ΓΙΑΤΙ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΑΓΓΙΝΑ

Την Παρασκευή της Α’ Στάσης των Χαιρετισμών, στο Φανάρι (2012), ο Δικηγόρος Θεσσαλονίκης κ. Δημήτρης Τόλιος, Γραμματέας της Εταιρείας Πολιτισμού Κοινωνικής Ανάπτυξης Μακεδονίας – Θράκης και συντονιστής της αποστολής των Κυριών της Βέροιας. με επικεφαλής την Δήμαρχο κ. Ουσουλτζόγλου, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Μητρόπολη Χαλκηδόνας τίμησε εξ ονόματος των επισκεπτών ενώπιον του Οικουμενικού Πατριάρχου τον Νίκο Μαγγίνα με αγαλματίδιο φωτογράφου. Με δημόσια επιδοκιμασία και προτροπή του Οικουμενικού Πατριάρχου δημοσιεύεται ο τιμητικός λόγος στον ομογενειακό τύπο. 

Έχουμε την πρωτοβουλία Παναγιώτατε να τιμήσουμε έναν άμεσα συνεργάτη σας, με την άδεια σας και εξηγούμε το γιατί για όσους δεν ξέρουν.
Παρακολουθούμε από χρόνια οι γνωρίζοντες ότι είναι η άοκνη σκιά σας.
Κατόρθωσε όπως ένας πετυχημένος ήρωας των κόμικς να φωτογραφίσει και την σκιά του ακόμη. Γνωρίζουμε από ετών την αφωνία του, το χαμόγελο του, την ταπεινότητα του, την γνώση του έργου που επιτελεί. Πόσες φορές δεν τον έχουμε δει σε ξωκλήσια και ιερά, να απλώνει τα μηχανήματα του για να στείλει στα πέρατα της γης το μήνυμα της παρουσίας Σας και των λόγων Σας;
Πόσες φορές ακούραστα αμέτρητα σιωπηλά και αγόγγυστα μεταφράζει τις νύκτες και τις ημέρες τους λόγους Σας, όχι τους προεκτυπωμένους από την γραμματεία, αλλά τους μετά την εκφώνηση, με όλες τις προσθέσεις και τα ζωντανά λόγια της στιγμής. Σε τρακτέρ, σε τζιπ, σε καρότσες σε σκόνες για να μην επιβαρύνει με το σώμα του τις θέσεις του πρωτοκόλλου. 

Τιμούμε τον Νίκο, γιατί ενώ εκ της θέσεως του γνωρίζει πολλά, είναι σιωπηλός μάρτυς σαν αυτόν της ταινίας του Χίτσκοκ. 

Τιμούμε τον Νίκο, γιατί αν και παιδί της Πόλης και του Ζωγραφείου ουσιαστικά μονάζει αν και λαϊκός στο Μοναστήρι του εδώ στο Φανάρι ακτήμων πραγματικός, ζώντας απέριττα. Η μηχανή του είναι η προέκταση των χεριών του. 

Τιμούμε τον Νίκο για τις πετυχημένες φωτογραφίες του μπροστά σε μορφές παγκόσμιας ακτινοβολίας που εσείς συναντάτε. Γιατί αποτυπώνει πολλές στιγμές της οδοιπορίας σας, είτε είναι ο Λευκός Οίκος και η Κούβα, είτε τα μαντριά της Ίμβρου. 

Τιμούμε τον Ζωγραφειώτη δημοσιογράφο και φωτογράφο που ακόμη και όταν εσείς απουσιάζετε σε ολιγοήμερη ξεκούραση, εμείς τον βλέπουμε να αποτυπώνει εικόνες κοινωνικής δημιουργίας ή αναταραχής όπως οι άστεγοι και οι πεινασμένοι των Αθηνών πρόσφατα.
Γιατί θυμόμαστε ότι ακόμη και όταν έχασε τον αδελφό του στον Καναδά, μόλις για λίγες ώρες εγκατέλειψε την θέση του δίπλα σας ή καλύτερα απέναντι σας.
Θυμόμαστε τις παρατηρήσεις Σας σε στιγμές φευγαλέες, «Μαγγίνα έχασες την ευκαιρία» με τα φτερωτά που φύγαν από τα χέρια Σας στην κορυφή του Ολύμπου της Λέσβου ή την δημόσια χαμογελαστή κουβέντα σας πέρυσι στα Φουλία ὅτι δίνει φωτογραφίες μόνο όπου και όποτε θέλει και σε όποιαν θέλει. 

Για όλες αυτές τις στιγμές που τα πνευματικά του δημιουργήματα οι χιλιάδες φωτογραφίες όλα αυτά τα χρόνια μας κάνουν χαρούμενους και διασκεδάζουν την ψυχή μας στέλνοντας με χρώματα και αντανακλάσεις, μέσα από τις φωτογραφικές πλάκες αρχικά και τώρα τα pixels της τεχνολογίας στα δημοσιογραφικά πρακτορεία του κόσμου, ελάχιστο δείγμα ευχαριστώ στον Νίκο Μαγγίνα, υπό την άδεια και ευλογία του Παναγιότατου. Γιατί τέλος ζητούμε μια φορά να τον βγάλουμε εμείς μια φωτογραφία μαζί Σας.
Ελπίζουμε ότι θα καταδεχθείς την τιμή ΝΙΚΟ. 

Και σε ανώτερα. 

(Ο ανωτέρω χαιρετισμός τιμής εκφωνήθηκε την Παρασκευή των Α’ Χαιρετισμών του 2012 στο Φανάρι στην Αίθουσα του Θρόνου από όπου και η σχετική φωτό).