Δρ Αντώνιος Χατζόπουλος
Άρχων Ιερομνήμων της Μ.τ.Χ.Ε.
Αήθη και απαράδεκτη επίθεση με άρθρο του εξαπέλυσε προ ημερών μικράς κυκλοφορίας περιοδικό προς τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά και προς τον Αρμένιο Πατριάρχη και τον Αρχιραββίνο της Πόλεως, για δήθεν συνεργασία των ως άνω θρησκευτικών ηγετών με τρομοκρατική οργάνωση!
Απαξάπαντες έδωσαν τις δέουσες φυσικά απαντήσεις για τους ψευδείς και ανυπόστατους τούτους ισχυρισμούς, καταδικάζοντας το δημοσίευμα. Όταν όμως τα βέλη τα καθ’ ημών κινούμενα πλήττουν το Πατριαρχείο μας, πλήττεται ταυτοχρόνως και η Ομογένειά μας. Έτσι, λίαν εύστοχες ήταν οι άμεσες σχετικές δημόσιες δηλώσεις του προέδρου του Νεοχωρίου και παράγοντος της Ομογένειας Μ. Άρχοντος Χαρτοφύλακος Λάκη Βίγκα, ο οποίος τόνισε, μεταξύ άλλων, τον μισαλλόδοξο σκοπό του δημοσιεύματος και την χρησιμοποίηση των Μειονοτήτων από κάποια μέσα ως πρόσφορου υλικού εκμετάλλευσης και κατασυκοφάντησης, με βαριές μάλιστα και ανυπόστατες κατηγορίες. Συνέχισε λέγοντας ότι, ενώ η Ομογένεια προσπαθεί εδώ και χρόνια με σκληρούς αγώνες να ανακάμψει και να κρατήσει τις παραδόσεις της, την γλώσσα της, τα ιδρύματά της, αλλά και την ίδια της την υπόσταση είναι λυπηρό να εκτοξεύονται παρόμοιες κατηγορίες, για τις οποίες πρέπει διαρκώς να απολογούμαστε επιβεβαιώνοντας την ιδιότητα του νομοταγούς πολίτου. Και κατέληξε λέγοντας ότι η Ομογένεια αναμένει από το Κράτος να την προστατέψει και ότι θα προτιμούσε ο ίδιος να τυγχάνουμε ως Ομογένεια θετικής αξιοποίησης, όπως αυτό συμβαίνει κάποιες φορές και όχι φυσικά το αντίθετο.
Η Ομογένεια της Πόλης πλήρωσε επί δεκαετίες βαρύ τίμημα, λόγω των πολλών διακυμάνσεων των ελληνοτουρκικών σχέσεων, δίχως να έχει ουδεμία απολύτως ευθύνη για οτιδήποτε. Η κατάσταση στη σημερινή Τουρκία όμως δεν είναι αυτή που ήταν πριν από αρκετές δεκαετίες, όπου πολλά έντυπα διαρκώς συκοφαντούσαν και στρέφονταν αδίκως εναντίον μας, με τις γνωστές συνέπειες. Αυτό ανακάλεσα εκών άκων στην μνήμη μου διαβάζοντας το ψευδές δημοσίευμα.
Σήμερα τα πράγματα έχουν βελτιωθεί στη ζωή της Ομογένειας,
χάρη στους νόμους και στις νέες κρατικές πρωτοβουλίες των τελευταίων 20 περίπου ετών.
Οι μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες δεν στρέφονται πλέον εμπρηστικά εναντίον της Ομογένειας, όπως κατά τους χαλεπούς καιρούς. Η παλιά κουλτούρα της αποδοχής επανήλθε σταδιακά μετά από διακοπή πολλών δεκαετιών, με αλλαγές των νόμων υπέρ των Μειονοτήτων: μερική επιστροφή καπατηθέντων περιουσιών, δυνατότητα διεκδίκησης ιδιοκτησιών απελαθέντων, επιστροφή ιθαγένειας, πρωθυπουργικοί Νόμοι για την ισότητα όλων ενώπιον του Νόμου με ρητή αναφορά στις Κοινότητές μας, αποδοχή και χρήση του όρου Οικουμενικός για τον Πατριάρχη μας, κατάργηση των απαγορευτικών Νόμων για άδειες επισκευών μνημείων και Εκκλησιών, εκπροσώπηση Μειονοτήτων στις επίσημες Αρχές, ίδρυση Σχολείου στην Ίμβρο και Ομοσπονδίας ρωμαίηκων ιδρυμάτων στην Πόλη, επαναφορά αρμοδιοτήτων διευθυντών των Σχολείων κ.ά.
Για όλα αυτά αγωνίστηκε φυσικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι πεφωτισμένοι παράγοντες της Ρωμαίηκης Κοινότητας. Η κουλτούρα αυτή της αποδοχής όντως έχει δημιουργήσει νέο κλίμα και σε αυτά τα πλαίσια τοποθετούνται και τα δημόσια μηνύματα του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και τοπικών Δημάρχων στις ημέρες των χριστιανικών Εορτών με επιστολές, αλλά και πανό σε κεντρικά σημεία της Πόλης. Αυτό το κλίμα φυσικά αντανακλά και στη σημερινή νεολαία της Τουρκίας, η οποία εκτιμά την παρουσία των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία και αυτό το παρατηρώ τόσο σε προσωπική επικοινωνία με φοιτητές/τριες Πανεπιστημίων και με Καθηγητές/τριες αυτών, αλλά και από τα πολλά βιβλία που έχουν εκδοθεί με αντικείμενο τις Μειονότητες. Από την άλλη πλευρά στα Πανεπιστήμια ανατίθενται όλο και περισσότερο Μάστερ και Διδακτορικά τα οποία έχουν ως θέμα έρευνας την ιστορική μας παρουσία εδώ στην Πόλη και αλλαχού.
Φρονώ ότι συκοφαντικά δημοσιεύματα όπως αυτό που αναφέραμε δεν είναι πλέον ικανά να χαλάσουν το κλίμα που γενικότερα επικρατεί στην τουρκική κοινωνία, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι ευμενώς διακείμενοι προς την ιστορική παρουσία των μη μουσουλμανικών Κοινοτήτων.
