ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΚΥΠΤΕΤΕ ΑΛΛΑ ΜΗΝ “ΠΙΠΤΕΤΕ”

 “Ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου”. 

(Λουκ. 15, 18) 

Ἐντὸς τοῦ κυκεῶνος εἰς τὸν ὁποῖον ζῶμεν σήμερον, ὑπάρχουν οὐκ ὀλίγα καυτὰ θέματα, τὰ ὁποῖα καὶ ἀπὸ ἐτῶν ἀπασχολοῦν τοὐλάχιστον θεσμοὺς καὶ μερίδα ἀνρθώπων εἰδικῶν καὶ μή, καὶ τὰ ὁποῖα ὅσον λυπηρὰ καὶ ἂν εἶναι δι ὡρισμένους, ἐμφανίζονται ἐντόνως εἰς τὴν ἀποχριστιανισθεῖσαν Δύσιν καὶ οὐχὶ μόνον. Καὶ τὰ θέματα αὐτὰ γνωρίζουν οὐκ ὀλίγοι, ὅμως δῆθεν προσποιοῦνται ὅτι δὲν τὰ βλέπουν, τὰ ἀγνοοῦν, οὐδὲν πράττουν ἢ δύνανται νὰ πράξουν διὰ τὴν λύσιν των, τὰ θεωροῦν φυσικὰ ἢ καὶ τὰ ἐξωθοῦν δημοσίως ἐπὶ τῇ βάσει κανόνων, ἢ συγκαλύπτουν, δημιουργουμένων σκανδάλων καὶ οἰκονομικῶν καὶ ἄλλων καταστροφῶν. 

Καὶ νῦν ἰδού τινα ἐξ αὐτῶν: 

Πολλαὶ σεξουαλικαὶ πράξεις διαφθορᾶς γίνονται ἐντόνως καὶ φανερὰ πλέον ὡς δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου, καὶ εἰς σχολὰς τῶν Ταγμάτων καὶ ἱδρυμάτων. Ὑπάρχει δὲ ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν. Ὅμως ἡ ἔρευνα τοῦ θέματος καρκινοβατεῖ. Πολλοὶ ὑπεύθυνοι ταπεινώνονται. Μὴ νομίσει δέ τις ὅτι ὁ γράφων μέμφεται τούς ὀπαδοὺς τῆς σεισοπυγίδος, ἀπαντώσης ἀρχαιόθεν καὶ πάντοτε1. Τούτους θὰ κρίνει ὁ Θεός, καθ’ ὅτι ποικίλα καὶ ἀνεξερεύνητα ἐν πολλοῖς τυγχάνουν τὰ αἴτια τοῦ προβλήματος αὐτοῦ. Ἀρκεῖ νὰ μὴν προκαλοῦν ἴσως. 

Οὕτως, πρὸ τεσσάρων καὶ πλέον ἐτῶν ὁ J. B. Merz ἐξέδωσεν ἓν βιβλιάριον ὑπὸ τὸν τίτλον: “Χρόνος τῶν Ταγμάτων”2. Ἠγέρθη τότε ἐνθουσιώδης συζήτησις διὰ μίαν βιωτικὴν μορφήν, ἠ ὁποία κατ’ αὐτὸν ἦτο ἡ πλέον κατάλληλος διὰ τὴν σύνδεσιν ἐν τῇ ἀκολουθίᾳ τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Μυστικισμοῦ καὶ τῆς Πολιτικῆς. Τὸν ἐγοήτευε ἡ ἀναρχικὴ δύναμις, ἀντὶ τῆς ἀπαιτουμένης ὑπακοῆς, τῶν Ταγμάτων ὡς ἀγκάθι μίας ἡσύχου, ἀστικῆς καὶ ἐνίοτε ὑποτονικῆς Ἐκκλησίας. Σήμερον ὅμως αἱ ἰδεαλιστικαὶ ἐλπίδες τοῦ Merz δὲν ἐξεπληρώθησαν. Ἀντιθέτως ἀπὸ σεξουαλικὰ σκάνδαλα εἰς τὴν Ρ/Καθολικὴν Ἐκκλησίαν ἰδιαιτέρως εἶχον προσβληθεῖ τὰ μοναχικὰ Τἀγματα, διοικούμενα ἰδίως ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν, κυρίως μάλιστα σχολαί, οἰκοτροφεῖα, οἴκοι κ.ἄ. 

Καὶ τώρα κατὰ τὴν ἔρευναν ἀποδεικνύεται, ὅτι αὐτὸ τὸ ὁποῖον ὁ Merz ἐδέχετο ὡς ὄφελος, τοῦτ΄ ἔστιν ἡ αὐτονομία ἐκ τοῦ τοπικοῦ ἐπισκόπου καὶ ἡ πτωχεία συνιστοῦν δομικὰ ἐμπόδια. Ἡ αὐτονομἰα διὰ τῆς ὁποίας, ἀντιθέτως πρὸς τὴν ἐπισκοπικήν, δὲν δύναται νὰ ἐρευνηθοῦν τὰ προσωπικὰ πρακτικὰ τῶν ἀρχείων, ἐὰν ἐννοεῖται εἶναι ὀρθά. Καὶ ἡ πτωχεία, διότι πολλὰ Τάγματα δὲν ἠμποροῦν νὰ πληρώσουν λύτρα εἰς ἀνάλογον ὕψος καὶ εἶναι ὑποχρεωμένα εἰς τὴν φερεγγυότητα τῶν ἐπισκοπῶν. Ὅπου ὅμως ἡ ὕπαρξις τῆς ἰδίας κοινότητος κλονίζεται, τότε εἶναι μεγαλυτέρα ἡ κλίσις πρὸς κάλυψιν. 

