Οι πρώτοι που προέβησαν σ’ αυτές τις τρεις – φοβερές, κατ’ αυτούς – λαβές στην πραγματικά αστεία πάλη τους εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας ήταν ένας, καλή του ώρα, δικηγόρος εν Αθήναις, ένας ανάδελφος – ή, καλύτερα, ψευδάδελφος, που θα έλεγε και ο θεήλατος Παύλος – ιερομόναχος εν Αγίω Όρει, ένας ανήλεος την καρδίαν ημέτερος ιεράρχης κι ένας άλλος πάλαι ποτέ ημέτερος που τώρα ποιεί(ται) την νήσσαν – και οι δυο τους πικραμένοι που στην μετά τον Στυλιανό εποχή δεν έδρεψαν τις δάφνες που περίμεναν – ένας άφρων και δύστυχος Αρχιμανδρίτης, ο οποίος το φέρει βαρέως που δεν τον εκάμανε ακόμα δεσπότη, καθώς κι ένας αναγκαίος – κάτι σαν κερασάκι στην τούρτα, για να καταλάβετε καλύτερα – Τύπος ή, μάλλον, Ρύπος (όπως τον είχε βαφτίσει ο μακαριστός Στυλιανός), τα μάλα δεινός περί τα Ορθόδοξα πράγματα. Αυτή ήταν η αρχική πεντάλφα της συμφοράς…
Μετά – εδώ που τα λέμε, δηλαδή, πολύ πρόσφατα – οι φρικαλέα αποτυχημένες ελληνορωμαϊκές λαβές που ασκήθηκαν πάνω στον Σεβασμιώτατο εκ των δεξιών, ούτως ειπείν, πέρασαν στα χέρια των κοσμικών – που λέμε και στη γλώσσα την εκκλησιαστική – και έγιναν, εξ ευωνύμων, γροθιές αγγλοσαξωνικού μποξ… Έστησαν, το λοιπόν, τα κυρίαρχα Μέσα τον σάκκο του μποξ, δηλαδή, τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας μας, και δώστου μία, δώστου δύο, δώστου τρεις, βάλθηκαν να τελειώσουν μια και καλή μαζί του… Γροθιά πρώτη: καλόγερος άνθρωπος, τι το θέλει το διαμέρισμα των 6.500.000 δολαρίων; Γροθιά δεύτερη: διαπλοκή με πολιτικούς που «βρίσκουν λύσεις» στα προβλήματα των εκκλησιαστικών; Γροθιά τρίτη: φιλίες με πολιτικούς που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των ομοφυλόφυλων; Προσέξτε, αυτή η τριάδα – θρησκεία, πολιτική και σεξ – που με βάση τα αγγλοσαξωνικά δεδομένα αφορά αυστηρά σε ζητήματα ιδιωτικής φύσεως και δεν πρέπει επ’ ουδενί να αποτελεί βάση για δημόσιο λόγο, αυτή ακριβώς η τριάδα επιστρατεύτηκε τεχνηέντως και έγινε η παντιέρα του αγγλοσαξωνικού ειδησεογραφικού ιστότοπου με τις περισσότερες επισκέψεις στην Αυστραλία… Επιτέλους… Αιδώς Πόμμηδες!!!
«Σάλος», «σκάνδαλο», «‘ανίερη’ αγορά», «πολυτελής βίος», «βίλα»… και τι δεν διαβάζουμε τον τελευταία καιρό και δη τις τελευταίες ημέρες… Η ανίερη πεντάλφα που δεν πέτυχε εκ δεξιών να εκφοβίσει τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο σφύριξε – καθώς φαίνεται – κλέφτικα στους αγγλοσάξωνες φωστήρες της επικοινωνίας – εδώ μάλλον εμπλέκονται κι άλλοι πολύ πιο δεινοί στην πονηρία και τον δόλο απ’ όσο οι Πέντε Στούτζες που προαναφέρθηκαν – και κοντά σε αυτούς ξύπνησαν και στην Ελλάδα οι σεβάσμιοι ειδησεογραφικοί δεινόσαυροι τύπου «Καθημερινής»… Αναρωτιέται, όμως, ο καλόπιστος άνθρωπος: Εάν όντως είναι τόσος ο σάλος, τόσο το σκάνδαλο και τόση η αναστάτωση στους κόλπους της ελληνορθόδοξης κοινότητας, πού είναι έστω κι ένας φορέας αυτής της άμοιρης Ομογένειάς μας, μία μεγάλη παραδοσιακή Κοινότητα, ένας σύλλογος, μία αδελφότητα, ένας οργανισμός, κάτι ή κάποιος, τέλος πάντων, που να βγήκε και να εξέφρασε τον καημό και τον πόνο του; Πού είναι κάποιος από την Παροικία – όπως την λένε – δηλαδή από τον συντεταγμένο Ελληνισμό που να διατύπωσε δημοσίως και ευθαρσώς το άχτι του μποστά στις ανίερες αγορές, τις βίλες και τις πολυτελείς βιο-πολιτείες; ΚΑΝΕΙΣ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! Κι αυτό διότι απλούστατα δεν υφίσταται κανένας σάλος, κανένα σκάνδαλο, τίποτα το ανίερο και καμία πολυτέλεια. Αυτό που όντως υφίσταται είναι η κατασκευή, η εκ του μηδενός δημιουργία και η πρόκληση σαλέματος, σκανδαλισμού, ανίερων καταστάσεων και πολυτελών φαντασιώσεων. