Θεόδωρος Καλμούκος
Εθνικός Κήρυξ
Ενδιαφέρον, αποκαλυπτικό και σίγουρα ανησυχητικό είναι το θέμα της αυτοκτονίας ιερέων το οποίο ανέδειξε ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος, θεολόγος, μουσικός, δυνατός συγγραφέας και υπεύθυνος του πρακτορείου εκκλησιαστικών ειδήσεων «Φως Φαναρίου» και εκλεκτός φίλος και συνεργάτης του «Ε.Κ.».
Ομολογώ πως διαβάζοντας το εμπεριστατωμένο άρθρο του κ. Ανδριόπουλου απόμεινα ενεός διότι δεν γνώριζα το μέγεθος των αριθμών του αυτοχειριασμού ιερέων, εκτός μιας ή δύο το πολύ περιπτώσεων που μου είχαν πει φίλοι θεολόγοι εξ’ Ελλάδος. Το είχαμε αποδώσει μάλιστα τότε σε «ψυχικές διαταραχές», γιατί δεν μπορεί στα καλά καθούμενα ένας νουνεχής και ισορροπημένος άνθρωπος και μάλιστα ιερεύς, οικονόμος των μυστηρίων του Θεού, να θέσει τέρμα στη ζωή του.
Οπως δείχνουν όμως τα πράγματα το φαινόμενο έχει λάβει διαστάσεις και οφείλει να ανησυχήσει τη θεσμική διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, εννοώ τους ιεράρχες και τη Σύνοδο. Βέβαια το θέμα πρέπει να ξεκινήσει από ενδελεχή έρευνα που πρέπει να γίνεται στους μελλοντικούς ιερείς από πάσης απόψεως μορφωτικής, ψυχολογικής, ήθους και χαρακτήρα, ώστε η Εκκλησία να μη φορτώνεται ανθρώπους προβληματικούς που φτάνουν και μέχρι αυτήν ακόμα την αυτοκτονία.
Σκεφθείτε τους ενορίτες αυτών των ιερέων να βρουν τον ιερέα τους κρεμασμένο στον γυναικωνίτη του ναού που ιερουργούσε. Μα θα πει κάποιος πως άνθρωποι είναι κι οι ιερείς με όλα όσα συνεπάγεται η ανθρώπινη φύση. Θα διαφωνήσω κάπως διότι είναι ή οφείλουν να είναι ισάγγελοι και σίγουρα πιο πάνω από τους αγγέλους αφού τελεσιουργούν το μυστήριο των μυστηρίων, τη Θεία Ευχαριστία, το οποίο οι άγγελοι δεν μπορούν να τελέσουν. Πρόκειται για πολύ σοβαρά πράγματα.
