπικό Επίτροπο Μελβούρνης Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ, και τον Ιερατικώς Προϊστάμενο της Ενορίας των Αγίων Αναργύρων Oakleigh, π. Γεώργιο Αδαμάκη. Θερμές ομιλίες εκφώνησαν οι αρχηγοί του μαθητικού σώματος, Ευαγγελία Αθανασάκη και Alexander Logan, και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Oakleigh και Περιχώρων και της Διοικούσας Επιτροπής του σχολείου, κ. Χρήστος Δαματόπουλος, ενώ ο Διευθυντής κ. Mark Robertson προσέφερε στον Αρχιεπίσκοπο, ως αναμνηστικό δώρο, μια φωτογραφική σύνθεση με στιγμιότυπα από την πρώτη του επίσκεψη στο σχολείο Oakleigh Grammar, τον Αύγουστο του 2019. Επίσης, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ο Σεβασμιώτατος είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει ένα όμορφο πρόγραμμα παραδοσιακών χορών και τραγουδιών για την Ελληνική Επανάσταση, το οποίο παρουσίασαν οι μαθητές του δημοτικού σχολείου.
Την Τετάρτη, 21 Απριλίου, τη χαρά να υποδεχθούν τον Ποιμενάρχη τους είχαν οι μαθητές, το διδακτικό προσωπικό και η Διεύθυνση του Κολλεγίου του Αγίου Ιωάννου Πρέστον. Ο Σεβ. κ. Μακάριος επισκέφθηκε το σχολείο, συνοδευόμενος από τον Αρχιεπισκοπικό Επίτροπο Νορθ-Κόουτ, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Ευμένιο Βασιλόπουλο, και από τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Κολλεγίου, π. Ιωάννη Φράγκο, ενώ μαζί του ήταν επίσης ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης, και ο Πρόεδρος της Κρητικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, κ. Αντώνης Τσουρδαλάκης.
Η μαθητική κοινότητα υποδέχθηκε τους επισκέπτες του σχολείου με τραγούδια και χορούς, ενώ εκπρόσωποι των μαθητών προσέφεραν στον Αρχιεπίσκοπο μια ανθοδέσμη με λουλούδια, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την υποστήριξη και για τη διαρκή μέριμνά του, όχι μόνο για τη διάσωση του Κολλεγίου όταν κινδύνευε να αναστείλει τη λειτουργία του, αλλά και για την περαιτέρω αναβάθμιση και πρόοδό του. Τις θερμές τους ευχαριστίες εξέφρασαν επίσης στον Σεβασμιώτατο οι εκπρόσωποι του συλλόγου γονέων και του διδακτικού προσωπικού.
Ακολούθησε μια λιτή εκδήλωση για τα επίσημα εγκαίνια των νέων αθλητικών εγκαταστάσεων του Κολλεγίου, κατά την οποία έγιναν τα αποκαλυπτήρια μαρμάρινης επιγραφής, ενώ στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος ξεναγήθηκε από τη Διευθύντρια, κ. Anna Urban, σε όλους τους χώρους σχολείου, συμπεριλαμβανομένων των αθλητικών εγκαταστάσεων.
Και στις δύο επισκέψεις του, ο Σεβ. κ. Μακάριος αφιέρωσε χρόνο για να συνομιλήσει προσωπικά με τους μαθητές, να ακούσει τις σκέψεις και τις αγωνίες τους και να ενημερωθεί για τις δραστηριότητές τους. Παράλληλα, έδωσε σε όλους την ευλογία του και τους προέτρεψε πατρικά να συνεχίσουν να είναι κοντά στην Εκκλησία, να πορεύονται με αγάπη για τον πλησίον και να διαφυλάσσουν τη μεταξύ τους ενότητα. Δεν παρέλειψε, τέλος, να τους διαβεβαιώσει ότι, τόσο ο ίδιος προσωπικά, όσο και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας γενικότερα, θα είναι στο πλευρό τους για να τους υποστηρίξουν σε κάθε τους ανάγκη.
