Μία τηλεοπτική συνένετευξη του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου μεταδόθηκε χθες, Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020, στις 23:00 από την εκπομπή «10» της ΕΡΤ1 με τον Φάνη Παπαθανασίου και τη Νικόλ Λειβαδάρη.
Έτοιμος να κινηθεί προς πάσα κατεύθυνση σε συνεργασία με την Ελλάδα και την Κύπρο για να στηρίξει τα συμφέροντα μας, δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος τονίζοντας ότι τον προβληματίζει η προκλητικότητα της Τουρκίας.
Είπε ότι ποτέ η Αρχιεπισκοπή δεν έχει βρει την πόρτα του Λευκού Οίκου κλειστή και η ανταπόκριση ήταν δεδομένη κάθε φορά που χρειάστηκε να σταλούν μηνύματα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος δήλωσε σίγουρος ότι του χρόνου θα έχει ολοκληρωθεί η ανοικοδόμηση του Αγίου Νικολάου στο σημείο μηδέν και θα διοργανωθεί μια μεγάλη γιορτή ελπίδας, συμφιλίωσης και ειρήνης σε απάντηση στον φανατισμό και την μισαλλοδοξία που έβαψαν στο αίμα την ίδια ακριβώς περιοχή την 11 Σεπτεμβρίου.
«Η Ελλάδα ευτυχώς δεν ένιωσε την ανάσα του θανάτου πάνω στην οικογένεια της και την γειτονία της από τον κορονοϊό. Αυτό δεν το νιώσατε στην Ελλάδα. Το ζήσατε σαν παραμύθι, σαν ταινία. Και ευτυχώς, κάτι που οφείλεται στις γενναίες και προνοητικές κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Εμείς εδώ στην Αμερική, είχαμε σοβαρό πρόβλημα. Βλέπαμε κοντέινερ γεμάτα νεκρούς που δεν προλάβαιναν να τους θάψουν. Οι άνθρωποι κλειστήκαν στα σπίτια τους που πολύ συχνά απέχουν μίλια το ένα από το άλλο και είναι σαν φυλακή. Αυτό αύξησε την επιθετικότητα, την βία, την ανεργία και πάνω σε όλα αυτά προστέθηκε και η δολοφονία ενός συμπολίτη μας που σε καμία περίπτωση δεν του άξιζε να πεθάνει με ένα γόνατο πάνω στον λαιμό. Αυτή η δολοφονία ήταν η σπίθα που άναψε την φλόγα», είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής.
Ερωτηθείς ο κ. Ελπιδοφόρος τι ήταν αυτό που τον ώθησε να πάρει μέρος στην πορεία διαμαρτυρίας είπε: «εγώ και ως Έλληνας που εμφορείται από ανθρωπιστικές αξίες, ως χριστιανός και ως κληρικός δεν μπορούσα από συνείδηση να κάνω ότι δεν βλέπω, ότι δεν ακούω, ότι δεν με ενδιαφέρει, να σιωπήσω. Έβαλα την μάσκα μου και πήγα. Το έκανα αυθόρμητα, ακολουθώντας την φωνή της συνείδησης μου και δεν είδα ανθρώπους θυμωμένους, αγριεμένους, βίαιους, περιθωριακούς. Είδα νέους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, αγόρια κι κορίτσια, και μου άρεσε πολύ αυτό. Όλοι αυτοί όπως και εγώ άκουσαν την φωνή της συνείδησης τους, που μας την έχει δώσει ο θεός, ο οποίος δεν ξεχώρισε τους ανθρώπους. Για τον Θεό δεν υπάρχουν Χριστιανοί και μη Χριστιανοί, χρώματα και έθνη. Ο θεός είναι ο πατέρας όλων μας και έβαλε την ίδια φωνή της συνείδησης στις ψυχές όλων μας. Και αυτό που έζησα εκεί ήταν η φωνή του θεού που μίλησε μέσα από χιλιάδες ανθρώπους».