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία τυπική περίπτωση δημιουργίας εντυπώσεων, υποκίνησης των παθών και έξαψης της φαντασίας. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο; Τίποτα λιγότερο, ναι, αλλά σίγουρα πολύ περισσότερα…
Με το θέμα της συνεστίασης κατά την ημέρα των ονομαστηρίων του Σεβασμιωτάτου Αυστραλίας δεν θα ασχοληθώ, διότι σέβομαι και τη νοημοσύνη τη δική μου και τη νοημοσύνη των αναγνωστών. Θα κάνω μονάχα μία παρατήρηση. Φταίει ο Μακάριος που είπε σε όλους να πληρώσουν το εισιτήριό τους – ακόμα και οι υπάλληλοι των Κεντρικών Γραφείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής – και μάζεψε χρήματα για να αναβαθμιστεί η νεανική κατασκήνωση στο Bribie Island, έτσι ώστε να πηγαίνει το παιδί και το εγγόνι το δικό σου και το δικό μου μαζί με άλλα ελληνόπουλα για να κάνει ποιοτικές διακοπές και να μαθαίνει για την παράδοση, την παιδεία, τον πολιτισμό και την πίστη των προγόνων του! Ναι φταίει! Έπρεπε να τα πληρώσει όλα η Ιερά Αρχιεπισκοπή, να έρθουν όλοι τζάμπα, να προβεί σε ένα πραγματικό σκάνδαλο, για να μην μιλήσει κανείς και να του πούνε όλοι κι «ευχαριστώ» από πάνω… Σαν δεν ντρεπόμαστε!
Αλλά ας προχωρήσω, διότι περιμένει το διαμέρισμα των εκατομμυρίων μέσα στο οποίο κοιμάται κι ονειρεύεται ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος σαν τον Σκρουτζ Μακ Ντακ – θυμάστε, θαρρώ – που έκανε βουτιές μέσα στη χρυσόσκονη και τις χρυσές τις λίρες, καθώς και ο ανυποψίαστος εκείνος Γερουσιαστής που θέλησε να βοηθήσει μία παλαίφατη – για τα αυστραλιανά, πάντοτε, δεδομένα – εθνοτική ομάδα που έδωσε καντάρια ιδρώτα και κάμποσο αίμα στις φάμπρικες για να χτιστεί ετούτη η χώρα, έτσι ώστε να έχει αν μη άλλο το εμβληματικό πνευματικό της πρόσωπο κοντά της χωρίς προσκόμματα νομικά και πέσανε όλοι πάνω του – άλλοι σαν τον Φαρισαίο που διυλίζει τον κώνωπα κι άλλοι σαν τον μπακάλη που μετράει τα φραγκοδίφραγκα…
Ο Σεβασμιώτατος Αυστραλίας δεν αγόρασε κανένα διαμέρισμα· το Consolidated Trust της Ιεράς Αρχιεπισκοπής αγόρασε ένα διαμέρισμα. Το διαμέρισμα κόστισε, λένε, 6.500.000 δολάρια κι αυτό είναι απαράδεκτο, διότι – πάλι λένε – το ποσό είναι απαράδεκτο. Δηλαδή, λέω εγώ, το Consolidated Trust της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μπορεί να προβαίνει σε επενδύσεις μόνο σε ορισμένες περιοχές του Σύδνεϋ – ας πούμε τις φθηνιάρικες – και όχι σε άλλες; Κι αν είναι σε αυτές τις άλλες – ας πούμε σε ένα διαμέρισμα που βλέπει κι από τις δύο μπάντες το πιο όμορφο λιμάνι του κόσμου – που η επένδυση δεν πρόκειται ποτέ να χάσει, αλλά μάλλον να πολλαπλασιάσει τα λεφτά που κόστισε, τότε η επένδυση αυτή δεν επιτρέπεται και η Ιερά Αρχιεπισκοπή πρέπει να χάσει, πρέπει οπωσδήποτε και αναγκαστικά να χάσει; Αλί και τρισαλί! Φαίνεται πως οι υπερ-Ορθοδοξούντες δεν κατάλαβαν ποτέ την προειδοποίηση του Κυρίου: «οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισίν» (Λουκ. 16: 8).