Ομιλία του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας για τη συμβολή της Εκκλησίας στη Μάχη της Κρήτης
Με “προίκα” της μια μακραίωνη παράδοση αντίστασης και θυσίας, η Εκκλησία της Κρήτης διαδραμάτισε καίριο ρόλο τόσο κατά τη διάρκεια της ηρωικής υπεράσπισης της μεγαλονήσου το 1941, όσο και όταν οι γερμανικές δυνάμεις κατέλαβαν αυτό το αδούλωτο προπύργιο της Ορθοδοξίας. Σημαντικές πτυχές αυτού του ρόλου, άλλες γνωστές κι άλλες λιγότερο γνωστές στο ευρύ κοινό, φώτισε με ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος, σε επετειακή εκδήλωση που έλαβε χώρα στην Ιερά Μονή “Άξιον Εστί”, στο Νορθ-Κόουτ της Βικτώριας, τη Δευτέρα 19 Απριλίου. Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Κρητική Ομοσπονδία Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας και τα κρητικά σωματεία της Μελβούρνης, στο πλαίσιο του εορτασμού της 80ης επετείου της Μάχης της Κρήτης.
Μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της βραδιάς ήταν η παρουσία του κ. Νίκου Αρχοντώνη, κατά σάρκα αδελφού του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος ζει μόνιμα στη Μελβούρνη. Ο Σεβασμιώτατος δεν έκρυψε τη χαρά και τη συγκίνησή του όταν αντίκρισε τον κ. Αρχοντώνη και τη σύζυγό του κ. Καίτη, με τους οποίους είχε θερμή συνομιλία.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, μετά από μία σύντομη αναδρομή στα ιστορικά γεγονότα που στοιχειοθετούν τη διαχρονική συμβολή της Εκκλησίας στους αγώνες τους ελληνικού έθνους, ο Αρχιεπίσκοπος εστίασε στα γεγονότα του Μαϊου του 1941, μνημονεύοντας καταρχάς τον Μητροπολίτη Κρήτης Βασίλειο Μαρκάκη και τους επισκόπους του νησιού, οι οποίοι με μία φωνή κάλεσαν τον λαό να υπερασπιστεί την ελευθερία του. Έκανε, μάλιστα, ειδική μνεία στον σπουδαίο ρόλο που διεδραμάτισε ο Μητροπολίτης Βασίλειος, όσο και ο διάδοχός του, γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος, ενώ επισήμανε ότι με την ίδια τόλμη και το ίδιο πνεύμα αυτοθυσίας αγωνίστηκαν πολυάριθμοι κληρικοί και μοναχοί της Εκκλησίας της Κρήτης, πληρώνοντας το τίμημα με φυλακίσεις και εκτελέσεις. Ο Σεβασμιώτατος παρουσίασε ονομαστικά ορισμένες από αυτές τις ηρωικότατες μορφές εθνομαρτύρων, ενώ υπενθύμισε ότι πολυάριθμοι ήταν οι κληρικοί που φυγάδεψαν, έκρυψαν και προστάτευσαν τους στρατιώτες των συμμάχων. Με συγκίνηση δε, αναφέρθηκε στον Ιερέα Βασίλειο Ρουμελιωτάκη, ο οποίος κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης, και μετέπειτα, βοήθησε πολλούς μαχητές των ANZACs, αλλά κυριότερο έργο του ήταν ότι κράτησε αρχείο των νεκρών στρατιωτών που θάφτηκαν στην περιοχή ‘’Ελαιώνες’’, μαζί και τις στρατιωτικές τους ταυτότητες. Έτσι, μετά το τέλος, του πολέμου, κατάφεραν οι συγγενείς να βρουν τις ακριβείς θέσεις που ήταν θαμμένοι οι νεκροί. “Η δράση του πεφωτισμένου αυτού κληρικού δεν περιοριζόταν μόνον στους Έλληνες και τους συμμάχους”, επισήμανε ο Σεβασμιώτατος, καθότι “εφαρμόζοντας κατά λέξη την εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν», ενταφίασε ακόμα και Γερμανούς αιχμαλώτους, αποδεικνύοντας ότι η Ορθοδοξία δεν διακρίνει τους ανθρώπους σε Έλληνες και μη, σε φίλους και σε εχθρούς”.
