Ι. Μητρόπολις Βελγίου
Μὲ θλίψη πληροφορηθήκαμε τὴν ἐκδημία πρὸς Κύριον τοῦ πρώην Μητροπολίτου Πιτσβούργου κυρού Μαξίμου Ἁγιωργούση. Ἦταν συμπατριώτης, ἀγαπητὸς φίλος καὶ συμμαθητὴς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρ. Βελγίου κ. Παντελεήμονος στὴν κατὰ Χάλκη Θεολογικὴ Σχολή, ἀπ᾽ ὅπου ἀπεφοίτησε τὸ ἔτος 1957. Ἐπὶ πλέον ἔκανε μεταπτυχιακὲς σπουδὲς καὶ ἀπέκτησε πτυχίο φιλοσοφίας καὶ διδακτορικὸ τίτλο ἀπὸ τὸ Ρωμαιοκαθολικὸ Πανεπιστήμιο τῆς Λουβαίνης (KUL) τὸ ἔτος 1964. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν σπουδῶν του στὸ Βέλγιο ὑπηρέτησε ὡς ἱερεὺς στὴν ἱστορικὴ ἐνορία τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ τῆς Rue de Stassart 92 στὶς Βρυξέλλες.
Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης κυρὸς Μάξιμος παραιτήθηκε γιὰ λόγους ὑγείας τὸν Αὔγουστο τοῦ 2011, συνέχισε ὅμως νὰ εἶναι πολὺ ἀγαπητὸς στὴν Μητρόπολή του, τὴν ὁποία ὑπηρέτησε τριάντα καὶ πλέον ἔτη.
Ὁ ἐκλιπὼν Ἱεράρχης γεννήθηκε στὴν Χῖο τὴν 5ην Μαρτίου 1935 ἀπὸ λευϊτικὴ οἰκογένεια, πατήρ του ἦτο ὁ π. Εὐάγγελος Ἁγιωργούσης. Ἐχειροτονήθηκε εἰς διάκονον στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Χάλκης τὴν 28ην Ἀπριλίου 1957 καὶ εἰς πρεσβύτερον στὴν γενέτειρά του νῆσο Χῖο τὴν 26ην Ἰουλίου 1959.
Ἀπὸ τὸ 1966 ἕως τὸ 1979 ποὺ ἐξελέγη Ἐπίσκοπος, ἐδίδαξε στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὡς καθηγητὴς Συστηματικῆς Θεολογίας. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θητείας του ὡς καθηγητοῦ, διετέλεσε ἐπίσης ἀντιπρόεδρος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κολλεγίου καὶ τῆς Ἀκαδημίας τῆς αὐτῆς Σχολῆς.
Τὴν 11ην Ἀπριλίου 1978 ἡ Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὸν ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο Διοκλείας. Ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἰάκωβος τὸν ἐχειροτόνησε εἰς Ἐπίσκοπον τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, 18 Ἰουνίου 1978, στὸν Μητροπολιτικὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Νέας Ὑόρκης.
Τὸν Μάρτιο τοῦ 1979 ἐξελέγη καὶ ἐνεθρονίσθη πρῶτος Ἐπίσκοπος τῆς σημερινῆς Μητροπόλεως Πιτσβούργου (τότε Ἐπισκοπή) τὴν 27ην Ἀπριλίου 1979.
Τὸ 1997 ἐξελέγη Μητροπολίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως διὰ τὴν διοίκηση τῆς Ἐπισκοπῆς Πιτσβούργου καὶ ἀργότερα τὸ ἔτος 2003 ἐγένετο Μητροπολίτης Πιτσβούργου.