Από την άλλη, από όλα τα εκατομμύρια που το Consolidated Trust διαχειρίζεται και επενδύει χρόνια τώρα, το συγκεκριμένο διαμέρισμα αποτέλεσε εξαίφνης σκάνδαλο; Μήπως δεν είναι τα όποια εκατομμύρια το σκάνδαλο, αλλά το πώς θα λανσαριστεί ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ως σκάνδαλο, ως ο άνθρωπος που τρώει (από τα) εκατομμύρια; Φτάνουμε, το λοιπόν, στην άκρως προκλητική εικόνα του καλόγερου Αρχιεπισκόπου που κοιμάται μέσα στα μάρμαρα και πάνω στο ψαροκόκκαλο παρκέ, κάνει μπάνια στην εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα και τρώει πάνω στους γρανίτες και… και… και… και δεν συμμαζεύεται… Κι όλα αυτά από τις έντεκα το βράδυ μέχρι τις έξι το πρωί, μιας και όποιος δεν το ξέρει ο Αρχιεπίσκοπος όλες τις υπόλοιπες ώρες διακονεί – δουλεύει, αν θέλετε – χωρίς τις εν λόγω πολυτέλειες στο Γραφείο του στο Ρεντφερν… Παρεμπιπτόντως, κι αυτό το Γραφείο – δημιούργημα επί των ημερών του μακαριστού Στυλιανού – πολύ απέχει από το Γραφείο που θα δείτε εάν έρθετε στο σπίτι μου και άρα δεν επιτρέπεται ο καλόγερος Αρχιεπίσκοπος να χρησιμοποιεί έναν τέτοιο χώρο… Ας αρχίσουμε, λοιπόν, να μιλάμε και για το σκάνδαλο του Γραφείου στο Ρέντφερν… Αιδώς Αργείοι!!!
Εάν μου επιτρέπετε, μία σοβαρή συζήτηση – εάν βέβαια επρόκειτο μία τέτοια συζήτηση να έχει κάποιον ευρύτερο κοινωνικό και εκκλησιαστικό λόγο ύπαρξης – θα μπορούσε να αρθρωθεί στη βάση των εξής ερωτημάτων: Ποιος ήταν ο σκοπός της εν λόγω αγοράς; Πού αποσκοπεί μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η συγκεκριμένη επένδυση; Είχε ο Αρχιεπίσκοπος αντικειμενικό λόγο αντίρρησης σε μία αγορά με σκοπό και επενδυτικό πρόγραμμα καθόλα αιτιολογημένα; Από πότε ένας φορέας ή οργανισμός γίνεται στόχος αιτιάσεων από θεσμικούς κοινωνικούς φορείς, όπως για παράδειγμα τα Μέσα, όταν χρησιμοποιεί καθόλα νομίμως και αξιοποιεί αναλόγως τα περιουσιακά του στοιχεία δίχως να γίνεται καθοιονδήποτε τρόπο βάρος στο Κράτος ή/και τους φορολογουμένους; Σε τέτοιου είδους ερωτήματα – και σε πλειάδα παρόμοιων που θα μπορούσα να παραθέσω – νομίζω ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να απαντήσει. Αλλά να πάρει στα σοβαρά την οποιαδήποτε ένσταση και μάλιστα όταν η τελευταία αρθρώνεται επί τη βάσει και υπό το πρίσμα ενός εκκλησιαστικού λαϊκισμού και μιας ψευτοηθικής δεοντολογίας περί ασύστολης πολυτέλειας και παρακμιακής χλιδής – τύφλα να ’χει το Χόλλυγουντ – ε, αυτό πάει πολύ…
Ο Γερουσιαστής Άντριου Μπαγκ εμπλέκεται από τα δημοσιεύματα στο όλο μύθευμα που έχει παραχθεί τον τελευταίο καιρό ως εκείνος ο πολιτικός που «βρίσκει λύσεις» και άρα βρήκε και για τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο έστι μεθερμηνευόμενον ότι «βρήκε» τη «λύση» με την οποία ο Αρχιεπίσκοπος από τουρίστας μεταμορφώθηκε σε διά βίου κάτοικο της Αυστραλίας. Εν προκειμένω, τα κυρίαρχα αγγλοσαξωνικά Μέσα προσπαθούν να βρουν κατιτίς το ενδιαφέρον… το αξιοποιήσιμο στον βωμό των εντυπώσεων… εις μάτην… γι’ αυτό και περιορίζονται σε υπαινιγμούς και μισόλογα… για την ώρα, βέβαια… Έτσι έρχονται σε άλλα μισόλογα και σε άλλες εντυπώσεις… αυτή