Έχοντας τεκμηριώσει την εθνική δράση των εκπροσώπων της Εκκλησίας στην μεγαλόνησο Κρήτη, όπως ακριβώς συνέβαινε και στην υπόλοιπη Ελλάδα, ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε συμπερασματικά ότι “όσο κι αν κάποιοι έχουν κατά καιρούς αμφισβητήσει και συνεχίζουν να αμφισβητούν την προσφορά του κλήρου στους εθνικούς αγώνες, αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο ελληνικός λαός ζητάει και λαμβάνει σε κάθε κρίσιμη εθνική στιγμή απλόχερα την προστασία των εκκλησιαστικών του εκπροσώπων”. “Αφανείς ήρωες οι ιερείς κάθε πόλης, κάθε μικρού χωριού του ελληνισμού”, συνέχισε, “από τα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας μέχρι τη γερμανική κατοχή, στάθηκαν δίπλα στο ποίμνιο με αυταπάρνηση και ανέλαβαν την ευθύνη της προστασίας του με τίμημα την ίδια τους τη ζωή. Όμοια, για τη Μάχη της Κρήτης οι δικοί μας ιερείς, οι Κρητικοί ιερείς και μοναχοί, έδωσαν με λεβεντιά τον αγώνα τους για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του λαού μας”.
Προτού κλείσει την ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος παρουσίασε τη συγκλονιστική εξομολόγηση του διάσημου Γερμανού συγγραφέως Ερχαρτ Κέστνερ, ο οποίος το 1952 είχε επισκεφθεί τη μεγαλόνησο και, μεταβαίνοντας στο γερμανικό νεκροταφείο, συνάντησε μια μαυροφορεμένη γυναίκα που άναβε κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου. Η γυναίκα αυτή είχε χάσει τον άντρα της κατά τη Μάχη της Κρήτης, ενώ ο μονάκριβος γιος της είχε πιαστεί όμηρος το 1943 και είχε πεθάνει σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στο Σαξενχάουζεν. Στην ερώτηση του Κέστνερ γιατί άναβε κεριά στους τάφους ανθρώπων που σκότωσαν τους συμπατριώτες της, η απάντηση της πονεμένης μάνας ήταν αφοπλιστική: “Ανάβω κερί στη μνήμη τους, επειδή οι μανάδες τους δεν μπορούν να έρθουν εδώ. Πιστεύω πως μια άλλη πονεμένη μάνα θα ανάβει το καντήλι στον τάφο του δικού μου παιδιού, όπου κι εάν είναι θαμμένο”. “Αυτό το αληθινό περιστατικό εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την οικουμενικότητα και το ήθος της Κρήτης μας”, τόνισε έμφορτος συγκίνησης ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ένα πολύτιμο θησαυρό, τον οποίο “πρέπει όλοι μας να διατηρήσουμε και να τον μεταδώσουμε στις επόμενες γενεές”.
Το παράδειγμα της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, μιας Αγίας της Εκκλησίας μας η οποία έκανε το προσωπικό της ταξίδι από το σκοτάδι στο φως, παρουσίασε ενώπιον των πιστών της Ενορίας του Αγίου Χαραλάμπους, στο Templestowe της Μελβούρνης, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος.
Ο Σεβασμιώτατος επισκέφθηκε την Ενορία το απόγευμα της Κυριακής, 18 Απριλίου, Ε’ Κυριακής των Νηστειών, και χοροστάτησε κατά την Ακολουθία του Κατανυκτικού Εσπερινού, πλαισιούμενος από τον Αρχιεπισκοπικό Επίτροπο Μελβούρνης, Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ, τον Αρχιεπισκοπικό Επίτροπο Νορθ-Κόουτ, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Ευμένιο Βασιλόπουλο, και από πολλούς ιερείς της πόλεως της Μελβούρνης.
Στο τέλος της Ακολουθίας, ο Αρχιεπίσκοπος συνεχάρη καταρχάς τη Χορωδία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής Βικτώριας, αναγνωρίζοντας στα μέλη της ότι απέδωσαν με εξαιρετικό τρόπο τα τροπάρια του Εσπερινού και δημιούργησαν μια έντονα κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα, ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Μακάριος περιέγραψε εκτενώς τον βίο της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας, μιας “Αγίας των άκρων”, όπως χαρακτηριστικά παρατήρησε, στο πρόσωπο της οποίας συγκρούονται δύο τρόποι ζωής, ο τρόπος της αμαρτίας και ο τρόπος της μετανοίας.
