 |
| Vasily Vereshchagin. Ἡ ἀποθέωσις τοῦ πολέμου, 1871. |
ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ζῶμεν σήμερον μίαν βαρυτάτην, πρωτόγνωρον εἰς ἔκτασιν, λίαν βροτολοιγὸν καὶ ταχυτάτης ἐξαπλώσεως ἀξιοθρήνητον ἐπιδημίαν, κρίμασιν οἷς Κύριος οἶδε, ἡ ὁποία τείνει νὰ καταστρέψει ἅπασαν τὴν οἰκουμένην. Τὴν τοῦ κορωνοϊοῦ SARS-COV-2 (COVID-19)1.
Ἑκατοντάδες χιλιάδες οἱ νεκροὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον καὶ ἡ κατάρρευσις τῆς παγκοσμίου οἰκονομίας. Πρόκειται περὶ ὁράματος ἢ πραγματικότητος; Βεβαίως ἡ ἀνθρωπότης ἐγνώρισεν καὶ ἑτέρας διαχρονικῶς πανδημίας, οὐχὶ ὅμως τοιαύτης ἐκτάσεως. Καὶ παρ’ ὅλα ταῦτα, ἡ κακία καὶ οἱ πολέμοι συνεχίζονται, τοῦθ’ ὅπερ μαρτυρεῖ τὸ ἀμετανόητον τῶν ἀνθρώπων. “Ἀδαεῖς” δέ τινες ἴσως ἐρωτοῦν: Τί πταίομεν ἡμεῖς. Ἐπειδὴ τοῦτο ἐπιθυμοῦν ὀλίγοι τινές; Διατί νὰ καίεται σχεδὸν πάντοτε τὸ χλωρὸν μετὰ τοῦ ξηροῦ;
Ἡ διαπρεπὴς φίλη καθηγ. εἰς τὸ ΤΕΙ Ἀθηνῶν Στ. Χλουβεράκη, παρετήρησεν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἐπιγραμματικῶς: “Δυστυχῶς εἶναι πάντα ὀλίγοι ποὺ καθορίζουν τὴν ζωὴ τῶν πολλῶν. Καὶ ὅποιοι εἶναι λίγο διαφορετικοί, πρέπει νὰ βρίσκουν τρόπους νὰ ἐλίσσονται, γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν μέσα σὲ ὅλα αὐτά…ὅπως καὶ τόσα χρόνια”.
Ὅμως οἱ κύριοι οὕτοι, οἱ τοιαῦτα πράττοντες καὶ “δοκοῦντες στύλοι τοῦ κόσμου εἶναι”, εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως σχιζοφρενεῖς προσωποποιήσεις τοῦ Σατανᾶ, ἀσφαλῶς πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι, αἱ τυχὸν ἐργαστηριακαί τινες δοκιμαί, ὡς εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ κορωνοϊοῦ, ἠμποροῦν νὰ ἀποβοῦν μπούμερανγκ καὶ διὰ τοὺς ἰδίους. Ὁ ἐπιδιωκόμενος σκοπὸς εἶναι ὁ ἀγὼν διὰ τὸν ἔλεγχον τῶν πάντων, χάριν τῆς ἐξουσίας. Διὸ καὶ ἡ δημιουργία τῶν φονικῶν ἰῶν2. Ἐπίσης πρέπει νὰ ξεύρουν τὸ τί ὑπέφερεν ὁ πλανήτης μας ἀπὸ τὰς ποικίλας παραμορφώσεις καὶ προσβολὰς ἀπὸ μέρους τῶν ἀνθρώπων διαχρονικῶς, ὅπως τὰς ἐξορύξεις τῆς γῆς καὶ θαλάσσης χάριν τῶν ὑδρογοναθράκων (ἄνθρακαν, πετρέλαιον, φυσικὸν ἀέριον), ὀρυκτῶν καὶ μετάλλων, τὴν μόλυνσιν τοῦ περιβάλλοντος (γῆς, ἀτμόσφαιρας, ὕδατος, θαλασσῶν) τὴν καταστροφὴν τῆς χλωρίδος καὶ πανίδος, τὴν αὔξησιν τοῦ CO2, τῶν πυρηνικῶν, χημικῶν καὶ λοιπῶν ἀποβλήτων, τῆς μικροπλαστικῆς ρυπάνσεως, τῆς ἀλλαγῆς τοῦ κλίματος, τῆς χρήσεως τῶν φυτοφαρμάκων (Pestizide) κ.ἄ. Δι’ ὅλα δὲ αὐτὰ τοὐλάχιστον ἀπὸ τοῦ 1993, ὑφίσταται μεγάλη ἀποτρεπτικὴ βιβλιογραφία ὅπως καὶ ἔρευνα ἀπὸ μέρους τοῦ ΠΣΕ καὶ πολλῶν ἄλλων θεσμῶν. Ὅμως εἰς μάτην.