τη φορά ευθέως ανάλογες με το διακύβευμα. Και ποιο είναι το διακύβευμα; Τα δικαιώματα και δη ο γάμος των ομοφυλόφυλων. Πιο συγκεκριμένα, ήταν ή δεν ήταν ο Μπραγκ μπροστάρης υποστηρικτής τους; Ήταν. Τι θέλει, λοιπόν, να μας πει ο Αρχιεπίσκοπος όταν βραβεύει αυτόν ως τρισμέγιστο του Τάγματος των Φιλοχρίστων; Αυτό που θέλει να μας πει ο Σεβασμιώτατος Αυστραλίας το είπε ευθαρσώς και δημοσίως: ο Γερουσιαστής βοήθησε έτσι ώστε η σεβαστή σε όλους ελληνορθόδοξη Ομογένεια να έχει μαζί της νόμιμα και για πάντα τον ποιμενάρχη και πνευματικό της πατέρα. Όχι! Δεν είναι αυτό! Κάτι άλλο κρύβεται! Ο Αρχιεπίσκοπος είναι υπέρ των ομοφυλόφυλων! Οϊμέ! Τι άλλο θα ακούσει κανείς για να καραφλιάσει, όπως λέμε στα καλά ελληνικά…
Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. κ. Μακάριος ήρθε σε τούτη τη Γη του Νότου ευαγγελιζόμενος αγάπη για τον Χριστό, ενότητα για την Εκκλησία και την Ομογένεια, ανθρωπιά για τον πλησίον. Αγαπήθηκε από την πρώτη στιγμή. Όργωσε την ήπειρό αυτής της χώρας απ’ άκρου εις άκρον. Χάρη σε αυτόν θυμηθήκαμε και πάλι ότι η Εκκλησία μας υπάρχει στο Ντάργουιν και την Τασμανία. Άρχισε μία τιτάνια προσπάθεια αναδιάταξης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής σε επίπεδο οικονομικό, οργανωτικό, στελεχιακό και πνευματικό. Γέμισε και πάλι τη Θεολογική Σχολή με φοιτητές. Έσωσε το Κολλέγιο του Αγίου Ιωάννου στη Μελβούρνη. Μάζεψε σαν τις μέλισσες τους νέους και τις νέες της Ομογένειάς μας στα Συνέδρια Νεολαίας που έγιναν προ λίγων μόλις μηνών. Πρωτοστάτησε στην συμπαράσταση των πληγέντων από τις καταστρεπτικές πυρκαγιές. Έδωσε το καλό παράδειγμα εν μέσω της πανδημίας προς όλους τους θεσμικούς φορείς του Κράτους.
Πάνω απ’ όλα, όμως, για όλους εμάς που τον ξέρουμε από κοντά, είναι η μεγάλη αγκαλιά που δεν αφήνει κανέναν απαρηγόρητο· η γλυκιά φωνή που δεν ξέρει να μαλώνει· τα δυο μάτια που βουρκώνουν μπροστά στον πόνο του άλλου, του κάθε άλλου… Όπως είχα γράψει παλαιότερα, «τοιούτος γαρ ημίν και έπρεπεν αρχιερεύς, όσιος, άκακος, αμίαντος…» (Εβρ. 7: 26), και δεν πρόκειται κανένα κέντρο-παράκεντρο, παραεκκλησιαστικό, παραπολιτικό, παρακοινοτικό ή άλλο να μας τον στερήσει… Από την αρχή, πριν ακόμα καταφθάσει στην Αυστραλία ο Σεβασμιώτατος, είχε αρχίσει ο εναντίον του χορός των κορυβαντιώντων αλλαλαγμών περί οικουμενισμού και εθνοαποκαθηλώσεως. Πρόκειται για τους γνωστούς κύκλους που ως βασικό απώτατο στόχο έχουν τον Πατριάρχη του Γένους πάντων των Ορθοδόξων Βαρθολομαίο. Για να το πω απερίφραστα, χτυπούν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο γιατί θέλουν να πλήξουν το κύρος του Οικουμενικού Πατριάρχη, ο οποίος μαζί με την περί αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδο τον επέλεξε για να ποιμάνει τους Αντίποδες. Αλλά ο εκφοβισμός – κοινώς μπούλινγκ – προς τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο δεν θα περάσει. Το εκκλησιαστικό πραξικόπημα που κάποιοι ευελπιστούν προϊόντος του χρόνου να προκληθεί έχει ήδη αποτύχει παταγωδώς. Τους καταλάβαμε και έχουμε επιρρίψει πάσα την ελπίδα μας επί Κύριον τον Θεόν ημών. No Pasaran!