Υπενθυμίζεται ότι η Οσία Μαρία η Αιγύπτια ανήκει στην κατηγορία των Αγίων ασκητών της Εκκλησίας μας, ενώ αποτελεί ένα μοναδικό και έξοχο παράδειγμα μετανοίας, καθότι από νεαρή ηλικία είχε πάρει τον δρόμο της αμαρτίας, ζώντας ως πόρνη για 17 ολόκληρα χρόνια. “Ως εκδιδόμενη γυναίκα είχε μια σημαντική ιδιαιτερότητα”, παρατήρησε ο Αρχιεπίσκοπος κατά την εξιστόρηση του βίου της και εξήγησε: “Δεν έπαιρνε χρήματα από τους άντρες με τους οποίους ξόδευε τη ζωή της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε ανάγκη χρημάτων. Αγαπούσε όμως το πάθος της πορνείας. Και το χαιρόταν με όλη τη σημασία της λέξεως. Ήταν πρόσωπο απόλυτα αφιερωμένο στην ηδονή και γι’ αυτό δεν ελάμβανε κάποια χρηματική αντιμισθία. Η απόλαυση της αμαρτίας ήταν για αυτήν από μόνη της η πληρωμή”.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος περιέγραψε πώς την πύλη της ψυχής της χτύπησε ο Χριστός, με έναν τρόπο θαυμαστό και μοναδικό. “Ο σταυρός του Χριστού αναδείχθηκε για την Οσία Μαρία σημείο ζωής και σωτηρίας”, σημείωσε, εξηγώντας όταν κάποτε βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα κατά την ημέρα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, κατευθύνθηκε και αυτή προς τον ναό, ακολουθώντας τον υπόλοιπο κόσμο. “Μπήκε στην αυλή αλλά όταν προσπάθησε να περάσει τις θύρες της εκκλησίας, αισθάνθηκε ότι κάτι την εμποδίζει να προχωρήσει. Προσπάθησε πολλές φορές να εισέλθει στον ναό, όμως αυτό στάθηκε αδύνατο, αφού μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε και της έκλεινε την είσοδο. Φαίνεται ότι η Οσία Μαρία η Αιγυπτία δεν είχε επίγνωση της καταστάσεώς της μέχρι τη στιγμή εκείνη που εμποδίστηκε να μπει στον ναό. Πλημμυρισμένη από τα πρωτόγνωρα γι’ αυτήν συναισθήματα της μετανοίας και της συντριβής, βλέπει απέναντί της την εικόνα της Παναγίας και λόγια προσευχής κατακλύζουν τη σκέψη της. Η μία Μαρία, η πόρνη, ζητά από την άλλη Μαρία, την Υπεραγία Θεοτόκο, να της επιτρέψει να προσκυνήσει τον Σταυρό. Υπόσχεται ότι δε θα αμαρτήσει ξανά και ζητά από την Παναγία να εγγυηθεί προς τον Θεό και να πρεσβεύσει ούτως ώστε να γίνει δεκτή η μετάνοιά της. Μετά από αυτήν την εκ βαθέων προσευχή της, προχώρησε, έφτασε μέχρι την είσοδο και περνώντας από τις θύρες, εισήλθε στην Εκκλησία, επιχειρώντας το πρώτο της βήμα. Ίσως το παρθενικό της βήμα στον χώρο της χάριτος”.
Το γεγονός αυτό σηματοδότησε την έναρξη μιας ολοκληρωτικής αλλαγής πορείας στη ζωή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Η Οσία αποφασίζει να κατευθυνθεί προς την έρημο, αφήνοντας πίσω της οριστικά την ερημιά της πόλης, αλλά και την ερημιά της ζωής της. “Με επιμονή και υπομονή, έζησε μια αγωνιστική και ασκητικώς ακραία ζωή”, παράτησε ο Αρχιεπίσκοπος, προσθέτοντας χαρακτηριστικά: “Δεν ξέρω αν υπάρχουν στα συναξάρια των Αγίων μας άλλα τέτοια παρόμοια παραδείγματα ασκητισμού, στον τρόπο και στον βαθμό που τον έζησε η Οσία Μαρία η Αιγυπτία”.
