ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΜΩΤΟΥ

Κοντὰ εἰς τὴν πούντα τῆς Χαλκηδόνος, τὸ ὀνομαστὸ Μόδι, εἶχαν μαζευτεῖ κατὰ τοὺς νεωτέρους χρόνους ἄρχοντες, οὐ τῆς τυχούσης, ἐκκλησιαστικοί, οἱ ὁποῖοι ἔδιδον ἓν ἰδιαίτερον χρῶμα τόσον εἰς τὸν πολιτισμὸν τῆς Χαλκηδόνος, τῆς Πατριαρχογεννήτριας, ὅσον καὶ τῆς Βασιλίδος, καὶ ἂν ἀκόμη χαρακτηριζόταν ὡς “χώρα τῶν τυφλῶν”. 

Ἐδῶ δῆλον ὅτι εἶχον ἐγκαθιδρυθεῖ στά “ἀρχοντικά” τους, καίτοι λόγῳ τῆς ἐποχῆς καὶ τῶν συνθηκῶν εἶχον μορφοποιηθεῖ σὲ διαμερίσματα πολυκατοικιῶν, ὁ πολὺς Γερομελίτων, ὁ Χαλκηδόνος Ἄναξ, ὁ Ἐφέσου Χρυσόστομος, ὁ διαπρεπὴς κοσμήτωρ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Βαρθολομαῖος ὁ πάνυ, ἀλλὰ καὶ ὁ Νικαίας Κωνσταντῖνος, ὁ ταλαίπωρος Χαλκηδόνος καὶ νῦν Νικομηδείας Ἰωακείμ, ὁ πλαγγωνόμορφος, καὶ ὁ γράφων. 

Ἀλλὰ διατί; Φαίνεται ὅτι τοὺς εἵλκυον τὰ ἄλλοτε μοναστήρια καὶ ἀνάκτορα τῶν Προμώτου, ἡ πανοραμικὴ ὄψις τῆς θέας τοῦ βυζαντινοῦ ἀκρωτηρίου μὲ τὴν Ἁγία Σοφία, τὸ τέμενος τοῦ Süleymaniye, τὰ ἀνάκτορα τοῦ Βουκολέοντος πρὸς δυσμάς, ἐνῶ ἀνατολικῶς ἡ Δρῦς καὶ ἡ Ἱέρεια, τὸ γραφικὸν Φαναράκι, ὅπου κατεδικάσθη ὁ χρυσοῦς τὴν γλῶτταν Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, ἔνθα καὶ ὁ χαρίης καὶ μοναδικὸς ναὸς αὐτοῦ, καὶ ὁ ὁποῖος ὡς μὴ ὤφελεν, ἀπὸ ἐτῶν ταλαιπωρεῖται, μὲ τὸν τάφον τοῦ εὐνούχου Εὐτροπίου, τὸ παίγνωστον ἑστιατόριον τοῦ Κώτσου καὶ τὸ Deniz Külübü. 

Ἐδῶ λοιπὸν κατοικοέδρευεν ὁ “Γέροντας τῶν Γερόντων” Μελίτων ὁ Χατζῆς, ὁ ὁποῖος ἐταρακούνησεν τοὺς πάντας μὲ τὰς πνευματώδεις ὁμιλίας του, ἐδῶ ἐδέχετο τὰς σημαντικὰς χαχολικὰς ἀντιπροσωπείας τῶν Ρὼς μὲ τὸν διαπρεπῆ Λένινγκραδ Νικόδημον καὶ ἄλλους διὰ ὁλονυκτίους διαβουλεύσεις, ἐδῶ συνήντα ἰδιαιτέρους φίλους του, ὅπως τὸν συμπαθῆ ἀρχαιοπώλην Niyazi, μὲ τὸν ὁποῖον ἐστόλιζε, βάσει τοῦ ἐξαιρέτου γούστου καὶ τοῦ διακριτικοῦ βλέμματός του, τὸν οἶκον του. 

Ἐδῶ ὑπηγόρευε εἰς τὸν ἔμπειρον, ἐκλεκτὸν καὶ ἐργώδην Φιλαδελφείας σήμερον Μελίτωνα, τὰ πρωτόγνωρα κείμενά του, τὰ ἀποπνέοντα σοφίαν καὶ ποδηγέτησιν οὐχὶ τὴν τυχοῦσαν, ἀντλῶν καὶ ἐκ τῆς σοφίας τῆς Μεγαλομάρτυρος καὶ πανσόφου Αἰκατερίνης, ἧς ὑπάρχει καὶ τὸ θαυματουργὸν εἰς τὴν περιοχὴν Ἁγίασμα καὶ ἄλλα πολλά. 

Ἐδῶ κατοικοέδρευεν καὶ ὁ λαμπρὸς Διδάσκαλος τῆς Ἱ. Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης Ἐφέσου Χρυσόστομος, μετὰ τοῦ Γέροντός του Νεοκαισαρείας Χρυσοστόμου, μὲ τὸ λεβέντικον παράστημα, τὴν εὐφράδειαν καὶ ἐπιστημονικὴν γνῶσιν, ἑλκύων τοὺς φοιτητὰς διὰ τῆς διδασκαλίας του πρὸς αὐτούς, ὡς καὶ ὁ Ἄρχων Ἰ. Παναγιωτίδης. 