Τὰς συνεπείας δὲ τῆς καταστάσεως αὕτης, δίκην ἐκδικήσεως, κατέγραψεν προφητικῶς ἡ Βίβλος πρὸ 2.000 περίπου ἐτῶν, λέγουσα: “Ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος…καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους· πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων (Ματθ. 24, 7-8).
 |
| Zdzisław Beksiński. Ἀνώνυμο. |
Ἂς εἴδωμεν ὅμως τί γράφει καὶ ὁ R.-M. Rilke3 διὰ τὴν φύσιν γενικῶς: “…καίτοι οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ αἰώνων ἔχουν σχέσιν μὲ τὴν φύσιν, ὅμως τοῦτο γίνεται μονομερῶς. Διαρκῶς φαίνεται, ὅτι αὕτη δὲν γνωρίζει τίποτε, ἀπὸ τὸ ὅτι ἡμεῖς σκυροδεματικῶς τὴν οἰκοδομοῦμεν καὶ ὅτι χρησιμοποιοῦμεν μικρὸν μέρος τῶν δυνάμεών της φοβούμενοι. Ἀφ’ ἑνὸς ἐνισχύομεν τὴν παραγωγὴν τῆς γονιμότητος, ἀφ’ ἑτέρου ὅμως καταπνίγομεν τὴν θαυμασίαν ἄνοιξιν μὲ τὰ οἰκοδομήματά μας. Ὁδηγοῦμεν τοὺς ποταμούς της εἰς τὰ ἐργοστάσια, ὅμως οὗτοι δὲν γνωρζουν τὰς μηχανὰς τὰς ὁποίας κινοῦν.
Τί σημαίνει ὅτι ἀλλάσσομεν τὴν ἀνωτάτην ἐπιφάνειαν τῆς γῆς, ὅτι τακτοποιοῦμεν τὰ δάση καὶ τοὺς λειμώνας της, ὅτι ἀπὸ τὸν φλοιόν της ἐξάγομεν ἄνθρακας καὶ μέταλλα, ὅτι λαμβάνομεν τοὺς καρποὺς τῶν δένδρων ὡσὰν νὰ μᾶς ἀνήκουν. Ἐὰν πρὸς τούτοις ἐνθυμούμεθα μίαν ὥραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ φύσις ἐνεργεῖ ὑπὲρ ἡμῶν, ὑπὲρ τῶν ἐλπίδων μας, ὑπὲρ τῆς ζωῆς μας, μὲ τὴν ὑψηλὴν ἐκείνην μεγαλοπρέπειαν καὶ ἀδιαφορίαν μὲ τὴν ὁποίαν γέμουν ὅλαι αἱ γκριμάτσες της. Δὲν γνωρίζει τίποτε ἀπὸ ἡμᾶς. Καὶ ἐὰν φαίνεται ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐπέτυχόν τι, τίποτε δὲν εἶναι τόσον μέγα, διὰ νὰ συμμετἀσχει εἰς τὸν πόνον του καὶ νὰ συμφωνήσει μὲ τὴν χαράν του.
Ἐνίοτε συνοδεύεται μὲ βρυχωμένην μουσικὴν ἢ εὑρίσκεται ἐν ἠρεμίᾳ διὰ νὰ ἐγκαταλείψει τελευταίαν στιγμὴν ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους ἐφαίνετο νὰ συμμερίζεται τὰ πάντα.
Καὶ αὐτὴν τὴν μυστηριώδη καὶ φοβερὰν σχέσιν, σπανίως γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος”.
Ἂς ἀγναντεύομεν λοιπὸν τὰ πανέμορφα, θεόρατα καὶ περήφανα βουνὰ ποὺ βόσκουν τὰ κατσίκια, ἀγωνιζόμενα ἡδέως εἰς τὰς ἀποκρήμνους βουνοπλαγιάς τους, ὅπως τὸ Κὰπ Γράσον καὶ τὴν Κουρούνα τῆς γοητευτικῆς Τζούρτζιας καὶ ἂς ἀναλογισθῶμεν τί εἴμεθα ἡμεῖς -οὔτε μυρμήγκες- τί θὰ γίνει ἐὰν ἐκινοῦντο, ἔχοντα μεγάλην ὑπομονήν, ἔστω καὶ ἂν μᾶς ἀγνοοῦν, ὅπως καὶ κάποιοι “δοκοῦντες-σαι”, ποὺ δὲν ἠμποροῦν νὰ φθάσουν οὔτε τὸ χαριτωμένον ἀρχιτραγί, ποὺ προπορεύεται “κοκορευτικῶς” τῆς ἐναρκτηρίου πορείας τοῦ τσίρκου τοῦ Oktoberfest εἰς τὸ Μόναχον.
Ἵλεως λοιπὸν ἵλεως γενοῦ ἡμῖν Δέσποτα ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν καὶ ἐλέησον πάντας ἡμᾶς. Ἐπίσκεψαι τὴν ἄμπελον ταύτην καὶ κατάρτισαι αὐτήν, ἣν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά σου.
_______________________________
1. Giorgio Agamben zur Corona-Krise: Wir sollten uns weniger sorgen und mehr denken, Neue Züricher Zeitung, 07.04. (2020).
2. E. Rheinheimer-Chabbi – A. Schwabe, Chinas Kampf um Kontrolle, Publik-Forum ἀρ. 3 (2020) 12-14.
3. R.-M. Rilke, Worpswede, Μπάντεν Μπάντεν 1987, 12-14.
