Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση
Στην χαώδη ελληνόφωνη «εκκλησιαστική» μπλογκοσφαίρα, ο μέχρις εσχάτων στην Αστόρια της Νέας Υόρκης περιφερόμενος, νυν δε στην γενέτειρά του Κύπρο κατοικοεδρεύων κ. Παναγιώτης Τελεβάντος, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Είναι από τους ολίγιστους, αν όχι ο μόνος, που επί εικοσιτετραώρου σχεδόν βάσεως παρακολουθεί με επιμονή και σχολαστικότητα τα διαδραματιζόμενα στην Ορθόδοξο οικουμένη. Προφανώς, πεπεισμένος ότι έχει Θεόσδοτη εντολή να ενεργεί ως «Βικάριος» του Θεανθρώπου Σωτήρος ημών Χριστού επί της γης, κρίνει ex cathedra τους πάντας, αποφαινόμενος τελεσιδίκως για το ποιος είναι αθεολόγητος, ποιος είναι «οικουμενιστής» και αρνητής της Ορθοδόξου Πίστεως, ποιος είναι ανάξιος και ποιος καθαιρετέος. Χάριν βρίσκουν στα μάτια του μόνο κάποιοι προ καιρού ήδη εκδημήσαντες γνωστοί κανονολόγοι και, μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο του 2016, ολίγιστοι αποτειχισμένοι κληρικοί.
Στο στόχαστρό του βρίσκονται ζώντες τε και τεθνεώτες Προκαθήμενοι, Ιεράρχαι, Πρεσβύτεροι, Αγιορείτες Μοναχοί (Βατοπεδινοί κυρίως), Πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι, θεολογούντες λαϊκοί, από όλες σχεδόν τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες. Μ΄άλλα λόγια, ο κυρ Τελεβάντος ενεργεί, Παπικώ τω τρόπω, ως ένας αλάθητος και μοναδικός «Κριτής» της Ορθοδόξου οικουμένης.
Από τους πρώτους που βρίσκονται στο στόχαστρό του είναι ο μακαρίας μνήμης Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας. Αρκεί να δημοσιευθεί κάποιο άρθρο ή να λεχθεί κάτι το θετικό περί της πολύχρονης και πολύπλευρης Αρχιερατείας και Πατριαρχίας του Αθηναγόρου, για να κινητοποιηθεί πάραυτα ο ιδιόρρυθμος αυτός ιεροκατήγορος και «να τα σέρνει» όχι μόνο στον, καθώς φρονεί, «Μέγα Αποστάτη της Ορθοδόξου πίστεώς μας» Αθηναγόρα, αλλά και σε εκείνους που ομιλούν ευφήμως για το πολυδιάστατο έργο του καινοτόμου αυτού Πατριάρχου του Γένους.
Τούτο συνέβη πρόσφατα, όταν ο κ. Τελεβάντος ανακάλυψε, κατόπιν εορτής, μια ομιλία που είχα παρουσιάσει πριν μερικά χρόνια στην Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, στα πλαίσια ενός Συνεδρίου αφιερωμένου στην Μνήμη του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα. Αφού ανήρτησε στο ιστολόγιό του ένα απόσπασμα της εν λόγω ομιλίας (και τον ευχαριστώ γι’ αυτό), με ένα γραπτό του, τιτλοφορούμενο «Σχόλιο για θάψιμο που κάνει ο π. Γεώργιος Τσέτσης στον Πατριάρχη Αθηναγόρα», μου έσυρε τα εξ αμάξης, περιλούζοντας την ελαχιστότητά μου με ουκ ολίγα διακοσμητικά επίθετα και χαρακτηρίζοντάς με ως ένα από τους 10 «πιο βαμμένους Οικουμενιστές εν ζωή».
Εκ βαθέων τον ευχαριστώ διότι μου έκανε την τιμή να με κατατάξει στο «Top 10» του καταλόγου των «βαμμένων οικουμενιστών»! Ομολογώ πως εξεπλάγην με την περίοπτη αυτή θέση στην οποία με συμπεριέλαβε! Απλώς διότι νόμιζα πως αν παρ΄ελπίδα, λόγω της πολυετούς διακονίας μου στον χώρο της Οικουμενικής Κινήσεως, θα είχα κάποια θέση στην χορεία των «Οικουμενιστών», αυτή θα ήταν, το πολύ, προς το τέλος του καταλόγου «Top 100»!!
Αν κάποιος που δεν γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, διάβαζε τα όσα θετικά είχαν λεχθεί στη περί Πατριάρχου Αθηναγόρου ομιλία μου, και ακολούθως αναγίγνωσκε τον σχολιασμό του κ. Τελεβάντου, θα κατέληγε σε ένα απλό συμπέρασμα. Ότι μόνο ένας προκατειλημμένος, φθονερός και κακοήθης άνθρωπος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει μια εγκωμιαστική ομιλία, ως «θάψιμο» του Πατριάρχου του Γένους.
Ευχερές το να καταδικάζει ένας θνητός κάποιον άλλο θνητό και να τον ρίχνει στα τάρταρα της γης. Αλλά και βλάσφημο. Να μη λησμονείται ότι την ημέρα της κρίσεως, οι πράξεις μας δεν θα αξιολογηθούν από τους πάσης φύσεως «Τελεβάντους», ούτε από «γεροντάδες», ούτε από κανονολόγους, ούτε από το «Σανχεδρίν» του Πειραιά, ούτε καν από τους Θεοφόρους ημών Πατέρας. Θα κριθούν μόνο από τον επί του Θρόνου της Δόξης αυτού καθήμενον Κύριον. Εκείνος, και μόνο Εκείνος, θα κρίνει ποίοι δικαιούνται να κληρονομήσουν την από καταβολής κόσμου ητοιμασμένην ημίν Βασιλείαν, και ποίοι θα πορευθούν στο πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού (Ματθ. 25, 31-48). Και σαφώς στους ενώπιον αυτού κρινόμενους δεν θα ρωτήσει ο Κύριος αν συμπροσευχήθηκαν με ένα ετερόδοξο, ή αν διελέχθησαν με ένα ετερόθρησκο ή αν συνέφαγαν με κάποιον άθρησκο, αλλά πως συμπεριφέρθηκαν στον πλησίον τους, στον κάθε ελάχιστο αδελφό τους που είναι εικόνα Θεού.
Είμαι περίεργος να δω πότε ο κ. Τελεβάντος θα κατατάξει στην χορεία των «Οικουμενιστών» και τον Θεάνθρωπον Ιησούν επειδή διά μακρών διεξήγαγε Θεολογικό διάλογο με την αμαρτωλή, την αιρετική και την απορριπτέα από τους Ιουδαίους Σαμαρείτιδα, παρά το Φρέαρ του Ιακώβ.