Ολοκληρώνοντας την εξιστόρηση του βίου της, ο Σεβασμιώτατος διέκρινε ότι “όλα όσα έκανε η Οσία – την άσκηση, τη στέρηση, την υπομονή, τη νηστεία, την εγκράτεια και τον ακραίο αγώνα – δεν τα έκανε για να εξιλεωθεί, αλλά για να πλησιάσει περισσότερο τον Θεό”. “Αυτό αποτελεί κομβικό σημείο για τη ζωή της, αλλά και μεγάλο πνευματικό δίδαγμα για όλους εμάς”, επισήμανε και συνέχισε: “Δυστυχώς, πολλοί από εμάς έχουμε σήμερα παραμορφώσει την εικόνα του Θεού στη σκέψη και τη συνείδησή μας. Θεωρούμε ότι ο Θεός είναι αυστηρός, εκδικητικός, θεωρούμε ότι είναι κριτής που τιμωρεί τον άνθρωπο για τις αμαρτίες και τα λάθη του. Η εικόνα του Θεού που έχουμε, παραπέμπει περισσότερο στην περίοδο του Μεσαίωνα και στη σχολαστική θεολογία, κατά την οποία ο Θεός θυμώνει με την πτωτική μας κατάσταση, γι’ αυτό απαιτεί από εμάς να εξιλεωθούμε προσωπικά για τις αμαρτίες μας, κάνοντας κάποιες καλές πράξεις ή κάποιες ενέργειες οι οποίες θα αποτελέσουν αντίβαρο των λαθών μας και θα εξευμενίσουν τον θυμό και τη μανία του Θεού. Μια μορφή ελευθερίας για τον άνθρωπο είναι να μην υπόκειται σε καμιά αναγκαιότητα. Ακόμη κι αν αυτή η αναγκαιότητα φαίνεται να εκφράζει θεϊκό στόχο και προορισμό ή θρησκευτική επιταγή. Το να μην υπόκειται ο άνθρωπος σε καμιά αναγκαιότητα, σημαίνει ότι δε θέλει τίποτα για τον εαυτό του. Δεν θέλω τίποτα. Δε ζητάω χαρίσματα από τον Θεό. Δεν ζητάω αγιότητα, δεν ζητάω τον Παράδεισο, δεν θέλω να γίνω Άγιος, δε θέλω να γίνω θαυματουργός. Όλα αυτά μας δεσμεύουν. Μας κρατούν εγκλωβισμένους στην κτιστότητα. Διότι ακόμα κι όταν ζητούμε καλά πράγματα από τον Θεό, δεν παύει αυτά τα πράγματα να σχετίζονται με το “εγώ” μας. Δεν είναι αυτό το νόημα της ορθοδόξου πνευματικότητος. Όλα αυτά τα οποία εμείς θέτουμε ως στόχους και προορισμούς, έρχονται ως αποτέλεσμα, ως καρποί της αγάπης μας προς τον Θεό. Αν κάποιος αγαπά τον Θεό, η αγιότητα θα έρθει, η χάρις του Θεού θα έρθει, τα χαρίσματα θα έρθουν. Αλλά δεν πρέπει εμείς να ζητούμε τα χαρίσματα, πρέπει τον Θεό να αγαπούμε και τα άλλα αποτελούν φυσική συνέπεια η οποία ούτως ή άλλως θα συμβεί στη ζωή μας, κατά τη χάρη και το έλεος του Θεού”.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος έκλεισε με την ομιλία του με το μήνυμα ότι “η Εκκλησία, σαν στοργική μητέρα, περιμένει με τη μετάνοια όλα τα παιδιά της να ξαναέρθουν στη ζεστή αγκαλιά της”.
Επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Μελβούρνη
Επίσκεψη στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Μελβούρνη πραγματοποίησε το πρωί της Δευτέρας, 19 Απριλίου, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος.
Τον Σεβασμιώτατο υποδέχθηκε ο Γενικός Πρόξενος, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκης, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του στις αρχές του τρέχοντος έτους. Ως εκ τούτου, επρόκειτο για την πρώτη επίσημη συνάντηση μεταξύ του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας και του νέου Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Μελβούρνη, η οποία διεξήχθη σε εγκάρδιο κλίμα και εποικοδομητικό κλίμα.
