ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΒΡΥΟΥΛΩΝ
Χριστέ μου γιατί Σιωπάς;
Και εφέτος η Εκκλησία
μας θα συμπορευθεί με τον Σωτήρα της, στα Άχραντα πάθη, των οποίων το
αποκορύφωμα θα ζήσουμε όλοι, την ημέρα της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής.
Με πόνο ψυχής
θα πλησιάσουμε τον Εσταυρωμένο και θα ασπαστούμε το Τίμιο ξύλο του Σταυρού πάνω
στο οποίο “ήλοις προσηλώθη ο Νυμφίος της Εκκλησίας”.
Θα σταθούμε
με ευλάβεια και δέος μπροστά στον Εσταυρωμένο Κύριο και θα
εμβαθύνουμε ελπίζω στο “απόρρητο μυστήριο” της φιλανθρωπίας Του.
Κάθε λόγος,
κάθε βλέμμα, κάθε δάκρυ, κάθε αναστεναγμός του Κυρίου, έχει ένα βαθύ θεολογικό
νόημα.
Περισσότερο
όμως από όλα, διδάσκει η μεγάλη Του σιωπή!
Δεν τον
ταράσσει το πλήθος των Θεοκτόνων.
Δεν λυποψυχεί από την δολιότητα του Ιούδα.
Δεν τον
απογοητεύει η άρνηση του Πέτρου, ούτε η εγκατάλειψη των μαθητών Του.
Δεν τον
εξοργίζουν οι εμπαιγμοί και οι κοροϊδίες.
Δεν τον
λυγίζουν ακόμη τα δάκρυα και οι θρήνοι της Μητέρας Του.
Εκείνος δεν
αντιδρά.
“Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη
και ως αμνός εναντίον του κείροντος, άφωνος ουκ ανοίγει το στόμα αυτού”(
Ησ Ν Γ’ 7).
Μακροθυμεί
και σιωπά!
Σιωπά ο Θεός
όταν τον ραπίζουν και εξευτελίζουν.
Σιωπά στις
ψευδομαρτυρίες των Φαρισαίων.
Σιωπά όταν
τον χτυπούν με το φραγγέλιο.
Σιωπά όταν
τον περιγελούν και όταν τον γυμνώνουν.
Γνωρίζει την
συμπαιγνία εις βάρος του. Όμως δεν γογγύζει, δεν αγανακτεί, δεν απειλεί. Σιωπά !
Τον ρωτά ο Πιλάτος: “Δεν ακούς πόσα σου καταμαρτυρούν;” (Μάτθ.ΚΖ 13). Αυτός
όμως, “Ουδέν απεκρίνατο” (Ματθ.ΚΣΤ 62). Καμία απάντησις, ΣΙΩΠΗ!
Προς τι όμως
η σιωπή του Εσταυρωμένου Χριστού;
Ποιο το νόημα
της σιωπής του;
Η σιωπή του
Χριστού δεν οφείλεται, ούτε σε αδυναμία, ούτε σε αμηχανία, ούτε σε δειλία. Η
σιωπή Του κρύβει μια βαθιά διδαχή.
Σημείο
μακροθυμίας η σιωπή Του.
Ταπεινώνεται
θεληματικά. Σταυρώνεται από ένα λαό που ευεργέτησε. Όμως δεν εξοργίζεται. Τα
δέχεται όλα ο αναμάρτητος, γιατί με τη σιωπή Του θέλει, να προβληματίσει τον
αγνώμονα λαό. Να τον κάνει να σκεφθεί, να ανησυχήσει. Όμως;
Οι άνθρωποι ανίκανοι να συλλάβουν
τα θεία μηνύματα. Πιο λυσσαλέα ζητούν την εξόντωση Του!
Μόνο
ελάχιστες ψυχές, μεταξύ των οποίων ο ληστής και ο εκατόνταρχος,
προβληματίζονται από την σιωπή του Εσταυρωμένου και μετανοημένοι αναφωνούν:
“Δόξα τη συγκαταβάσει σου μόνε φιλάνθρωπε”.
Η σιωπή της
αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο είναι η χειρότερη τιμωρία.
Σιωπά ο
Θεός,αλλά το βλέμμα Του δικάζει, ελεγχει και κατακρίνει τον αμαρτωλό άνθρωπο.
Σιωπά, αλλά
το βλέμμα του συγκλονίζει την συνείδηση του Πέτρου. Αναστατώνει την ψυχή του
προδότη μαθητή του Ιούδα.
Σιωπά ομως
ενώ προσεύχεται ως άνθρωπος προς το Θεό Πατέρα γιατί θέλει να ακούσει τη φωνή
του Πατέρα,να ανακουφιστεί,να πάρει δύναμη, να παρηγορηθεί με την προσευχή.
Πάνω στον
Σταύρο καθώς είναι, λίγο πρίν πει το οριστικό “τετέλεσται” και
παραδώση εκούσια το πνεύμα του, μία επώδυνη κραυγή βγαίνει από τα χείλη Του:
” ΔΙΨΩ “! Διψά ως άνθρωπος. Μα πιο πολύ διψά ως Θεός. Αυτή η θεϊκή
δίψα Του, σπάει τη σιωπή Του. Διψά τη σωτηρία μας. Τη λύτρωσή μας.
Διψά από
αγάπη για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Όλου του κόσμου. Αυτό κρύβει αυτή η
μικρή λέξη “Διψώ”.
Άνθρωπε τη
σωτηρία σου διψώ, δεν το κατάλαβες ακόμη; Περιμένει αδέρφια μου ο Χριστός για
να ξεδιψάσει, τις σταλαγματιές των δακρύων της ειλικρινούς μετανοίας μας.
Αδερφοί μου
Ο Χριστός θα
είναι πάντα σημείο αντιλεγόμενο. Στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας, βλέπουμε πολλούς να
πιστεύουν, να λατρεύουν, να ακολουθούν τον Κύριο,να μετανοούν. Βλέπουμε όμως και
άλλους, να τον αρνούνται, να είναι αδιάφοροι απέναντι Του,να τον πολεμούν και να
προσπαθούν να παρασύρουν τον λαό μας και τα νιάτα μας στην αθεΐα, στην
Πανθρησκεία της Νέας Εποχής.
Όμως να
ξέρουν, ότι τον τελευταίο λόγο στον κόσμο, δεν τον έχει ο διάβολος, ούτε οι
ισχυροί της γης, όποιοι και αν είναι αυτοί γνωστοί ή άγνωστοι.
Τον τελευταίο
λόγο τον έχει ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος.
Να το
καταλάβουν.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Ο ΒΡΥΟΥΛΩΝ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