Ἐδῶ εἰς τὸν οἶκον του κατοικοεδρεύει συχνάκις καὶ ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἠγαπημένος τοῦ Γέροντος Μελίτωνος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Α΄, ὁ προορισθεὶς ὑπ’ αὐτοῦ διὰ τὴν πηδαλιουχίαν τοῦ πανιέρου Θρόνου, διαγνώσας ἐξ ἀρχῆς τὰ σημαδιακὰ χαρίσματα διὰ τῶν ὁποίων ἐπροικίσθη ὑπὸ τοῦ παντεπόπτου Θεοῦ. 

Ἐδῶ κατοικοεδρεύει λοιπὸν ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους ἐπὶ 29 ἔτη, διαγράψας πορείαν λαμπρότητος καὶ τόλμης ἱστορικήν. Εἴησαν τὰ ἔτη του πολλά, ὑγιεινὰ καὶ πανευφρόσυνα πρὸς δόξαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. 

Ἐδῶ κατοικοεδρεύει ὁ πολιὸς Νικαίας Κωνσταντῖνος, γνήσιον τέκνον τῆς Χαλκηδόνος, διακρινόμενος διὰ τὸν πλοῦτον τῶν γνώσεων αὐτοῦ, τὴν σύνεσιν καὶ ἐμπειρίαν του, ἐκ τῆς παλαιᾶς φρουρᾶς τῶν κλεινῶν Φαναριωτῶν Ἀρχιερέων. 

Ἐδῶ κατοικοεδρεύει καὶ ὁ γλυκὺς Χαλκηδόνος καὶ νῦν Νικομηδείας Ἰωακείμ, ὁ καλόκαρδος, ὑπὸ πάντων ἀγαπώμενος, προσηνής καὶ τὸ par excellence καὶ συμπαθὲς τεκνίον τοῦ Γέροντος Χαλκηδόνος.

Ἐδῶ κατοικοεδρεύει τέλος καὶ ὁ νῦν χαράσσων τὰς γραμμὰς αὐτὰς Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος, ἐργαζόμενος ἀπὸ ἐτῶν θυσιαστικῶς καὶ διὰ τὴν συντήρησιν καὶ ἀποκατάστασιν τῶν ἀξιολόγων ποικίλων μνημείων καὶ θησαυρῶν τῆς Ἐπαρχίας Χαλκηδόνος, παρ’ ὅλας τὰς ὑφισταμένας δυσχερείας, πιστοὺς καὶ πολυτίμους συνεργοὺς ἔχων τὸν ἅγιον Δαφνουσίας Σμάραγδον, τοὺς λοιποὺς κληρικοὺς καὶ τὰς Ἐντίμους Ἐφοροεπιτροπὰς τῆς ἀσιανῆς ταύτης παλαιφάτου καὶ πρώτης τῇ τάξει Ἱ. Μητροπόλεως καὶ εὐλογίαις τοῦ Ἄνακτος τοῦ Θρόνου Βαρθολομαίου. 

Ἐδῶ κατοικοέδρευον ὁ λεπτὸς καὶ εὐγενὴς Πρόεδρος τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας Fahri Korutürk, ὁ ἀξιόλογος καὶ συμπαθὴς ἰατρὸς Ἀλέκος Διαμαντόπουλος μὲ τὴν χαριτωμένην καὶ λογοτέχνιδα σύζυγόν του Ἀλκμήνην, οἱ γνωστοὶ Ξανθοπουλαῖοι καλλιτέχναι, ὁ μοναδικὸς καὶ ἐξαίρετος ἀοιδὸς Barıs Manço, οἱ Ἀσσοµψιονισταὶ κ.ἄ. 

Ἐδῶ ἀναπαύονται ἐξ ἄλλου καὶ οἱ Πατριάρχαι Γερμανὸς Ε΄ ὁ διαπρεπής, καὶ Ἄνθιμος ΣΤ΄ ὁ Κουταλιανός.
Ἒ Χαλκηδὼν καὶ Μόδιον, ὑπήρξατε οὐχί “χώρα τῶν τυφλῶν” ἀλλὰ τοῦ φωτός, τοῦ πνεύματος, περιχωροῦσαι κατὰ τὴν ἀρχαιότητα καὶ περίφημον μαντεῖον τοῦ Ἀπόλλωνος, τοῦ θεοῦ τοῦ φωτός, μὲ τὸν γνωστὸν τότε μάντην Κάλχαν πλησίον τοῦ ποταμοῦ Καρχηδόνος. 

Μὴ φοβοῦ λοιπόν, ἀλλ’ “ἔντεινε καὶ κατευοδοῦ καὶ βασίλευε”, ὡς διακηρύσσει ἐσχάτως καὶ ὁ “Ἄναξ τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων”, καὶ ἐσὺ Βασιλικὴ Ἀρχόντισσα μὲ τὶς πανέμορφες πρεσβεῖες τῶν μεγάλων κρατῶν, ποὺ κοσμοῦν σὰν ἀδάμαντες τὸν πολυφίλητον τράχηλόν σου εἰς τὴν Βοσπορίδα.