Γιώργος Σ. Πατριαρχέας
Το υποτρέμον
ελάχιστον.
Συντηρείται
ιστορούμενον.
Έαρος ώρη.
Λελάτρευται
τα ανθηρά.
Λελάξευται
τα σιωπηρά.
Τα ενήδονα.
Τα δίκην ποινής.
Επωδύνως.
Εξανθήσαντες
τολμηροί
μίσχοι
ετμήθησαν.
Εσίγησαν
κηπευθέντες
παλμοί
μελωδοί.
Φωτογραφίες των τάφων στον περίβολο του Ι. Ναού Αγίου Νικολάου Νεοχωρίου στο Βόσπορο.
Οι στίχοι είναι του Πολίτη ποιητή Γιώργου Σ. Πατριαρχέα (1908-1999), ο οποίος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου το 1949 ξεκινά την προσπάθεια μεταγραφής των ποιημάτων του κορυφαίου των συμβολιστών ποιητών Στεφάν Μαλαρμέ, την οποία θα συνεχίσει ακολούθως στην Αθήνα, όταν απελαύνεται το 1957, παράλληλα με την έκδοση των ποιητικών του συλλογών. Τελικά η μετάφραση των ποιημάτων του Μαλαρμέ εκδίδεται το 1975 και επανεκδίδεται το 1992 από τον Χ.Α. Δάρρα των εκδόσεων Ιδεόγραμμα. Χαρακτηριστική για το συγκεκριμένο έργο είναι η ρήση του ποιητή Ανδρέα Καραντώνη πως “ο Γ.Σ.Π είναι μια Χίμαιρα, όπως μια εξαίσια και ανεπανάληπτη Χίμαιρα είναι και ο Στ. Μαλαρμέ. Και πως είναι εύλογη η περιέργεια να δει κανείς πώς μια Χίμαιρα θα μετεμψυχώσει και θα λεκτικοποιήσει σε μιάν άλλη γλώσσα μιαν άλλη Χίμαιρα…”. Ο ποιητής πέθανε, όπως έζησε, αθόρυβα, σάμπως να ήθελε να επισφραγίσει την ίδια του την ποίηση με την έσχατη πράξη κατάδυσης στο τίποτα. Κεντρική μέριμνα του έργου του υπήρξε ακριβώς η ψηλάφηση του τίποτα, μια ψηλάφηση κυριολεκτική, κατά την οποία κάθε λέξη αναλογεί σε μια αίσθηση και κάθε στίχος σε μια πλήρη συγγυμνασία των αισθήσεων. Όμως, με επιμονή και σεμνότητα πέτυχε να κατεργαστεί αυτή τη μηδενική ποιότητα του σημερινού κόσμου και να την μετουσιώσει σε λόγο, να τη διαυγάσει και να την αρθρώσει σε εύκοσμο και ευάγωγο σύνολο, κτήμα εσαεί της ελληνικής παράδοσης.
