Του Θεόδωρου Καλμούκου
Σας συγχαίρουμε και εκτιμούμε το έργο, το οποίο επιτελείτε, για την πληροφόρηση που παρέχετε μέσω των ειδήσεών σας, και την σύνδεση των πιστών μας στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως με την μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα.
Θεωρώ πως δεν θα αναφέρω κάτι καινούργιο αν πω ότι οι ημέρες, τις οποίες περνούμε, και οι καταστάσεις, τις οποίες βιώνουμε, είναι αρκετά δύσκολες. Ισως οι δυσκολότερες ημέρες που περνάει ο κόσμος μας τις τελευταίες δεκαετίες. Ζούμε πραγματικά μια ξαφνική και αγνώριστη εμπειρία, η οποία δεν αφορά μόνο την εξάπλωση ενός ιού, ο οποίος κατέληξε σε πανδημία, αλλά και την αναστολή της κοινωνικής μας ζωής και κατ’ επέκταση της λατρευτικής ζωής της Εκκλησίας μας.
Προσωπικά, ως Ποιμενάρχης, είχα μεγάλη δυσκολία να λάβω την απόφαση της αναστολής της λειτουργίας των Ναών μας, αλλά έχοντας την ευθύνη του ποιμνίου μου, σεβόμενος την προτροπή της Μητρός Εκκλησίας και του Οικουμενικού μας Πατριάρχου ότι οι εκασταχού αρχιερείς πρέπει να τηρήσουμε τα μέτρα και τις επιταγές της πολιτείας για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας, λάβαμε τα ανάλογα μέτρα και αναγκαστικά αναστείλαμε τις λατρευτικές μας εκδηλώσεις».
Φέτος, η συνάντηση της Πρωτομαγιάς ακυρώθηκε, λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας, και επειδή δεν θέλαμε να διακόψουμε την παράδοση και να μείνουμε ανενεργοί, οργανώσαμε μία διαδικτυακή συνάντηση. Πραγματοποιήθηκαν τρεις διαδοχικές συναντήσεις, διάρκειας μίας ώρας η καθεμία, η πρώτη στα Ολλανδικά, η δεύτερη στα Ελληνικά και η τρίτη στα Γαλλικά».
Τόνισε ότι «στη συνάντηση αυτή ήταν έκδηλο το ενδιαφέρον της νεολαίας για την επαναλειτουργία των Ναών, για την πλήρη εξομάλυνση της κατάστασης και την επιστροφή στους ρυθμούς της καθημερινότητας. Υπήρχε έντονη πικρία για την έλλειψη των ακολουθιών του Πάσχα και την στέρηση του εκκλησιασμού και της Θείας Κοινωνίας. Αυτό, αφενός είναι αρκετά λυπηρό και προσπαθούμε να καταπραΰνουμε τον πόνο του, αφετέρου, όμως, η έντονη αναζήτηση των νέων σχετικά με την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και την πλήρη επαναφορά της, μας γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία».
Να σημειώσουμε, ότι το βασίλειο του Βελγίου αναγνωρίζει επίσημα έξι θρησκείες Ρωμαιοκαθολικούς, Προτεστάντες, Αγγλικανούς, Ορθοδόξους, Ιουδαίους και Μουσουλμάνους, ενώ επικεφαλής των Ορθοδόξων και μόνιμος αντιπρόσωπος έναντι του κράτους και των Αρχών είναι ο εκάστοτε Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Στην εν λόγω συνάντηση ξεκίνησε μια διαδικασία συζητήσεων και υποβολής προτάσεων για την επαναλειτουργία των χώρων λατρείας, των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Σε δεύτερη φάση θα υπάρξει συνάντηση μόνο των επικεφαλής των Θρησκειών για την δημιουργία Πρωτοκόλλου μέτρων προστασίας, το οποίο θα εφαρμοστεί στους χώρους λατρείας και στην συνέχεια μία ακόμα συνάντηση με τον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος θα παραλάβει τις προτάσεις μας και θα τις μεταφέρει στο συμβούλιο ασφαλείας του κράτους, από το οποίο θα έχουμε και το τελικό πόρισμα για το πότε και κάτω από ποίες συνθήκες θα ανοίξουν οι χώροι λατρείας».
Αλλά, μέσα στην οικονομία του Θεού, στο πλαίσιο που δεν υπάρχουν περιορισμοί χώρου και χρόνου, ζήσαμε το μυστήριο της Αναστάσεως πολύ έντονα. Κοινωνήσαμε πνευματικά με όλον τον κόσμο, με τους λίγους παρόντες στις ακολουθίες, αλλά και με τους απολειφθέντες για εύλογες, όπως λέμε, αιτίες αδελφούς, οι οποίοι περιμένουν, με το μήνυμα της Αναστάσεως στις καρδιές, την επαναλειτουργία της Εκκλησίας μας.
Με πολλή συγκίνηση ακούσαμε την ημέρα του Πάσχα, τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη, τον Ηγούμενο και Πατέρα μας, στο έκτακτο μήνυμά του κατά τον Εσπερινό της Αγάπης, να αναφέρεται με παρηγορία στον πονεμένο λαό του Θεού, ο οποίος αγωνιά και προσμένει την ελευθερία και την Ανάσταση του κόσμου από τον σύγχρονο εχθρό που είναι η ασθένεια.
Κάθε σπίτι έγινε ένα μικρό εικονοστάσι, όπου ο καθένας μας πέρασε την πορεία του Χριστού από το Πάθος στην Ανάσταση. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, αντιλαμβανόμενοι ότι η κατάσταση που ζούμε είναι μια λύση ανάγκης και δεν συνάδει με το πνεύμα της Ορθόδοξης παράδοσης που είναι η κοινωνία των προσώπων, η ευχαριστιακή κοινωνία του όλου σώματος της Εκκλησίας. Εξ ορισμού η Εκκλησία είναι κοινωνία και συνάντηση. Πιστεύουμε σύντομα να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και να επανέλθουμε».