Τη συζήτηση απασχόλησαν ζητήματα που άπτονται των αναγκών της πολυπληθούς ελληνικής ομογένειας στη Βικτώρια, καθώς και της ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ συνομολογήθηκε η ανάγκη για στενή και αγαστή συνεργασία.
Ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Μακάριος ευχήθηκε στον κ. Κακαβελάκη, καθώς και στο προσωπικό του Γενικού Προξενείου, καλή δύναμη και επιτυχία στο απαιτητικό και ευθυνοφόρο έργο που έχουν αναλάβει. Εξέφρασε δε τη βεβαιότητα ότι ο νέος Πρόξενος θα ανταποκριθεί με συνέπεια και αποτελεσματικότητα κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Μελβούρνη, καθώς πρόκειται για ένα αξιόλογο πρόσωπο που χαίρει ήδη της αποδοχής και της εκτίμησης των ομογενών.
Ποιμαντική επίσκεψη στην πολιτεία της Βικτώριας πραγματοποιεί ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος, λαμβάνοντας μέρος και στις επετειακές εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη Μάχη της Κρήτης, που διοργανώνονται αυτές τις ημέρες στη Μελβούρνη.
Το πρωί της Κυριακής, 18 Απριλίου, ο Αρχιεπίσκοπος ιερούργησε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ευσταθίου, στο South Melbourne, και προέστη της Δοξολογίας για τη Μάχη της Κρήτης, που τελέστηκε παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Μελβούρνη, κ. Εμμανουήλ Κακαβελάκη, εκπροσώπων των οργανώσεων Κρητών, καθώς και κρητικόπουλων ντυμένων με παραδοσιακές φορεσιές.
Μετά από τη Δοξολογία, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος μετέβη στο Shrine of Remembrance, το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στη Μελβούρνη, όπου τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες στη Μάχη της Κρήτης, Έλληνες αλλά και Αυστραλούς που αγωνίστηκαν με τους ANZACs, πλαισιούμενος από τον Αρχιεπισκοπικό Επίτροπο Μελβούρνης, Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ, τον Αρχιεπισκοπικό Επίτροπο Αδελαϊδας, Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Σινώπης κ. Σιλουανό, και τον Αρχιεπισκοπικό Επίτροπο Νορθ-Κόουτ, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κ. Ευμένιο Βασιλόπουλο. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων, ενώ στην τελετή παρέστησαν εκπρόσωποι των πολιτικών αρχών και των Ενόπλων Δυνάμεων της Αυστραλίας, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας κ. Κακαβελάκης, ο οποίος εκπροσώπησε την ελληνική κυβέρνηση, εκπρόσωποι ομογενειακών οργανώσεων και πολίτες.
Στο μήνυμά του, ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε τον καθοριστικό ρόλο της σθεναρής αντίστασης που προέβαλαν οι ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις κατά τη Μάχη της Κρήτης, κάνοντας λόγο για ένα ιστορικό γεγονός, ο αντίκτυπος του οποίου υπερέβη τα όρια της μεγαλονήσου και της Ελλάδας, επηρεάζοντας και συνολικά την έκβαση της πολεμικής αναμέτρησης των Συμμάχων με τις δυνάμεις του Άξονα.
Νωρίτερα, στο κήρυγμά του κατά τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ευσταθίου, ο Αρχιεπίσκοπος περιέγραψε συνοπτικά τον βίο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, τη μνήμη της οποίας τιμά η Εκκλησία μας την Ε’ Κυριακή των Νηστειών. Επίσης, αναφέρθηκε στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας, όπου παρουσιάζονται οι μαθητές Ιάκωβος και Ιωάννης να ζητούν από τον Χριστό, όταν εγκαταστήσει τη βασιλεία Του, να τους βάλει να καθίσουν στα δεξιά και στα αριστερά Του. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ο Σεβασμιώτατος παρότρυνε πατρικά να αποφεύγουμε τους εγωισμούς και να αδειάζουμε τον εαυτό μας για να μπει ο πλησίον.