Βεβαίως αἱ μοναὶ τῶν Βενεδικτίνων τοῦ Ettal καὶ οἱ Ἰησουῖται τοῦ Canisius Κολλεγίου τοῦ Βερολίνου, ἔχουν ὁμιλήσει καθαρῶς διὰ τὰ γεγονότα εἰς αὐτά. Ὅμως διῆλθον 10 ἔτη διὰ νὰ ἐξαχθοῦν οἱ ἀριθμοὶ τῆς ἐκτάσεως τοῦ δράματος προκαλοῦντος ἐντροπὴν διὰ πολλούς, καὶ ὁ ὑψηλὸς ἀριθμὸς καταγγελιῶν ἐκ 1412 ἀτόμων τὴν τελευταίαν δεκαετίαν. 

Ἐκτὸς τούτου, 654 μέλη τοῦ Τάγματος κατηγορήθησαν διὰ σεξουαλικὴν βίαν. Ὅμως 522 ἐξ αὐτῶν ἀπεβίωσαν, 37 εὑρίσκονται ἐκτὸς τῆς Μονῆς, καὶ 95 ἐντὸς αὐτῆς. Ἐπληρώθησαν 4,3 ἑκατομμύρια € εἰς τὰ θύματα, τοῦτ’ ἔστιν 5500 τὸ ἄτομον. Ἐὰν δὲ ἐτίθεντο ὡς βάσις αἱ πληρωμαὶ τῶν ἐπισκοπῶν θὰ ἀπητοῦντο 30 ἑκατομ. €. Ἀποτελεῖ σκάνδαλον ἐξ ἄλλου, ὅτι μεταξὺ τῶν 16 Μονῶν τῶν κατηγορουμένων ὅτι συνεχίζουν, ὡς μὴ ὤφελε, σεξουαλικὰς σχέσεις μετὰ ἀτόμων μικρᾶς ἡλικίας καὶ μεγάλων, ἀπήντησαν ὅτι δὲν ἐξήτασαν εἰσέτι τὸ θέμα τοῦτο τῆς σεξουαλικῆς βίας! Ἐὰν δὲ 392 ἐκ τῶν 100 κοινοτήτων δὲν ἀπήντησαν, τοῦτο δὲν ὀφείλεται εἰς κακὴν θέλησιν. Τὸ 69 % τῶν μοναχῶν εἶναι μεγαλύτεροι τῶν 75 ἐτῶν, καὶ 111 τῶν κοινοτήτων ἀριθμοῦν περὶ τὰ 10 ἄτομα. Εἰς τὸ ἐρωτηματολόγιον τῆς Γεν. Γραμματείας τῶν Ταγμάτων δὲν γίνεται διάκρισις μεταξὺ περιπτώσεων σεξουαλικῆς βίας καὶ παρενοχλήσεως μετὰ ἢ ἄνευ ποινῆς, δὲν ἀναφέρεται ὁ χρόνος θυτῶν καὶ θυμάτων, οὔτε ποῖος συμπληρώνει τὸ ἐρωτηματολόγιον, ὅλη ἡ κοινότης ἢ ὁ ἡγούμενος-η. Ἕκαστον ἔτος γενικῶς, ἓν Τάγμα παύει νὰ ὑφίσταται, ὡς ἐκ τούτου ὁ Merz θὰ ἔδει νὰ συγγράψει νέον βιβλίον ὑπὸ τὸν τίτλον “Τέλος τῶν Ταγμάτων”, τὰ δὲ τεράστια καὶ ἀξιόλογα κτήρια τοῦ σφύζοντος ἄλλοτε ἀπὸ ζωὴν καὶ πολιτισμὸν μοναχισμοῦ, παραμένουν κενὰ ὡς φαντάσματα ἢ ἰκριώματα, μισθώνονται ἢ παραχωροῦνται εἰς ἄλλους, ἀλλάσσουν σκοποὺς καὶ χαρακτῆρα, τοῦθ’ ὅπερ συμβαίνει πολλάκις καὶ μὲ τοὺς ναούς.
Κύριε,

___________________ 

1. J.-L. Hennig, Der Hintern, Geschichte eines markanten Körperteils, Μόναχο-Ζυρίχη 2000, 80, 200. 

2. M. Schrom, Endzeit der Orden, Publik-Forum (2020), 37-8. 

–, Missbrauch: Die Skandale der katholischen Kirche,
https://www.dw.com/de/missbrauch-die-skandale-der-katholischen-kirche/a-47564134. 

–, Γερμανία: Μοναχές «νοίκιαζαν» ορφανά σε ιερείς και επιχειρηματίες για όργια.